|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1986) 2 CLR 211
1986 December 9
9 Δεκεμβρίου. 1986
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΣΑΒΒΙΔΗΣ, ΠΙΚΗΣ, ΔΙΚΑΣΤΑΙ] ΘΡΑΣΟΣ Α. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ,
Εφεσείων,
ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ' ων η έφεσις.
(Ποινική Έφεσις Αρ. 4668).
Συνταγματικό Δίκαιο—Κοινωνικές ασφαλίσεις—Καταδίκη για παράλειψη πληρωμής εισφορών αυτοτελώς εργαζομένου (άρθρα 3(β), 10, 12(1), 13, 14(2), 21, 73(1) (β) (δ) (ε) (στ) (στί) (η) (ια). 80(1) (2) (4) (5), 81, 84 και 90(1) των Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων 1980-1984 και Κανονισμοί 9, 18, 19, 21 και 22 των Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Εισφοραί) Κανονισμών 1980-1984, για παράλειψη πληρωμής προσθέτου τέλους (Άρθρα 73(1) (θ), 80(1) (2) (4). 81, 84 και 90(1) των πιο πάνω νόμων και Κανονισμοί 22 και 24 των πιο πάνω κανονισμών) και για παράλειψη καταβολής έκτακτης εισφοράς για την άμυνα (άρθρα 2(1) (β), 3(2) (γ) (3) (4) (8), 5(1) (2), 13(1) (2) (4) (6), 14, 15 και 16 του Περί Εκτάκτου Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμου 1984—Τα πιο πάνω άρθρα των νόμων και οι πιο πάνω κανονισμοί κοινωνικών ασφαλίσεων δεν αντίκεινται προς το Σύνταγμα -Σύνταγμα, Άρθρα 9, 24, 25 και 28.
Πηγές δικαίου—Νομολογία ολομέλειας Ανωτάτου Δικαστηρίου —Είναι πηγή δικαίου —Δεσμεύει το τριμελές εφετείο.
Ο εφεσείων, που καταδικάσθηκε για τα προαναφερόμενα εγκλήματα, εισηγήθη προς το Δικαστήριον, πως οι Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμοι 1980-1984 και οι Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Εισφοραί) Κανονισμοί 1980-1984 είναι αντισυνταγματικοί, γιατί δεν είναι φορολογικής φύσεως και έτσι δεν εμπίπτουν στις πρόνοιες του Άρθρου 24 του Συντάγματος και γιατί αντιβαίνουν στις πρόνοιες των Άρθρων 9, 25 και 28 του Συντάγματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την έφεση αποφάνθηκε: (1) Τα θέματα, που έχει εγείρει ο εφεσείων έχουν αποφασισθεί από την ολομέλεια του Δικαστηρίου αυτού στην υπόθεση Αποστόλου και άλλων ν. Κυπριακή Δημοκρατίας (1984) 3 Α.Α.Δ. 509 εναντίον των απόψεων του εφεσείοντος.
(2) Το δικαστικό προηγούμενο είναι πηγή δικαίου και το ΔικαστήρΙον αυτό σαν τριμελές εφετείο δεν μπορεί να ανατρέψει την πιο πάνω απόφαση. Κι αν ακόμα μπορούσε να την ανατρέψει δεν θα το έκαμνε γιατί συμφωνεί απόλυτα με το σκεπτικό της.
Η έφεση απορρίφθηκε.
ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ Σ ΚΑΙ ΠΟΙΝΗΣ
Έφεση κατά της καταδίκης και ποινής από τον Θράσο Α. Γεωργιάδη ο οποίος καταδικάστηκε την 9.7.1985 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Ποινική Υπόθεση
An English translation of this judgment appears at ppi 216-220.
Αρ. 4199/85) σε τρεις κατηγορίες για το αδίκημα ότι παράλειψε να καταβάλει εισφορές Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως αυτοτελώς εργαζόμενος κατά παράβασιν των άρθρων 3(β), 10, 12(1), 13, 14(2). 21, 73(1) (6) (δ) (ε) (στ) (στ 1) (η) (ια), 90, 90(1) (2) (4) (5), 81, 84 και 90(1) των Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων. 1980-1984 και των Κανονισμών 9. 18, 19, 21, και 22 των Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Εισφοραί) Κανονισμών, 1980-1984 και καταδικάστηκε από τον Ελευθερίου. Ε.Δ. να πληρώσει £3.- πρόστιμο στην πρώτη κατηγορία χωρίς να του επιβληθεί ποινή στις άλλες δύο κατηγορίες και διατάχθηκε επίσης να καταβάλει τις εισφορές.
Ο εφεσείων παρουσιάσθηκε αυτοπροσώπως.
Α. Μ. Αγγελίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας. δια τους καθ' ων η έφεση.
Cur. adv. vult.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ Δ. ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Η παρούσα έφεση ησκήθη υπό του κατηγορουμένου εις την Ποινική Υπόθεση 4199/85 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού όπου ευρέθη ένοχος κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας εις τας ακολούθους κατηγορίας.
1. Ότι μεταξύ της 1.12.84 και 22.12.84 εις Λεμεσό παρέλειψε να καταβάλει εισφοράς Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως αυτοτελώς εργαζόμενος, τας οποίας υποχρεούτο να καταβάλει δια την περίοδο από 3.1.83 μέχρι 1.1.84 και 2.4.84 μέχρι 30.9.84 ανερχομένας εις το ποσόν £377.52 σεντ κατά παράβασιν των Άρθρων 3(6). 10. 12(1). 13, 14(2). 21. 73(1) (6) (δ) (ε) (στ) (στ1) (η) (ια), 80(1) (2) (4) (5). 81. 84 και 90(1) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων του 1980-1984 και των Κανονισμών 9, 18, 19. 21 και 22 των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Εισφοραί) Κανονισμών του 1980-1984.
2. Ότι από της 1.12.84 και εντεύθεν εις Λεμεσόν παρέλειψεν να καταβάλει πρόσθετο τέλος αναφορικώς προς εισφοράς Κοινωνικών Ασφαλίσεων οφειλομένας υπ' αυτού δια την περίοδο από 3.1.83 μέχρι 1.1.84 και από 2.4.34 μέχρι 30.9.84 κατά παράβαση των Άρθρων 73(1) (θ). 80(1) (2) (4). 81. 84 και 90(1) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων του 1980-1984 και των κανονισμών 22 και 24 των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Εισφοραί) Κανονισμών του 1980-1984. ανερχομένας εις £198.68 σεντ.
3. Ότι μεταξύ της 2.4.84 και 30.9.84 εις Λεμεσόν παρέλειψε να καταβάλει έκτακτον εισφοράν δια την άμυναν της Δημοκρατίας την οποία υποχρεούτο να καταβάλει δ α τους μήνας Απρίλιον έως 5.9.84 και η οποία ανέρχεται συνολικώς στο ποσό των £5.72 σεντ κατά παράβαση των άρθρων 2(1) (6). 3(2) (γ) (3) (4) (8). 5(1) (2). 13(1) (2) (4) (6), 14. 15 και 16 του περί Εκτάκτου Εισφοράς δια την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμου του 1984.
Ο κατηγορούμενος, ο οποίος εμφανίζετο αυτοπροσώπως μετά το πέρας της υποθέσεως δια την Κατηγορούσαν Αρχή. κληθείς υπό του εκδικάσαντος την υπόθεση Επαρχία κού Δικαστού εις απολογίαν απήντησε ως εξής:
«Παραδέχομαι ότι οφείλω τα χρήματα αυτά. αλλά το θέμα δεν είναι φορολογικό. αλλά κοινωνικό. Ο Νόμος είναι αντισυνταγματικός και ζητώ δήλωση του Δικαστηρίου προς τούτο.»
Ως ανωτέρω ελέχθη επί της προσαχθείσης μαρτυρίας ο εκδικάσας την υπόθεση Επαρχιακός Δικαστής κατεδίκασε τον κατηγορούμενο και εις τας τρείς κατηγορίας και επέ βαλε εις αυτόν πρόστιμο £3.- εις την πρώτην κατηγορίαν μόνον και διέταξεν την πληρωμή των ποσών που εμφαίνονται εις τας κατηγορίας. Το σχετικό απόσπασμα της αποφάσεως έχει ως ακολούθως:
«Τα αδιαφιλονίκητα γεγονότα της παρούσης υποθέσεως είναι τα ακόλουθα: Ο κατηγορούμενος κατά πάντα ουσιώδη χρόνο της παρούσης υποθέσεως επαγγέλετο τον φυσιοθεραπευτή, διετήρει και διατηρεί δε προς τούτο υποστατικόν το οποίον ευρίσκεται επί της οδού Γλάδστωνος εις Λεμεσόν. Ο κατηγορούμενος ημέλησε να πληρώσει δια τας περιόδους που εμφαίνονται λεπτομερώς επί του κατηγορητηρίου το ποσόν (α) £377.52 σεντ ως συνεισφοραί. (β) £198 68 σεντ ως πρόσθετο τέλος και (γ) £5.72 σεντ ως άμυνα.
