|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1982) 3 CLR 690
1982 May 8
8η Μαΐου 1982
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 146 TOΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΡΟΤΣΙΔΗΣ,
Αιτητής,
κατά
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΑ TOΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΩΣ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗΝ ΖΗΜΙΩΘΕΝΤΩΝ
ΚΑΙ ΠΑΘΟΝΤΩΝ
Καθ' ων η αίτησις.
(Υπόθεσις υπ' αρ. 428/73).
Οι περί Ταμείου Συντάξεων και Εκτάκτων Επιδομάτων των εκ των Πεσόντων και των Θυμάτων του Αγώνος Εξαρτωμένων και Αναπήρων Αυτού Νόμων του 1962-1972—Επιτροπή συσταθείσα δυνάμει αυτών—Βασισθείσα επί εκθέσεως Ιατρικού Συμβουλίου ορθώς απεφάσισεν ότι ο αιτητής δεν ηδύνατο να χαρακτηρισθή ως ανάπηρος διά τους σκοπούς των ως άνω νόμων.
Η προσφυγή αύτη εστρέφετο κατ' αποφάσεως της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων διά της οποίας η Επιτροπή, αφού έλαβε υπ' όψιν σχετικήν γνωμάτευσιν Ιατρικού Συμβουλίου, απεφάσισεν ότι ο αιτητής δεν ηδύνατο να θεωρηθή ως ανάπηρος διά τους σκοπούς των Περί Ταμείου Συντάξεων και Εκτάκτων Επιδομάτων των εκ των Πεσόντων και των Θυμάτων του Αγώνος Εξαρτωμένων και Αναπήρων Αυτού Νόμων του 1962-1972.
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΚΡΙΝΕΝ ΟΤΙ:
Η Επιτροπή ορθώς εστηρίχθη επί της εκθέσεως του Ιατρικού Συμβουλίου της 12ης Ιουλίου 1973 και ορθώς απέρριψε την αίτησιν του αιτητού διά χορήγησιν εις αυτόν συντάξεως. Επομένως η προσφυγή του αιτητού απορρίπτεται.
Η Προσφυγή απορρίπτεται.
Προσφυγή.
Προσφυγή κατά της αποφάσεως των καθ' ων η αίτησις δι' ης απερρίφθη η αίτησις του αιτητού διά χορήγησιν εις αυτόν συντάξεως, δυνάμει των περί Ταμείων Συντάξεων και Εκτάκτων Επιδομάτων Νόμων 1962-1972.
Ο αιτητής παρουσιάσθη αυτοπροσώπως.
Σ. Νικολαίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, διά τους καθ' ων η αίτησις.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ Δ.: Ο αιτητής εγεννήθη εν Λεμεσώ την 14ην Σεπτεμβρίου 1939, και κατά τους ισχυρισμούς του ούτος ετραυματίσθη κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνος της "ΕΟΚΑ", ενώ μετέφερε εκρηκτικάς ύλας λόγω πτώσεως του εκ ποδηλάτου και ενώ προσεπάθη να αποφύγη σύλληψη του υπό των Άγγλων. Συμφώνως προς έκθεση του Ιατρικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 24 Ιουλίου 1961, ούτος δεν παρουσίαζε οιανδήποτε αναπηρίαν, πλην όμως διεπιστώθη ότι έπασχε εξ αριστεράς κιρσοκήλης και του συνεστήθη να υποβληθή εις χειρουργική επέμβαση, ή δε Επιτροπή Ανακουφίσεως Παθόντων δι' αποφάσεως ημερομηνίας 2ας Αυγούστου, 1961, απέστειλε αυτόν δι' εγχείριση κιρσοκήλης, φροντίδι του Δρ. Μ. Τριτοφτίδη, εις Λεμεσό.
