|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. Ε317/2016
15 Σεπτεμβρίου, 2023
[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Α. ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΥΜΠΟΥΡΑΣ
Εφεσείων/ Καθ' ου η Αίτηση
ΚΑI
1. ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΔΗ
2. ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΔΗ
Εφεσίβλητοι/ Αιτητές
------------------------------
Μ. Νικολάου για κ. Αυγ. Τσάρκατζιη, για Εφεσείοντα
Ι. Παπαμιλτιάδους-Γκεϊστ (κα), για Χρίστο Τριανταφυλλίδη, για τους Εφεσίβλητους
----------------------------
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Απευθείας από την Έδρα)
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. Σε διαδικασία, σχετική προς την παρούσα έφεση, το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων εξέτασε αίτηση για την καταβολή εξ αποφάσεως χρέους, ανερχόμενο στο ποσό των €30.000, με περιοδικές δόσεις. Στο πλαίσιο αυτής, ο καθ' ου η αίτηση, εφεσείων, εξετάστηκε ενόρκως αναφορικά με τις προσωπικές του περιστάσεις και την οικονομική του κατάσταση, κατά τον ουσιώδη χρόνο. Ανέφερε ότι ήταν, τότε, ηλικίας 50 ετών και είχε δύο ενήλικα παιδιά. Αυτά είχαν αρχίσει να σπουδάζουν στη Γερμανία, βοηθούμενα, αρχικά, από τον ίδιο. Στην πορεία, όμως, αναγκάστηκε να διακόψει την παροχή οικονομικής βοήθειας προς αυτά, για το λόγο ότι δεν είχε τα οικονομικά μέσα προς τούτο. Ως αποτέλεσμα, ο μεγαλύτερος υιός του, διέκοψε, εντελώς, τις σπουδές του ενώ ο μικρότερος συνέχισε με τη βοήθεια της γιαγιάς του εργαζόμενος, συγχρόνως, όπως και ο μεγαλύτερος υιός του. Όσον αφορά τον ίδιο, ανέφερε ότι μετά από μακράν εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ως υπάλληλος, σε κάποιο χρόνο, λειτούργησε δικό του πρακτορείο στοιχημάτων. Διέκοψε, όμως, τη λειτουργία του, αφού αυτό δεν ήταν επικερδές, ενώ κατά την ίδια περίοδο, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγος του αντιμετώπισαν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, όταν η τελευταία βρέθηκε κατηγορούμενη σε ποινική υπόθεση και έπρεπε να εκμισθώσουν τις υπηρεσίες δικηγόρου.
Το Δικαστήριο, δέχθηκε ως αξιόπιστον τον εφεσείοντα, αποδεχόμενο, ουσιαστικά, ότι αυτός και η οικογένεια του βρίσκονταν, κατά τον ουσιώδη χρόνο προς την παρούσα υπόθεση, σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Μάλιστα, δεν διαπίστωσε ο εφεσείων να είχε οποιαδήποτε εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή. Κάποια ακίνητα τα οποία είχε, ήταν υποθηκευμένα σε σχέση με δάνειο που συνήψε για την αγορά τους. Όπως ανέφερε, αυτά ανήκαν στην ευρύτερη οικογένεια του και λόγω διαφωνιών στη διανομή τους, τα αγόρασε συνάπτοντας το συγκεκριμένο δάνειο το οποίο δεν εξυπηρετείτο. Το Δικαστήριο, ωστόσο, με δεδομένες τις οικονομικές συνθήκες του εφεσείοντα, που το ίδιο διαπίστωσε, και αναφερόμενο σε παραδείγματα από τη νομολογία, πιθανολόγησε ότι τα έξοδα του ανέρχονταν σε €340.- μηνιαίως, περίπου, και ότι αυτός μπορούσε να πληρώνει ποσό €100.- μηνιαίως, έναντι του εξ αποφάσεως χρέους του.
Η απόφαση αυτή του Δικαστηρίου, προσβάλλεται με αριθμό λόγων έφεσης, οι οποίοι εξετάζουν επί μέρους πτυχές της. Η ουσία όλων είναι ότι το Δικαστήριο άσκησε λανθασμένα την εξουσία του αφού, ουσιαστικά, δεν είχε οποιαδήποτε μαρτυρία ενώπιον του που θα μπορούσε να το είχε οδηγήσει στην πιο πάνω απόφαση του. Πράγματι, δε διαπιστώνεται από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Δικαστήριο να οδηγήθηκε σε εύρημα ότι ο εφεσείων είχε οποιοδήποτε εισόδημα, κατά τον ουσιώδη χρόνο. Αντιθέτως, αυτό, υιοθέτησε τη θέση, προερχόμενη από τον εφεσείοντα, ότι «οικονομικά και όχι μόνο η οικογένεια του . έχει καταστραφεί». Επομένως, η διαταγή του Δικαστηρίου, με την οποία ο εφεσείων διατάχθηκε να καταβάλλει €100.- μηνιαίως, δε βρίσκει έρεισμα σε οποιαδήποτε μαρτυρία που είχε τεθεί ενώπιον του που να συνηγορούσε προς την κατεύθυνση εκείνη. Η κατάληξη του, δεν υποστηρίζεται από τα γεγονότα τα οποία είχαν προκύψει από τη διεξαχθείσα ανακριτική διαδικασία ούτε βρίσκει έρεισμα στη νομολογία. Ειδικά, σε σχέση με το τελευταίο, σημειώνεται πως το Δικαστήριο δεν εξέτασε και ούτε αποφάσισε για τυχόν δυνατότητα του εφεσείοντος να αναλάβει κάποια εργασία στο εγγύς, προς το χρόνο εκείνο, μέλλον που θα του απέφερε εισόδημα, ώστε αυτός με το κατάλληλο διάταγμα, να κατέβαλλε ποσό €100.- μηνιαίως έναντι του εξ αποφάσεως χρέους.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητα της. Δεδομένης της φύσης της διαδικασίας και της κατάληξης σε αυτή δεν επιδικάζονται έξοδα.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/γκ