|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 157/2024)
(i-Justice)
24 Σεπτεμβρίου, 2024
[ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΕΤΑΗ ΑΠΟ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ/Ή PROHIBITION
KAI
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ (ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ) ΗΜΕΡ. 2/08/2024 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 7/2024 ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΕΦΕΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΘΩΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΗΜΕΡ. 30/01/2024 ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 10882/2021
_________________
Αν. Μυλωνάς για Αναστάσιος Μυλωνάς & Σία ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.:- Η μονομερής Αίτηση, η οποία καταχωρίστηκε από τον αθωωθέντα και απαλλαχθέντα από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας κατηγορούμενο, είναι πρωτότυπη. Με αυτήν επιδιώκεται η χορήγηση άδειας για να καταχωριστεί Αίτηση διά κλήσεως για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται η απόφαση «του Εφετείου-Ποινική Δικαιοδοσία, ημερ. 2.8.2024 η οποία εκδόθηκε στην Ποινική Αίτηση Αρ. 7/2024, την οποία καταχώρισε ο Γενικός Εισαγγελέας για την παράταση της προθεσμίας καταχώρισης έφεσης εναντίον της αθωωτικής απόφαση του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λάρνακας, ημερ. 30.1.2024, στην Υπόθ. Αρ. 10882/2021». Επιδιώκεται ακόμη η χορήγηση άδειας για να καταχωριστεί Αίτηση διά κλήσεως για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Prohibition, με το οποίο να απαγορεύεται στο Εφετείο να εκδικάσει την έφεση του Γενικού Εισαγγελέα που καταχωρίστηκε στις 7.8.2024, μετά την εξασφάλιση της παράτασης.
Στην Ένορκη Δήλωση του αιτητή που υποστηρίζει την Αίτηση, γίνεται αναφορά στην απόφαση που εξέδωσε το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας, με την οποία αυτός αθωώθηκε και απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε. Αναφορά γίνεται και στην έφεση που αρχικά είχε καταχωρίσει ο Γενικός Εισαγγελέας κατά της πιο πάνω αθωωτικής απόφασης, στις περιστάσεις κάτω από τις οποίες αυτή απεσύρθη άνευ βλάβης και στην καταχώριση εκ μέρους του αίτησης για παράταση της προθεσμίας καταχώρισης εκ νέου έφεσης. Στην εν λόγω αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα, ο αιτητής εμφανίστηκε, και με την ένσταση που είχε καταχωρίσει, του δόθηκε η δυνατότητα να προβάλει, και προέβαλε, όλες τις θέσεις του.
Το τριμελές Εφετείο, ποινική δικαιοδοσία, αφού έθεσε ενώπιον του και τις θέσεις/επιχειρήματα του αθωωθέντα και απαλλαχθέντα, εξέδωσε στις 2.8.2024 την αιτιολογημένη απόφαση του, με την οποία ενέκρινε την αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα. Όπως χαρακτηριστικά κατέγραψε:
«Θεωρούμε πως το γεγονός ότι πρόθεση του Γενικού Εισαγγελέα ήταν η εμπρόθεσμη καταχώριση έφεσης προκύπτει ακριβώς από την καταχώριση της Έφεσης αρ. 28/24 εντός του προβλεπόμενου χρόνου. Το γεγονός αυτό ήταν ξεκάθαρο και στον Καθ' ου η Αίτηση, ο οποίος δεν μπορεί να προβάλλει πειστικά ότι είχε την πεποίθηση ότι η υπόθεση εναντίον του είχε αμετάκλητα τελεσιδικήσει. Ακόμη και κατά την απόσυρση της πιο πάνω Έφεσης η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα είχε καταστήσει σαφή την πρόθεση της να προχωρήσει με αίτηση για παράταση ώστε να επιτραπεί η καταχώριση νέας ορθής έφεσης, ενώ από τα πρακτικά διαφαίνεται και η επιφύλαξη του δικαιώματος του να το πράξει.
Τα πιο πάνω, σε συνάρτηση με τη σοβαρότητα των αδικημάτων και των νομικών ζητημάτων που αναφύονται από την πρωτόδικη Απόφαση, οδηγούν στο ότι το συμφέρον της Δικαιοσύνης εξυπηρετείται εν προκειμένω με την έγκριση του αιτήματος.»
Ο αθωωθείς και απαλλαχθείς αιτητής, θεωρεί ότι η πιο πάνω απόφαση του Εφετείου εξεδόθη «καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και/ή κατά παράβαση του Νόμου και/ή των νομολογιακών αρχών και/ή κατά παράβαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του». Προσθέτει μάλιστα πως «δεν υφίσταται δικαίωμα έφεσης εναντίον της απόφασης του Εφετείου - Ποινική Δικαιοδοσία ημερ. 2.8.2024, στην Ποιν. Αίτηση 7/2024 και/ή υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις διά την επίκληση της δικαιοδοσίας έκδοσης Προνομιακού Εντάλματος, καθώς η απόφαση του Εφετείου παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή της τελεσιδικίας της δικαστικής διαδικασίας εναντίον του.»
