ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ                                                     

(Πολιτική Έφεση Αρ. 28/2023)

 

 

6 Ιουλίου, 2023

 

[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ,

ΣΑΝΤΗΣ, XATZHΓΙΑΝΝΗ Δ/στές]

 

 

ΚΑΤ' ΕΦΕΣΙΝ ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΝ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 22/02/2023 ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟΝ 18/2023,

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED, ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 17/02/2023 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 3498/2012 ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΚΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΙΔΙΚΩΣ ΟΠΙΣΘΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΥ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ EUROBANK CYPRUS LTD ΣΤΙΣ 19/01/2023 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΣΤΙΣ 09/12/2022

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/01/2023 ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ Ε66/2020 ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΕΦΕΣΗΣ 1,3,4 ΚΑΙ 5

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 220 & 217 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

..................................

 

Χρ. Α. Νεοφύτου, για Νεοφύτου & Νεοφύτου Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσείοντες.

 

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί

από τον Σάντη, Δ.

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

        ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Αντικείμενο της υπό κρίση έφεσης συνιστά η εναντίωση των Εφεσειόντων/Αιτητών («οι Εφεσείοντες») - Εναγόμενων 4 στην Αγωγή 3498/12 («η Αγωγή») ενώπιον τού Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας («το Κατώτερο Δικαστήριο») - στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου υπό την πρωτοβάθμια δικαιοδοσία του («το Πρωτόδικο Δικαστήριο»), να απορρίψει στην Αναφορικά με την Αίτηση της Εταιρείας Tricor Limited, Πολ. Αίτ. 18/23, ημ. 15.3.23, ECLI:CY:AD:2023:D89, μονομερή αίτηση των Εφεσειόντων ημερομηνίας 22.2.23 για χορήγηση (ανάμεσα σε άλλα), άδειας προς προώθηση διαδικασίας έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων και άλλων παρεμφερών διαταγμάτων («η Αίτηση για Άδεια»), κατά τα ακόλουθα (η περικοπή είναι αυτούσια όπως και οι επόμενες):

«............................................................................................................................1. Ένταλμα της φύσης Certiorari για ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας στα πλαίσια της αγωγής με αριθμό 3498/2012 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερομηνίας 17/2/2023.

 

2. Ένταλμα της φύσης Certiorari για ακύρωση της ακροαματικής διαδικασίας, η οποία είχε λάβει χώρα στα πλαίσια της αγωγής με αριθμό 3498/2012 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, εναντίον της Εναγομένης 4, TRICOR LIMITED, υπό εκκαθάριση διά μέσω του Εκκαθαριστή της, καθώς δεν έχει ληφθεί η σχετική άδεια/διάταγμα από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Δικαστήριο Εκκαθάρισης με αριθμό Αίτησης 310/13), κατά παράβαση του Άρθρου 220 του περί εταιρειών Νόμου.

 

3. Ένταλμα της φύσης Prohibition για απαγόρευση συνέχισης εκδίκασης οιωνδήποτε Αιτήσεων, ή Διαδικασιών ενώπιον του Εντίμου Προέδρου Επαρχιακού Δικαστή κου Χρήστου Φιλίππου στα πλαίσια της Αγωγής 3498/12 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ενώπιον άλλου Επαρχιακού Δικαστή, εκτός του Εντίμου Προέδρου Επαρχιακού Δικαστή κου Χρήστου Φιλίππου.

 

4. Διάταγμα με το οποίο να παραμερίζεται το Τροποποιημένο Κλητήριο Ειδικώς Οπισθογραφημένο ημερομηνίας 19/01/2023, το οποίο καταχωρήθηκε καταχρηστικά από την Ενάγουσα EUROBANK CYPRUS LTD μετά την επιφύλαξη της Απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας στις 09/12/2023, στα πλαίσια της Αγωγής 3498/12 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, χωρίς να δοθούν οποιεσδήποτε οδηγίες είτε για την καταχώρηση του, είτε για την επίδοση του στους Εναγόμενους και ειδικά στην Αιτήτρια της παρούσας διαδικασίας.

 

Μέχρι τη καταχώρηση, εκδίκαση και αποπεράτωση της Αίτησης διά Κλήσεως, ζητείται:

 

5. Διάταγμα για αναστολή της απόφασης ημερομηνίας 17/2/2023 στα πλαίσια της Αγωγής με αριθμό 3498/2012 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ως και εκδίκασης οιωνδήποτε Αιτήσεων, ή Διαδικασιών αφορούν, ή σχετίζονται στα πλαίσια της αγωγής με Αριθμό 3498/2012 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας μέχρι τη καταχώρηση, εκδίκαση και αποπεράτωση της Αιτήσεως διά Κλήσεως αναφορικά με την παρούσα Αίτηση και διαδικασία.

