|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ‑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ.: 129/2018)
18 Ιουλίου, 2024
[Δ. ΚΙΤΣΙΟΣ, Μ. ΑΜΠΙΖΑΣ, Μ. ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ/στες]
1. YIORKIE LTD,
2. MENEOU PLANTATION LTD,
3. PEGAFA LTD,
4. PEGAFA ONE LTD,
5. PEGAFA TWO LTD,
6. ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΥ,
7. ΜΑΡΙΟΣ ΛΕΩΝΙΔΟΥ,
Εφεσείoντες,
v.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητου.
____________________
Μ. Δειλινός με Κ. Ευαγγέλου (κα) για κ.κ. Δειλινός & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε. και Π. Χ''Πέτρου για κ.κ. Δημητρίου & Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε, για τους Εφεσείοντες.
Α. Μελάς, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Τουμαζή, Δ..
ΑΠΟΦΑΣΗ
TOYMAZH, Δ.: Οι εφεσείοντες, ιδιοκτήτες γης, με την υπό κρίση έφεση, προσβάλλουν την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερομηνίας 13.02.2018, με την οποία απερρίφθη η αγωγή τους. Με αυτήν, αξίωναν από τη Δημοκρατία €7.651.186,00 ως αποζημιώσεις, πλέον τόκους, λόγω του ότι υπέστησαν, κατ' ισχυρισμόν, οικονομική ζημιά λόγω της αλλαγής του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας.
Σύμφωνα με την τροποποιημένη έκθεση απαίτησης που καταχωρίστηκε την 10.6.2015, η εφεσείουσα 1 εταιρεία ήταν, κατά τον ουσιώδη χρόνο, η ιδιοκτήτρια 12 τεμαχίων στην Επαρχία Λάρνακας και η εφεσείουσα 2 εταιρεία, άλλων 10 τεμαχίων στην ίδια τοποθεσία. Οι εφεσείουσες 3 — 5 εταιρείες ήταν συνιδιοκτήτριες ενός τεμαχίου, στην ίδια τοποθεσία. Οι εφεσείοντες 6 και 7 ήταν οι συνιδιοκτήτες άλλου τεμαχίου, στην ίδια πάλι τοποθεσία. Πριν την 29.07.2011, όλα τα τεμάχια ενέπιπταν στην πολεοδομική ζώνη Γα4, η δυνατότητα ανάπτυξης τους διέπετο από το Τοπικό Σχέδιο Λάρνακας του 2003, το οποίο οριστικοποιήθηκε το 2006 και είχαν όλα δικαίωμα για εξασφάλιση άδειας ανέγερσης μεμονωμένης κατοικίας. Την 29.07.2011 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας το αναθεωρημένο ή/και τροποποιημένο Τοπικό Σχέδιο Λάρνακας, σύμφωνα με το οποίο τα επίδικα τεμάχια των εφεσειόντων παρέμειναν στην ίδια πολεοδομική ζώνη, όμως δεν επιτρεπόταν πλέον ανάπτυξη μεμονωμένης κατοικίας.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την παράγραφο 13 της τροποποιημένης έκθεσης απαίτησης:
«Με τις πρόνοιες του αναθεωρημένου ή/και τροποποιημένου Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας του 2011 και ειδικότερα τις πρόνοιες του Κεφ.32(32.3, 32.4.1 και 32.4.2) σε συνδυασμό και με την αλλαγή πολιτικής του Κράτους ή/και του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως για ανέγερση μεμονωμένης κατοικίας εκτός ορίου ανάπτυξης (πρόνοιες 3.2, 3.3.2, 3.3.3(α), 12.3, 12.4(α) και (β), 22.1, 22.2, 22.3) απαγορεύεται πλέον ή/και δεν επιτρέπεται η οικιστική ανάπτυξη στα επίδικα ακίνητα ή/και στα ακίνητα που βρίσκονται στην γύρω του Αερολιμένα της Λάρνακας περιοχή σε αντικατάσταση των αντίστοιχων προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας του 2003 — 2006 (23.4 κ.α.) που δυνάμει αυτών επιτρεπόταν η ανάπτυξη ή/και ανέγερση μεμονωμένης κατοικίας στα επίδικα ακίνητα ή/και στα ακίνητα που βρίσκονταν στην γύρω του Αερολιμένα Λάρνακας περιοχή.»
