|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 8/2023
9 Οκτωβρίου, 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ BEN OLDMAN SPECIAL SITUATIONS FUND LP
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ HMEΡ. 06/11/2023 ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ, ΑΡ. ΥΠΟΘΕΣΗΣ Ε48/2018
BEN OLDMAN SPECIAL SITUATIONS FUND LP
Aιτήτρια
-ΚΑΙ-
1. GALRAVIA COMMERCIAL LTD
2. SEGITO LIMITED
3. ETHOXY LIMITED
4. OGRASOUL LIMITED
Καθ΄ ων η αίτηση
Σωτήρης Πίττας για Σωτήρης Πίττας & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
Λ. Παπαφιλίππου & Σία Δ.Ε.Π.Ε, για τους Καθ΄ ων η Αίτηση
__________________
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Ιωαννίδη, Δ.
__________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια, η οποία ήταν εφεσείουσα στην Πολ. Έφ. Αρ. Ε48/2018, με την υπό εκδίκαση Αίτηση επιδιώκει την εξασφάλιση άδειας για να υποβάλει αίτηση δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2023.
Με την έφεση που είχε καταχωρίσει προσέβαλλε ως εσφαλμένη την ενδιάμεση απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με την οποία ακυρώθηκαν προσωρινά διατάγματα που είχε εξασφαλίσει μονομερώς. Το Εφετείο εξέτασε και τους επτά λόγους έφεσης, τους οποίους και απέρριψε με συγκεκριμένη αιτιολογία.
Η αιτήτρια επικαλείται τώρα τη δικαιοδοσία του Ανώτατου Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ), των Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2023, το οποίο προνοεί ότι το Ανώτατο Δικαστήριο:
«. αποφασίζει σε τρίτο και τελευταίο βαθμό βάσει αιτήσεως, η οποία υποβάλλεται από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ή οιονδήποτε των διαδίκων κατόπιν αδείας παραχωρουμένης υπό του ιδίου και κατόπιν προηγηθείσας διαδικασίας πολιτικής ή ποινικής εφέσεως επί νομικών θεμάτων τα οποία προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου και συναρτώνται με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας ή με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, ή με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος ή γενικής δημόσιας σημασίας ή συνοχής του δικαίου επί συγκρουομένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου, κατά την υπ' αυτού ενασκουμένη πολιτική ή ποινική δικαιοδοσία:
Νοείται ότι, η συμφώνως των πιο πάνω, υποβαλλομένη αίτηση δέον να προσδιορίζει σαφώς τα προκύπτοντα από την οικεία απόφαση νομικά θέματα, ως και τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία τα υποστηρίζοντα το αίτημα, προκειμένου το Ανώτατο Δικαστήριο να αποφανθεί κατά πόσο θα παραχωρήσει την απαιτούμενη άδεια:
Νοείται περαιτέρω ότι, σε τέτοια περίπτωση η απόφαση του Εφετείου αντικαθίσταται από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου».
Η Έκθεση Νομικών Θεμάτων καταλαμβάνει 13 δακτυλογραφημένες σελίδες, ενώ οι λόγοι χορήγησης άδειας 18 περίπου δακτυλογραφημένες σελίδες. Θα παραθέσουμε αυτολεξεί μέρος από το περιεχόμενο της Έκθεσης Νομικών Θεμάτων.
«Πρώτο Νομικό Ζήτημα
Το Εφετείο εσφαλμένα και/ή καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και/ή σε αντίφαση με την καθιερωμένη νομολογία έκρινε ότι τα ευρήματα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, στην απόφαση ημερ. επί της Αίτησης ημερ. 29.9.2016 δεν συνιστούν ευρήματα επί της ουσίας της διαφοράς.
[.]
Δεύτερο Νομικό Ζήτημα
Το Εφετείο εσφαλμένα έκρινε ότι οι λόγοι Έφεσης 1-4 απορρίπτονται συλλήβδην, χωρίς να εξετάσει ξεχωριστά κατά πόσο το Πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη του τις νομικές αρχές που διέπουν το Quistclose Trust και εξ επαγωγής εμπίστευμα όπως αυτές τέθηκαν ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου από τους Εφεσείοντες και συγκεκριμένα δια της Γνωμοδότησης Αγγλικού Δικαίου η οποία ετέθη ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου.
