Ο Περί Αξιολόγησης και Διαχείρισης του Περιβαλλοντικού Θορύβου Νόμος του 2004 (224(I)/2004)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

(Άρθρο 2)

Σημείωση 1. Το παρόν Παράρτημα δεν αφορά τις εγκαταστάσεις ή τμήματα εγκαταστάσεων που χρησιμοποιούνται για την έρευνα, την ανάπτυξη και την πειραματική δοκιμή νέων προϊόντων και βιομηχανικών μεθόδων.

Σημείωση 2. Όπου αναφέρονται οριακές τιμές, αυτές αφορούν, κατά κανόνα σε παραγωγική δυναμικότητα ή σε αποδόσεις. Εάν ο ίδιος φορέας λειτουργίας ασκεί πολλές δραστηριότητες της ίδιας κατηγορίας στην ίδια εγκατάσταση ή τον ίδιο χώρο, οι δυναμικότητες των δραστηριοτήτων αυτών αθροίζονται.

1. Βιομηχανίες ενεργειακών δραστηριοτήτων

1.1. Εγκαταστάσεις καύσης με θερμική ισχύ καύσης μεγαλύτερη των 50 MW(1).

1.2. Διυλιστήρια πετρελαίου και αερίου.

1.3. Εγκαταστάσεις οπτανθρακοποίησης.

1.4. Εγκαταστάσεις αεροποίησης και υγροποίησης του άνθρακα.

2. Παραγωγή και μεταποίηση μετάλλων

2.1. Εγκαταστάσεις φρύξης ή επίτηξης μεταλλεύματος, συμπεριλαμβανομένου του θειούχου μεταλλεύματος.

2.2. Εγκαταστάσεις παραγωγής χυτοσιδήρου ή χάλυβα (πρωτογενούς ή δευτερογενούς), συμπεριλαμβανομένων των χυτηρίων συνεχούς χύτευσης ωριαίας δυναμικότητας άνω των 2,5 τόνων.

2.3. Εγκαταστάσεις επεξεργασίας σιδηρούχων μετάλλων:

α) με έλασμα εν θερμώ, ωριαίας δυναμικότητας άνω των 20 τόνων ακατέργαστου χάλυβα

β) με σφυρηλάτηση με σφύρες κρουστικής ενέργειας άνω των 50 kj ανά σφύρα και όταν η χρησιμοποιούμενη θερμική ισχύς υπερβαίνει τα 20 MW

γ) με επίθεση προστατευτικού στρώματος τηγμένου μετάλλου, με δυναμικότητα κατεργασίας άνω των δύο τόνων ακατέργαστου χάλυβα ανά ώρα..

2.4. Χυτήρια σιδηρούχων μετάλλων με δυναμικότητα παραγωγής άνω των 20 τόνων ημερησίως.

2.5. Εγκαταστάσεις:

α) παραγωγής ακατέργαστων μη σιδηρούχων μετάλλων από μεταλλεύματα, συγκεντρώματα ή δευτερογενείς πρώτες ύλες, με μεταλλουργικές, χημικές ή ηλεκτρολυτικές διεργασίες

β) τήξης μη σιδηρούχων μετάλλων και κραμάτων, συμπεριλαμβανομένων των προϊόντων ανάκτησης (εξευγενισμός, χύτευση), τηκτικής δυναμικότητας άνω των 4 τόνων για το μόλυβδο και το κάδμιο ή 20 τόνων για όλα τα άλλα μέταλλα ημερησίως.

2.6. Εγκαταστάσεις επιφανειακής επεξεργασίας μετάλλων και πλαστικών υλικών με ηλεκτρολυτικές ή χημικές διεργασίες, εφόσον ο όγκος των κάδων που χρησιμοποιούνται για την κατεργασία υπερβαίνει τα 30m3.

3. Βιομηχανία ορυκτών προϊόντων

3.1. Εγκαταστάσεις παραγωγής κλίνκερ (τσιμέντου) σε περιστροφικούς κλιβάνους, με ημερήσια δυναμικότητα παραγωγής άνω των 500 τόνων, ή άσβεστου σε περιστροφικούς κλιβάνους με ημερήσια παραγωγική δυναμικότητα άνω των 50 τόνων, ή σε άλλου είδους κλιβάνους με ημερήσια παραγωγική δυναμικότητα άνω των 50 τόνων.

3.2. Εγκαταστάσεις παραγωγής αμιάντου και κατασκευής προϊόντων με βάση τον αμίαντο.

3.3. Εγκαταστάσεις παραγωγής γυαλιού, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων παραγωγής ινών γυαλιού, με ημερήσια τηκτική δυναμικότητα άνω των 20 τόνων.

3.4. Εγκαταστάσεις τήξης ορυκτών υλών, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων παραγωγής ινών από ορυκτές ύλες, με ημερήσια τηκτική δυναμικότητα άνω των 20 τόνων.