Από του έτους 1961 μέχρι του έτους 1964 παρεσχέθησαν εις αυτόν εις έξι περιπτώσεις υπό της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων διάφορα ποσά, από πέντε μέχρι τριάντα λίρας, έκαστον, δι' ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Κατά το έτος 1969 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση διά συνταξιοδότηση δυνάμει του Περί Ταμείου Συντάξεων και Εκτάκτων Επιδομάτων των εκ των Πεσόντων και των Θυμάτων του Αγώνος Εξαρτωμένων και των Αναπήρων Αυτού Νόμου, του 1962, συμφώνως δε προς έκθεση του Ιατρικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 20 Φεβρουαρίου 1970, ούτος ευρέθη προσωρινώς ανίκανος δι' άσκηση οιασδήποτε εργασίας. Όμως ολίγας ημέρας αργότερα, ήτοι την 31ην Μαρτίου 1970, το ίδιο Ιατρικό Συμβούλιο, προφανώς εν τη επιθυμία του να πεισθή πέραν πάσης αμφιβολίας αναφορικώς προς την αναπηρίαν του αιτητού, παρέπεμψε αυτόν εις τον Ειδικό Νευροχειρούργο ιατρό Ν. Σπανό διά γνωμοδότηση. Την 20ην Ιουνίου 1970, ούτος εξητάσθη και πάλιν υπό του Ιατρικού Συμβουλίου, το οποίο συνέστησε εισαγωγή του εις το Γενικό Νοσοκομείο, Λευκωσίας διά περαιτέρω έρευνα διά να δυνηθή όπως τούτο λάβη οριστικάς αποφάσεις. Η Επιτροπή Ανακουφίσεως Παθόντων λαβούσα υπόψιν την ως άνω ιατρική γνωμάτευση της 20ης Ιουνίου 1970, υπέδειξε εις τον αιτητή ότι προ της λήψεως οιασδήποτε αποφάσεως υπ' αυτής, ούτος θα έδει να συμμορφωθή προς την απόφαση του Ιατρικού Συμβουλίου, ούτως ώστε η Επιτροπή να είναι εις θέσιν να αποφανθή περί του ποσοστού αναπηρίας αυτού και ακολούθως να αποφασίση διά την συνταξιοδότησιν του.
Από του έτους 1970 μέχρι του 1973, ο αιτητής απουσίαζε εις το εξωτερικό και παρέλειψε να προσέλθη και να εισαχθή εις το Γενικό Νοσοκομείο, ως συνεστήθη εις αυτόν. Μετά την επάνοδον του αιτητού εκ του εξωτερικού, το Ιατρικό Συμβούλιο επελήφθη εκ νέου της υποθέσεως του αιτητού και την 12ην Ιουλίου 1973, εξέδωσε την ακόλουθον ιατρική γνωμάτευση.
"Ούτος παρουσιάζει παραμόρφωσιν της σπονδυλικής στήλης μετά σκολιώσεως και χρονίας δισκοπαθείας ήτις συμφώνως γνωματεύσεως του ειδικού Νευροχειρουργού ευρίσκεται εν υφέσει.
Η Επιτροπή μετά από ενδελεχή μελέτην του ιστορικού του και εκτίμησιν των αντικειμενικών της ευρημάτων και προηγουμένων ιατρικών εκθέσεων, είναι της γνώμης ότι αι οστικαί αλλοιώσεις και ή παραμόρφωσις της σπονδυλικής στήλης δεν είναι δυνατόν αντικειμενικώς εκτιμώμεναι να αποδοθούν εις την υπ' αυτού αναφερομένην πτώσιν εκ ποδηλάτου. Η πάθησις αυτού ως και ή εν γένει συμπτωματολογία του είναι προϊούσης και εξελικτικής φύσεως παρουσιάζουσα εναλλασσόμενα στάδια εξάρσεως και υφέσεως αυτής.