............................................................................................................................».

 

        Δυο λόγια πρώτα για τα φερόμενα πραγματικά γεγονότα, ως τούτα έτυχαν πραγμάτευσης από το Πρωτόδικο Δικαστήριο.

        Αυτό, ως μεθοδολογία, κρίνεται αναγκαίο ένεκα και του πολυσύνθετου των εν λόγω φερόμενων γεγονότων, συναρτώμενων πάντοτε και με τα εγειρόμενα επίμαχα ζητήματα.

        Οι Εφεσείοντες είχαν τεθεί υπό εκκαθάριση. Ως αρχικός εκκαθαριστής τους, διορίστηκε ο Επίσημος Παραλήπτης και μετέπειτα, την 8.7.19, ο Αθανάσης Νεοφύτου. Μετά από αίτηση τροποποίησης της Αγωγής την οποία υπέβαλαν οι Ενάγοντες Eurobank Cyprus Ltd («οι Ενάγοντες»), εκδόθηκε την 6.5.20 ενδιάμεση απόφαση από το Κατώτερο Δικαστήριο στο πλαίσιο της Αγωγής, με την οποία τροποποιήθηκε ο τίτλος της και κατέστησαν ως Εναγόμενοι 4 (Εφεσείοντες), η «TRICOR LIMITED A.E. 9769, από τη Λευκωσία (υπό εκκαθάριση) δια μέσω του Εκκαθαριστή της» («το Πρώτο Διάταγμα Τροποποίησης»).

        Τροποποιήθηκε προσέτι (με το Πρώτο Διάταγμα Τροποποίησης) και η παράγραφος 3 της Έκθεσης Απαίτησης στην Αγωγή, με ισχυρισμό «... ότι η άδεια που εξασφαλίστηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Δικαστήριο Εκκαθάρισης με αρ. αιτη. 310/13) εναντίον του Επίσημου Παραλήπτη ως Εκκαθαριστή της εταιρείας TRICOR, είχε εφαρμογή για συνέχιση εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας στα πλαίσια της αγωγής 3498/12».

        Η ενδιάμεση απόφαση του Κατώτερου Δικαστηρίου για το Πρώτο Διάταγμα Τροποποίησης, εφεσιβλήθηκε από τους Εφεσείοντες ενώπιον του Εφετείου. Την 12.1.23 - και ενώ είχε ήδη επιφυλαχθεί η τελική απόφαση στην Αγωγή την 9.12.22 - εκδόθηκε η απόφαση του Εφετείου στην έφεση που καταχώρισαν οι Εφεσείοντες (βλ. Tricor Ltd Υπό Εκκαθάριση (Διά του Εκκαθαριστή της Αθανάση Νεοφύτου) ν. Eurobank Cyprus Ltd, Π.Ε. Ε66/20, ημ 12.1.23), με την οποία παραμερίστηκε το Πρώτο Διάταγμα Τροποποίησης και αντικαταστάθηκε (κατά το εφετειακό διατακτικό) «... με ανάλογο διάταγμα, στο οποίο να αναφέρεται το όνομα του εκκαθαριστή της εφεσείουσας, Αθανάση Νεοφύτου ...» («η Εφετειακή Απόφαση»).

        Ως απόρροια της Εφετειακής Απόφασης, οι Ενάγοντες καταχώρισαν το σχετικό τροποποιημένο κλητήριο την 19.1.23 («το Τροποποιημένο Κλητήριο»), περί του οποίου οι Εφεσείοντες ισχυρίζονται λήψη γνώσης το βράδυ τής 16.2.23 σε ανταλλαγή ηλεκτρονικής αλληλογραφίας επ' ευκαιρία γνωστοποίησης από το Κατώτερο Δικαστήριο πως η απόφαση του στην Αγωγή θα εκδιδόταν την επομένη διά ηλεκτρονικής αποστολής στους διαδίκους. Οι Εφεσείοντες συγκατατέθηκαν, δίχως όμως να ξεύρουν, κατά τη θέση τους, για το Τροποποιημένο Κλητήριο. Ύστερα από αυτά, οι Εφεσείοντες απέστειλαν νέο ηλεκτρονικό μήνυμα, με το οποίο ενημέρωναν το Κατώτερο Δικαστήριο για την Εφετειακή Απόφαση και τις συναρτώμενες επιδόσεις. Ανέφεραν πως επιβαλλόταν η φυσική παρουσία των μερών κατά την έκδοση της απόφασης, αποσύροντας την προγενέστερη συγκατάνευση τους, όπως και ότι η Εφετειακή Απόφαση θα έπρεπε να τύγχανε «εκτέλεσης και εφαρμογής».

    Ακολούθως, οι δικηγόροι των Εναγόντων απέστειλαν ηλεκτρονικό μήνυμα προς το Κατώτερο Δικαστήριο και τους δικηγόρους των Εφεσειόντων, με το οποίο τους πληροφορούσαν για την καταχώριση του Τροποποιημένου Κλητηρίου, και τοποθέτηση αντιγράφου του στη θυρίδα τους, αλλά και για το ότι δεν υπήρχε κατιτί άλλο να γίνει από δικής τους πλευράς.

Το Κατώτερο Δικαστήριο απάντησε ηλεκτρονικώς ότι η καταχώριση τού Τροποποιημένου Κλητηρίου θεωρείτο νομότυπη εφόσον ήταν σύμφωνη με την Εφετειακή Απόφαση και πως δεν ήταν πρόσφορο να επανανοίξει η υπόθεση για τους λόγους που επικαλέστηκαν οι Εφεσείοντες, με παρεπόμενο να αποστείλει εν τέλει ηλεκτρονικώς την απόφαση που αποτελεί ενεστώτως το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας («η Απόφαση»).

Οι Εφεσείοντες είχαν υποβάλει πρωτοδίκως, όπως και ενώπιον μας (κατά προσαρμογή των αντίστοιχων αναγκών), ότι το Κατώτερο Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία - ως έκρινε το Πρωτόδικο Δικαστήριο - να εκδώσει την Απόφαση, αφού δεν είχε πρώτα εξασφαλιστεί άδεια για συνέχιση της διαδικασίας από το Δικαστήριο Εκκαθάρισης στην Λευκωσία εναντίον των Εφεσειόντων, ως το Άρθρο 220 του Περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ.113 («Κεφ.113»).[1]

Τούτο, γιατί, κατά τη συλλογιστική των Εφεσειόντων, η άδεια που είχαν εξασφαλίσει οι Ενάγοντες αφορούσε στον Επίσημο Παραλήπτη ως εκκαθαριστή των Εφεσειόντων, η οποία ωστόσο δεν ίσχυε πλέον βάσει της Εφετειακής Απόφασης μια και καμιά άδεια δεν εξασφαλίστηκε για συνέχιση της διαδικασίας κατά των Εφεσειόντων ή του εκκαθαριστή Αθανάση Νεοφύτου.

        Το Τροποποιημένο Κλητήριο ουδέποτε παραδόθηκε ή επιδόθηκε προς τους Εφεσείοντες, μήτε και δόθηκαν οδηγίες από το Κατώτερο Δικαστήριο για να πληροφορηθούν τα καθέκαστα οι Εφεσείοντες, με απότοκο να παραβιαστούν οι κανόνες φυσικής δικαιοσύνης και τα αντίστοιχα συνταγματικά και άλλα δικαιώματα τους. Εκτός τούτου, το Τροποποιημένο Κλητήριο αλλά και ο τίτλος της Αγωγής στην Απόφαση, ποσώς συνταιριαζόταν με την Εφετειακή Απόφαση αφού αποτυπωνόταν εκεί «4. TRICOR LIMITED (υπό εκκαθάριση) δια μέσω του Εκκαθαριστή της και ως το τέταρτο Τροποποιημένο Κλητήριο «δια του εκκαθαριστή της Αθανάση Νεοφύτου»».

        Περαιτέρω, με την Απόφαση εκδόθηκε (σφαλερώς) και διάταγμα εκποίησης της υποθήκης επί του ακινήτου των Εφεσειόντων, κατά παράβαση του Άρθρου 217, Κεφ. 113,[2] και τούτο επειδή η υπό αναφορά πρόβλεψη προνοεί πως μετά από την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης είναι άκυρη η εκτέλεση απόφασης εναντίον τής αναλόγως αφορώσας εταιρείας.