Προχωρώ με το ουσιώδες. Είναι ή όχι το Εφετείο κατώτερο Δικαστήριο; Εάν δεν είναι, τότε οι αποφάσεις του δεν υπόκεινται στα προνομιακά εντάλματα certiorari και prohibition, που ο αιτητής επιδιώκει τώρα.
Στην In re Attorney-General (1988) 1 A.A.Δ. 459, επιδιώχθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα, με Προνομιακό Ένταλμα Certiorari o παραμερισμός απόφασης ημερ. 20.6.1988 του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας (Χρ. Αρτεμίδης, Π.Ε.Δ., Γ. Κωνσταντινίδης, Α.Ε.Δ. και Στ. Ναθαναήλ, Ε.Δ.) με την οποία αυτό είχε αρνηθεί να παραπέμψει στο Ανώτατο Δικαστήριο οκτώ νομικά ερωτήματα για γνωμάτευση, εκκρεμούσης της Ποιν. Υπόθ. με Αρ. 23069/1988, η οποία αφορούσε σε φόνο εκ προμελέτης του Πανίκου Μιχαήλ και των δύο ανήλικων τέκνων του, Χριστάκη και Μιχαλάκη. Η θέση των ενιστάμενων ευπαίδευτων συνηγόρων των κατηγορουμένων, στο πλαίσιο της πιο πάνω διαδικασίας, ήταν ότι το Κακουργιοδικείο είναι ανώτερο Δικαστήριο (Superior Court) και τούτο γιατί, μεταξύ άλλων, έχει απεριόριστη δικαιοδοσία να εκδικάζει όλα τα αδικήματα που διαπράττονται εντός της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο αείμνηστος Γιαννάκης Μαλαχτός, Δ., διαφωνώντας με την πιο πάνω θέση και υιοθετώντας τη θέση του Γενικού Εισαγγελέα στο θέμα αυτό, έκρινε ότι το Κακουργιοδικείο είναι κατώτερο Δικαστήριο. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση:
«Article 152.1 of the Constitution and section 3(1)(a) and (b) of Law 14/60, read as follows:
«152.1: The judicial power, other than that exercised under Part IX by the Supreme Constitutional Court and under paragraph 2 of this Article by the Courts provided by a communal law, shall be exercised by a High Court of Justice and such inferior courts as may, subject to the provisions of this Constitution, be provided by a law made thereunder».
«Section 3(1): There shall be established under this law the following courts to exercise such jurisdiction and powers as are conferred upon them by this law or any other law in force for the time being:-
(a)District Courts;
(b) Assize Courts.»
It is clear from the wording of Article 152.1 of the Constitution that an Assize Court, which is established under section 3(1) of Law 14/60 is an inferior court and I must say that I am in full agreement with the submission of the Attorney-General on this issue.»
Εν προκειμένω, το Εφετείο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, δεν είναι ούτε Κακουργιοδικείο ούτε Επαρχιακό Δικαστήριο ούτε Δικαστήριο ειδικής πρωτοβάθμιας δικαιοδοσίας. Είναι το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε και λειτουργεί δυνάμει του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) (Τροποποιητικού) Νόμου του 2022, Ν.145(Ι)/2022 (ο οποίος τροποποίησε τον βασικό Νόμο 33 του 1964). Ο πιο πάνω τροποποιητικός νόμος ρητά προνοεί ότι το Εφετείο «κέκτηται δικαιοδοσία να αποφασίζει επί πάσης εφέσεως κατά αποφάσεως οιουδήποτε άλλου δικαστηρίου, πλην του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου και του Ανώτατου Δικαστηρίου». Πρόκειται για τον ίδιο νόμο, και αυτό λέγει αρκετά, στον οποίο γίνεται αναφορά ότι το Ανώτατο Δικαστήριο, ως αυτό λειτουργούσε αμέσως πριν από την 1.7.2023, θα λειτουργεί από την 1.7.2023 ως Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο (Άρθρο 133 του Συντάγματος), και ως Ανώτατο Δικαστήριο (Άρθρο 153 του Συντάγματος).
Καταλήγω, πως το ιδρυθέν Εφετείο, το οποίο έχει δικαιοδοσία να αναθεωρεί, κατόπιν εφέσεως, τις αποφάσεις των κατώτερων Δικαστηρίων, δεν είναι το ίδιο κατώτερο Δικαστήριο αλλά ανώτερο Δικαστήριο. Ως εκ τούτου, οι αποφάσεις του δεν υπόκεινται σε εποπτικό έλεγχο μέσω των συγκεκριμένων Προνομιακών Ενταλμάτων που ο αιτητής επιδιώκει να εξασφαλίσει.
Εκ του περισσού να αναφέρω, πως ο αιτητής δεν θα είχε δίκαιο ακόμη και αν η απόφαση, για την οποία παραπονείται, ήταν απόφαση κατώτερου Δικαστηρίου. Το Εφετείο, για θέμα που είχε δικαιοδοσία (άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155), αποφάσισε να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια, αφού άκουσε και τον αιτητή, υπέρ της έγκρισης του αιτήματος παράτασης. Να υπενθυμίσω πως το Προνομιακό Ένταλμα Certiorari, το οποίο χορηγείται κατά προνόμιο, είναι διορθωτικού χαρακτήρα (Δημητρίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 256).
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΣΓεωργίου