|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ KΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 47/2024)
(i-justice)
6 Νοεμβρίου, 2024
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚA ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED, ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚA ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 15.3.2024 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚOΥ ΔΙΚΑΣΤHΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 3498/2012
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 220 & 298Β ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΤΗ ΔΙΑΤΑΞΗ 59 ΘΕΣΜΟΣ 7 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
.................
Μονομερής Αίτηση ημερομηνίας 2.4.2024
-----------------------
Χρ. Νεοφύτου για Νεοφύτου & Νεοφύτου ΔΕΠΕ
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια, Tricor Limited αιτείται μονομερώς, διά του εκκαθαριστή της, την παραχώρηση αδείας για την καταχώρηση αιτήσεως προς το σκοπό προώθησης διαδικασίας έκδοσης εντάλματος certiorari. Με αυτό θα επιδιωχθεί η ακύρωση διαταγμάτων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακος στην απόφαση του ημερομηνίας 15.3.2024. που εκδόθηκαν σε αίτηση που υποβλήθηκε μετά από την τελική απόφαση στην αγωγή αρ. 3498/2012. Η εν λόγω μονομερής αίτηση καταχωρίστηκε κατ' επίκληση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.
Η πιο πάνω αγωγή είχε καταχωριστεί από τους ενάγοντες Eurobank Cyprus Ltd, στρεφόταν δε εναντίον και της Tricor, αυτής εκπροσωπούμενης από τον αιτητή, υπό την πιο πάνω ιδιότητά του. Με το πέρας της αγωγής, εκδόθηκε στις 17.2.2023 απόφαση υπέρ της Eurobank και εναντίον της Tricor για το ποσό των €216.000.- πλέον τόκους και έξοδα. Στις 12.1.2023, στο πλαίσιο της Πολιτικής Έφεσης αρ. Ε66/2020 που είχε προκύψει από την προαναφερθείσα αγωγή, εκδόθηκε απόφαση, υπέρ της Tricor. Με αυτή διατάχθηκε η διόρθωση του ονόματος του εκκαθαριστή στην εν λόγω αγωγή. Στο πλαίσιο της πιο πάνω έφεσης, επιδικάστηκαν έξοδα υπέρ της Tricor, στο ποσό των €7.816.-, πλέον Φ.Π.Α. Η Tricor, ενεργώντας δια του εκκαθαριστή της, έλαβε μέτρα εκτέλεσης εναντίον της Eurobank για την είσπραξη του πιο πάνω ποσού. Η Eurobank, αντέδρασε με την καταχώρηση της πιο πάνω αίτησης, ζητώντας, ουσιαστικά, το συμψηφισμό του ποσού των εξόδων και των λοιπών ποσών που είχαν επιδικαστεί υπέρ της Tricor, στο πλαίσιο της πιο πάνω έφεσης, προς μείωση του μεγαλύτερου ποσού της απόφασης που είχε λάβει η Eurobank εναντίον της.
Ο ευπαίδευτος Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου που εξεδίκασε την αίτηση, την ενέκρινε. Έκδωσε την απόφαση του, περιλαμβανομένων των αιτηθέντων διαταγμάτων, όπως αναφέρθηκε, στις 15.3.2024. Είναι η απόφαση που επιδιώκεται να ακυρωθεί με το ένταλμα certiorari, βασικά, για το λόγο ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει την εν λόγω αίτηση συμψηφισμού και να εκδώσει τα σχετικά διατάγματα. Στη βάση, όπως τίθεται, ότι δεν είχε ληφθεί προηγουμένως η άδεια του προς τούτο, του Δικαστηρίου, δυνάμει του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113. Συγχρόνως γίνεται εισήγηση ότι η έλλειψη δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου συνιστά εξαιρετική περίσταση που δικαιολογούσε την καταφυγή στην παρούσα δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Αντιφατικά, γίνεται, επίσης, εισήγηση ότι δεν υπάρχει άλλο ένδικο μέσο για την ακύρωση των υπό αναφορά διαταγμάτων του κατώτερου Δικαστηρίου. Η τελευταία αυτή εισήγηση εκ μέρους του αιτητή είναι, ασφαλώς, ανεδαφική. Το άρθρο 25(1) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν.14/1960), παρέχει δικαίωμα έφεσης κατά πάσας απόφασης ή διατάγματος κατώτερου δικαστηρίου που ασκεί πολιτική δικαιοδοσία. Επομένως, η υπό αναφορά απόφαση είναι εφέσιμη, ώστε η παρούσα αίτηση να υπόκειται σε απόρριψη για το λόγο αυτό, εν πάση περιπτώσει.