        Συγκροτεί επίσης άποψη των Εφεσειόντων ότι εξαιτίας των προειρημένων θεμάτων που κατά τη γνώμη τους προκύπτουν ως άμεση συνέπεια της Απόφασης, το ένδικο μέσο της έφεσης επί της Απόφασης δεν θα μπορούσε να παράσχει ικανή θεραπεία διότι δεν θα ήταν δυνατό διά τέτοιας έφεσης να ανατραπεί η «... έλλειψη δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, εναντίον της Αιτήτριας, αφού δεν εξασφαλίστηκε η σχετική άδεια, σύμφωνα με το Άρθρο 220 του περί εταιρειών Νόμου ... ενώ εκδόθηκε διάταγμα εκποίησης του μοναδικού ακινήτου της Αιτήτριας κατά παράβαση του Άρθρου 217 του περί εταιρειών Νόμου ...».

 

        Το Πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το Κατώτερο Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να εξετάσει την Αγωγή και να εκδώσει την Απόφαση και πως τα όσα εισηγήθηκαν οι Εφεσείοντες περί έλλειψης δικαιοδοσίας άπτονται της άδειας για συνέχιση της διαδικασίας εναντίον των Εφεσειόντων κατά τις προβλέψεις του Άρθρου 220, Κεφ.113.

        Το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατάληξε κατά τούτα - απορρίπτοντας την Αίτηση για Άδεια - τα οποία και εξεικονίζουν καθαρώς τη νοητική διεργασία που ακολουθήθηκε:

«............................................................................................................................

Το διάταγμα που εκδόθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στα πλαίσια της Πολ. Έφεσης Ε66/2020 ουσιαστικά παραμέρισε το πρωτοδίκως εκδοθέν διάταγμα και εξέδωσε άλλο στο οποίο να αναφέρεται ρητά το όνομα του εκκαθαριστή, ενώ τα υπόλοιπα παρέμειναν ως είχαν. Η εν συνεχεία καταχώρηση τροποποιημένου κλητηρίου ήταν απότοκο του εν λόγω διατάγματος. Τα υπόλοιπα παράπονα της αιτήτριας ως προς τον τρόπο που χειρίστηκε το κατώτερο Δικαστήριο το όλο ζήτημα της τροποποίησης του κλητηρίου, καθώς και του αιτήματός της για επανάνοιγμα της υπόθεσης, δεν καταδεικνύουν, κατά την κρίση μου, συζητήσιμη υπόθεση που να δικαιολογεί την επίκληση προνομιακής δικαιοδοσίας. Ούτε το νομικό σφάλμα που επικαλείται η αιτήτρια εμπίπτει στα πλαίσια της προνομιακής δικαιοδοσίας. Πρόκειται για ζητήματα που άπτονται της ορθότητας της διαδικασίας που ακολούθησε το κατώτερο Δικαστήριο και της ορθότητας της απόφασής του επί της αγωγής και όχι της νομιμότητάς της.

 

Ακόμα, όμως, και εάν κρίνετο ότι συντρέχουν περιστάσεις συζητήσιμης υπόθεσης, η αίτηση δεν θα μπορούσε να έχει επιτυχή κατάληξη, λόγω της ύπαρξης άλλου ένδικου μέσου, ήτοι της έφεσης. Οι δε λόγοι που προβάλλονται περί του αντιθέτου δεν κρίνω ότι συνιστούν εξαιρετικές περιστάσεις, που θα συνηγορούσαν υπέρ της παροχής σχετικής άδειας.

............................................................................................................................».

 

        Οι Εφεσείοντες διαφωνούν με την Πρωτόδικη Απόφαση.

        Το πράττουν μέσω δύο λόγων έφεσης.