[.]
Τρίτο Νομικό Ζήτημα
Το Εφετείο εσφαλμένα και/ή καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και/ή αυθαίρετα, αποφάνθηκε και/ή συμφώνησε με το Πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δήθεν δεν είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει την απαίτηση και/ή την αγωγή των Εναγόντων/Εφεσειόντων εναντίον των ημεδαπών Εναγόμενων Αρ. 1-4/Εφεσίβλητων.
Τέταρτο Νομικό Ζήτημα
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθει και/ή απεφάσισε καθ΄ υπέρβαση των εξουσιών και/ή αναιτιολόγητα το ζήτημα της δικαιοδοσίας στα πλαίσια εκδίκασης της ενδιάμεσης αίτησης των Εφεσειόντων για έκδοση ενδιάμεσων διαταγμάτων κατά παράβαση των νομολογιακών αρχών ότι στα πλαίσια τέτοιας φύσεως αιτήσεων το έργο του Δικαστηρίου είναι περιορισμένο ήτοι αποφαίνεται εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 32 του Ν. 14/60 και δεν έχει εξουσία να αποφανθεί επί της ουσίας της διαφοράς των διαδίκων και/ή επί επίδικων πραγματικών και νομικών θεμάτων που είναι πολύπλοκα και/ή αμφισβητούμενα και τα αφήνονται να αποφασιστούν κατά την ακρόαση της ουσίας της υπόθεσης. Το Εφετείο χωρίς περαιτέρω εξέταση και σε αντίθεση με την κείμενη νομολογία και τις νομολογιακές αρχές αδικαιολόγητα και/ή αυθαίρετα απλώς επικύρωσε και/ή υιοθέτησε την απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου κρίνοντας στο στάδιο μιας Έφεσης σε ενδιάμεση απόφαση ότι δεν υπάρχει δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.
[.]
Πέμπτο Νομικό Ζήτημα
Το Εφετείο εσφαλμένα και/ή καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και/ή λόγω εσφαλμένης ερμηνείας και/ή λόγω ελλιπούς ερμηνείας των νομικών αρχών που τέθηκαν ενώπιον του επικύρωσε την εσφαλμένη απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η ιδιοκτησιακή αξίωση των Εφεσειόντων επί των Μετοχών STUPINO δεν μπορούσε να διαχωριστεί από τα περιουσιακά στοιχεία της Εναγόμενης 5 η οποία είναι σε εκκαθάριση και άρα δικαιοδοσία έχει το Ρωσικό Δικαστήριο.»
Έχουμε μελετήσει πολύ προσεκτικά τόσο το περιεχόμενο της πρωτόδικης απόφασης, όσο της εφετειακής απόφασης, υπό το φως των όσων εκτίθενται στην Έκθεση Νομικών Θεμάτων και στους λόγους χορήγησης άδειας. Περαιτέρω, θέσαμε ενώπιον μας και τις θέσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων, όπως αυτές εκτίθενται στις γραπτές αγορεύσεις τους.
Να επαναλάβουμε πως η αίτηση που είχε εκδικαστεί πρωτόδικα αφορούσε, μεταξύ άλλων, στην έκδοση προσωρινών διαταγμάτων με τα οποία απαγορευόταν στους εναγόμενους «να πωλήσουν, μεταβιβάσουν, ενεχυριάσουν, εκχωρήσουν και/ή διαθέσουν οποιεσδήποτε μετοχές και/ή μετοχή (συμπεριλαμβανομένου και μεριδίου μετοχής της Ρωσικής εταιρείας [.] που κατέχονται και είναι εγγεγραμμένες επ΄ ονόματι των εναγομένων αρ. 1-4).»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο με την ενδιάμεση απόφαση του ημερ. 26.2.2018 βρήκε πως η αιτήτρια δεν είχε ικανοποιήσει τη δεύτερη προϋπόθεση του άρθρου 32, του Ν.14/1960, που αφορά σε ορατή πιθανότητα επιτυχίας της αγωγής. Περαιτέρω βρήκε πως τα Κυπριακά Δικαστήρια δεν έχουν δικαιοδοσία να εκδικάσουν «τις επίδικες απαιτήσεις της ενάγουσας αναφορικά με τις μετοχές stupino». Κατ΄ επέκταση ακύρωσε τα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα ενώ, όπως καταγράφεται στην απόφαση του: «Τα υπόλοιπα αιτήματα για τα οποία διατάχθηκε επίδοση απορρίπτονται για τους ιδίους λόγους».
Η πρωτόδικη απόφαση εφεσιβλήθηκε. Το Εφετείο, σε συμφωνία με το πρωτόδικο Δικαστήριο, βρήκε πως η μαρτυρία ουδόλως προσεγγίστηκε για να γίνουν ευρήματα επί της ουσίας της υπόθεσης, ως η εισήγηση της αιτήτριας. Καταγράφεται στην απόφαση του Εφετείου πως:
«Δεν συμφωνούμε με τη θέση της εφεσείουσας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, με τα πιο πάνω συμπεράσματα του για μη ύπαρξη εμπιστεύματος Quistclose, ή εξ' επαγωγής εμπιστεύματος, προέβη σε ευρήματα επί της ουσίας της υπόθεσης. Κατ' αρχάς επαναλαμβάνουμε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο με αναφορά στη σχετική νομολογία, τόνισε ότι δεν θα εξέταζε την ουσία της υπόθεσης και ότι το έργο του, περιορίζετο στη διαπίστωση κατά πόσο τηρούνται οι τρεις προϋποθέσεις του Άρθρου 32 του Ν.14/60. Περαιτέρω, το πρωτόδικο Δικαστήριο μελέτησε, όπως ανέφερε στην απόφαση, όλο το υλικό που τέθηκε ενώπιον του, όπως προκύπτει από τα δικόγραφα, τις ένορκες δηλώσεις αλλά και τις εκατέρωθεν αγορεύσεις των δικηγόρων, με σκοπό να καταλήξει κατά πόσο υπάρχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας».
Σε άλλο μέρος της απόφασης, το Εφετείο σημείωσε πως:
«Το πρωτόδικο Δικαστήριο κινήθηκε εντός των αποδεκτών και νομολογημένων ορίων τα οποία αφορούν στην έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, εφαρμόζοντας τόσο το Κυπριακό όσο και το Αγγλικό Δίκαιο, χωρίς να αποφασίζει την ουσία της υπόθεσης. Επισημαίνουμε περαιτέρω ότι όλα τα ζητήματα που εγείρονται στην αγωγή παραμένουν ζωντανά για να αποφασιστούν όταν εκδικαστεί η ουσία της (Δημοκρατία της Σλοβενίας ν. Βeogradska Banka D.D. (1999) 1(Α) Α.Α.Δ. 225)».
Τόσο το πρωτόδικο Δικαστήριο όσο και το Εφετείο παρέπεμψαν στην υπόθεση Barclays Bank Ltd v. Quistclose Investments Ltd [1970] AC 567, για την οποία το Εφετείο σημείωσε τα ακόλουθα:
«Στην υπόθεση Quistclose (ανωτέρω) η εταιρεία Rolls Razor έλαβε δάνειο από την εταιρεία εταιρεία Quistclose για τον συγκεκριμένο εξειδικευμένο σκοπό της πληρωμής μερισμάτων στους μετόχους της. Τα χρήματα κατατέθηκαν σε ξεχωριστό ειδικό λογαριασμό της Rolls Razor στη τράπεζα Barclays. H Rolls Razor τέθηκε υπό εκκαθάριση πριν την πληρωμή μερισμάτων. Η Βουλή των Λόρδων αποφάσισε ότι τα εν λόγω χρήματα δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από την τράπεζα Barclays για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων (overdraft) της Rolls Razor προς την Barclays και ότι είχε δημιουργηθεί εμπίστευμα για το επίδικο ποσό προς όφελος της εταιρείας Quistclose, ως πιστωτή.»