Σύμφωνα με την παράγραφο 16 της τροποποιημένης έκθεσης απαίτησης:
«Συνεπεία της πιο πάνω Πολεοδομικής ή/και Υπουργικής ή/και Διοικητικής απόφασης ή/και συνέπεια της θέσπισης του αναθεωρημένου ή/και τροποποιημένου Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας του 2011 ή/και ημερ. 29/7/2011 το οποίο οριστικοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2013 χωρίς οποιαδήποτε ουσιαστική μεταβολή προκλήθηκε ζημία ή/και ουσιώδεις μείωση της οικονομικής αξίας των ακινήτων των Εναγόντων. »
Είναι η θέση των εφεσειόντων ότι, ενώ πριν την 29.07.2011, η αγοραία αξία των επίδικων τεμαχίων ήταν €10.327.303,00, αμέσως μετά την 29.07.2011, η αγοραία αξία τους εκτιμήθηκε στα €2.676.120,00. Η διαφορά την οποία αξίωναν, ανήρχετο στα €7.651.186,00, πλέον τόκους από 29.07.2011.
Ο εφεσίβλητος, με την υπεράσπιση του, αρνήθηκε την αξίωση. Περαιτέρω, ήγειρε προδικαστικές ενστάσεις.
Στην παράγραφο 1 της έκθεσης υπεράσπισης, ήγειρε το ζήτημα ότι η αγωγή ήταν πρόωρη ή και είχε καταχωριστεί πριν την οριστικοποίηση του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας, το οποίο έτυχε έγκρισης κατά ή περί την 04.01.2013, με αποτέλεσμα, κατά την καταχώριση της αγωγής, να μην είχαν αποκρυσταλλωθεί όλα τα ουσιώδη γεγονότα που συνθέτουν το υπόβαθρο της υπόθεσης ή και να μη γινόταν αναφορά στο εγκεκριμένο Σχέδιο Ανάπτυξης, όπως οριστικοποιήθηκε κατά ή περί την 04.01.2013. Το ζήτημα εκδικάστηκε προδικαστικά και εκδόθηκε ενδιάμεση απόφαση, στις 27.04.2016, με την οποία κρίθηκε ότι ζητήματα σε σχέση με την αξίωση δεν μπορούσαν να επιλυθούν εκτός του πλαισίου της δίκης. Ακολούθησε η ακρόαση της αγωγής επί όλων των ζητημάτων και το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε την εκκαλούμενη απόφαση στις 13.02.2018, με την οποία απερρίφθη η αγωγή, για το λόγο ότι δεν υπήρχε αιτία αγωγής κατά τον χρόνο καταχώρισης.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης, προβάλλεται ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η αγωγή ήταν πρόωρη και ότι δεν υφίστατο αιτία αγωγής κατά τον χρόνο καταχώρησης του κλητηρίου εντάλματος, με αποτέλεσμα να απορρίψει την αγωγή.
Με τον δεύτερο λόγο έφεσης, προβάλλεται ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή ως πρόωρη καθότι το νομικό θέμα ή/και ερώτημα εάν η αγωγή ήταν πρόωρη ή όχι είχε εκδικαστεί προδικαστικά, με την ενδιάμεση του απόφαση ημερομηνίας 27.04.2016, με αποτέλεσμα να είχε δημιουργηθεί δεδικασμένο για το θέμα αυτό.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των εφεσειόντων υποστήριξε ότι, με βάση το Άρθρο 18(4) του Περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/1972), οι πρόνοιες του αναθεωρημένου Τοπικού Σχεδίου έχουν άμεση ισχύ από τη δημοσίευση της σχετικής γνωστοποίησης από τον Υπουργό. Εφόσον, στην προκειμένη περίπτωση, το Τροποποιημένο Σχέδιο Λάρνακας τέθηκε σε ισχύ την 29.07.2011, παρήγαγε άμεσα έννομα αποτελέσματα και συγκεκριμένα υπήρξε άμεση ουσιαστική μείωση της αξίας των ακινήτων τους από το 2011, ζημιά η οποία υφίστατο κατά τον χρόνο καταχώρισης της αγωγής και, κατ' ακολουθία, υπήρχε και αγώγιμο δικαίωμα. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του δικηγόρου των εφεσειόντων, το Άρθρο 18(9) προνοεί ότι μόνο οι τροποποιήσεις που γίνονται στο Τοπικό Σχέδιο έχουν εφαρμογή από τη δημοσίευση της επικύρωσης και οριστικοποίησης από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Αντιθέτως, ο ευπαίδευτος δικηγόρος της εφεσίβλητης υπεραμύνθηκε της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης.
Η νομική πτυχή της υπόθεσης εδράζετο στις ακόλουθες διατάξεις του Άρθρου 18 του Ν. 90/1972:
«(1) Προτού ο Υπουργός προβεί στην εκπόνηση ή την τροποποίηση Τοπικού Σχεδίου ή Σχεδίου Περιοχής ή στην υιοθέτηση ή την έγκριση ενός τέτοιου σχεδίου που υποβλήθηκε προς αυτόν δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 16 ή του άρθρου 17, οφείλει να λαμβάνει υπόψη τις απόψεις και εισηγήσεις οποιουδήποτε προσώπου, σώματος ή αρχής που υποβάλλονται σε αυτόν, κατά τα οριζόμενα στα άρθρα 12Γ, 12Δ και 12E.
(2) Εφόσο εκπονηθεί, τροποποιηθεί, υιοθετηθεί ή εγκριθεί Τοπικό Σχέδιο ή Σχέδιο Περιοχής κατά τα οριζόμενα στο προηγούμενο εδάφιο, ο Υπουργός καταθέτει αντίγραφο του Σχεδίου αυτού στο γραφείο κάθε τοπικής αρχής, η περιοχή της οποίας εμπίπτει στην περιοχή του Σχεδίου, στο γραφείο της οικείας Επαρχιακής Διοίκησης και στα κεντρικά και στο οικείο επαρχιακό γραφείο του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και δημοσιεύει σχετική γνωστοποίηση.
(3) Η προβλεπόμενη στο προηγούμενο εδάφιο γνωστοποίηση καθιστά γνωστό στο κοινό ότι το Τοπικό Σχέδιο ή Σχέδιο Περιοχής είναι διαθέσιμο προς επιθεώρηση κατά πάντα εύλογο χρόνο και-
(α) Δημοσιεύεται στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας και σε δύο τουλάχιστον ημερήσιες εφημερίδες και
(β) αναρτάται στις πινακίδες γνωστοποιήσεων ή σε άλλα περίοπτα σημεία των γραφείων κάθε τοπικής αρχής, η περιοχή της οποίας εμπίπτει στην περιοχή του Σχεδίου, του γραφείου της οικείας Επαρχιακής Διοίκησης και των κεντρικών και του οικείου επαρχιακού γραφείου του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως.
(4) Το Τοπικό Σχέδιο ή Σχέδιο Περιοχής, στο οποίο αφορά γνωστοποίηση που εκδόθηκε κατά τις διατάξεις του εδαφίου (2), τίθεται σε ισχύ την ημέρα που η γνωστοποίηση αυτή θα δημοσιευτεί στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας και θα τηρηθούν οι λοιπές προϋποθέσεις των εδαφίων (2) και (3).
(5) Μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών από τη δημοσίευση της γνωστοποίησης στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας μπορούν να υποβληθούν γραπτώς στον Υπουργό αιτιολογημένες ενστάσεις βασιζόμενες σε συγκεκριμένους λόγους.
(6) Μετά την πάροδο της προθεσμίας που ορίζεται στο εδάφιο (5), ο Υπουργός εξετάζει τις ενστάσεις εντός περιόδου δεκατεσσάρων μηνών και υποβάλλει στο Υπουργικό Συμβούλιο το Τοπικό Σχέδιο ή Σχέδιο Περιοχής, μαζί με τις ενστάσεις που υποβλήθηκαν, καθώς και τις δικές του παρατηρήσεις και συστάσεις.
(7) Το Υπουργικό Συμβούλιο έχει εξουσία είτε να επικυρώσει το Τοπικό Σχέδιο ή Σχέδιο Περιοχής ως έχει είτε να επιφέρει σε αυτό τις κατά την κρίση του αναγκαίες τροποποιήσεις.
