|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση αρ. Ε111/2020)
31 Μαΐου, 2024
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Πρόεδρος]
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ/στές]
PETER KRAVITZ (ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΜΑΤΟΔΟΧΟΣ ΤΟΥ AEGEAN LITIGATION TRUST)
Εφεσείοντα/Αιτητή
και
1. GRADY PROPERTIES CORPORATION S.A.
2. OILTANK ENGINEERING & CONSULTING LTD
3. DIMITRIS MELISANIDIS
4. GEORGIOS MELISANIDIS
5. NITROLINA TRUSTEES LTD
Εφεσίβλητων/Καθ' ων η Αίτηση
-----------------------------
Γιώργος Γεωργίου και Ρωμανός Λοϊζίδης για Γιώργος Ζ. Γεωργίου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον Εφεσείοντα.
Γιώργος Τριλλίδης για Πολάκης Σαρρής & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για την Εφεσίβλητη - Εναγομένη 5.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τη Στυλιανίδου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ.: Η Εφεσίβλητη - Εναγομένη 5 εταιρεία στην πρωτόδικη διαδικασία, είναι η Επίτροπος διεθνούς εμπιστεύματος που είναι εγγεγραμμένο στην Κύπρο δυνάμει του περί Διεθνών Εμπιστευμάτων Νόμου του 1992 (Ν.69(Ι)/1992). Ο Εφεσείων ήγειρε αγωγή στο Λουξεμβούργο εναντίον του εμπιστευματοπαρόχου του εν λόγω εμπιστεύματος, όχι όμως εναντίον της Εφεσίβλητης. Προς υποβοήθηση της εν λόγω αγωγής καταχώρισε στην Κύπρο γενική αίτηση βάσει του Άρθρου 35 του Κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 εναντίον, μεταξύ άλλων προσώπων, του εμπιστευματοπαρόχου και της Εφεσίβλητης στο πλαίσιο της οποίας αιτήθηκε απαγορευτικό διάταγμα τύπου mareva εναντίον του εμπιστευματοπαρόχου καθώς και διάταγμα τύπου Chabra εναντίον της Εφεσίβλητης. Να σημειωθεί ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με το εκδοθέν εναντίον του εμπιστευματοπαρόχου απαγορευτικό διάταγμα αποτέλεσε το αντικείμενο της σχετιζόμενης με την παρούσα έφεση, Πολιτικής Έφεσης 110/2020, 31/5/2024.
Εισαγωγικά σημειώνουμε ότι στην αγγλική υπόθεση T.S.B. Private Bank International S.A. v. Chabra and Another [1992] 1 W.L.R. 231 αναγνωρίστηκε η δυνατότητα στο Δικαστήριο να εκδίδει διατάγματα κατά προσώπου, εναντίον του οποίου δεν υπάρχει απαίτηση ή αγώγιμο δικαίωμα, εάν το πρόσωπο αυτό κατέχει και ελέγχει περιουσία εναγομένου, εναντίον του οποίου δικαιολογείται η έκδοση διαταγμάτων.
Η εν λόγω δικαιοδοσία αναγνωρίσθηκε και από το Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου στην υπόθεση Nicolaou Bros Tourist Enterprises Ltd (1999) 1 A.A.Δ 201, όπου υιοθετήθηκαν, μεταξύ άλλων, συναφώς με τα γεγονότα της παρούσας έφεσης, οι αρχές που καθιέρωσε η αγγλική απόφαση SCF v. Masri [1985] 1 W.L.R 876. Σύμφωνα με αυτές, διάταγμα τύπου Chabra δεν πρέπει να στρέφεται εναντίον του τρίτου προσώπου ως να ήταν διάδικος, αλλά πρέπει να στρέφεται εναντίον του εναγόμενου ως διάδικου και να επεκτείνεται σε περιουσία που ευρίσκεται στα χέρια του τρίτου προσώπου ως καταπιστευματοδόχου για τον εναγόμενο, που είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης (beneficial owner), δεσμεύοντας το τρίτο πρόσωπο, εφόσον το διάταγμα επιδίδεται σε αυτό.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης υποστηρίζεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα δεν εξέδωσε διάταγμα τύπου Chabra εναντίον της Εφεσίβλητης επειδή λανθασμένα έλαβε υπόψη ότι με την ένορκη δήλωση που κατέθεσε ο Εφεσείων δεν είχαν εξειδικευθεί καθ΄ οιονδήποτε τρόπο ή έστω επαρκώς, ειδικά και με σαφήνεια, περιστάσεις που να καταδείκνυαν ότι οι Καθ' ων, ή κάποιος από αυτούς συγκεκριμένα, στερείται περιουσιακών στοιχείων προς εξασφάλιση της απαίτησης του Εφεσείοντα.
