|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Άρθρο 23(3)(β)(i) του Ν. 33/64 - Μεταβατικές Διατάξεις)
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 67/16)
18 Ιουλίου, 2023
[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΘΕΟΔΩΡΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητων.
_________________
Α. Κωνσταντίνου, για την Εφεσείουσα.
Κ. Παπαδοπούλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα, για τους Εφεσίβλητους.
Δ. Νικολετόπουλος, για ενδιαφερόμενο μέρος.
_________________
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από την Καλλιγέρου, Δ.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ, Δ.: Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η ορθότητα της εκκαλούμενης απόφασης, με την οποία η προσφυγή της εφεσείουσας κατά της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να προάξει στην θέση Τελωνειακού Λειτουργού Α΄, τον Γεώργιο Γεωργίου (στο εξής Ε/Μ), από 1/1/2011, αντί της ιδίας, απορρίφθηκε.
Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, η εφεσείουσα και το Ε/Μ ήταν υποψήφιοι για προαγωγή στη θέση Τελωνειακού Λειτουργού Α΄, θέση προαγωγής. Η ΕΔΥ έλαβε την απόφαση για προαγωγή του Ε/Μ αντί της εφεσείουσας την 2/12/2010. Το Ε/Μ είχε υπέρ του την σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος, ως καταλληλότερος για την θέση λόγω υπεροχής σε αρχαιότητα και ως εκ τούτου προήχθη ως ο καταλληλότερος για προαγωγή. Η εφεσείουσα καταχώρησε προσφυγή, στην οποία εκδόθηκε ακυρωτική δικαστική απόφαση (βλ. Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, υπ. Αρ. 376/2011, ημερ. 17/7/2012). Ακολούθησε επανεξέταση από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού κλήθηκε ο Διευθυντής του Τμήματος να δώσει συστάσεις. Από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας αποφασίστηκε εκ νέου η προαγωγή στην επίδικη θέση του Ε/Μ αντί άλλων υποψηφίων, μεταξύ των οποίων και της εφεσείουσας. Ακολούθησε η καταχώριση νέας προσφυγής της εφεσείουσας, η οποία απορρίφθηκε από το Διοικητικό Δικαστήριο, (βλ. Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, υπ. Αρ. 1802/2016 ημερ. 23/8/2016). Η δικαστική αυτή απόφαση προσβλήθηκε με την παρούσα έφεση.
Οι τρεις λόγοι έφεσης είναι συναφείς. Βάλλουν κατά της ορθότητας της εκκαλούμενης απόφασης να απορρίψει τους λόγους ακυρώσεως περί παράβασης του δεδικασμένου που αφορούσαν την κρίση του Δικαστηρίου περί της απομακρυσμένης υπεροχής σε αρχαιότητα του Ε/Μ, καθώς και στην υπεροχή της εφεσείουσας σε προσόντα, λόγω της κατοχής πρόσθετου ακαδημαϊκού προσόντος.
Ειδικότερα υποστηρίχθηκε από την εφεσείουσα, ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε τον λόγο ακυρώσεως περί παράβασης στην σύσταση του Διευθυντή του δεδικασμένου που παρήχθη από την ακυρωτική δικαστική απόφαση στην πρώτη προσφυγή της εφεσείουσας (βλ. Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, υπ. αρ. 376/2011, ημερ. 17/07/2012), η οποία οδήγησε σε επανεξέταση της διαδικασίας από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας. Αναφέρθηκε συναφώς, ότι το Ανώτατο Δικαστήριο στην ρηθείσα δικαστική απόφασή του είχε αποφασίσει ότι η αρχαιότητα του Ε/Μ ήταν απομακρυσμένη, καθ' ότι αναγόταν στην προ-προηγούμενη θέση της επίδικης, αφού οι δύο υποψήφιοι στην προηγούμενη θέση Τελωνειακού Λειτουργού, είχαν προαχθεί την ίδια ημέρα, την 1/11/2001 και ως εκ τούτου είχαν στην θέση αυτή την ίδια αρχαιότητα. Το δεδικασμένο σε σχέση με το θέμα αυτό, κατά τον σχετικό ισχυρισμό του ευπαιδεύτου δικηγόρου της εφεσείουσας, παραβιάστηκε τόσο από τον Διευθυντή στη σύστασή του, όσο και από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας.
Υποστηρίχθηκε περαιτέρω από την εφεσείουσα, ότι παραβιάστηκε το δεδικασμένο, το οποίο προέκυπτε από την ίδια δικαστική απόφαση, σε σχέση με τον μεταπτυχιακό τίτλο της εφεσείουσας (Master in Public Management). Το Ανώτατο Δικαστήριο, κατά τον σχετικό ισχυρισμό, είχε αποφασίσει, ότι ο μεταπτυχιακός τίτλος της εφεσείουσας αποτελούσε σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης πρόσθετο ακαδημαϊκό προσόν, στο οποίο τόσο ο Διευθυντής στην σύστασή του, όσο και η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, παρέλειψαν κατά την επανεξέταση να του αποδώσουν την δέουσα βαρύτητα, ενώ προέκυπτε από το γεγονός της κατοχής του ακαδημαϊκού αυτού προσόντος υπεροχή της εφεσείουσας σε προσόντα.