(8) Αντίγραφα του Τοπικού Σχεδίου ή Σχεδίου Περιοχής, όπως αυτό εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο, κατατίθενται στα γραφεία κάθε τοπικής αρχής η περιοχή της οποίας εμπίπτει στην περιοχή του Σχεδίου, στο γραφείο της οικείας Επαρχιακής Διοίκησης, και στα κεντρικά και στο οικείο επαρχιακό γραφείο του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως- σχετική γνωστοποίηση με την οποία καθίσταται γνωστό ότι το Τοπικό Σχέδιο ή Σχέδιο Περιοχής είναι διαθέσιμο προς επιθεώρηση κατά πάντα εύλογο λόγο, δημοσιεύεται 
στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας και κατ' άλλο τρόπο που τυχόν θα ορίσει το Υπουργικό Συμβούλιο.
(9) Οι Τροποποιήσεις που γίνονται σε Τοπικό Σχέδιο ή Σχέδιο Περιοχής κατά τις διατάξεις του εδαφίου (7) τίθενται σε ισχύ κατά την ημέρα που θα δημοσιευτεί η κατά το προηγούμενο εδάφιο γνωστοποίηση στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας και τηρηθούν οι λοιπές προϋποθέσεις του προηγούμενου εδαφίου κατά τρόπο όμως που να μην επηρεάζονται πράξεις ή παραλείψεις που έγιναν δυνάμει της κατά το εδάφιο (2) γνωστοποίησης.
(10) Τα καθοριζόμενα στα εδάφια (2) μέχρι και (9) εφαρμόζονται και σε περίπτωση που ο Υπουργός κρίνει ότι δεν είναι αναγκαία η τροποποίηση του Τοπικού Σχεδίου ή Σχεδίου Περιοχής, κατά τα οριζόμενα στο εδάφιο (3) του άρθρου 14.»
Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής αναφέρθηκε στην Ιωάννου κ.α. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρ. Υπόθ. 233/2000, ημερομηνίας 03.09.2001, όπου επεξηγήθηκε ότι παρά το ότι το Άρθρο 18(5) παρέχει τη δυνατότητα υποβολής ενστάσεων μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών από τη δημοσίευση και μετά την εξέταση των ενστάσεων από τον Υπουργό Εσωτερικών (Άρθρο 18(6)), αυτός υποβάλλει στο Υπουργικό Συμβούλιο τις παρατηρήσεις του και το Υπουργικό Συμβούλιο στη συνέχεια επικυρώνει το Τοπικό Σχέδιο ή επιφέρει τις, κατά την κρίση του, αναγκαίες τροποποιήσεις, η δημοσίευση του Τοπικού Σχεδίου που τροποποιήθηκε από τον Υπουργό τίθεται σε ισχύ από της δημοσιεύσεως της στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας (Άρθρο 18(4)).
Με βάση την Ιωάννου (ανωτέρω), ο πρωτόδικος Δικαστής ανέφερε ότι στα γεγονότα της υπό κρίση υπόθεσης, το τροποποιητικό Τοπικό Σχέδιο Λάρνακας τέθηκε σε ισχύ την 29.07.2011.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στη συνέχεια, προέβη σε εμπεριστατωμένη ανάλυση των εγερθέντων θεμάτων, ως ακολούθως:
«Οι συλλογισμοί των Εναγόντων είναι, εν μέρει, ορθοί. Εάν σε σχέση με ακίνητη ιδιοκτησία δημοσιεύεται Αναθεωρημένο Τοπικό Σχέδιο από τον Υπουργό με το οποίο επηρεάζεται δυσμενώς η περιουσία, ο δυσμενής επηρεασμός είναι άμεσος και ασφαλώς ένας προτιθέμενος αγοραστής δεν θα είναι διατεθειμένος να πληρώσει όσα θα ήταν διατεθειμένος να πληρώσει προηγουμένως για την απόκτηση του ακινήτου. Όμως αυτό που τον οδηγεί στο να μην είναι διατεθειμένος στο να πληρώσει όσα και προηγουμένως δεν είναι τόσο η δημοσίευση του Αναθεωρημένου Τοπικού σχεδίου από τον Υπουργό όσο η προοπτική επικύρωσης του από το Υπουργικό Συμβούλιο. Είναι μετά την επικύρωση που θα οριστικοποιηθεί ή αποκρυσταλλωθεί η απώλεια αξίας που το ακίνητο θα έχει υποστεί. Μεταξύ της δημοσίευσης του Αναθεωρημένου Τοπικού Σχεδίου από τον Υπουργό και της τυχόν επικύρωσης από το Υπουργικό Συμβούλιο μπορούν να γίνονται μόνο εικασίες. Του είδους που μπορεί να γίνονται και πριν την δημοσίευση του Αναθεωρημένου Τοπικού σχεδίου από τον Υπουργό ανάλογα με την πληροφόρηση που μπορεί να υπάρχει ότι μπορεί να επίκειται τέτοια Αναθεώρηση.
