Ο περί της Ευρωπαϊκής Εντολής Προστασίας Νόμος του 2015 (156(I)/2015)

1. Ο παρών Νόμος θα αναφέρεται ως ο περί της Ευρωπαϊκής Εντολής Προστασίας Νόμος του 2015.

2. Στον παρόντα Νόμο, εκτός εάν από το κείμενο προκύπτει διαφορετική έννοια-

«Απόφαση-Πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ» σημαίνει την πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Απόφαση-Πλαίσιο του Συμβουλίου, της 27^ης Νοεμβρίου 2008, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης δικαστικών αποφάσεων και αποφάσεων αναστολής εκτέλεσης της ποινής ή απόλυσης υπό όρους με σκοπό την εποπτεία των μέτρων αναστολής και των εναλλακτικών κυρώσεων»^.

«Απόφαση-Πλαίσιο 2009/829/ΔΕΥ» σημαίνει την πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Απόφαση-Πλαίσιο του Συμβουλίου, της 23^ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με την εφαρμογή, μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης στις αποφάσεις περί μέτρων επιτήρησης εναλλακτικά προς την προσωρινή κράτηση»^.

«Δικαστήριο» σημαίνει το δικαστήριο της Δημοκρατίας που ορίζεται ως αρμόδια αρχή δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 4 του παρόντος Νόμου^.

«Ευρωπαϊκό Δικαστικό Δίκτυο» σημαίνει το δίκτυο εθνικών σημείων επαφής των κρατών μελών που δημιουργήθηκε δυνάμει της πράξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Κοινή Δράση της 29ης Ιουνίου 1998 που θεσπίστηκε από το Συμβούλιο βάσει του άρθρου Κ.3 της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τη δημιουργία ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου (98/428/ΔΕΥ)»^.

«ευρωπαϊκή εντολή προστασίας» σημαίνει απόφαση δικαστικής ή ισοδύναμης αρχής κράτους έκδοσης σχετικά με μέτρο προστασίας, με βάση το οποίο δικαστική ή ισοδύναμη αρχή του κράτους εκτέλεσης λαμβάνει οποιοδήποτε αναγκαίο δυνάμει του εθνικού του δικαίου μέτρο για συνέχιση της προστασίας^.

«κράτος έκδοσης» σημαίνει κράτος μέλος στο οποίο ελήφθη αρχικά μέτρο προστασίας που αποτελεί τη βάση για την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας^.

«κράτος εκτέλεσης» σημαίνει κράτος μέλος στο οποίο έχει διαβιβασθεί προς αναγνώριση ευρωπαϊκή εντολή προστασίας^.

«κράτος επιτήρησης» σημαίνει κράτος μέλος στο οποίο έχει διαβιβασθεί δικαστική απόφαση, κατά την έννοια του άρθρου 2 της Απόφασης-Πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ, ή απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, κατά την έννοια του άρθρου 4 της Απόφασης–Πλαίσιο 2009/829/ΔΕΥ^.

«κράτος μέλος» σημαίνει κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης˙

«μέτρο προστασίας» σημαίνει απόφαση σε ποινική υπόθεση που λαμβάνεται στο κράτος έκδοσης σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο και διαδικασίες, διά της οποίας επιβάλλεται μία ή περισσότερες από τις απαγορεύσεις ή τους περιορισμούς που προβλέπονται στο άρθρο 3 του παρόντος Νόμου σε πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, προς όφελος προστατευόμενου προσώπου, με σκοπό την προστασία του τελευταίου από αξιόποινη πράξη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή, τη σωματική ή τη ψυχική ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια, την προσωπική ελευθερία ή τη γενετήσια ακεραιότητά του^.

«προστατευόμενο πρόσωπο» σημαίνει φυσικό πρόσωπο το οποίο προστατεύεται με μέτρο προστασίας που εκδίδεται από το κράτος έκδοσης^.

«πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο» σημαίνει φυσικό πρόσωπο, στο οποίο έχει επιβληθεί οποιαδήποτε από τις απαγορεύσεις ή τους περιορισμούς που προβλέπονται στο εδάφιο (1) του άρθρου 7 του παρόντος Νόμου.