Ο σχετικός με την παράβαση του δεδικασμένου λόγος ακυρώσεως απορρίφθηκε πρωτοδίκως. Το Διοικητικό Δικαστήριο δεν συμφώνησε με την εισήγηση ότι παραβιάστηκε το δεδικασμένο, καθότι έκρινε πως κατά την επανεξέταση υπήρξε συμμόρφωση από τον Διευθυντή και την Επιτροπή, αφού επεξηγήθηκε και αναλύθηκε η υπεροχή του Ε/Μ σε αρχαιότητα, στην οποία αποδόθηκε στη συνέχεια βαρύτητα από τους εφεσίβλητους. Επίσης το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε ότι αντίστοιχη συμμόρφωση με το δεδικασμένο υπήρξε και σε σχέση με την αξιολόγηση του πρόσθετου προσόντος που κατείχε η αιτήτρια. Ο Διευθυντής έλαβε υπόψη τον μεταπτυχιακό τίτλο της Εφεσείουσας, όπως και άλλων υποψηφίων που τον κατείχαν, αλλά κατέληξε ότι η υπεροχή του Ε/Μ σε αρχαιότητα, η οποία ήταν σαφής και προέκυπτε έκδηλα από τα στοιχεία των φακέλων, του έδιδε προβάδισμα. Το ίδιο δε έπραξε και η ΕΔΥ, η οποία κατέληξε στη επιλογή του υποψήφιου (Ε/Μ), ο οποίος υπερείχε σε αρχαιότητα και είχε υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή.
Συμφωνούμε με την πρωτόδικη απόφαση.
Παρά το γεγονός ότι το Ανώτατο Δικαστήριο στην πρώτη προσφυγή της Εφεσείουσας αρ. 376/2011 (ανωτέρω) εξήρε τη σημασία του πρόσθετου ακαδημαϊκού προσόντος, όταν αυτό είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, όπως προκύπτει από η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, (όπως το πρόσθετο προσόν της εφεσείουσας), κατά τα άλλα διατύπωσε την απορία του που προέκυπτε σε σχέση με την σημασία που αποδόθηκε στην αρχαιότητα, με δεδομένο ότι αυτή δεν είχε αναλυθεί στο Πρακτικό της επίδικης τότε διοικητικής απόφασης της ΕΔΥ, αφού δεν διαφαινόταν μέσα από αυτό πως προέκυπτε η υπεροχή του Ε/Μ σε αρχαιότητα και πόσο απομακρυσμένη ήταν και αν αυτή αφορούσε υπεροχή σε μισθολογική κλίμακα ή σε θέση μετά από προαγωγή.
Θεωρούμε πως ο τρόπος με τον οποίο καταγράφηκε η σκέψη του Δικαστηρίου στην πρώτη προσφυγή της αιτήτριας αρ. 376/2011 (ανωτέρω), δεν δημιουργεί δεδικασμένο όπως το αντιλαμβάνεται η εφεσείουσα, καθότι μια τέτοια αντίληψη θα προσέδιδε στο Δικαστήριο κρίση στην ουσία της υπόθεσης, εκτός της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Θα μπορούσε ο ισχυρισμός περί δεδικασμένου ως προς τις κρίσεις του Δικαστηρίου για υπεροχή της εφεσείουσας να θεωρείτο εύλογος, αν το Δικαστήριο εκεί δεν είχε κυρίως καταλήξει περί της πιθανολόγησης πλάνης των καθ' ων η αίτηση στην προσφυγή εκείνη, σε σχέση με την αρχαιότητα του Ε/Μ, (κατά πόσον αναγόταν σε αρχαιότητα που προέκυψε μετά από προαγωγή σε θέση στην ιεραρχία του Τμήματος ή σε αναβαθμισμένες κλίμακες), και/ή έλλειψη σαφούς αιτιολογίας στο Πρακτικό της διοικητικής απόφασης σε σχέση ακριβώς με το ζήτημα αυτό.