        Πιο συγκεκριμένα, οι Εφεσείοντες διατείνονται πως λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο όρισε πως δεν υπήρχαν εξαιρετικές περιστάσεις και έλλειψη δικαιοδοσίας του Κατώτερου Δικαστηρίου, αφού (το Πρωτόδικο Δικαστήριο) «... δεν αντιλήφθηκε ότι υπάρχει δεδικασμένο σύμφωνα με την απόφαση του [Εφετείου] και ειδικά αναφορικά με την επιτυχία του 1^ου αλλά και 5^ου Λόγου Έφεσης ... και δεν έλαβε υπόψιν του τη σχετική με το άρθρο 220 και το άρθρο 217 του περί εταιρειών Νόμου, Νομολογία και Βιβλιογραφία που ήταν ενώπιον του ...» (λόγος έφεσης 1), και ότι, ξανά λαθεμένα, αποφάσισε πως δεν παραβιάστηκαν οι κανόνες φυσικής δικαιοσύνης με την καταχώριση «... Τροποποιημένου Κλητηρίου Εντάλματος της Ενάγουσας Eurobank Cyprus Ltd ημερομηνίας 19/01/2023, μετά την επιφύλαξη της Απόφασης στην Αγωγή 3498/12 ... στάδιο το οποίο δεν αποτελεί μέρος της διαδικασίας, χωρίς επανάνοιγμα της υπόθεσης, χωρίς οδηγίες ή σχετικό συγκεκριμένο διάταγμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου στα πλαίσια της Π.Ε Ε66/2020, χωρίς οδηγίες του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, χωρίς να επιδοθεί στην ΤRICOR LIMITED υπό εκκαθάριση διά του Εκκαθαριστή της Αθανάση Νεοφύτου, χωρίς οδηγίες όπως λάβει γνώση της καταχώρησης του Κλητηρίου Εντάλματος, η Εναγόμενη 4, χωρίς οδηγίες για καταχώρηση Τροποποιημένης Υπεράσπισης εκ μέρους της Εναγομένης 4, αναφέροντας λανθασμένα και σε αντίθεση με το Επαρχιακό Δικαστήριο ότι η καταχώρηση του Κλητηρίου Εντάλματος ημερ. 19/01/2023 ήταν δήθεν απότοκο του Διατάγματος του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ. 12/01/2023 ...» (λόγος έφεσης 2).

Αξιολογήσαμε καθετί που μας τέθηκε, στην πλήρη του μορφή.

 

        Το ίδιο, και το περίγραμμα αγόρευσης εκ πλευράς Εφεσειόντων, το οποίο εστίασε στην (εκτενέστατη) αιτιολογία που συνοδεύει τους λόγους έφεσης.

        Η αιτιολογία αυτή εκτείνεται, για τον λόγο έφεσης 1, σε τριάντα (30) πυκνογραμμένες σελίδες, ενώ εκείνη που αφορά στον λόγο έφεσης 2, σε εννέα (9) πυκνογραμμένες σελίδες.

        Η τελευταία αυτή πτυχή θα απασχολήσει και πιο κάτω.

        Πριν εισέλθουμε στους λόγους έφεσης - τους οποίους (παρεμπιπτόντως) θα εξετάσουμε σωρευτικά ως εκ του περιεχομένου τους - θυμίζουμε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο κατά την απόφανση παροχής (ή όχι) άδειας καταχώρισης αίτησης για έκδοση ενταλμάτων Certiorari - και συνοδά Prohibition (Αναφορικά με την Αίτηση των Montrago Trustees και Άλλων (Αρ. 2)(2012) 1(Β) Α.Α.Δ. 1289, 1302-1303) - ενασκεί, υπό την πρωτοβάθμια δικαιοδοσία του, διακριτική ευχέρεια.

        Συνεπώς, και κατ' ακολουθίαν, το Εφετείο για να παρέμβει προς ανατροπή μιας τέτοιας κρίσης πρέπει κατά κανόνα να πεισθεί για τη λανθασμένη ενάσκηση διακριτικής ευχέρειας από το πρωτόδικο δικαστήριο όταν διαπιστώνει ότι τούτη συνέβη εκτός του παρεχόμενου νομοθετικού πλαισίου (όπως διά παρείσφρησης εξωγενών παραγόντων) ή οδηγεί σε πασιφανή αδικία, αλλά και όταν εντοπίζει πλάνη ως προς τα γεγονότα, σφάλμα νόμου ή εφαρμογή λανθασμένων αρχών δικαίου, υιοθέτηση άλλων άσχετων στοιχείων και αστοχία συνεκτίμησης δεδομένων σχετικών προς το ζητούμενο (Αναφορικά με την Αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, Π.Ε. 213/21, ημ. 1.3.22, ECLI:CY:AD:2022:A82, Αναφορικά με την Αίτηση του Ιωσήφ, Π.Ε. 289/21, ημ. 17.1.22, ECLI:CY:AD:2022:A16, Αναφορικά με την Αίτηση των Θεοχαρίδη και Άλλων, Π.Ε. 426/19, ημ. 20.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A354, Αναφορικά με την Αίτηση των Σιακόλα και Άλλων, Π.Ε. 7/20, ημ. 7.6.21, ECLI:CY:AD:2021:A239, Αναφορικά με την Αίτηση του Λοϊζίδη, Π.Ε. 455/19, ημ. 8.4.21, ECLI:CY:AD:2021:A141, Αναφορικά με την Αίτηση του Νικολάου, Π.Ε. 117/16, ημ. 25.5.17, ECLI:CY:AD:2017:A188).