3.5. Εγκαταστάσεις παραγωγής κεραμικών ειδών με ψήσιμο, ιδιαίτερα δε κεραμιδιών, τούβλων, πυρίμαχων πλίνθων, πλακιδίων, ψευδοπορσελάνης ή πορσελάνης, με ημερήσια παραγωγική δυναμικότητα άνω των 75 τόνων ή/ και με δυναμικότητα κλιβάνου άνω των 4 M3 και πυκνότητα φορτώσεως άνω των 300 Kg/m3.

4. Χημική βιομηχανία

Η κατά την έννοια των κατηγοριών δραστηριοτήτων της κατηγορίας αυτής παραγωγή υποδηλώνει την παραγωγή, σε βιομηχανική κλίμακα και με χημική μετατροπή, των υλών ή ομάδων υλών που αναφέρονται στις παραγράφους 4.1 έως 4.6.

4.1. Χημικές εγκαταστάσεις για την παραγωγή βασικών χημικών οργανικών προϊόντων, όπως:

α) απλών υδρογονανθράκων, (γραμμικών ή κυκλικών, κεκορεσμένων ή ακόρεστων, αλειφατικών ή αρωματικών)

β) οξυγονούχων υδρογονανθράκων, ιδίως δε αλκοολών, αλδεϋδών, κετονών, καρβοξυλικών οξέων, εστέρων, οξικών ενώσεων, αιθέρων, υπεροξειδίων, εποξικών ρητινών

γ) θειούχων υδρογονανθράκων

δ) αζωτούχων υδρογονανθράκων, ιδίως δε αμινών, αμιδίων, νιτρωμένων, νιτρωδών ή νιτρικών ενώσεων, νιτριλίων, κυανικών και ισοκυανικών ενώσεων

ε) φωσφορούχων υδρογονανθράκων

στ) αλογονούχων υδρογονανθράκων

η) βασικών πλαστικών υλών, (πολυμερών; συνθετικών ινών, ινών με βάση την κυτταρίνη)

ι) συνθετικού καουτσούκ

ια) χρωμάτων και χρωστικών υλικών

ιβ) απορρυπαντικών και τασιενεργών ουσιών.

4.2. Χημικές εγκαταστάσεις παραγωγής βασικών ανόργανων χημικών προϊόντων, όπως:

α) αερίων, όπως αμμωνίας, χλωρίου ή υδροχλωρίου, φθορίου ή υδροφθορίου, οξειδίων του άνθρακα, θειικών ενώσεων, οξειδίων του αζώτου, υδρογόνου, διοξειδίου του θείου, διχλωριούχου καρβονυλίου

β) οξέων, όπως χρωμικού, υδροφθορικού, φωσφορικού, νιτρικού, υδροχλωρικού, θειικού, ατμίζοντος θειικού και άλλων θειούχων οξέων

γ) βάσεων, ιδίως δε υδροξειδίου του αμμωνίου, υδροξειδίου του καλίου, υδροξειδίου του νατρίου

δ) αλάτων, όπως χλωριούχου αμμωνίου, χλωρικού καλίου, ανθρακικού καλίου, ανθρακικού νατρίου, υπερβορικών αλάτων, νιτρικού αργύρου

ε) αμετάλλων, μεταλλοξειδίων ή άλλων ανόργανων ενώσεων, όπως ανθρακάσβεστίου, πυριτίου, ανθρακοπυριτίου.

4.3. Χημικές εγκαταστάσεις παραγωγής φωσφορούχων, αζωτούχων ή καλιούχων λιπασμάτων (απλών ή σύνθετων).

4.4. Χημικές εγκαταστάσεις παραγωγής βασικών φυτοϋγειονομικών προϊόντων και βιοκτόνων.

4.5. Χημικές εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν χημική ή βιολογική διεργασία για την παρασκευή βασικών φαρμακευτικών προϊόντων.

4.6. Χημικές εγκαταστάσεις παραγωγής εκρηκτικών υλών.

5. Διαχείριση των αποβλήτων

5.1. Εγκαταστάσεις για την εξάλειψη ή την αξιοποίηση των επικίνδυνων αποβλήτων, όπως ορίζονται στα Παραρτήματα II Α και II Β (ενέργειες R1, R5, R6, R8 και R9) του περί Στερεών και Επικίνδυνων Αποβλήτων Νόμου (Αρ.215(Ι)/2002) και τους περί Διαθέσεως των Χρησιμοποιημένων Ορυκτελαίων Κανονισμούς, (ΔΠ 637/2002) ημερήσιας δυναμικότητας άνω των 10 τόνων.

