17Θ.-(1) Η αίτηση για αναγνώριση ή εκτέλεση μέτρου προσωρινής προστασίας απορρίπτεται μόνο στις ακόλουθες περιπτώσεις:
(α) Κατόπιν αίτησης του μέρους κατά του οποίου επιζητείται η αναγνώριση ή η εκτέλεση, υπό την προϋπόθεση ότι το Δικαστήριο έχει ικανοποιηθεί ότι-
(i) η άρνηση αυτή δικαιολογείται για τους λόγους οι οποίοι προβλέπονται στις διατάξεις των υποπαραγράφων (i), (ii), (iii) ή (iv) της παραγράφου (α) του άρθρου 36. ή
(ii) η απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου, αναφορικά με την παροχή εγγύησης σε σχέση με μέτρο προσωρινής προστασίας το οποίο εκδόθηκε από το διαιτητικό δικαστήριο, δεν έχει ικανοποιηθεί. ή
(iii) το μέτρο προσωρινής προστασίας έχει τερματισθεί ή η εφαρμογή του έχει ανασταλεί προσωρινά από το διαιτητικό δικαστήριο ή, όπου υπάρχει η σχετική εξουσία, από το δικαστήριο του κράτους στο οποίο διεξάγεται η διαιτησία ή δυνάμει της νομοθεσίας στη βάση της οποίας εκδόθηκε το μέτρο προσωρινής προστασίας. ή
(β) εάν το Δικαστήριο αποφανθεί ότι-
(i) το μέτρο προσωρινής προστασίας είναι σε ανακολουθία με τις εξουσίες του Δικαστηρίου, εκτός εάν το Δικαστήριο αποφασίσει να επαναπροσδιορίσει το μέτρο προσωρινής προστασίας στον βαθμό που είναι αναγκαίο για να το προσαρμόσει στις δικές του εξουσίες και διαδικασίες προς τον σκοπό εκτελέσεώς του χωρίς να αλλάξει η ουσία του. ή
(ii) οι προϋποθέσεις οι οποίες προβλέπονται στις διατάξεις των υποπαραγράφων (i) ή (ii) της παραγράφου (β) του άρθρου 36, εφαρμόζονται στην αναγνώριση και εκτέλεση του προσωρινού μέτρου.
(2) Απόφαση του Δικαστηρίου δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1) εφαρμόζεται μόνο σε σχέση με την αίτηση για αναγνώριση και εκτέλεση του προσωρινού μέτρου και το Δικαστήριο στο οποίο απευθύνεται η εν λόγω αίτηση δεν επανεξετάζει επί της ουσίας το μέτρο προσωρινής προστασίας.