Για σκοπούς εξήγησης μπορεί να γίνει παραλληλισμός με την περίπτωση απαλλοτρίωσης. Είναι η απαλλοτρίωση που παρέχει το δικαίωμα για αποζημίωση, ωστόσο είναι ενδεχόμενο μετά την γνωστοποίηση της απαλλοτρίωσης που προηγείται κάποιος προτιθέμενος αγοραστής να μην είναι διατεθειμένος να πληρώσει για το ακίνητο όσα και προηγουμένως ενόψει της προοπτικής απαλλοτρίωσης του.
Στην Κεραυνού κ.α. ν. της Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 398, 400-401, σημειώνεται ότι:
δε συμφωνούμε ότι η Γνωστοποίηση αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Το γεγονός ότι, με τη δημοσίευση της το Τοπικό Σχέδιο τέθηκε σε άμεση ισχύ και εφαρμοζόταν μέχρι τη δημοσίευση του Εγκριμένου Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας δεν το καθιστούσε και οριστικό, αφού, μετά τη Γνωστοποίηση, παρεχόταν δυνατότητα υποβολής ενστάσεων και διαφοροποίησής του. Ανεξάρτητα, βέβαια, από τα πιο πάνω, στην παρούσα περίπτωση, κι αν ακόμα ήθελε θεωρηθεί ότι η Γνωστοποίηση μέχρι τη δημοσίευση του Εγκριμένου Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας ήταν εκτελεστή, με τη δημοσίευση του τελευταίου, η οποία αποτελεί και το τέλος της σύνθετης διοικητικής ενέργειας, αυτή απώλεσε την εκτελεστότητά της, έτσι ώστε να μην υπάρχει αντικείμενο στην έφεση.»
Υψίστης σημασίας είναι η τελευταία αναφορά ότι η γνωστοποίηση, ακόμα και αν θεωρείτο εκτελεστή διοικητική πράξη που το Εφετείο δεν αποδέχτηκε, απώλεσε την εκτελεστότητα της με τη δημοσίευση του εγκριμένου τοπικού σχεδίου.
Ότι εκτελεστή πράξη συντελείται με τη δημοσίευση του εγκριμένου τοπικού σχεδίου επιβεβαιώνεται και στην Ιωάννου, όπου αναφέρεται ότι η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου δεν συνιστά βεβαιωτική πράξη. Και τούτο δεν σχετίζεται με το κατά πόσο το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε την τροποποίηση ή όχι του Αναθεωρημένου Σχεδίου.
Στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης με τη δημοσίευση του Εγκριμένου Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας την 4.1.2013 το Αναθεωρημένο Τοπικό Σχέδιο Λάρνακας, ακόμα και αν μπορούσε να γίνει αποδεκτό ότι αποτελούσε εκτελεστή διοικητική πράξη, απώλεσε την εκτελεστότητα του. Συνεπώς ο όποιος δυσμενής επηρεασμός βαραίνει τα επίδικα ακίνητα μετά τις 4.1.2013 είναι συνέπεια του Εγκριμένου Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας που δημοσιεύτηκε την 4.1.2013 και όχι του Αναθεωρημένου Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας που δημοσιεύτηκε την 29.7.2011.