Ο αιτητής δεν ηκολούθησεν εις το παρελθόν την εις αυτόν συσταθείσαν ενδεδειγμένην θεραπευτικήν αγωγήν υπό του ειδικού Νευροχειρουργού, ή δε αμέλεια του αύτη δυνατόν να συνέτεινε εις την σημερινήν εξέλιξιν της συμπτωματολογίας του
Εν περιπτώσει νέας εξάρσεως της συμπτωματολογίας του ούτος δέον όπως αποφασίση και δεχθή την επιβαλλομένην θεραπευτικήν αγωγήν"
Η Επιτροπή Ανακουφίσεως Παθόντων, λαβούσα υπόψιν την ως άνω ιατρική γνωμάτευση απεφάσισεν ότι ο αιτητής δεν δύναται να χαρακτηρισθή ως ανάπηρος διά τους σκοπούς των Περί Ταμείου Συντάξεων και Εκτάκτων Επιδομάτων των εκ των Πεσόντων και των θυμάτων του Αγώνος Εξαρτωμένων και Αναπήρων Αυτού Νόμων του 1962-1972, και απέρριψε την αίτησιν αυτού. Η τοιαύτη απόφασις της Επιτροπής εγνωστοποιήθη εις τον αιτητήν δι' επιστολής της ημερομηνίας 26 Ιουλίου 1973. Εναντίον της ρηθείσης αποφάσεως ο αιτητής κατεχώρησε την παρούσαν προσφυγήν και εξαιτείται παρά του Δικαστηρίου, ως αναφέρεται εν αυτή, την ακόλουθον θεραπείαν.
Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η πράξις και/ή απόφασις των καθ' ων η αίτησις όπως απορρίψουν αίτησιν του αιτητού διά χορήγησιν εις αυτόν συντάξεως, δυνάμει των περί Ταμείου Συντάξεων και Εκτάκτων Επιδομάτων Νόμων 1962-1972 είναι άκυρος και εστερημένη οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
Τα νομικά σημεία επί των οποίων βασίζεται ή παρούσα προσφυγή είναι τα εξής:
1. Η ως άνω πράξις και/ή απόφασις ελήφθη κατά παράβασιν των σχετικών διατάξεων των περί Ταμείου Συντάξεων και Εκτάκτων Επιδομάτων Νόμων 1962-1972.
2. Η προσβαλλομένη πράξις και/ή απόφασις ελήφθη άνευ επαρκούς ή οιασδήποτε ερεύνης των ειδικών περιστατικών της υποθέσεως.
3. Η προσβαλλομένη πράξις ελήφθη υπό συνθήκας ισοδυναμούσας προς υπέρβασιν ή κατάχρησιν εξουσίας, καί
4. Διά της ως άνω πράξεως και/ή αποφάσεως οι καθ' ων η αίτησις προέβησαν εις πλημμελή άσκησιν της διακριτικής αυτών εξουσίας.
Κατά την ακρόασιν της υποθέσεως ο αιτητής υπέβαλε εις το Δικαστήριο ότι, συμφώνως του περί Ταμείου Συντάξεως και Εκτάκτων Επιδομάτων των εκ των Πεσόντων και των Θυμάτων του Αγώνος Εξαρτωμένων και Αναπήρων Αυτού Νόμων, 1962-1972, Άρθρα 3(1), 3(4), 6(1), 7(1), 11(2) και 21, το γεγονός ότι ελάμβανε βοήθεια διά ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από την Επιτροπή Ανακουφίσεως Παθόντων προ και μετά την ψήφισιν των ως άνω Νόμων, αποδεικνύει ότι ανεγνωρίσθη υπό της ρηθείσης Επιτροπής ως ανάπηρος και ως εκ τούτου δικαιούται εις χορήγησιν συντάξεως. Επίσης ο αιτητής υπέβαλε ότι ή παραπομπή του προς εξέτασιν υπό του Ιατρικού Συμβουλίου τον Ιούλιον του 1973, εγένετο διά να διαπιστωθή μόνον ο βαθμός αναπηρίας του, καθότι εθεωρείτο ήδη υπό της Επιτροπής ως ανάπηρος δυνάμει των προνοιών του σχετικού Νόμου.
Κατά τη γνώμη μου, τα ως άνω αναφερόμενα άρθρα του Νόμου ουδόλως υποστηρίζουν την εισήγησιν του αιτητού ότι πρέπει να θεωρηθή ως ανάπηρος.
Εκ του φακέλλου της υποθέσεως ο οποίος παρουσιάσθη εις το δικαστήριο είναι φανερό ότι τα χρηματικά ποσά τα όποια παρεχωρήθησαν κατά καιρούς εις τον αιτητήν κατόπιν αιτήσεως αυτού διά βοήθειαν υπό της Επιτροπής, εδόθησαν χαριστικώς (ex gratia) και ουδέποτε η ρηθείσα Επιτροπή ανεγνώρισε τον αιτητήν ως ανάπηρον δυνάμει των προνοιών των σχετικών Νόμων. Επίσης ως προκύπτει εκ του φακέλλου, η παραπομπή του αιτητού προς εξέτασιν υπό του Ιατρικού Συμβουλίου τον Ιούλιο του 1973, δεν εγένετο διά να διαπιστωθή μόνο ο βαθμός αναπηρίας αυτού. Η Επιτροπή ουδέποτε εδέχθη ως ορθούς τους ισχυρισμούς του αιτητού ότι η πάθησις του προήλθε εκ πτώσεως ποδηλάτου
Τέλος η Επιτροπή ορθώς εστηρίχθη επί της εκθέσεως του Ιατρικού Συμβουλίου της 12ης Ιουλίου 1973 και ορθώς απέρριψε την αίτησιν του αιτητού διά χορήγησιν εις αυτόν συντάξεως
Διά τους ως άνω λόγους η προσφυγή του αιτητού απορρίπτεται χωρίς διαταγή ως προς τα έξοδα.
Προσφυγή απορρίπτεται. Ουδεμία
διαταγή ως προς τα έξοδα.
This is an English translation of the judgment in Greek appearing at pp. 690-694 ante.
Dependants of Persons who were killed in, and of Victims of the Struggle and Persons Incapacitated therein (Pensions and Extraordinary Allowances Fund) Laws 1962-1972—Committee established thereunder—Properly found, by relying on report of Medical Board, that applicant could not be considered as incapacitated for the purposes of the above Laws.
This recourse was directed against the decision of the Committee, established under the Dependants of Persons who were killed in, and of Victims of the Struggle and Persons Incapacitated therein (Pensions and Extraordinary Allowances Fund) Laws, 1962-1972, which, after taking into consideration the report of the Medical Board, decided that applicant could not be considered as incapacitated for the purposes of the above Laws.
Held, that the Committee properly relied on the report of the Medical Board and properly rejected applicant's application for the grant of pension to him; accordingly the recourse should fail.
Application dismissed.
Recourse.
Recourse against the decision of the respondents rejecting applicant's application for pension.
Applicant appearedin person.
S.Nicolaides, Senior Counsel of the Republic, for the respondents.
Cur.adv. vult.
MALACHTOS J. read the following judgment. The applicant was born in Limassol on the 14th September, 1939 and according to him, he was injured during the EOKA struggle when he fell off his bicycle in his effort to avoid capture by the English troops, while carrying explosives. According to the report of the Medical Board dated 24th July 1961 he had no disability but, as it was diagnosed he suffered from varicocele for which he was advised to undergo surgery; the respondent Committee decided on the 2nd August, 1961 to refer him to Dr. M. Tritoftides in Limassol to be operated upon for the varicocele.