3. Ο παρών Νόμος εφαρμόζεται αναφορικά με την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας από αρμόδιο Δικαστήριο της Δημοκρατίας και την αναγνώριση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας που έχει εκδοθεί από άλλο κράτος μέλος.

4.(1) Σε περίπτωση που η Δημοκρατία είναι το κράτος έκδοσης, αρμόδια αρχή για την έκδοση και τη διαβίβαση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο το οποίο επέβαλε το μέτρο προστασίας.

(2) Αρμόδια αρχή για την αναγνώριση στη Δημοκρατία ευρωπαϊκής εντολής προστασίας που εκδόθηκε από άλλο κράτος μέλος είναι-

(α) Σε περίπτωση που το προστατευόμενο πρόσωπο διαμένει στη Δημοκρατία, το Επαρχιακό Δικαστήριο στην κατά τόπο δικαιοδοσία του οποίου διαμένει το προστατευόμενο πρόσωπο^.

(β) σε περίπτωση που το προστατευόμενο πρόσωπο δεν διαμένει στη Δημοκρατία, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας.

(3) Οι αρμόδιες αρχές της Δημοκρατίας διαβουλεύονται, εάν κριθεί αναγκαίο, απευθείας με την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης ή του κράτους εκτέλεσης, ανάλογα με την περίπτωση, προς διευκόλυνση της ομαλής και αποτελεσματικής παρακολούθησης της εντολής προστασίας.

5. Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, ως Κεντρική Αρχή ορίζεται το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, το οποίο επικουρεί τις αρμόδιες αρχές έκδοσης και αναγνώρισης κατά τη διαβίβαση και την παραλαβή ευρωπαϊκής εντολής προστασίας και κατά την επίσημη αλληλογραφία.

6.(1) Προστατευόμενο πρόσωπο δύναται να καταχωρίσει αίτηση στο Δικαστήριο για έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας.

(2) Η αναφερόμενη στο εδάφιο (1) αίτηση δύναται να υποβληθεί στο Δικαστήριο έστω και αν η Δημοκρατία είναι το κράτος εκτέλεσης και, στην περίπτωση αυτή, το Δικαστήριο διαβιβάζει την αίτηση στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης το συντομότερο δυνατό.

7.(1) Το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει ευρωπαϊκή εντολή προστασίας μόνο αν-

(α) 'Eχει εκδοθεί στη Δημοκρατία μέτρο προστασίας που επιβάλλει σε πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο οποιοδήποτε από τους πιο κάτω περιορισμούς:

(i) Aπαγόρευση εισόδου σε ορισμένους χώρους, μέρη ή καθορισμένες περιοχές, όπου διαμένει το προστατευόμενο πρόσωπο ή τις οποίες αυτό επισκέπτεται^.

(ii) απαγόρευση ή ρύθμιση οποιασδήποτε επαφής με το προστατευόμενο πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένης της επικοινωνίας μέσω τηλεφώνου, ηλεκτρονικού ή απλού ταχυδρομείου, τηλεομοιοτυπίας ή άλλων μέσων˙ ή

(iii) απαγόρευση ή ρύθμιση του δικαιώματος προσέγγισης του προστατευόμενου προσώπου εγγύτερα από προκαθορισμένη απόσταση.

(β) το προστατευόμενο πρόσωπο που υπέβαλε την αίτηση-

(i) αποφασίζει να εγκατασταθεί ή έχει ήδη την κατοικία του σε άλλο κράτος μέλος^. ή

(ii) αποφασίζει να παραμείνει ή παραμένει ήδη σε άλλο κράτος μέλος.

(2) Κατά την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τη διάρκεια της περιόδου ή των περιόδων που το προστατευόμενο πρόσωπο προτίθεται να παραμείνει στο κράτος εκτέλεσης, καθώς επίσης και το βαθμό αναγκαιότητας της προστασίας.

(3) Πριν από την έκδοση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, το Δικαστήριο παρέχει στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο το δικαίωμα ακρόασης και αμφισβήτησης του μέτρου προστασίας, νοουμένου ότι τα δικαιώματα αυτά δεν του είχαν δοθεί κατά τη διαδικασία που οδήγησε στην έκδοση του μέτρου προστασίας:

Νοείται ότι κατά την έκδοση του μέτρου προστασίας με το οποίο επιβάλλεται ένας ή περισσότεροι από τους περιορισμούς που προβλέπονται στο εδάφιο (1) του άρθρου 7 του παρόντος Νόμου, το Δικαστήριο ενημερώνει δεόντως το προστατευόμενο πρόσωπο αναφορικά με το δικαίωμα ή/και τη δυνατότητα να αιτηθεί την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας πριν εξέλθει από τη Δημοκρατία, σε περίπτωση που προτίθεται να μεταβεί σε άλλο κράτος μέλος, καθώς επίσης και για τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις καταχώρησης της αίτησης.

(4) Σε περίπτωση που οι προϋποθέσεις για την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας δεν συντρέχουν, η αίτηση απορρίπτεται και το δικαστήριο ενημερώνει το προστατευόμενο πρόσωπο για το δικαίωμά του για έφεση κατά της απορριπτικής απόφασης.

8.Η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας εκδίδεται σύμφωνα με τον τύπο που καθορίζεται στο Παράρτημα Ι του παρόντος Νόμου και περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:

(α) Την ταυτότητα και την ιθαγένεια του προστατευόμενου προσώπου και, αν αυτό είναι ανήλικο ή ανίκανο προς δικαιοπραξία, την ταυτότητα και την ιθαγένεια του κηδεμόνα ή του νόμιμου αντιπροσώπου του^.

(β) την ημερομηνία κατά την οποία το προστατευόμενο πρόσωπο προτίθεται να εγκατασταθεί ή να παραμείνει στο κράτος εκτέλεσης, καθώς και την περίοδο παραμονής του, αν αυτή είναι γνωστή^.

(γ) το όνομα, τη διεύθυνση, τους αριθμούς τηλεφώνου και τηλεομοιότυπου και την ηλεκτρονική διεύθυνση του Επαρχιακού Δικαστηρίου που εξέδωσε το μέτρο προστασίας^.

(δ) τον αριθμό και την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης που επιβάλλει το μέτρο προστασίας στη βάση του οποίου εκδίδεται η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας^.

(ε) σύνοψη των γεγονότων και των συνθηκών που οδήγησαν στην έκδοση του μέτρου προστασίας στη Δημοκρατία

(στ) τις απαγορεύσεις ή/και τους περιορισμούς που επιβάλλει το μέτρο προστασίας στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, τη διάρκειά του και την ποινή, αν έχει επιβληθεί, σε περίπτωση παραβίασης της απαγόρευσης ή του περιορισμού^.

(ζ) την τυχόν χρήση τεχνικού μηχανισμού, ο οποίος έχει παρασχεθεί στο προστατευόμενο πρόσωπο ή στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, ως μέσο ενίσχυσης του μέτρου προστασίας^.

(η) την ταυτότητα και την ιθαγένεια του προσώπου που προκαλεί κίνδυνο, καθώς επίσης και τα στοιχεία επικοινωνίας του^.

(θ) την παροχή νομικής αρωγής στο προστατευόμενο πρόσωπο ή στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο στο κράτος έκδοσης, αν η πληροφορία αυτή είναι γνωστή, χωρίς να απαιτούνται περαιτέρω ενέργειες^.

(ι) οποιαδήποτε άλλα στοιχεία τα οποία δυνατό να συνεισφέρουν στην εκτίμηση του κινδύνου που αντιμετωπίζει το προστατευόμενο πρόσωπο^.

(ια) σαφή ένδειξη ότι η δικαστική απόφαση, κατά την έννοια του άρθρου 2 της Απόφασης – Πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ ή η απόφαση περί μέτρων επιτήρησης κατά την έννοια του άρθρου 4 της Απόφασης – Πλαίσιο 2009/829/ΔΕΥ, έχει ήδη διαβιβαστεί στο κράτος επιτήρησης, όταν αυτό είναι διαφορετικό από το κράτος εκτέλεσης, και τον προσδιορισμό της αρμόδιας αρχής του κράτους επιτήρησης για την επιβολή της εφαρμογής της δικαστικής ή άλλης απόφασης.

9.(1) Το Δικαστήριο διαβιβάζει την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, με οποιοδήποτε μέσο το οποίο δύναται να τεκμηριωθεί εγγράφως και κατά τρόπο που να επιτρέπει στο κράτος εκτέλεσης να διαπιστώσει τη γνησιότητά της.

(2) Σε περίπτωση που η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δεν είναι γνωστή, το Δικαστήριο απευθύνεται στην Κεντρική Αρχή που προβλέπεται στο άρθρο 5 του παρόντος Νόμου, η οποία λαμβάνει πληροφορίες για το κράτος εκτέλεσης, μεταξύ άλλων, μέσω των σημείων επαφής του Ευρωπαϊκού Δικαστικού Δικτύου ή του εθνικού μέλους της Eurojust.

(3) Κατά τη διαβίβασή της η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας συνοδεύεται με μετάφρασή της στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους εκτέλεσης.

(4) Σε περίπτωση που η Δημοκρατία ενεργεί ως κράτος εκτέλεσης και Δικαστήριο της Δημοκρατίας παραλάβει ευρωπαϊκή εντολή προστασίας που δεν έχει δικαιοδοσία να αναγνωρίσει, τη διαβιβάζει αυτεπάγγελτα στο αρμόδιο Δικαστήριο της Δημοκρατίας και ενημερώνει πάραυτα, με μέσο το οποίο δύναται να διαπιστωθεί εγγράφως, την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης.

10.(1) Το Δικαστήριο αναγνωρίζει ευρωπαϊκή εντολή προστασίας που του διαβιβάσθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 9 του παρόντος Νόμου, και λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα εκτέλεσής της, σύμφωνα με το δίκαιο της Δημοκρατίας, εκτός εάν συντρέχει λόγος άρνησης της αναγνώρισης που προβλέπεται στο άρθρο 11 του παρόντος Νόμου.

(2) Τα μέτρα λαμβάνονται δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1), καθώς και οποιοδήποτε μέτρο λαμβάνεται μεταγενέστερα δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 12 του παρόντος Νόμου, είναι αντίστοιχα, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, με το μέτρο προστασίας που έχει εκδώσει το κράτος έκδοσης.

(3) Το Δικαστήριο ενημερώνει το πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης και το προστατευόμενο πρόσωπο για τα μέτρα που έχουν εκδοθεί κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του εδαφίου (1) και για τις έννομες συνέπειες της παραβίασής τους:

Νοείται ότι, η διεύθυνση και τα άλλα στοιχεία επικοινωνίας του προστατευόμενου προσώπου δεν κοινοποιούνται στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, εκτός όπου κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο για την εκτέλεση του μέτρου που ελήφθη κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του εδαφίου (1).

(4) Σε περίπτωση που το Δικαστήριο εκτιμά ότι οι πληροφορίες που έχουν διαβιβασθεί στα πλαίσια της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 8 του παρόντος Νόμου είναι ελλιπείς, ενημερώνει πάραυτα την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης με κάθε μέσο που δύναται να τεκμηριωθεί εγγράφως, θέτοντας εύλογη προθεσμία για την υποβολή των ελλειπουσών πληροφοριών.

11.(1) Η αρμόδια αρχή αναγνώρισης της Δημοκρατίας δύναται να αρνηθεί την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, εάν-

(α) Η εντολή είναι ελλιπής ή δεν ολοκληρώθηκε εντός της προθεσμίας που είχε οριστεί δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (4) του άρθρου 10 του παρόντος Νόμου^.

(β) δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες στην παράγραφο (α) του εδαφίου (1) του άρθρου 7 προϋποθέσεις^.

(γ) το μέτρο προστασίας αφορά πράξη που δεν συνιστά αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία^.