5.2. Εγκαταστάσεις καύσης αστικών αποβλήτων, όπως ορίζεται στους περί Ελέγχου της Ρύπανσης της Ατμόσφαιρας (Πρόληψη της Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης που Προκαλείται από τις Νέες Εγκαταστάσεις Καύσης Αστικών Αποβλήτων) Κανονισμούς (ΚΔΠ 74/2003) και τους περί Ελέγχου της Ρύπανσης της Ατμόσφαιρας (Πρόληψη της Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης που Προκαλείται από τις Υφιστάμενες Εγκαταστάσεις Καύσης Αστικών Απορριμμάτων) (Κ.Δ.Π.75/2003) με ωριαία δυναμικότητα άνω των τριών τόνων Κανονισμούς.

5.3. Εγκαταστάσεις για την εξάλειψη μη-επικινδύνων αποβλήτων, όπως ορίζονται στο Παράρτημα II, κατηγορία Α του περί Στερεών και Επικίνδυνων Αποβλήτων Νόμου (Αρ.215(Ι)/2002), κατηγορία D8, D9, με ημερήσια δυναμικότητα άνω των 50 τόνων.

5.4. Χώροι ταφής που δέχονται άνω των 10 τόνων ημερησίως ή ολικής χωρητικότητας άνω των 25.000 τόνων, εκτός από τους χώρους ταφής αδρανών απορριμμάτων

6. Άλλες δραστηριότητες

6.1. Βιομηχανικές εγκαταστάσεις:

α) παραγωγής χαρτοπολτού από ξύλο ή άλλα ινώδη υλικά.

β) παραγωγής χαρτιού και χαρτονιού με ημερήσια παραγωγική δυναμικότητα άνω των 20 τόνων.

6.2. Εγκαταστάσεις προεπεξεργασίας (δραστηριότητες πλύσης, λεύκανσης, μερσερισμού) ή βαφής ινών ή υφασμάτων, με ημερήσια δυναμικότητα επεξεργασίας άνω των δέκα τόνων.

6.3. Εγκαταστάσεις δέψης δερμάτων εφόσον η ημερήσια δυναμικότητα κατεργασίας υπερβαίνει τους 12 τόνους τελικών προϊόντων.

6.4.

α) σφαγεία με ημερήσια δυναμικότητα παραγωγής σφαγίων άνω των 50 τόνων

β) επεξεργασία και μεταποίηση για την παραγωγή προϊόντων διατροφής από:

- ζωική πρώτη ύλη (εκτός του γάλακτος) με ημερήσια δυναμικότητα παραγωγής τελικών προϊόντων άνω των 75 τόνων,

- φυτική πρώτη ύλη, ημερήσιας δυναμικότητας παραγωγής τελικών προϊόντων άνω των 300 τόνων (μέση τριμηνιαία τιμή)

γ) επεξεργασία και μεταποίηση του γάλακτος, όταν η ποσότητα του λαμβανομένου γάλακτος υπερβαίνει τους 200 τόνους ημερησίως (μέση ετήσια τιμή).

6.5. Εγκαταστάσεις για την εξάλειψη ή την αξιοποίηση σφάγιων και ζωικών απορριμμάτων με ημερήσια δυναμικότητα επεξεργασίας μεγαλύτερης των 10 τόνων.

6.6. Εγκαταστάσεις εντατικής εκτροφής πουλερικών και χοίρων οι οποίες διαθέτουν πάνω από:

α) 40.000 θέσεις για πουλερικά:

β) 2.000 θέσεις για χοίρους παραγωγής (άνω των 30 kg) ή

γ) 750 θέσεις για χοιρομητέρες.

6.7. Εγκαταστάσεις επεξεργασίας της επιφάνειας υλών, αντικειμένων ή προϊόντων με τη χρησιμοποίηση οργανικών διαλυτών, ιδίως για τις εργασίες προετοιμασίας, εκτύπωσης, επίστρωσης, καθαρισμού των λιπών, αδιαβροχοποίησης, κολλαρίσματος, βαφής, καθαρισμού ή διαβροχής, με δυναμικότητα κατανάλωσης άνω των 150 kg διαλύτη ανά ώρα ή άνω των 200 τόνων ανά έτος.

6.8. Εγκαταστάσεις για την παραγωγή άνθρακα (σκληρός, άνθρακας) ή ηλεκτρογραφίτη με καύση ή γραφιτοποίηση.

(1) Οι ουσιαστικές. απαιτήσεις των περί Ελέγχου της Ρύπανσης της Ατμόσφαιρας (Μεγάλες Εγκαταστάσεις Καύσης) Κανονισμούς (ΚΔΠ. 74/2003) για τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2003.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

ΔΕΙΚΤΕΣ ΘΟΡΥΒΟΥ

(Άρθρο 5)

1. Ορισμός του επιπέδου ημέρας-βραδιού-νύχτας L_den

Το επίπεδο ημέρας-βραδιού-νύχτας Lden, σε Ντεσιμπέλ (dB), ορίζεται με τον ακόλουθο τύπο:

L_day είναι η Α-σταθμισμένη μακροπρόθεσμη μέση ηχοστάθμη, όπως ορίζεται στο πρότυπο ISO 1996-2:1987, προσδιορισμένη επί του συνόλου των περιόδων ημέρας ενός έτους.

L_evening είναι η Α-σταθμισμένη μακροπρόθεσμη μέση ηχοστάθμη, όπως ορίζεται στο πρότυπο ISO 1996-2:1987, προσδιορισμένη επί του συνόλου των βραδινών περιόδων ενός έτους.

L_night είναι η Α-σταθμισμένη. μακροπρόθεσμη μέση ηχοστάθμη, όπως ορίζεται στο πρότυπο ISO 1996-2: 1987, προσδιορισμένη επί του συνόλου των νυχτερινών περιόδων ενός έτους:

με δεδομένο ότι:

α) η ημέρα διαρκεί δώδεκα ώρες, το βράδυ τέσσερις ώρες και η νύχτα οκτώ ώρες, όμως η αρμόδια αρχή μπορεί να περικόψει τη βραδινή περίοδο κατά μία ή δύο ώρες και να αυξήσει αναλόγως την περίοδο της ημέρας ή / και της νύχτας, υπό τον όρο ότι η επιλογή αυτή θα ισχύει για όλες τις πηγές, και ότι η αρμόδια αρχή θα παράσχει στην Επιτροπή πληροφορίες για τις συστηματικές διαφορές σε σχέση με τις βασικές επιλογές,

β) η αρχή της ημέρας και κατά συνέπεια η αρχή του βραδιού και της νύκτας καθορίζεται από την αρμόδια αρχή για όλες τις πηγές θορύβου, οι δε εξ' ορισμού τιμές είναι 07.00 έως 19.00, 19.00 έως 23.00 και 23.00 έως 07.00 τοπική ώρα,

γ) ένα έτος αντιστοιχεί σε ένα σχετικό έτος όσον αφορά την εκπομπή θορύβων, και σε ένα μέσο έτος όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες·

και ότι:

λαμβάνεται υπόψη ο προσπίπτων θόρυβος, που σημαίνει ότι ο ήχος που ανακλάται στην πρόσοψη του συγκεκριμένου κτιρίου δε λαμβάνεται υπόψη, αυτό δε, κατά κανόνα, σημαίνει διόρθωση 3 dB σε περίπτωση μέτρησης.

Το ύψος του σημείου αξιολόγησης του L_den εξαρτάται από την εκάστοτε περίσταση:

α) σε περίπτωση υπολογισμού για τους σκοπούς της στρατηγικής χαρτογράφησης θορύβου σε σχέση με την έκθεση στο θόρυβο μέσα και κοντά στα κτίρια; τα σημεία αξιολόγησης βρίσκονται σε ύψος 4,0 ± 0,2 μέτρα (3,8 — 4,2 μέτρα) πάνω από το. έδαφος και στην πιο εκτεθειμένη πρόσοψη, η οποία, για το σκοπό αυτό, θεωρείται ότι είναι ο εξωτερικός τοίχος που είναι απέναντι και πιο κοντά προς τη συγκεκριμένη πηγή θορύβου, ενώ, για άλλους σκοπούς, μπορούν να γίνονται άλλες επιλογές,

β) σε περίπτωση μέτρησης για τους σκοπούς της στρατηγικής χαρτογράφησης θορύβου σε σχέση με την έκθεση στο θόρυβο μέσα και κοντά σε κτίρια, μπορούν να επιλέγονται άλλα ύψη αλλά δε θα πρέπει ποτέ να είναι κάτω των 1,5 μέτρων από το έδαφος και τα αποτελέσματα πρέπει να διορθώνονται σύμφωνα με ισοδύναμο ύψος 4 μέτρα για άλλους σκοπούς όπως ο ηχητικός σχεδιασμός και η ηχητική οριοθέτηση, μπορούν να επιλέγονται άλλα ύψη, αλλά τα σημεία μέτρησης δεν πρέπει ποτέ να είναι κάτω των 1,5 μέτρων από το έδαφος, λαμβάνοντας, δε, υπόψη, τα ακόλουθα παραδείγματα:

ι) αγροτικές περιοχές με μονόροφα σπίτια,

ιι) σχεδιασμός τοπικών μέτρων για τον περιορισμό των επιπτώσεων του θορύβου σε συγκεκριμένες κατοικίες,

ιιι) λεπτομερής χαρτογράφηση θορύβου σε μια περιορισμένη περιοχή, όπου παρουσιάζεται χωριστά η έκθεση καθεμιάς κατοικίας στους θορύβους.

2. Ορισμός του δείκτη νυχτερινού θορύβου.

