|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 253/2015
29 Νοεμβρίου, 2023
[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Α. ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΣΩΤΗΡΟΥΛΑ ΣΤΑΥΡΗ - ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ
Εφεσείουσα
v.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Εφεσίβλητη
-----------------------------
Ε. Σωκράτους, με Δουραχίδου (κα), για εφεσείουσα
Κ. Μανώλης, για την εφεσίβλητη
------------------
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Απευθείας από την Έδρα)
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. Η εφεσείουσα, είναι δικηγόρος που εκπροσώπησε την εφεσίβλητη, ως εναγόμενη σε αγωγή, ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου. Με το πέρας της υπόθεσης, προχώρησε στη ψήφιση των δικαστικών εξόδων που της αναλογούσαν και είχε να λαμβάνει, από αυτήν. Το ποσό στο οποίο, τελικώς, δικαιούτο, υπολογίστηκε από τον Πρωτοκολλητή στα €2.075.- πλέον Φ.Π.Α. επί ενός, ελαφρώς, μικρότερου ποσού.
Όταν η εφεσίβλητη παρέλειψε να πληρώσει στην εφεσείουσα, το πιο πάνω ποσό των εξόδων, η τελευταία καταχώρησε «αίτηση έρευνας», (η αίτηση), για την πληρωμή του, από την πρώτη, με περιοδικές δόσεις, δυνάμει του Μέρους VIII του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Η συγκεκριμένη διαδικασία έφερε αντιμέτωπες τη δικηγόρο με την πελάτιδα της, χωρίς ωστόσο να υπάρχει οτιδήποτε το επιλήψιμο σε σχέση με αυτή, προκειμένου η δικηγόρος να εξασφάλιζε το λαβείν της. Η αίτηση, όμως, κατέληξε τελικά σε αποτυχία και απορρίφθηκε. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η εφεσίβλητη δεν ήταν σε θέση, από οικονομικής άποψης, να ανταποκριθεί, προς ικανοποίηση της υπό αναφορά οφειλή της, έναντι της εφεσείουσας, κατά το χρόνο εκείνο.
Η εφεσείουσα, καταχώρησε την παρούσα έφεση και με αριθμό λόγων επιδιώκει την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης. Ουσιαστικά, με τους λόγους έφεσης 1 έως 6 εισηγείται ότι το Δικαστήριο δεν αξιολόγησε και δεν εκτίμησε ορθά τους ισχυρισμούς της εφεσίβλητης, κατά τη διεξαχθείσα διαδικασία, οπότε θα διαφαινόταν ότι αυτή ψεύδετο. Επίσης, πως λανθασμένα δεν διαπίστωσε ότι η τελευταία δεν προσκόμισε ικανή μαρτυρία για απόδειξη των ισχυρισμών της, ειδικά, όσον αφορά τα εισοδήματα της ιδίας και του συζύγου της.
Η διαδικασία η οποία προβλέπεται για τη διεκπεραίωση αίτησης, όπως η υπό αναφορά, είναι εξεταστικής φύσεως. Στο πλαίσιο αυτής, ο καθ' ου η αίτηση, οφειλέτης, εξετάζεται από τον αιτητή ή από το συνήγορο ο οποίος τον εκπροσωπεί, καθώς, επίσης, από το Δικαστήριο, ώστε να διακριβωθεί η οικονομική ικανότητα του να πληρώνει κάποιο ποσό περιοδικώς, συνήθως, μηνιαίως, έναντι του οφειλόμενου από αυτόν εξ αποφάσεως χρέους. Στην προκειμένη περίπτωση, των δικαστικών εξόδων που η εφεσίβλητη όφειλε στην εφεσείουσα.
Η εξεταστική διαδικασία, η οποία διεξήχθη, άγγιξε κάθε πτυχή σχετική προς την εργασιακή και την οικογενειακή ζωή της εφεσίβλητης. Κατά την ένορκη κατάθεσή της διά ζώσης, αυτή είχε την ευκαιρία να αναφέρει ότι ήταν τότε 32 ετών, παντρεμένη και μητέρα δύο ανηλίκων παιδιών, ηλικίας 13 και 3½ ετών, αντίστοιχα. Εργαζόταν δε σε συγκεκριμένη εταιρεία και λάμβανε καθαρό μισθό €372.- μηνιαίως. Όπως εξήγησε, εργαζόταν μερικές ώρες μόνο την ημέρα και τούτο, για να μπορεί να φροντίζει καλύτερα τα δύο ανήλικα παιδιά της, δεδομένων των αναγκών τους σε εκείνες τις ηλικίες. Όσον αφορά τις ανάγκες της ιδίας, που ουσιαστικά ήταν και ανάγκες της οικογένειας της, τα έξοδα της, σχετικά, ανέρχονταν στο ποσό των €283.- Συγκεκριμένα αφορούσαν €75.- για ηλεκτρικό ρεύμα, €10.- για νερό, €125.- βενζίνη για το αυτοκίνητο, €15.- για την ασφάλεια του αυτοκινήτου, €8.- για το κινητό τηλέφωνο και €50.- για τα φροντιστήρια αγγλικών του μεγαλύτερου παιδιού της. Το Δικαστήριο ενέκρινε ως αναγκαίες τις πιο πάνω δαπάνες, ώστε η οικογένεια της εφεσίβλητης να είχε μια αξιοπρεπή ζωή, κατά το ελάχιστο. Ενέκρινε, επίσης, το ποσό για τα φροντιστήρια των αγγλικών, βασιζόμενο σε νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, μέσω της οποίας κρίθηκε πως η παιδεία αποτελεί αναγκαίο «αγαθό» για τον άνθρωπο. Παρέπεμψε, συναφώς, στην υπόθεση Λαϊκή Τράπεζα Λτδ ν. Χαραλαμπίδη, (1989) 1 Α.Α.Δ. 556. Τέλος, διαπίστωσε ότι η εφεσίβλητη κατέβαλλε και ποσό €70.- μηνιαίως, έναντι συγκεκριμένου εξ αποφάσεως χρέους.
Όσον αφορά την περίπτωση του συζύγου, το Δικαστήριο έκαμε δεκτή τη θέση της εφεσίβλητης ότι αυτός ήταν 34 χρονών και κατά τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν άνεργος. Επίσης, έκαμε δεκτό τον ισχυρισμό της ότι αυτός βοηθούσε, περιστασιακά, τον πατέρα του στις γεωργικές του εργασίες, χωρίς οποιασδήποτε αμοιβή, δεδομένου ότι ο τελευταίος συντηρούσε την οικογένεια τους, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκονταν. Στο σημείο εκείνο, η εφεσίβλητη διευκρίνισε ότι, η οικογένεια της μετακόμισε στο σπίτι της οικογένειας των γονέων του συζύγου της στην κοινότητα όπου αυτοί ζούσαν, για να μην πληρώνουν ενοίκιο. Ακριβώς, για το λόγο αυτό δεν συνυπολογίστηκε οποιοδήποτε ποσό διατροφής ή άλλων προσωπικών εξόδων των μελών της οικογένειας της εφεσίβλητης.
Το Δικαστήριο, αξιολόγησε τη μαρτυρία της εφεσίβλητης και κατέληξε στα ευρήματα που έχουν προαναφερθεί. Η κρίση του, συναφώς, διαπιστώνεται ότι ήταν ορθή. Στη βάση των ευρημάτων του, ιδιαίτερα σε σχέση με την κατάσταση της εφεσίβλητης, η ίδια και η οικογένεια της, από οικονομικής άποψης, βρίσκονταν στα όρια της ανέχειας. Η σχετική νομολογία επιβεβαιώνει ότι ο εξ αποφάσεως χρεώστης δικαιούται να έχει ο ίδιος και η οικογένεια του μια αξιοπρεπή διαβίωση, (βλ. Αντώνης Φλαγκοφάς ν. Αταλέζα Λτδ (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 686). Τούτο, ενίοτε, οδηγεί στο να δικαιολογείται η μη έκδοση διατάγματος για καταβολή του εξ αποφάσεως χρέους με περιοδικές δόσεις, για όσο χρόνο υφίσταται η συγκεκριμένη κατάσταση του εξ αποφάσεως χρεώστη. Όπως έχει αναφερθεί η εφεσίβλητη και η οικογένεια της τελούσαν σε τέτοια κατάσταση, κατά την υπό αναφορά χρονική περίοδο και, επομένως, η απόφαση του Δικαστηρίου, σχετικά, κρίνεται ορθή. Ορθή, επίσης, κρίνεται και η απόφαση του να μην εκδώσει οποιαδήποτε διαταγή για τα έξοδα, υπό τις δοσμένες περιστάσεις, κατ' αντίθεση με τον έβδομο λόγο έφεσης.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται. Ουδεμία διαταγή για έξοδα.
Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/γκ