Είναι ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός επειδή τούτος αφορά κοινωνικόν και ουχί φορολογικό θέμα.
Πρόθεσις μου δεν είναι να κάμω λεπτομερή έρευνα επί του προκειμένου καθότι το θέμα αυτό έχει αποτελέσει αντικείμενο σχολίων και λεπτομερούς εξετάσεως υπό του Ανωτάτου Δικαστηρίου εις την υπόθεσιν Κωστάκη Π. Αποστόλου & άλλων ν. Κυπριακής Δημοκρατίας δια του Διευθυντού των Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1984) 3 C.L.R. ρ.509. Θα αρκεστώ να αναφέρω ότι εις την εν λόγω υπόθεσιν το Ανώτατο Δικαστήριον απεφάνθη ότι ο σχετικός νόμος είναι φορολογικής μορφής και εμπίπτει εις τας προνοίας του άρθρου 24 του Συντάγματος και κατά. συνέπειαν ο εν λόγω νόμος και οι. κανονισμοί του δεν αντιβαίνουν τα άρθρα 9. 25 και 28 του Συντάγματος και ως εκ τούτου δεν δημιουργούν άνισον μεταχείρισιν μεταξύ των αυτοτελώς και μη αυτοτελώς εργαζομένων προσώπων. Περαιτέρω ο ίδιος νόμος δεν αντίκειται του άρθρου 28 του Συντάγματος ήτοι της αρχής της ισότητος. Ούτε και πάλιν ο εν λόγω νόμος αντίκειται του άρθρου 9 του Συντάγματος που προνοεί το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβιώσεως και κοινωνικής ασφαλείας του πολίτου.
Ως εκ τούτου ευρίσκω ότι ο νόμος αυτός ουδόλως αντίκειται του Συντάγματος, είναι συνταγματικός και ως εκ τούτου ευρίσκω ότι η Κατηγορούσα Αρχή - απέδειξε την υπόθεσιν της πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και ευρίσκω τον κατηγορούμενον ένοχον ως το κατηγορητήριων».
Ο Εφεσείων ο οποίος και πάλιν παρουσιάσθη άνευ συνηγόρου ενώπιον μας. τόσον εις τους λόγους εφέσεως όσο και εις την γραπτήν αγόρευσιν του. εξ όσων ηδυνήθημεν να αντιληφθώμεν, ισχυρίζεται ότι οι περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμοι του 1.980-1984 και οι περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Εισφοραί.) Κανονισμοί του 1980-1984 είναι αντισυνταγματικοί καθ' ότι δεν είναι φορολογικής μορφής και ούτω δεν εμπίπτουν εις τας προνοίας του άρθρου 24 του Συντάγματος και αντιβαίνουν επίσης τας προνοίας, των άρθρων 9, 25 και 28 του Συντάγματος δημιουργώντας άνιση μεταχείριση μεταξύ των πολιτών.
Τα ως άνω, ως ορθώς παρετήρησε ο εκδικάσας την υπόθεση Επαρχιακός Δικαστής, έχουν αποφασιστεί υπό του Πλήρους Εφετείου εις την υπόθεση Κωστάκη Π. Αποστόλου και άλλων ν. Της Κυπριακής Δημοκρατίας (Ανωτέρω), εναντίον της απόψεως του Εφεσείοντας. Παρά. ταύτα, εις την πραγματικότητα. ο Εφεσείων μας εκάλεσε να ανατρέψουμε την ως άνω απόφαση.
Πρέπει να πούμε ότι σύμφωνα με τας αποφάσεις εις τας υποθέσεις της. Κυπριακής Δημοκρατίας ν. Δημητριάδη. (1977) 3 Α.Α.Δ 213 και Ιωαννίδη ν. Δημοκρατίας. (1979) 3 Α.Α.Δ. 295 όπου απεφασίσθη ότι το δικαστικό δεδικασμένο είναι πηγή δικαίου, αισθανόμεθα δεσμευμένοι να ακολουθήσουμε την απόφαση Αποστόλου (Ανωτέρω) και δεν μπορούμε ως τριμελές Εφετείο να την ανατρέψουμε.
Τέλος πρέπει περαιτέρω να πούμε ότι και αν ακόμα ηδυνάμεθα να ανατρέψουμε την ρηθείσαν απόφαση και πάλιν δεν θα επράτταμε: τοιούτον τι καθ' ότι συμφωνούμε απόλυτα με το σκεπτικό αυτής.
Δια τους ως άνω λόγους η Έφεση απορρίπτεται.
Η Έφεση απορρίπτεται.