Έρεισμα για το πιο πάνω συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αποτελούν τα πιο κάτω λεχθέντα στην Perlata Ltd v. Nestoras Hotels Ltd, Πολ. Eφ. Ε184/17, 6.6.2019:
«Διατάγματα τύπου Chabra μπορούν να εκδοθούν εφόσον καταδειχθεί - ενόρκως βεβαίως - πως πρωταρχικά ο ενάγων έχει καλή βάση αγωγής εναντίον του πρώτου εναγομένου. Περαιτέρω, για να είναι δυνατή η έκδοση διατάγματος εις βάρος της περιουσίας άλλου εναγομένου, εναντίον του οποίου ο ενάγων δεν έχει αγώγιμο δικαίωμα, θα πρέπει να καταδειχθεί ότι η έκδοση του διατάγματος αυτού είναι βοηθητική στο αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του πρώτου εναγομένου ο οποίος στερείται περιουσιακών στοιχείων, ώστε να εξασφαλιστεί η απαίτηση του ενάγοντα, κυρίως όταν πρόκειται στην ουσία για περιουσία του πρώτου εναγομένου, η οποία κατέχεται από το δεύτερο.»
Ο Εφεσείων εισηγείται ότι παρά τα πιο πάνω λεχθέντα στην Perlata, ανωτέρω, η μη ύπαρξη ικανοποιητικών περιουσιακών στοιχείων του Εναγομένου, δεν αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση διαταγμάτων τύπου Chabra.
Θα συμφωνήσουμε με τον ευπαίδευτο συνήγορο της Εφεσίβλητης εταιρείας ότι η ενασχόληση μας με το ζήτημα αυτό θα ήταν ακαδημαϊκή, εφόσον το πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν εξέδωσε το υπό κρίση διάταγμα τύπου Chabra, εν πρώτοις, επειδή έκρινε ότι με την ένορκη δήλωση που κατέθεσε ο Εφεσείων δεν είχε εξειδικευθεί καθ΄ οιονδήποτε τρόπο ή έστω επαρκώς, ειδικά και με σαφήνεια, το κατά πόσον υπήρχε αγώγιμο δικαίωμα εναντίον της Εφεσίβλητης. Η ενασχόληση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με το ζήτημα που εφεσιβάλλεται δεν επηρέασε την ήδη διαμορφωθείσα κρίση του περί της απόρριψης της αίτησης του Εφεσείοντα για τον πιο πάνω λόγο.
Τα όσα περιήλθαν εις γνώσιν της Εφεσίβλητης μετά την ακρόαση της υπό κρίση υπόθεσης σχετικά με αγωγή που καταχωρίστηκε εναντίον της από τον Εφεσείοντα δεν θα μας απασχολήσουν, εφόσον με την παρούσα έφεση εξετάζεται η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου στη βάση των στοιχείων που είχε ενώπιον του κατά την εκδίκαση της υπόθεσης και μόνον.
Ο πρώτος λόγος έφεσης επομένως απορρίπτεται και συνακόλουθα απορρίπτεται και ο δεύτερος λόγος έφεσης με τον οποίο εφεσιβάλλεται η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να επιδικάσει τα έξοδα της αίτησης εναντίον του αποτυχόντα πρωτοδίκως Εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται και η πρωτόδικη απόφαση επικυρώνεται.
Επιδικάζονται έξοδα €7.400, πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει, υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον του Εφεσείοντα.
Αλ. Παναγιώτου, Π.
Μ. Παπαδοπούλου, Δ.