        Έχοντας εξετάσει με την προσήκουσα προσοχή πάντα όσα τέθηκαν από τον κ. Νεοφύτου, απολήξαμε πως οι λόγοι έφεσης δεν μπορούν να πετύχουν.

        Δεν διακρίναμε νομικό ολίσθημα από το Πρωτόδικο Δικαστήριο.

        Απεναντίας, διακριβώσαμε ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε εντός του πλαισίου των παρεχόμενων σε αυτό εξουσιών (Αναφορικά με την Αίτηση των Junport International Limited και Άλλων, Π.Ε. 321/17, ημ. 2.4.18, ECLI:CY:AD:2018:A145).

        Υπήρχε, ως ορθώς διέκρινε το Πρωτόδικο Δικαστήριο, εναλλακτικό ένδικο μέσο για τους Εφεσείοντες προς προσβολή όσων εξέφρασε ως τελική ετυμηγορία το Κατώτερο Δικαστήριο είτε ως προς την ουσία είτε ως προς τη διαδικασία.

        Η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου, σωστά λοιπόν είναι που θεωρήθηκε από το Πρωτόδικο Δικαστήριο ως καλούσα σε απόρριψη της Αίτησης για Άδεια, προπαντός, λαμβανομένου υπόψιν και τού ότι δεν καταδείχθηκαν επαρκώς, από τους Εφεσείοντες, εξαιρετικές περιστάσεις που θα μπορούσαν δυνητικώς να κατατείνουν προς άλλους δικαστικούς συνειρμούς (Αναφορικά με την Αίτηση της Blue Ribbon Shipping Ltd και Άλλων, Π.Ε. 108/18, ημ. 16.5.19, ECLI:CY:AD:2019:A187).

        Καταλήγοντας σε αυτά, είχαμε κατά νουν πως το γεγονός ότι υφίσταται κατά περίπτωση εναλλακτικό ένδικο μέσο για τους Εφεσείοντες δεν θα μπορούσε να αποκλείσει εξ ορισμού και άνευ ετέρου την έγκριση της Αίτησης για Άδεια (Αναφορικά με την Αίτηση της Tricor Ltd, Π.Ε. 117/20, ημ. 7.4.21, ECLI:CY:AD:2021:A131).

        Είχαμε επιπροσθέτως στο μυαλό πως το τι συνιστά εξαιρετική περίσταση δεν είναι δυνατόν να τύχει προκαθορισμού, τοσούτω δε μάλλον ανελαστικού, και ότι η διακρίβωση τέτοιων εξαιρετικών περιστάσεων συναρτάται και προς την παροχή θεραπείας κατά τα περιστατικά της κάθε περίπτωσης (Αναφορικά με την Αίτηση των Σιακόλα και Άλλων, Π.Ε. 7/20, ημ. 7.6.21, ECLI:CY:AD:2021:A239, Αναφορικά με την Αίτηση του Μεστάνα (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1469, 1478).

        Τα όσα πραγματεύθηκε ενώπιον μας, σθεναρώς πάντως, ο κ. Νεοφύτου - συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς και τα περί ύπαρξης δεδικασμένου ως εκ των αποφασισθέντων στην Tricor Ltd Υπό Εκκαθάριση (Διά του Εκκαθαριστή της Αθανάση Νεοφύτου) ν. Eurobank Cyprus Ltd, Π.Ε. Ε66/20, ημ 12.1.23 -συναποτελούν, στον πυρήνα τους και κατά βάση, εγχείρημα αποκόμισης εφετειακής κρίσης επί της ορθότητας της Απόφασης, παρά λελογισμένη ένταξη τους στις παραμέτρους έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων.

        Αυτή η εικόνα της - εν τίνι τρόπω - συγκαλυμμένης έφεσης κατά της Απόφασης μέσω της Αίτησης για Άδεια ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου και κατ' επέκτασιν ενώπιον μας, συνθέτει ως ζήτημα αρχής μη επιτρεπτή επιλογή, ως με διαύγεια και σταθερότητα εξάλλου καθορίζει και η νομολογία (Αναφορικά με την Αίτηση του Πολυδώρου (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 886, 890, Αναφορικά με την Αίτηση των Philippos Nikiforou Buysell Enterprises Ltd και Άλλων (2008) 1(Β) Α.Α.Δ. 890, 894-895).