Εμείς, εάν θα πρέπει να προσθέσουμε κάτι, είναι πως η πιο πάνω απόφαση δεν αφορούσε στις προϋποθέσεις έκδοσης προσωρινών διαταγμάτων ή σε παροχή προσωρινών θεραπειών, όπως εν προκειμένω.
Στην Αναφορικά με την Αίτηση του Δομίνικου Καλλίτση, Αίτηση Αρ. 10/2024 ημερ. 11.9.2024, επαναλαμβάνεται ότι:
«. το άρθρο 9(3)(γ) του Ν.14/60 δεν απαιτεί μόνο την ύπαρξη νομικού θέματος προς εκδίκαση σε τρίτο βαθμό αλλά όπως αυτό το νομικό θέμα αφορά τη διαφοροποίηση της νομολογίας ή την ανάγκη ορθής ερμηνείας νόμου ή κανονισμού ή μείζον δημόσιο συμφέρον ή γενικής δημόσιας σημασίας ή ζήτημα συνοχής του δικαίου όπου υπάρχουν συγκρουόμενες ή αντιφατικές αποφάσεις. Επομένως, το εν λόγω άρθρο προβλέπει τη δυνατότητα παροχής άδειας για εκδίκαση σε τρίτο βαθμό νομικών ζητημάτων που σαφώς χρήζουν είτε νέας ερμηνείας κατ' απόκλιση από την υπάρχουσα νομολογία, είτε ορθής ερμηνείας όπου η μέχρι στιγμής ερμηνεία δεν είναι σαφής, είτε σαφήνειας όπου υπάρχουν αντικρουόμενες αποφάσεις, είτε αφορά θέμα δημοσίου συμφέροντος. Χρήσιμη καθοδήγηση επί της εφαρμογής του εν λόγω άρθρου προσφέρει η απόφαση στην υπόθεση Artio Designs Ltd v. Stephen Van Zupthen κ.ά., Αρ. Αίτησης 2/2023, ημερ. 30.1.2024».
Με τον προσήκοντα σεβασμό, δεν συμφωνούμε πως οι λόγοι για τους οποίους επιζητείται τώρα η άδεια, συνιστούν νομικά θέματα τα οποία προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου. Ουσιαστικά αυτό που μας ζητά η αιτήτρια είναι να εκδικάσουμε εκ νέου εμείς την έφεση για να αποφασίσουμε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις έκδοσης των προσωρινών διαταγμάτων (τα οποία ακυρώθηκαν), και ότι λανθασμένα το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη ενδιάμεση απόφαση. Στην Αναφορικά με την Αίτηση του Παναγιώτη Κλεοβούλου, Αίτηση Αρ. 6/2023, ημερ. 3.6.2024, επαναλαμβάνεται ότι «Η δικαιοδοσία δεν αφορά σε έφεση κατά της απόφασης του Εφετείου, πόσω μάλλον επανακρόαση της έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης».
Να επαναλάβουμε ότι το Εφετείο αποφάσισε πως όλα τα ζητήματα που εγείρονται στην αγωγή παραμένουν ζωντανά και ότι αυτά θα αποφασιστούν κατά την εκδίκαση της ουσίας. Άλλωστε, το νομικό πλαίσιο εντός του οποίου θα πρέπει να κινούνται τα Δικαστήρια όταν εξετάζουν αιτήματα για έκδοση παρεμπίπτοντων διαταγμάτων, είναι συγκεκριμένο (Δημοκρατία της Σλοβενίας ν. Beogradska Banka D.D. (1999) 1(A) Α.Α.Δ. 225, 232).
Eν κατακλείδι, αποφασίζουμε πως αυτό που ουσιαστικά καλείται το Ανώτατο Δικαστήριο να πράξει, είναι να κρίνει την απόφαση του Εφετείου, στη βάση των ιδιαίτερων γεγονότων της συγκεκριμένης διαφοράς, εσφαλμένη. Αυτό όμως δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του άρθρου 9(3)(γ), των Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2023.
Η Αίτηση απορρίπτεται. Επιδικάζονται υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας €2.000 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/ΣΓεωργίου