|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 1 ΑΑΔ 655
11 Ιουλίου, 1991
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
WATER BOARD OF NICOSIA,
Ενάγοντες,
v.
EMCOL, DEUTSCHE NAH - OST LINIEN G.m.b.H. (AS OWNERS AND/OR CHARTERERS OF THE SHIP NAHOST KLIPPER), THROUGH THEIR AGENTS G. KIRZIS & Co. Ltd. & OTHERS,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 306/83.)
Δικονομία Ναυτοδικείου — Επίδοση κλητηρίου εντάλματος σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης — καν. 21 των Θεσμών Ναυτοδικείου — Ασφαλιστική εταιρεία με έδρα την Αυστρία είχε αντιπρόσωπο στην Κύπρο για σκοπούς αβαριών μόνο (average agents) — Κατά πόσο ο εν λόγω αντιπρόσωπος μπορούσε να θεωρηθεί "πρόσωπο εξουσιοδοτημένο να διεξάγει την εργασία της εταιρείας στην Κύπρο".
Λέξεις και φράσεις — "... other person authorised to transact the business of the company in Cyprus ..." στο καν. 21 των Θεσμών Ναυτοδικείου.
Οι ενάγοντες κίνησαν αγωγή εναντίον των εναγομένων με την οποία ζητούσαν αποζημιώσεις για απώλεια εμπορευμάτων και/ή μη ασφαλή μεταφορά εμπορευμάτων, που είχαν φορτωθεί σε πλοίο που ανήκε και/ή είχε ναυλωθεί από την εναγόμενη 1. Η εναγόμενη 2 ήταν ασφαλιστική εταιρεία με έδρα τη Βιέννη, Αυστρίας. Η επίδοση του κλητηρίου εντάλματος έγινε στο γραφείο της εταιρείας Φραγκούδη & Στεφάνου Λτδ στη Λεμεσό, που ήταν αντιπρόσωπος της εναγόμενης 2 για σκοπούς αβαριών μόνο (average agents). H εναγόμενη 2 ζήτησε, μεταξύ άλλων την ακύρωση της επίδοσης διότι είχε γίνει κατά παράβαση του καν. 21 των Θεσμών Ναυτοδικείου (Cyprus Admiralty Jurisdiction Order, 1893). To ερώτημα ήταν κατά πόσο η πιο πάνω αντιπρόσωπος της εναγόμενης 2 μπορούσε να θεωρηθεί ως "εξουσιοδοτημένη να διεξάγει την εργασία" της εναγόμενης 2 στην Κύπρο.
Αποφασίσθηκε ότι
Το κυρίαρχο κριτήριο είναι η έκταση της εξουσιοδότησης στον εντόπιο αντιπρόσωπο, ήτοι κατά πόσο η εξουσιοδότηση είναι τόσο ευρεία ώστε να δικαιολογεί το εύρημα ότι ο αλλοδαπός αντιπροσωπευόμενος είναι κάτοικος Κύπρου για σκοπούς επίδοσης. Στην παρούσα υπόθεση, οι εντόπιοι αντιπρόσωποι δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ότι είχαν τόσο ευρεία εξουσιοδότηση ώστε να μπορούν να δέχονται επίδοση δικαστικών εγγράφων για λογαριασμό των αιτητών, και γι'αυτό η επίδοση έπρεπε να ακυρωθεί.
Η αίτηση έγινε αποδεκτή με έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Westcolt & Lawrence Line v. The Mayor, Deputy Mayor, Councillors and Townsmen of Limassol, 22 C.L.R. 193·
Scuderie v. Shoham Cyprus Ltd. (1982) 1 C.L.R. 385.
Αίτηση.
Αίτηση από τους εναγόμενους Αρ. 2 για διαταγή του Δικαστηρίου που να ακυρώνει την επίδοση σ' αυτούς του κλητηρίου εντάλματος.
Γ. Μιχαηλίδης, για τους Αιτητές - εναγομένους Αρ. 2.
Κ. Λοΐζου, για τους καθ' ων η αίτηση - ενάγοντες.
Cur. adv. vult
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την αγωγή τους αυτή οι ενάγοντες, που είναι οι καθ'ων η αίτηση στη διαδικασία αυτή, απαιτούν αποζημιώσεις από τους εναγόμενους Αρ. 1 για τη μη ασφαλή μεταφορά εμπορεύματος, και εναντίων των εναγομένων Αρ.2, ως ασφαλιστών, για την παράλειψη τους να τους αποζημιώσουν για την απώλεια εμπορευμάτων που είχαν φορτωθεί στο πλοίο NAHOST KLIPPER.
Οι εναγόμενοι Αρ.2 με αίτησή τους αιτούνται:-
(1) Διαταγή του Δικαστηρίου που να ακυρώνει το κλητήριο ένταλμα στην αγωγή για το λόγο ότι το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει την αγωγή εναντίον τους.
(2) Διαζευκτικά, διαταγή του Δικαστηρίου που να αναστέλλει τη διαδικασία στην Κύπρο εναντίον τους, και
(3) αν τα αιτήματα (1) και (2) δεν δοθούν, διαταγή του Δικαστηρίου που να ακυρώνει την επίδοση σ' αυτούς του κλητηρίου εντάλματος.
Την αίτησή τους οι εναγόμενοι Αρ.2 βασίζουν σε γεγονότα που φαίνονται στην ένορκη δήλωση της κας Μαριέττας Μιχαηλίδου ημερ. 29 Φεβρουαρίου, 1984.