Ο δείκτης νυχτερινού θορύβου Lnight είναι η Α-σταθμισμένη μακροπρόθεσμη μέση ηχοστάθμη, όπως ορίζεται στο πρότυπο ISO 1996-2:1987, προσδιορισμένη με βάση όλες τις νυχτερινές περιόδους επί ένα έτος,

με δεδομένο ότι:

α) η νύκτα διαρκεί οκτώ ώρες, όπως ορίζεται στο σημείο 1,

β) ένα έτος αντιστοιχεί σε ένα σχετικό έτος όσον αφορά τις ηχητικές εκπομπές και ένα μέσο έτος όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες, όπως ορίζεται στο σημείο 1,

γ) λαμβάνεται υπόψη ο προσπίπτων ήχος, όπως ορίζεται στο σημείο 1,

δ) σημείο αξιολόγησης είναι αυτό που προβλέπεται για τον δείκτη L_den

3. Πρόσθετοι δείκτες θορύβου.

Σε μερικές περιπτώσεις, εκτός των δεικτών L_den και Lnight, και, κατά περίπτωση, των δεικτών L_day και L_evening, μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική η χρησιμοποίηση ειδικών δεικτών θορύβου και αντίστοιχων οριακών τιμών. Δίνονται τα ακόλουθα παραδείγματα:

α) η εξεταζόμενη, πηγή θορύβου λειτουργεί μόνο για μικρό χρονικό διάστημα (για παράδειγμα λιγότερο από το 20 % του χρόνου των ολικών ημερήσιων, βραδινών ή νυχτερινών περιόδων ενός έτους),

β) ο μέσος αριθμός ηχητικών γεγονότων, σε μια ή περισσότερες περιόδους, είναι πολύ μικρός (π.χ. λιγότερο από ένα ηχητικό γεγονός ανά ώρα ως ηχητικό γεγονός θα μπορούσε να ορισθεί ο θόρυβος που διαρκεί λιγότερο από πέντε λεπτά, π.χ. ο θόρυβος από διερχόμενο τραίνο ή αεροπλάνο),

γ) η εμπεριεχόμενη συνιστώσα χαμηλών συχνοτήτων είναι ισχυρή,

δ) L_Amax ή SEL (επίπεδο έκθεσης στο θόρυβο) για προστασία κατά τη διάρκεια της νυχτερινής περιόδου στην περίπτωση αιχμών θορύβου,

ε) επιπρόσθετη προστασία κατά τα Σαββατοκύριακα ή σε ορισμένες χρονικές . στιγμές του έτους,

στ) επιπρόσθετη προστασία της ημερήσιας περιόδου,

ζ) επιπρόσθετη προστασία της βραδινής περιόδου,

η) συνδυασμός θορύβων από διάφορες πηγές,

θ) ήσυχες περιοχές στην ύπαιθρο,

ι) θόρυβος με έντονα τονικά συστατικά,

ια) θόρυβος με απότομο (ωθητικό) χαρακτήρα.

Πατήστε εδώ για το Παράρτημα III.

Πατήστε εδώ για το Παράρτημα IV.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V

ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΘΟΡΥΒΟΥ

(Άρθρο 8)

1. Στρατηγικός, χάρτης θορύβων είναι η παρουσίαση δεδομένων σχετικών με ένα από τα ακόλουθα:

α) μια υπάρχουσα, προγενέστερη ή προβλεπόμενη ηχητική κατάσταση υπό μορφή δείκτη θορύβου,

β) η υπέρβαση μιας οριακής τιμής,

γ) ο εκτιμούμενος αριθμός κατοικιών, σχολείων και νοσοκομείων σε μια ορισμένη περιοχή που εκτίθενται σε συγκεκριμένες τιμές ενός δείκτη θορύβου,

δ) ο εκτιμούμενος αριθμός ανθρώπων που βρίσκονται σε περιοχή εκτεθειμένη σε θόρυβο.

2. Οι στρατηγικοί χάρτες θορύβου μπορούν να παρουσιάζονται στο κοινό ως:

α) γραφικές παραστάσεις,

β) αριθμητικά δεδομένα σε πίνακες,

γ) αριθμητικά δεδομένα υπό ηλεκτρονική μορφή.

3. Οι στρατηγικοί χάρτες θορύβου για πολεοδομικά συγκροτήματα πρέπει να. δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο θόρυβο που εκπέμπεται από:

α) την οδική κυκλοφορία,

β) τη σιδηροδρομική κυκλοφορία,

γ) τα αεροδρόμια,

δ) τους χώρους βιομηχανικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των λιμένων.

4. Η στρατηγική χαρτογράφηση θορύβου χρησιμοποιείται για τους ακόλουθους σκοπούς:

α) παροχή δεδομένων που αποστέλλονται στην Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 10 και το Παράρτημα VII,

β) πηγή πληροφοριών για τους πολίτες, σύμφωνα με το άρθρο 10,

γ) βάση για σχέδια δράσης, σύμφωνα με το άρθρο 9.