Στην lnternational Marine Services Company Limited ν. MTR Metals (Overseas) Limited (1995) 1 Α.Α.Δ. 77, 79 αναφέρεται ότι σε σειρά υποθέσεων δεν επιτράπηκε η εισαγωγή αιτίας αγωγής που ήταν ανύπαρκτη κατά το χρόνο της καταχώρισης της αγωγής και γίνεται παραπομπή σε νομολογία (βλ. Eshelby ν. Federated European Bank Ltd [1931] ΑΙ! E.R. Rep. 840, Ticon Ltd ν. Land lnvestments Ltd [1987] 1 ΑΙ E.R. 615, Gaber Alian Ali ν. The Cyprus Ship Poseidonia κ.ά (1990) 1 Α.Α.Δ. 990).
Είναι ξεκάθαρη αρχή πως δεν μπορεί να γίνεται επίκληση αιτίας αγωγής που δεν υφίστατο κατά το χρόνο καταχώρισης του κλητηρίου εντάλματος. Εφόσον όμως η αιτία της αγωγής προσδιορίζεται σε χρόνο πριν την καταχώρηση της αγωγής, οι ζημιές του ενάγοντα μπορεί να αφορούν περίοδο μετά ή να αποκρυσταλλώνονται σε μεταγενέστερο χρόνο. Όμως, δεν είναι τέτοια η επίδικη περίπτωση.
Με την Ενδιάμεση Απόφαση ημερ. 27.4.2016 κρίθηκε ότι η αγωγή δεν ήταν πρόωρη και πράγματι νομικά δεν ήταν πρόωρη, αφού το κατά πόσο οι Ενάγοντες θα δικαιούνταν σε κάποια αποζημίωση συνεπεία της δημοσίευσης του Αναθεωρημένου Τοπικού σχεδίου από τον Υπουργό ήταν ζήτημα που θα έπρεπε να αποφασιστεί κατά τη δίκη. Ουσιαστικά όμως και γι' αυτό που ενδιαφέρει τους Ενάγοντες, δηλαδή τις ουσιαστικές αποζημιώσεις που δυνατόν να δικαιούνται συνεπεία της δημοσίευσης του εγκριμένου Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας η αγωγή ήταν πρόωρη αφού το γεγονός αυτό δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ως αιτία αγωγής και βάση για τον επιδικασμό αποζημιώσεως.»
Η πιο πάνω προσέγγιση του θέματος από τον ευπαίδευτο πρωτόδικο Δικαστή ήταν ορθή και πλήρως συμβατή με το Νόμο και τη νομολογία. Μετά τη δημοσίευση της γνωστοποίησης του Αναθεωρητικού Τοπικού Σχεδίου από τον Υπουργό, υπάρχει η δυνατότητα καταχώρησης ενστάσεων σύμφωνα με το Άρθρο 18(5) του Νόμου. Στη συνέχεια, αυτό επικυρώνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και τότε οριστικοποιείται και αποκρυσταλλώνεται η απώλεια της αξίας, στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή στις 04.01.2013. Συνεπώς, είναι μετά τη δημοσίευση στις 04.01.2013 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας που αποκρυσταλλώθηκε η όποια απώλεια αξίας των ακινήτων. Ορθώς, συνεπώς, απερρίφθη η αγωγή, εφόσον δεν υφίστατο αγώγιμο δικαίωμα κατά την καταχώριση.
Ο πρώτος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Με τον δεύτερο λόγο έφεσης προβάλλεται η θέση ότι με την ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 27.04.2016 δημιουργήθηκε δεδικασμένο.
Δεν συμφωνούμε με το πιο πάνω παράπονο των εφεσειόντων. Το Δικαστήριο έκρινε ότι θα έπρεπε να ακουστεί η υπόθεση επί της ουσίας για να εξετάσει και το ζήτημα του κατά πόσο η αγωγή ήτο πρόωρη. Συνεπώς, δεν υφίστατο δεδικασμένο.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Συνακόλουθα, η έφεση απορρίπτεται. Η πρωτόδικη απόφαση επικυρώνεται.
Επιδικάζονται €7.400,00 έξοδα πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει, εναντίον των εφεσειόντων και υπέρ του εφεσίβλητου.
Δ. ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ.
Μ. ΑΜΠΙΖΑΣ, Δ.
Μ. ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ.