7.(1) Το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει ευρωπαϊκή εντολή προστασίας μόνο αν-
(α) 'Eχει εκδοθεί στη Δημοκρατία μέτρο προστασίας που επιβάλλει σε πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο οποιοδήποτε από τους πιο κάτω περιορισμούς:
(i) Aπαγόρευση εισόδου σε ορισμένους χώρους, μέρη ή καθορισμένες περιοχές, όπου διαμένει το προστατευόμενο πρόσωπο ή τις οποίες αυτό επισκέπτεται.
(ii) απαγόρευση ή ρύθμιση οποιασδήποτε επαφής με το προστατευόμενο πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένης της επικοινωνίας μέσω τηλεφώνου, ηλεκτρονικού ή απλού ταχυδρομείου, τηλεομοιοτυπίας ή άλλων μέσων˙ ή
(iii) απαγόρευση ή ρύθμιση του δικαιώματος προσέγγισης του προστατευόμενου προσώπου εγγύτερα από προκαθορισμένη απόσταση.
(β) το προστατευόμενο πρόσωπο που υπέβαλε την αίτηση-
(i) αποφασίζει να εγκατασταθεί ή έχει ήδη την κατοικία του σε άλλο κράτος μέλος. ή
(ii) αποφασίζει να παραμείνει ή παραμένει ήδη σε άλλο κράτος μέλος.
(2) Κατά την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τη διάρκεια της περιόδου ή των περιόδων που το προστατευόμενο πρόσωπο προτίθεται να παραμείνει στο κράτος εκτέλεσης, καθώς επίσης και το βαθμό αναγκαιότητας της προστασίας.
(3) Πριν από την έκδοση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, το Δικαστήριο παρέχει στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο το δικαίωμα ακρόασης και αμφισβήτησης του μέτρου προστασίας, νοουμένου ότι τα δικαιώματα αυτά δεν του είχαν δοθεί κατά τη διαδικασία που οδήγησε στην έκδοση του μέτρου προστασίας:
(4) Σε περίπτωση που οι προϋποθέσεις για την έκδοση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας δεν συντρέχουν, η αίτηση απορρίπτεται και το δικαστήριο ενημερώνει το προστατευόμενο πρόσωπο για το δικαίωμά του για έφεση κατά της απορριπτικής απόφασης.