        Καμιά αντίρρηση των Εφεσειόντων στους λόγους έφεσης δεν θα μπορούσε, διά αντικειμενικής οπτικής, να δομήσει επαρκώς υπόβαθρο για ταξινόμηση τής προκείμενης περίπτωσης σε εκείνες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν επιτυχώς σε τελεσφόρηση της έφεσης, και κατ' ακολουθίαν, στην ενδεχόμενη έκδοση των επιθυμούμενων προνομιακών ενταλμάτων (Αναφορικά με την Αίτηση των Junport International Limited και Άλλων, Π.Ε. 321/17, ημ. 2.4.18, ECLI:CY:AD:2018:A145).

        Αντί άλλων πρόσθετων σχολίων, θεωρούμε πως το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας στην Αναφορικά με την Αίτηση της Tricor Ltd, Π.Ε. 117/20, ημ. 7.4.21, ECLI:CY:AD:2021:A131, συμπτύσσει και ενισχύει την κατάληξη μας:

«.............................................................................................................................

Στις 6.5.2020, Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, εξέδωσε διάταγμα τροποποίησης του τίτλου και της έκθεσης απαίτησης της αγωγής 3498/2012, απόφαση η οποία αποτέλεσε και το έναυσμα καταχώρησης αίτησης προς παροχή άδειας για καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως, με απώτερο στόχο την εξασφάλιση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με σκοπό την ακύρωση της προαναφερθείσας απόφασης.

 

Η υπό συζήτηση τροποποίηση αφορούσε τον Εναγόμενο 4, νομική οντότητα και εγκρίθηκε, όπως αναγράφεται πλέον, ως «TRICOR LIMITED A.E. 9769 από τη Λευκωσία (υπό εκκαθάριση) μέσω του εκκαθαριστή της». Το παράπονο του Εφεσείοντα, όπως προβλήθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστή στα πλαίσια της αναζήτησης άδειας προς καταχώρηση προνομιακού εντάλματος, επικεντρώθηκε στη θέση ότι ο Επαρχιακός Δικαστής διέπραξε σοβαρό νομικό σφάλμα και ενήργησε υπό εμφανή έλλειψη και/ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, καθότι, αφενός, η νομική βάση της αίτησης τροποποίησης ήταν ελλιπής και, αφετέρου, θα έπρεπε να γίνεται αναφορά στο όνομα του εκκαθαριστή, Αθανάση Νεοφύτου, στο εγκριθέν αιτητικό του Δικαστηρίου. Έθεσε, προεκτείνοντας, ότι η ανυπαρξία αυτού του προσδιορισμού δημιουργούσε ασάφεια με απρόβλεπτες συνέπειες, τόσο ως προς τα συμφέροντα της υπό εκκαθάριση εταιρείας όσο και του εκκαθαριστή.

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα προς παροχή άδειας, σημειώνοντας ότι η προνομιακή διαδικασία δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας, αλλά τη σύννομη άσκηση της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Έκρινε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο άσκησε την εξουσία του στα όρια της δικαιοδοσίας που του παρέχεται και ότι τα εγερθέντα νομικά ζητήματα μπορούν να εξεταστούν στο πλαίσιο διαδικασίας έφεσης.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα εισηγείται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε. Θέτει ότι η μη συμπερίληψη, ως νομικό υποστύλωμα της αίτησης, της Δ.9 θ.θ. 10 και 11, των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, συνιστά σοβαρό σφάλμα νόμου και, επιπρόσθετα, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο οδηγήθηκε σε εσφαλμένο συμπέρασμα, ως προς το πρόσωπο του Αιτητή. Επικαλείται, περαιτέρω, έλλειψη δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας προς «έναρξη ή συνέχιση οποιασδήποτε διαδικασίας εναντίον οποιουδήποτε άλλου προσώπου, το οποίο δεν αναφέρεται στο διάταγμα ημερομηνίας 24.5.2019 και ειδικά εναντίον της TRICOR.

............................................................................................................................».