Ωστόσο, κρίνεται ορθό να εξεταστεί και ο βασικός λόγος ακύρωσης, ανωτέρω, που προβάλλεται εκ μέρους του αιτητή. Με τον πιο πάνω λόγο, λοιπόν, τίθεται θέμα ότι για την καταχώρηση της αίτησης από μέρους της Eurobank, αποτέλεσμα της οποίας ήταν τα προς ακύρωση διατάγματα, ημερομηνίας 15.3.2024, έπρεπε να είχε ληφθεί η άδεια του Δικαστηρίου, δυνάμει του άρθρου 220 του Κεφ. 113. Αυτό προβλέπει ότι «Όταν έχει εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης ή έχει διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής, καμμιά αγωγή ή διαδικασία συνεχίζεται ή αρχίζει εναντίον της εταιρείας εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου και με τέτοιους όρους που το Δικαστήριο δυνατό να επιβάλει.» Είναι το αντίστοιχο του άρθρου 231 της αγγλικής Companies Act του 1948.
Στην υπόθεση Langley Constructions Ltd v. Wells (1969) 2 All E.R. 46, εξετάστηκε η εφαρμογή του πιο πάνω άρθρου από την άποψη που εδώ ενδιαφέρει. Προηγουμένως, ως προς το σκοπό που αυτό εξυπηρετεί είχαν λεχθεί στη σελίδα 47, το εξής:
«The purpose of s.231 is clear and has not been challenged in argument. It is to ensure that when a company goes into liquidation the assets of the company are administered in an orderly fashion for the benefit of all the creditors and that particular creditors should not be able to obtain an advantage by bringing proceedings against the company. What is contemplated is that the Companies Court shall be seized of all these matters and shall see that the affairs are wound up in a dignified and orderly way."
Επί του προκειμένου δε, συμπληρώνεται ότι, «Ιt is not disputed and never has been disputed, that the defendant is entitled to use his cross-demand by way of set-off to reduce or extinguish the company's claim in the present action."
Το αποτέλεσμα της ανάλυσης στην πιο πάνω υπόθεση, βρίσκεται στην επιτομή της απόφασης, στη σελίδα 46, και είναι το περιεχόμενο της καθοριστικό όσον αφορά την εφαρμογή και του άρθρου 220. Αναφέρονται σχετικά ότι «If a company in liquidation brings an action, the defendant to that action may without leave set up a cross-claim for liquidated or unliquidated damages, but only as a set-off to reduce or extinguish the plaintiff's claim; accordingly, the defendant cannot, without leave of the court under s.231 of the Company's Act 1948, counterclaim in the action for an account and a declaration as to an amount in excess of the plaintiff's claim for which the defendant is entitled to prove in the winding-up."
Επομένως, υπό το πρίσμα της πιο πάνω νομολογίας, η οποία υιοθετείται για σκοπούς της παρούσας αίτησης, διαπιστώνεται ότι δεν χρειάζεται η λήψη άδειας από το δικαστήριο όταν η απαίτηση που προβάλλεται εναντίον υπό εκκαθάριση εταιρείας, λαμβάνει τη μορφή συμψηφισμού για τη μείωση ή την εξάλειψη απαίτησης της προς τον απαιτητή. Εν προκειμένω, με τα εν λόγω διατάγματα διατάχθηκε ο συμψηφισμός του ποσού των εξόδων που είχε να λαμβάνει η Tricor, έναντι της πολύ μεγαλύτερης οφειλής της προς την Eurobank. Επομένως, δεν χρειαζόταν να ληφθεί η άδεια του Δικαστηρίου με βάση το άρθρο 220, πριν από την καταχώρηση της αίτησης με την οποία ζητούντο τα εν λόγω διατάγματα. Συνακόλουθα, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και για το λόγο αυτό.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
/γκ