Καθένας από τους στόχους αυτούς απαιτεί διαφορετικό τύπο στρατηγικών χαρτών . θορύβου.

5. Οι ελάχιστες απαιτήσεις για τους στρατηγικούς χάρτες θορύβου αναφορικά με τα δεδομένα που αποστέλλονται στην Επιτροπή, δίδονται στις παραγράφους 1.5,1.6, 2.5, 2.6 και 2.7 του Παραρτήματος VII.

6. Για την ενημέρωση των πολιτών σύμφωνα με το άρθρο 10 και την εκπόνηση σχεδίων δράσης σύμφωνα με το άρθρο 9, .απαιτούνται πρόσθετα και πιο λεπτομερή πληροφοριακά στοιχεία, όπως:

α) γραφικές παραστάσεις,

β) χάρτες όπου παρουσιάζονται οι υπερβάσεις μιας οριακής τιμής,

γ) χάρτες, στους οποίους συγκρίνεται η τρέχουσα κατάσταση σε σχέση με δυνατές μελλοντικές καταστάσεις,

δ) χάρτες στους οποίους παρουσιάζεται η τιμή του δείκτη θορύβου σε άλλο ύψος από τα τέσσερα μέτρα, όπου ενδείκνυται.

Η αρμόδια αρχή μπορεί να θεσπίζει κανονισμούς σχετικούς με τον τύπο και την μορφή των εν λόγω χαρτών θορύβου.

7. Εκπονούνται στρατηγικοί χάρτες θορύβου τοπικής ή εθνικής χρήσεως για αξιολογήσεις σε ύψος τεσσάρων μέτρων και για κλίμακες τιμών των δεικτών L_den και L_night 5 dB, όπως ορίζεται στο Παράρτημα VII.

8. Για τα πολεοδομικά συγκροτήματα, εκπονούνται ειδικοί στρατηγικοί χάρτες θορύβου για τους θορύβους οδικής, σιδηροδρομικής και αεροπορικής κυκλοφορίας και για τους βιομηχανικούς θορύβους. Μπορούν να καταρτίζονται χάρτες και για άλλες πηγές θορύβου.

9. Η αρμόδια αρχή καθοδηγείται περαιτέρω από κατευθυντήριες γραμμές αναφορικά με τους χάρτες θορύβου, τη χαρτογράφηση του θορύβου και το σχετικό λογισμικό που ετοιμάζεται από την Επιτροπή.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VI

ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΔΡΑΣΗΣ

(Άρθρο 9)

1. Τα σχέδια δράσης πρέπει να περιλαμβάνουν τουλάχιστον τα ακόλουθα στοιχεία:

Περιγραφή του πολεοδομικού συγκροτήματος, των οδικών και σιδηροδρομικών αξόνων ή των αεροδρομίων και άλλων πηγών θορύβου που λαμβάνονται υπόψη:

α) την υπεύθυνη αρχή,

β) το νομικό πλαίσιο,

γ) τις τυχόν ισχύουσες οριακές τιμές σύμφωνα με το άρθρο 6,

δ) την περίληψη αποτελεσμάτων της χαρτογράφησης θορύβου,

ε) την εκτίμηση του αριθμού ατόμων που εκτίθενται στο θόρυβο, την επισήμανση προβλημάτων και καταστάσεων προς βελτίωση,

στ) το ιστορικό των δημόσιων διαβουλεύσεων που διοργανώθηκαν σύμφωνα με το εδάφιο (7) του άρθρου 9,

ζ) τα μέτρα κατά του θορύβου τα οποία ήδη εφαρμόζονται και τα σχέδια τα οποία προετοιμάζονται,

η) τις σχεδιαζόμενες δράσεις για τα επόμενα πέντε χρόνια, συμπεριλαμβανομένων μέτρων για τη διατήρηση των ήσυχων περιοχών,

θ) τη μακροπρόθεσμη στρατηγική,

ι) τα χρηματοοικονομικά δεδομένα (εφόσον υπάρχουν) όπως προϋπολογισμοί, αξιολόγηση κόστους/ απόδοσης, αξιολόγηση κόστους/ ωφελείας, ια) τις προβλεπόμενες διατάξεις για την αξιολόγηση της εφαρμογής και των αποτελεσμάτων του σχεδίου δράσης.

2. Στις δράσεις που σχεδιάζουν οι τοπικές αρχές στους αντίστοιχους τομείς της αρμοδιότητάς τους, μπορούν να συγκαταλέγονται οι ακόλουθες:

α) κυκλοφοριακός σχεδιασμός,

β) χωροταξικός σχεδιασμός,

γ) τεχνικά μέτρα επί των πηγών θορύβου,

δ) επιλογή πηγών χαμηλότερου θορύβου,

ε) περιορισμοί στη διάδοση των θορύβων,

στ) κανονιστικά ή οικονομικά μέτρα ή κίνητρα.