(δ) η αναγνώριση είναι αντίθετη προς τη βασική αρχή ότι ουδείς δικάζεται για δεύτερη φορά για το ίδιο αδίκημα^.

(ε) η προστασία πηγάζει από εκτέλεση ποινής ή μέτρου που καλύπτεται από αμνηστία σύμφωνα με το δίκαιο της Δημοκρατίας και αφορά πράξη ή συμπεριφορά που εμπίπτει στη δικαιοδοσία της Δημοκρατίας^.

(στ) σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία, υφίσταται ασυλία στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, η οποία καθιστά αδύνατη την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας^.

(ζ) σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία, το πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, λόγω της ηλικίας του, δεν υπέχει ποινική ευθύνη για την πράξη ή τη συμπεριφορά για την οποία έχει εκδοθεί το μέτρο προστασίας^.

(η) το μέτρο προστασίας σχετίζεται με ποινικό αδίκημα το οποίο, σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία, θεωρείται ότι τελέστηκε, εν όλω ή εν μέρει, εντός της επικράτειας της Δημοκρατίας ή σε εξομοιούμενο προς αυτήν τόπο.

(2)Σε περίπτωση που το Δικαστήριο αρνείται την αναγνώριση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, κατ’ επίκληση ενός εκ των λόγων άρνησης του εδαφίου (1) ενημερώνει-

(α) Το κράτος έκδοσης και το προστατευόμενο πρόσωπο άμεσα για την άρνηση και τους λόγους άρνησης^.

(β) το προστατευόμενο πρόσωπο για το δικαίωμά του να εφεσιβάλει την απόφαση, καθώς και για τη δυνατότητα αναλόγως της περίπτωσης, να ζητήσει την έκδοση μέτρου προστασίας δυνάμει της εθνικής του νομοθεσίας.

12.(1) Σε περίπτωση παράβασης μέτρου που έχει επιβληθεί από αρμόδιο δικαστήριο της Δημοκρατίας μετά την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, το εν λόγω Δικαστήριο δύναται-

(α) Σε περίπτωση που η παράβαση συνιστά αξιόποινη πράξη σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία, να επιβάλει ποινικές κυρώσεις και να λάβει οποιοδήποτε άλλο μέτρο ως αποτέλεσμα της παράβασης^.

(β) να λάβει μη ποινικού χαρακτήρα αποφάσεις σχετικές με την παράβαση^.

(γ) να λάβει κάθε επείγον και προσωρινό μέτρο κρίνει σκόπιμο υπό τις περιστάσεις για τερματισμό της παράβασης εν αναμονή, κατά περίπτωση, της μεταγενέστερης απόφασης του κράτους έκδοσης.

(2) Σε περίπτωση που το ισχύον στη Δημοκρατία δίκαιο δεν προνοεί μέτρο το οποίο δυνατό να ληφθεί υπό τις περιστάσεις, το αρμόδιο Δικαστήριο της Δημοκρατίας αναφέρει στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης κάθε παράβαση του μέτρου προστασίας που περιγράφεται στην ευρωπαϊκή εντολή προστασίας, για την οποία έχει γνώση.

13.(1) Το αρμόδιο Δικαστήριο της Δημοκρατίας κοινοποιεί στην αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης ή του κράτους επιτήρησης, μέσω του τυποποιημένου εντύπου που περιλαμβάνεται στο Παράρτημα II του παρόντος Νόμου, οποιαδήποτε παράβαση του μέτρου ή των μέτρων που έλαβε στη βάση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας.

(2) Το έντυπο του Παραρτήματος ΙΙ μεταφράζεται στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους έκδοσης ή του κράτους επιτήρησης, ανάλογα με την περίπτωση.