Περαιτέρω σημειώνεται πως το Δικαστήριο στην αρχική προσφυγή της εφεσείουσας αρ. 376/2011 (ανωτέρω), δεν είχε καταλήξει σε απόφαση του περί έκδηλης υπεροχής της εφεσείουσας έναντι του Ε/Μ, ώστε η δικαστική αυτή κατάληξη να δεσμεύει την διοίκηση στο στάδιο της επανεξέτασης (βλ. Καλαφάτη ν. ΑΗΚ (1991) 4 Α.Α.Δ. 935). Τέτοια δικαστική απόφαση, περί έκδηλης υπεροχής, προϋποθέτει την απουσία δικαστικής κρίσεως περί σφαλμάτων στην διαδικασία και/ή στην αιτιολογία της απόφασης.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος της εφεσείουσας υποστήριξε περαιτέρω, ότι παρεισέφρησε πλάνη των εφεσιβλήτων σε σχέση με τη σημασία που θα έπρεπε να αποδοθεί στο πρόσθετο ακαδημαϊκό προσόν της εφεσείουσας, ενώ παράλληλα δόθηκε υπερβολική βαρύτητα σε μια απομακρυσμένη αρχαιότητα στην προ-προηγούμενη θέση, εννοώντας στη θέση Εξεταστή Τελωνείων 1ης Τάξης, στην οποία το Ε/Μ είχε προαχθεί την 15/1/1999.
Οι εφεσίβλητοι αντέκρουσαν τον σχετικό ισχυρισμό επιχειρηματολογώντας σε σχέση με το ζήτημα αυτό, ότι βάσει της πάγιας νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στα πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα, όταν αυτά δεν προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας ως πρόσθετο προσόν ή ως προσόν πλεονέκτημα, αποδίδεται η κατά την κρίση του αρμόδιου οργάνου δέουσα βαρύτητα. Συμπλήρωσαν δε ως προς το στοιχείο της αρχαιότητας, ότι δύναται να αποδοθεί βαρύτητα από το αρμόδιο διοικητικό όργανο και εντός των ορίων της διακριτικής του ευχέρειας.
Από το πρακτικό της επίδικης διοικητικής απόφασης, η οποία λήφθηκε κατά την επανεξέταση, προκύπτει ότι ο Διευθυντής δεν υπέπεσε σε καμία πλάνη σε σχέση με τα δεδομένα των υποψηφίων. Αναφέρθηκε ειδικά στην αρχαιότητα του Ε/Μ, σε τι αυτή αφορούσε, ειδικότερα ότι αυτή δεν αναγόταν στην προηγούμενη θέση στην οποία οι δύο υποψήφιοι είχαν προαχθεί την ίδια ημέρα (από 1/11/2021), αλλά και στην προηγούμενη αυτής θέση Εξεταστή Τελωνείων 1ης Τάξης, από την 15/1/1999. Στην θέση Εξεταστή Τελωνείων (όπως μετονομάστηκε η θέση Τελωνειακού Λειτουργού 2ης Τάξης) οι δύο υποψήφιοι προήχθησαν το μεν Ε/Μ την 1/12/1990, η δε εφεσείουσα την 1/4/1992. Θεώρησε την υπεροχή σε αρχαιότητα του Ε/Μ ως σαφή και προκύπτουσα έκδηλα από τα στοιχεία των φακέλων αφού προέκυψε μετά από προαγωγή και ήταν σε ανώτερες κλίμακες και ως εκ τούτου κατά τη κρίση του, προσέδωσε σε αυτή μεγαλύτερη σημασία ως κριτήριο προαγωγής, παρά στην κατοχή του πρόσθετου ακαδημαϊκού προσόντος της αιτήτριας, το οποίο είχε υπόψη του.
Συμφωνούμε με τους εφεσίβλητους, ότι ορθά αποφασίστηκε πρωτόδικα, ότι η επίδικη απόφαση είναι απόλυτα αιτιολογημένη. Τόσο ο Διευθυντής όσο και η ΕΔΥ ενήργησαν εντός των πλαισίων της ευρείας διακριτικής τους ευχέρειας να επιλέξουν τον καταλληλότερο υποψήφιο με βάση τα δεδομένα ενώπιον τους. Υπενθυμίζεται ότι το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπηρεσιακής κρίσης της διοίκησης και ούτε υποκαθιστά αυτήν με δική του απόφαση, ακόμη και αν το ίδιο με τα δεδομένα ενώπιον του θα κατέληγε σε διαφορετικά συμπεράσματα. Τούτο δε στο μέτρο που η επίδικη διοικητική απόφαση είναι αιτιολογημένη και εκτείνεται εντός των επιτρεπτών ορίων της διακριτικής ευχέρειας του διοικητικού οργάνου. Σχετικές με το θέμα αυτό είναι οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις οποίες μας παρέπεμψαν οι εφεσίβλητοι, Κορφιώτου ν. Δημοκρατίας, Ε.Δ.Δ. 18/2016, ημερομηνίας 24/05/2022 και Ιωάννου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 30/2015, ημερομηνίας 19/10/2021, ECLI:CY:AD:2021:C472.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η έφεση απορρίπτεται.
Επιδικάζονται €2.500 έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον της εφεσείουσας.
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Ν. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
Μ. ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ, Δ.
/ΓΓ.