3. Κάθε σχέδιο δράσης θα πρέπει να περιλαμβάνει εκτιμήσεις αναφορικά με τη μείωση του αριθμού των επηρεαζόμενων ατόμων (ενοχλήσεις, διαταραχές ύπνου ή άλλο).

4. Κατά την ετοιμασία των σχετικών δράσεων λαμβάνονται υπόψη κατευθυντήριες γραμμές με περαιτέρω οδηγίες για τα σχέδια δράσης, τις οποίες δυνατόν να ετοιμάσει η Επιτροπή.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VII

ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

(Άρθρο 11)

Τα δεδομένα που πρέπει να διαβιβάζονται στην Επιτροπή έχουν ως εξής:

1. Για τα πολεοδομικά συγκροτήματα:

1.1 Σύντομη περιγραφή του πολεοδομικού συγκροτήματος: γεωγραφική θέση, μέγεθος,, αριθμός κατοίκων.

1.2 Αρμόδια αρχή.

1.3 Προγράμματα ελέγχου θορύβου που έχουν εκτελεστεί στο παρελθόν και εφαρμοζόμενα μέτρα κατά του θορύβου.

1.4 Εφαρμοζόμενες μέθοδοι υπολογισμού ή μέτρησης.

1.5Υπολογιζόμενος αριθμός ατόμων (σε εκατοντάδες) που ζουν σε κατοικίες εκτεθειμένες στα ακόλουθα επίπεδα του L_den (σε dB) σε ύψος τεσσάρων μέτρων από το έδαφος στην πιο εκτεθειμένη πρόσοψη: 55-59, 60-64, 65-69, 70-74, > 75, χωριστά για θορύβους από οδική, σιδηροδρομική και αεροπορική κυκλοφορία και από βιομηχανικές πηγές. Οι αριθμοί δίδονται κατά προσέγγιση εκατοντάδας (π.χ.: 5.200 = μεταξύ 5.150 και 5.249 ατόμων, 100 = μεταξύ 50 και 149, O = λιγότερο από 50 άτομα).

Επιπλέον, θα πρέπει να αναφέρεται, εφόσον είναι σκόπιμο και εφόσον υπάρχουν κατάλληλα στοιχεία, πόσα άτομα των παραπάνω κατηγοριών ζουν σε κτίρια τα οποία έχουν:

α) ειδική μόνωση κατά του συγκεκριμένου θορύβου, δηλαδή ειδική μόνωση κτιρίου κατά ενός ή περισσότερων τύπων περιβαλλοντικού θορύβου σε συνδυασμό με εγκαταστάσεις αερισμού ή κλιματισμού που να επιτρέπουν τη διατήρηση υψηλών τιμών μόνωσης κατά του περιβαλλοντικού θορύβου,

β) ήσυχη πρόσοψη, δηλαδή πρόσοψη κατοικίας στην οποία η τιμή L_den σε ύψος τεσσάρων μέτρων από το έδαφος και σε απόσταση δύο μέτρων από την πρόσοψη, για το θόρυβο που εκπέμπεται από μια συγκεκριμένη πηγή, είναι κατά 20 dB τουλάχιστον κατώτερη από ότι στην πρόσοψη με την υψηλότερη τιμή L_den.

Αναφέρεται, επίσης, πως οι οδικοί και σιδηροδρομικοί άξονες και τα αεροδρόμια, κατά την έννοια του άρθρου 3, συμβάλλουν στην προαναφερόμενη κατάσταση.

1.6 Ο εκτιμούμενος συνολικός αριθμός ατόμων (σε εκατοντάδες) που ζουν σε κατοικίες εκτεθειμένες σε κάποια από τις εξής ζώνες τιμών του L_night σε dB και σε ύψος τεσσάρων μέτρων από το έδαφος στην πιο εκτεθειμένη πρόσοψη:

50-54, 55-59, 60-64, 65-69, > 70, χωριστά για θορύβους οδικής, σιδηροδρομικής και αεροπορικής κυκλοφορίας και για βιομηχανικές πηγές. Επιπλέον, θα πρέπει να αναφέρεται, εφόσον υπάρχουν κατάλληλα στοιχεία και είναι σκόπιμο, πόσα άτομα των παραπάνω κατηγοριών ζουν σε κτίρια τα οποία έχουν:

α) ειδική μόνωση κατά του συγκεκριμένου θορύβου, όπως ορίζεται στην παράγραφο 1.5 πιο πάνω,.

β) ήσυχη πρόσοψη, όπως ορίζεται στην παράγραφο 1.5 πιο πάνω.

Αναφέρεται, επίσης, πως οι οδικοί και σιδηροδρομικοί άξονες και. τα αεροδρόμια συμβάλλουν στην προαναφερόμενη κατάσταση.