14.(1) Το Δικαστήριο, ως η αρμόδια αρχή έκδοσης της Δημοκρατίας, έχει αποκλειστική δικαιοδοσία να αποφασίζει-

(α) Για την ανανέωση, την επανεξέταση, την τροποποίηση, την ανάκληση και την απόσυρση του μέτρου προστασίας και, συνακόλουθα, της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας˙

(β) την επιβολή μέτρου στερητικού της ελευθερίας, ως αποτέλεσμα της ανάκλησης του μέτρου που είχε επιβληθεί κατόπιν δικαστικής απόφασης κατά την έννοια του άρθρου 2 της Απόφασης – Πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ ή απόφασης περί μέτρων επιτήρησης κατά την έννοια του άρθρου 4 της Απόφασης –Πλαίσιο 2009/829/ΔΕΥ.

(2) Σε περίπτωση που δικαστική απόφαση, κατά την έννοια του άρθρου 2 της Απόφασης – Πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ, ή απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, κατά την έννοια του άρθρου 4 της Απόφασης – Πλαίσιο 2009/829/ΔΕΥ, έχει ήδη διαβιβασθεί σε άλλο κράτος μέλος ή διαβιβάστηκε σε αυτό μετά την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, οποιεσδήποτε μεταγενέστερες αποφάσεις λαμβάνονται σύμφωνα με τις διατάξεις που προβλέπονται στις πιο πάνω Αποφάσεις-Πλαίσιο.

(3) Σε περίπτωση που-

(α) Το μέτρο προστασίας περιέχεται σε δικαστική απόφαση, κατά την έννοια του άρθρου του άρθρου 2 της Απόφασης – Πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ, η οποία έχει ήδη διαβιβασθεί σε άλλο κράτος μέλος ή διαβιβάστηκε σε αυτό μετά την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας^. και

(β) η αρμόδια αρχή του κράτους επιτήρησης έχει λάβει μεταγενέστερες αποφάσεις που επηρεάζουν τις υποχρεώσεις ή τις οδηγίες που περιέχονται στο μέτρο προστασίας, σύμφωνα με τι διατάξεις του άρθρου 14 της εν λόγω Απόφασης – Πλαίσιο,

τότε το δικαστήριο της Δημοκρατίας που εξέδωσε την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας την ανανεώνει, επανεξετάζει, τροποποιεί, ανακαλεί ή αποσύρει, ανάλογα με την περίπτωση, χωρίς καθυστέρηση.

(4) Το δικαστήριο της Δημοκρατίας που εξέδωσε την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας ενημερώνει χωρίς καθυστέρηση την αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης για οποιαδήποτε απόφαση έχει ληφθεί δυνάμει των διατάξεων των εδαφίων (1) και (3).

(5) Σε περίπτωση που η Δημοκρατία είναι το κράτος εκτέλεσης και το κράτος έκδοσης ανακαλεί ή αποσύρει την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας, το Δικαστήριο τερματίζει οποιαδήποτε μέτρα είχε λάβει δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1) του άρθρου 10 του παρόντος Νόμου με την παραλαβή δέουσας κοινοποίησης από την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης.

(6) Σε περίπτωση που η Δημοκρατία είναι το κράτος εκτέλεσης και το κράτος έκδοσης τροποποιεί την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στα εδάφια (1) και (3), το αρμόδιο Δικαστήριο της Δημοκρατίας, ανάλογα με την περίπτωση-

(α) Τροποποιεί τα μέτρα που έχει λάβει στη βάση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, ενεργώντας σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 του παρόντος Νόμου. ή

(β) αρνείται να προβεί σε εκτέλεση της τροποποιημένης απαγόρευσης ή του περιορισμού, εάν αυτά δεν εμπίπτουν στις κατηγορίες των απαγορεύσεων ή των περιορισμών προβλέπονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (1) του άρθρου 7 του παρόντος Νόμου, ή, εάν οι πληροφορίες που διαβιβάζονται μαζί με την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας, σύμφωνα με το άρθρο 8 του παρόντος Νόμου, είναι ελλιπείς και δεν έχουν συμπληρωθεί εντός της προθεσμίας που έθεσε το Δικαστήριο δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (4) του άρθρου 10 του παρόντος Νόμου.