 

        Η Ολομέλεια, απορρίπτοντας την έφεση, υπενθύμισε ως προς τη δυνατότητα δικαστικού χειρισμού τέτοιων περιπτώσεων, λέγοντας και τούτα:

 

«.......................................................................................................................[...] Όπως ορθά υπόμνησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, αντικείμενο της διαδικασίας για έκδοση προνομιακού εντάλματος αυτής της μορφής δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μιας απόφασης, αλλά της νομιμότητάς της. Όπου δε το Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσία, δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι υπερέβη τη δικαιοδοσία του, απλώς και μόνο επειδή ερμήνευσε λανθασμένα ένα νομοθέτημα. Περαιτέρω, ενδεχόμενη λανθασμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, δεν εμπίπτει στα πλαίσια διαδικασίας προνομιακού εντάλματος Certiorari.

 

Υπό το πρίσμα των πιο πάνω αρχών και υπό το φως των δεδομένων που καλύπτουν την υπό κρίση περίπτωση, ορθά κρίθηκε ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις παραχώρησης άδειας για καταχώρηση προνομιακού εντάλματος Certiorari. Το Επαρχιακό Δικαστήριο, στα πλαίσια της ενώπιόν του υπόθεσης, της αγωγής 3498/2012, εκδίκασε την επίδικη αίτηση για τροποποίηση του τίτλου και της έκθεσης απαίτησης, ασκώντας την εκ του νόμου δικαιοδοσία του.

 

Υπό τις πιο πάνω συνθήκες, η ορθότητα της κρίσης του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ως προς τα εγερθέντα νομικά ζητήματα, μπορούσε να εξετασθεί κατ΄ έφεση.

...............................................................................................................................

Στην προκείμενη περίπτωση, με οδηγό τα πιο πάνω, έστω και αν εντοπιζόταν έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, με δεδομένη την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου, δεν έχει τεκμηριωθεί ότι συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούσαν την κατ΄ εξαίρεση παροχή της θεραπείας του προνομιακού εντάλματος με βάση το κατάλοιπο εξουσίας του Δικαστηρίου.

............................................................................................................................».

       

        Δεν υπάρχει οτιδήποτε άλλο να προστεθεί.

        Τα υιοθετούμε.

        Ουδείς των λόγων έφεσης ευσταθεί.

        Προτού ολοκληρώσουμε, θεωρούμε χρήσιμο να τονίσουμε τα εξής.

        Επί ενός γενικότερου επιπέδου, και με κάθε σεβασμό.

        Ότι, η αιτιολογία που συνοδεύει κατά περίπτωση τους λόγους έφεσης στην εκάστοτε ειδοποίηση έφεσης αναμένεται πως θα χαρακτηρίζεται από σαφήνεια, βραχυλογία και αναγκαία λεπτομέρεια, αλλά και να συνδέεται άμεσα (εξού και ο όρος), με τους αντίστοιχους λόγους έφεσης. Εντούτοις, η παροχή δυνατότητας αιτιολόγησης των λόγων έφεσης, κρίσιμη ως είναι, δεν πρέπει να παρερμηνεύεται και να εξισώνεται κατ' ουσίαν με το ομοίως σημαίνον δικαίωμα αγόρευσης του διαδίκου που καταχωρεί την έφεση (ή την αντέφεση). Η μακρά αναφορά, ως υποτιθέμενη αιτιολογία, σε πληθώρα αυθεντιών, ολάκερα αποσπάσματα από δικαστικές αποφάσεις, έγγραφα, τεκμήρια, δικόγραφα και άλλα τινά, διόλου δεν ωφελεί στην κανονική πορεία των πραγμάτων. Αντιθέτως, τείνει να θολώνει, αντί να επικουρεί πραγματικά τα κατ' έφεση επίδικα θέματα, με τον προκύπτοντα συμφυρμό, να οδηγεί, αρκετές φορές, και στην άμεση ή έμμεση, μα ανεπίτρεπτη, οιονεί προσθήκη αυτοτελών λόγων έφεσης, στην ρύμη (όμως) της αιτιολογίας, και όχι διά της πρέπουσας δικονομικής μεθόδου στο προβλεπόμενο πεδίο προσδιορισμού των λόγων έφεσης στο εφετήριο.

        Αυτά, κατά παρέκβαση.

        Ας προσεχθούν.

 

        Η έφεση απορρίπτεται, χωρίς διαταγή για έξοδα εκ των πραγμάτων.

         

 

 

 

 

 

 

 

                                                  Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.

                                                  Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.

                                                  Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.

                                                  Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.

                                                  ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.

 

 

 

/κβπ