1.7 Όταν χρησιμοποιείται γραφική παράσταση, στους στρατηγικούς χάρτες πρέπει να φαίνονται τουλάχιστοn οι ισοθορυβικές καμπύλες 60, 65, 70 και 75 dB.

1.8 Περίληψη του σχεδίου δράσης,, το πολύ δέκα σελίδων, με όλες τις σημαντικές πτυχές που αναφέρονται στο Παράρτημα VI.

2. Οδικοί και σιδηροδρομικοί άξονες και αεροδρόμια.

2.1 Γενική περιγραφή των οδικών ή σιδηροδρομικών αξόνων ή των αεροδρομίων: γεωγραφική θέση, μέγεθος, δεδομένα περί της κυκλοφορίας.

2.2 Χαρακτηριστικά των περιχώρων: πολεοδομικά συγκροτήματα, χωριά, ύπαιθρος ή άλλο, πληροφορίες για τις χρήσεις γης, άλλες σημαντικές πηγές θορύβου.

2.3 Προγράμματα ελέγχου των θορύβων που έγιναν στο παρελθόν και εφαρμοζόμενα μέτρα κατά του θορύβου.

2.4 Εφαρμοζόμενες μέθοδοι υπολογισμού και μέτρησης.

2.5 Ο εκτιμούμενος συνολικός αριθμός ατόμων (σε εκατοντάδες) εκτός πολεοδομικών συγκροτημάτων που ζουν σε κατοικίες που εκτίθενται σε μια από τις ακόλουθες ζώνες τιμών του L_den (σε dB) και σε ύψος τεσσάρων μέτρων από το έδαφος στην πιο εκτεθειμένη πρόσοψη: 55-59, 60-64, 65-69. 70-74, > 75.

Επιπλέον, θα πρέπει να αναφέρεται, εφόσον υπάρχουν κατάλληλα στοιχεία και είναι σκόπιμο, πόσα άτομα των παραπάνω κατηγοριών ζουν σε κτίρια τα οποία έχουν:

α) ειδική μόνωση κατά του συγκεκριμένου θορύβου, όπως ορίζεται στην παράγραφο 1.5 πιο πάνω,

β) ήσυχη πρόσοψη, όπως ορίζεται στην παράγραφο 1.5 πιο πάνω.

2.6 Ο εκτιμούμενος συνολικός αριθμός ατόμων (σε εκατοντάδες) εκτός πολεοδομικών συγκροτημάτων που ζουν σε κατοικίες που εκτίθεται σε κάποια από τις ακόλουθες ζώνες τιμών του Lnight (σε dB) και σε ύψος τεσσάρων μέτρων από το έδαφος στην πιο εκτεθειμένη πρόσοψη: 50-54, 55-59, 60-64, 65-69, >70. Τα στοιχεία αυτά μπορούν, επίσης να υπολογισθούν για τη ζώνη τιμών των 45-49 πριν από την ημερομηνία που προβλέπεται στο άρθρο 10.

Επιπλέον, θα πρέπει να αναφέρεται, εφόσον υπάρχουν κατάλληλα στοιχεία και είναι σκόπιμο, πόσα άτομα των παραπάνω κατηγοριών ζουν σε κτίρια τα οποία έχουν:

α) ειδική μόνωση κατά του συγκεκριμένου θορύβου, όπως ορίζεται στην παράγραφο 1.5 πιο πάνω,

β) ήσυχη πρόσοψη, όπως ορίζεται στην παράγραφο 1.5 πιο πάνω.

2.7 Η συνολική έκταση (σε km2) που εκτίθεται σε τιμές του L_den υψηλότερες των 55 65 και 75 dB: αντιστοίχως. Επιπλέον, ο εκτιμούμενος συνολικός αριθμός κτιρίων (σε εκατοντάδες) και ο εκτιμούμενος συνολικός αριθμός ατόμων (σε εκατοντάδες) που ζουν σε καθεμιά από τις προαναφερόμενες περιοχές. Οι αριθμοί αυτοί πρέπει να περιλαμβάνουν τα πολεοδομικά συγκροτήματα.

Οι ισοθορυβικές καμπύλες 55 και 65 dB πρέπει να εμφαίνονται, επίσης, σε έναν ή περισσότερους χάρτες, όπου περιλαμβάνονται πληροφορίες για τη γεωγραφική θέση των χωριών, πόλεων και πολεοδομικών συγκροτημάτων εντός των καμπυλών αυτών.

2.8 Περίληψη του σχεδίου δράσης, το πολύ δέκα σελίδων, με όλες τις σημαντικές πτυχές που αναφέρονται στο Παράρτημα VI.

3. Κατευθυντήριες γραμμές.

Η αρμόδια αρχή καθοδηγείται από κατευθυντήριες γραμμές με περαιτέρω οδηγίες για την προαναφερόμενη παροχή πληροφοριών τις οποίες ετοίμασε η Επιτροπή.