15.(1) Σε περίπτωση που η Δημοκρατία είναι το κράτος εκτέλεσης, το Δικαστήριο δύναται να ανακαλέσει τα μέτρα που λήφθηκαν για την εκτέλεση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, αν-

(α) Υπάρχουν σαφή στοιχεία ότι το προστατευόμενο πρόσωπο δεν κατοικεί ούτε διαμένει στη Δημοκρατία ή έχει εγκαταλείψει οριστικά το έδαφός της.

(β) σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία, η μέγιστη διάρκεια ισχύος των μέτρων που είχαν ληφθεί κατ’ εφαρμογή της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας έχει παρέλθει.

(γ) το κράτος έκδοσης έχει ανακαλέσει ή αποσύρει την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (5) του άρθρου 14 του παρόντος Νόμου.

(δ) η δικαστική απόφαση, κατά την έννοια του άρθρου 2 της Απόφασης – Πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ ή η απόφαση περί μέτρων επιτήρησης, κατά την έννοια του άρθρου 4 της Απόφασης – Πλαίσιο 2009/829/ΔΕΥ έχει διαβιβασθεί στη Δημοκρατία μετά την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας.

(2) Το δικαστήριο ενημερώνει αμελλητί την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης αναφορικά με την ανάκληση και, όπου είναι δυνατό, το προστατευόμενο πρόσωπο.

(3) Πριν τη λήψη απόφασης για ανάκληση μέτρων δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (β) του εδαφίου (1), το Δικαστήριο δύναται να καλέσει την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης να παράσχει πληροφορίες αναφορικά με την αναγκαιότητα συνέχισης της προστασίας που παρέχεται δυνάμει της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας υπό το φως των συγκεκριμένων περιστάσεων.

16. Η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας αναγνωρίζεται από τη Δημοκρατία με την ίδια προτεραιότητα που θα ίσχυε σε ανάλογη εθνική υπόθεση, λαμβανομένων υπόψη των ειδικών συνθηκών της υπόθεσης και του επείγοντος χαρακτήρα της, του προβλεπόμενου χρόνου για την άφιξη του προστατευόμενου προσώπου στη Δημοκρατία και, εάν είναι δυνατόν, του βαθμού επικινδυνότητας για το προστατευόμενο πρόσωπο.

17. Οποιαδήποτε έξοδα προκύπτουν στο έδαφος της Δημοκρατίας από την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Νόμου βαρύνουν τη Δημοκρατία, ανεξάρτητα με το κατά πόσο η Δημοκρατία είναι το κράτος έκδοσης ή το κράτος εκτέλεσης.

18.-(1) Διμερής ή πολυμερής συμφωνία ή διακανονισμός που βρίσκεται σε ισχύ κατά την ημερομηνία ένταξης της ισχύος του παρόντος Νόμου εξακολουθεί να ισχύει, εάν αυτή η συμφωνία ή αυτός ο διακανονισμός επιτρέπει την επέκταση ή τη διεύρυνση των διατάξεων του παρόντος Νόμου και εάν συμβάλλει στην απλούστευση ή στη διευκόλυνση των διαδικασιών για τη λήψη των μέτρων προστασίας.

(2) Η σύναψη διμερούς ή πολυμερούς συμφωνίας ή διακανονισμού μετά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου επιτρέπεται, εφόσον η συμφωνία ή ο διακανονισμός επιτρέπει την επέκταση ή τη διεύρυνση των διατάξεων του παρόντος Νόμου και συμβάλλει στην απλούστευση ή στη διευκόλυνση των διαδικασιών για τη λήψη των μέτρων προστασίας.

19. Ο παρών Νόμος δεν επηρεάζει την εφαρμογή-

(α) Της πράξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις»,

(β) της πράξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000»,

(γ) της Σύμβασης της Χάγης του 1996 σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση την εκτέλεση και τη συνεργασία σε θέματα γονικής μέριμνας και μέτρων προστασίας των παιδιών,

(δ) της Σύμβασης της Χάγης του 1980 για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών,

(ε) της Απόφασης – Πλαίσιο 2008/947/ΔΕΥ, και

(στ) της Απόφασης – Πλαίσιο 2009/829/ΔΕΥ.