Προτού επιληφθώ των λόγων 1 και 2 της αίτησης, πιστεύω πως θα πρέπει να εξετάσω το θέμα κατά πόσο η επίδοση στους εναγόμενους Αρ.2-αιτητές έγινε σύμφωνα με τους Δικαστικούς Θεσμούς, θέμα που εγείρεται με τον ισχυρισμό στην παράγραφο 7 της ένορκης δήλωσης που καταχωρήθηκε από μέρους των προς υποστήριξη της αίτησής τους.
Είναι παραδεκτό ότι το κλητήριο ένταλμα της αγωγής εναντίον των αιτητών επιδόθηκε στους κκ. Φραγκούδη & Στεφάνου Λτδ., σαν αντιπροσώπους τους.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι οι κκ. Φραγκούδης & Στεφάνου Λτδ. δεν ήταν οι εξουσιοδοτημένοι αντιπρόσωποι τους να δεχθούν επίδοση του κλητηρίου εντάλματος, γιατί απλώς ήταν μόνο ανεξάρτητοι "average agents" (αντιπρόσωποι για σκοπούς αβαριών).
Οι καθ' ων η αίτηση, στην ένορκη δήλωση που καταχώρησαν για υποστήριξη της ένστασής τους στην αίτηση, ισχυρίζονται ότι η εταιρεία Φραγκούδης & Στεφάνου Λτδ. είναι αντιπρόσωποι των αιτητών στην Κύπρο και ότι τούτο συνάγεται από το γεγονός ότι οι επαφές μεταξύ τους και των αιτητών, όσο και η σχετική αλληλογραφία πριν την καταχώρηση της αγωγής, γίνονταν μέσω της εταιρείας αυτής.
Οι καθ' ων ή αίτηση δεν καταχώρησαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας οποιοδήποτε έγγραφο που να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς τους.
Πρόνοια για το πότε μια επίδοση αγωγής ναυτοδικείου είναι έγκυρη αναφέρεται στο θεσμό 21 των Cyprus Admiralty Jurisdiction Order, 1893, που λέγει:
"21. Where no such provision exists, a writ of summons against a corporation may be served by leaving an office copy of the writ with the President or other head officer, or the clerk, treasurer, or secretary of the corporation, and a writ of summons against a public company may be served by leaving with the secretary, manager or other person authorized to transact the business of the company in Cyprus an office copy of the writ or by leaving the same at the office of the company."
Η φράση "other person authorized to transact the business of the company in Cyprus" δεν έχει ερμηνευθεί μέχρι σήμερα από αρμόδιο Δικαστήριο, αλλά πιστεύω πως το πιο κάτω απόσπασμα στην υπόθεση Westcott & Lawrence Line v. The Mayor, Deputy Mayor, Councillors and Townsmen of Limassol, που είναι δημοσιευμένη στο 22 C.L.R. 193, και το οποίο υιοθέτησα στην υπόθεση Scuderie v. Shoham Cyprus Ltd, (1982) 1 C.L.R. 385, απαντά το υπό εξέταση θέμα. Το σχετικό απόσπασμα λέγει:-
"(1) that the great similarity between the English Rules of the Supreme Court and the Cyprus Civil Procedure Rules indicated forcibly that the underlying principles in both sets of rules were similar, and, unless an express provision or the context led to a contrary view, in interpreting the Cyprus Civil Procedure Rules, preference should be given to a construction more consonant with the corresponding English Rules of the Supreme Court;
(2) that the words 'any person in Cyprus who appears to be authorised', in Order 5, rule 7, meant 'a person who is obviously or manifestly authorised to transact business etc.;' and that the words 'to transact business' in the same rule meant nothing more and nothing less than 'carrying on business';
(3) that Order 9, rule 8, of the English Rules of Supreme Court, in its judicially interpreted and enlarged form, was substantially similar to our Order 5, rule 7, and, since both rules in material parts were in pari materia, the English authorities were necessarily binding on the Cyprus Courts;
(4) that the dominant factor in the English authorities was the nature and character of the authority of the local agent conferred on him by his foreign principal corporation. If the authority exercised by the agent was so extensive as to justify one to hold that the foreign principal was for the purpose of service resident in the country of the agent and therefore amenable to the jurisdiction of such country, then the service of a writ of summons or other legal process on the agent for his principal would be considered good; and
(5) that the service of the writ in the present case on the local agent was bad and ought to be set aside".
Δεν νομίζω πως από τη μαρτυρία που έχω ενώπιον μου, δηλαδή τον πιο πάνω ισχυρισμό των καθ'ων η αίτηση, μπορώ να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι οι κκ. Φραγκούδης & Στεφάνου Λτδ. ήταν εξουσιοδοτημένοι να δέχονται επίδοση δικαστικών εγγράφων για λογαριασμό των αιτητών.
Για το λόγο αυτό, οι αιτητές, για το σκοπό επίδοσης, δεν είναι κάτοικοι στη χώρα αυτή και, επομένως, δεν είναι υποκείμενοι στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Οι κκ. Φραγκούδης & Στεφάνου Λτδ., όπως φαίνεται από τους ισχυρισμούς των καθ'ων η αίτηση, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά οι μεσάζοντες μεταξύ των καθ'ων η αίτηση και των, αιτητών.
Για τους πιο πάνω λόγους, βρίσκω πως η επίδοση του κλητηρίου εντάλματος της αγωγής στους αιτητές πρέπει να ακυρωθεί.
Ενόψει της απόφασης μου θεωρώ ότι δεν είναι αναγκαίο να επιληφθώ των άλλων λόγων που προβάλλουν οι αιτητές για ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος, όπως επίσης και την αναστολή της διαδικασίας.
Η επίδοση του κλητηρίου εντάλματος στους αιτητές ακυρώνεται.
Οι καθ'ων η αίτηση να πληρώσουν τα έξοδα τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η αίτηση γίνεται αποδεκτή με έξοδα.