On six occasions from 1961 to 1964 the applicant received amounts ranging from £5.- to £30.- each time for medical treatment and medicines. In 1969 he applied for a pension under the Dependants of Persons who were killed in, and of victims of the Struggle and Persons Incapacitated therein (Pensions and Extraordinary Allowances Fund) Law of 1962 (hereinafter called the Law) and according to a report dated 20.2.70 of the Medical Board he was found to be temporarily incapacitated for for any type of work. However, a few days later, on the 31st March 1970, the same Medical Board, presumably in their desire to satisfy themselves beyond any doubt as regards the applicant's disability, referred him to Dr N. Spanos, Specialist Neurosurgeon, for his opinion. On the 20th June, 1970, he was re-examined by the Medical Board which recommended his admittance into the Nicosia General Hospital for further investigation, to enable them to reach their final conclusion. The Committee after considering the above recommendations of the Board of the 20.6.70, advised the applicant that, before they reach any decision, he ought to comply with the recommendations of the Medical Board to enable them thus to decide on the extent of his disability and his eligibility for a pension.
The applicant was absent abroad from 1970 to 1973, he therefore did not enter the Hospital, as advised.Upon his return from abroad, the Medical Board reconsidered his case afresh and on the 12th July 1973 gave the following opinion:
"He has deformation of the spine with scoliosis and cranic disc lesion which according to the opinion of the specialist neurosurgeon isinremission.
The Board after serious consideration of his case history, in view of its objective findings and previous medical reports, is of the opinion that the bones changes and deformation of the spine cannot objectively be attributed to the fall from a bicycle he refers to. His affliction as well as his symptoms generally are of an advancing and progressing nature which show alternative periods of relapse or remission.
The applicant, in the past, did not follow the medical treatment recommended by the Specialist Neurosurgeon and it is possible that his failure has contributed to the presentdevelopmentof his condition.
In the event of a new relapse in his condition he must follow the recommended treatment."
The Committee, having taken into consideration the above medical report, decided that the applicant could not be termed as a disabled person for the purposes of the Law and rejected his application. The applicant was notified of this decision of the Committee by their letter of the 26th July, 1973 against which decision he filed the present recourse claiming the followingrelief:
Declaration of the Court that the act and/or decision of the respondents to reject his application for a pension under the Law is null and void and of no legal effect whatsoever.
The present recourse is based on the following grounds of law:
(1)That the aforesaid act and/or decision was taken incontravention of the relevant provisions of the Law.
(2)That the sub judice act and/or decision was taken withoutdue or any inquiry into the special circumstances ofthecase.
(3)That the sub judice decision was taken in circumstances amounting to excessor abuse of powers.
(4)That by the aforesaid act and/or decision the respondents have exercised their discretion in a defective manner.
During the hearing of the case the applicant submitted that in accordance with sections 3(1), 3(4), 6(1), 7(1), 11(2) and 21 of the Law, the fact that he had been in receipt of financial assistance for medical treatment and medicines from the Committee before and after the coming into effect of the above Laws, is an indication that he had been accepted as a disabled person by the said Committee, consequently he is entitled to be granted a pension. Furthermore the applicant submitted that he had been referred to the Medical Board in July 1973 for the sole purpose of ascertaining the degree of his disability, since he was already regarded as a disabled person according to the relevant Law.
It is my view that the aforesaid sections of the Law in no way support the suggestion of the applicant that he is to be consideredasdisabled.
From the file of the case which was produced as exhibit 1, it is apparent that the amounts of money given to the applicant at various times by the Committee, were given to him on an exgratia basis and that the said Committee never accepted the applicant as a disabled person under the provisions of the relevant laws. It also transpires from the file that the applicant had been referred to the Medical Board in July, 1973 not only for ascertaining the degree of his disability. The Committee never accepted as true his allegations that his condition was the result of a fall from a bicycle.
Finally the Committee were correct to rely on the report of the Medical Board of the 12th July, 1973 and to reject the application of the applicant for a pension.
For the aforesaid reasons, the recourse fails with no order asto costs.
Recourse dismissed. No order
as to costs.