|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ - ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ.: 24/2022)
26 Ιανουαρίου 2024
[Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Γ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ, Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
DIMITAR STOYANOV DIMITOV
Εφεσείων
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
------------------------------
Α. Αλεξάνδρου, για Εφεσείοντα
Ε. Μανώλη (κα), Δημόσιος Κατήγορος, για Γενικόν Εισαγγελέα, για Εφεσίβλητη
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.: H απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Πική, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Δ.: O Εφεσείων προσβάλλει την καταδίκη του για τα αδικήματα της συνωμοσίας για κλοπή και κλοπής τριών πορτοφολιών συνολικής αξίας 173 Ευρώ από το πολυκατάστημα «ERA» στην Πάφο, διαπραχθέντα την 31.10.2021. Για τα ίδια αδικήματα καταδικάστηκε και άλλο άτομο (1ος κατηγορούμενος) η καταδίκη του οποίου δεν προσβάλλεται. Οι λόγοι έφεσης περιστρέφονται γύρω από την αδυναμία της προσαχθείσας μαρτυρίας να οδηγήσει σε ενοχοποιητικό συμπέρασμα κατά του Εφεσείοντος.
Προβάλλεται η θέση ότι (α) δεν υπήρχε ίχνος μαρτυρίας προς υποστήριξη της καταδικαστικής απόφασης (1ος λόγος), (β) λανθασμένα εκρίθη ότι ο Εφεσείων παρείχε βοήθεια στη διάπραξη των κλοπών στον συγκατηγορούμενο του, χωρίς να υπάρχει ίχνος μαρτυρίας περί τούτου και χωρίς να περιλαμβάνεται το Άρθρο 20 του Κεφ. 154 στην έκθεση αδικήματος (2ος λόγος), (γ) λανθασμένη αποδοχή μαρτυρίας περί γεγονότων τα οποία ο Μ.Κ.4 είδε από το κλειστό κύκλωμα βιντεοπαρακολούθησης (ΚΚΒΠ) του πολυκαταστήματος, τα οποία δεν περιλαμβάνονται στα στιγμιότυπα του ΚΚΒΠ τα οποία παρουσιάστηκαν στη δίκη (3ος λόγος), (δ) εσφαλμένη εξαγωγή ενοχοποιητικού συμπεράσματος κατά του Εφεσείοντος βάσει της περιστατικής μαρτυρίας. Στην έφεση δεν προσβάλλονται τα ευρήματα αξιοπιστίας των μαρτύρων κατηγορίας. Ο Εφεσείων όπως και ο συγκατηγορούμενος του, περιορίστηκαν σε ανώμοτη δήλωση στην οποία δεν αποδόθηκε οποιαδήποτε αξία, καθότι αντέκειτο στην αποδεκτή μαρτυρία και συμπεράσματα του δικάζοντος δικαστηρίου.
Η μαρτυρία κατά του Εφεσείοντος (και του συγκατηγορουμένου του) στηρίζεται κυρίως στα όσα καταγράφονται σε στιγμιότυπα από το ΚΚΒΠ του πολυκαταστήματος, τα οποία περιλαμβάνονται στο Τεκμήριο 13 και τη μαρτυρία των Μ.Κ.4 και Μ.Κ.3. Ο Μ.Κ.4 ήταν ο υποδιευθυντής του πολυκαταστήματος και ο Μ.Κ.3 φρουρός ασφαλείας. Σημαντικότερη ήταν η μαρτυρία του Μ.Κ.4, συμφώνως της οποίας στις 31.10.2021, περί ώρα 16:40, ειδοποιήθηκε από υπάλληλους του πολυκαταστήματος ότι δυο άτομα συμπεριφέρονταν ύποπτα. Από έλεγχο του ΚΚΒΠ στο υπόγειο του πολυκαταστήματος, διαπίστωσε ότι ο Εφεσείων παίρνει πορτοφόλι από το μέρος που είναι τα πορτοφόλια στον ανδρικό όροφο, διασχίζει τον διάδρομο και πηγαίνει και το δίνει στον πρώτο κατηγορούμενο ο οποίος είναι στο τμήμα του GANT, ο οποίος το τοποθετεί στην τσέπη του πρώτου τζιν παντελονιού το οποίο υπήρχε στο σταντ με τα παντελόνια GANT. Ακολούθως ο πρώτος κατηγορούμενος ξεκρεμάζει το παντελόνι και μεταβαίνει στο δοκιμαστήριο για να το δοκιμάσει όπου παρέμεινε 5-6 λεπτά. Όταν βγήκε από το δοκιμαστήριο τοποθέτησε το παντελόνι πίσω στη θέση του. Σε άλλη στιγμή ο Εφεσείων περιεργαζόταν και έδειχνε στον πρώτο κατηγορούμενο πορτοφόλια από το σταντ των πορτοφολιών, και ο πρώτος κατηγορούμενος φαίνεται να παίρνει ένα πορτοφόλι και να το τοποθετεί στην τσέπη του παντελονιού του. Ο Μ.Κ.4 επίσης είδε τον Εφεσείοντα να είναι πάνω από τα πορτοφόλια στον ανδρικό όροφο και τραβούσε τις ετικέτες για να δει «πόσο αντέχουν».
Αφού είδε τις κινήσεις αυτές και μίλησε με τους ταμίες διαπίστωσε ότι τα εν λόγω άτομα δεν έκαναν οποιαδήποτε αγορά. Στη συνέχεια, 10 λεπτά μετά που ο Εφεσείων μαζί με τον πρώτο κατηγορούμενου εξήλθαν του πολυκαταστήματος, εντόπισε στη θέση του το εν λόγω παντελόνι και μέσα στις τσέπες του βρήκε δυο ασφάλειες κλοπής με τις ετικέτες από δυο πορτοφόλια μάρκας DIESEL, και ακόμα μια ετικέτα από τρίτο πορτοφόλι μάρκας GUESS (Τεκμήριο 2). Τα οποία ήλεγξε στο σύστημα του πολυκαταστήματος και εξακρίβωσε ότι δεν είχαν πωληθεί και έλειπαν από τη θέση τους. Ο Εφεσείων μαζί με τον πρώτο κατηγορούμενο εξήλθαν από την κεντρική είσοδο του πολυκαταστήματος 1-2 λεπτά μετά που το εν λόγω παντελόνι τοποθετήθηκε από τον πρώτο κατηγορούμενο πίσω στη θέση του. Από το ΚΚΒΠ ο Εφεσείων και ο πρώτος κατηγορούμενος φαίνονται να αναχωρούν μαζί από τον χώρο στάθμευσης του πολυκαταστήματος περί ώρα 16:37, επιβαίνοντες σε αυτοκίνητο KIA PICCANTO χρώματος αργυρού, το οποίο οδηγούσε ο Εφεσείων, οι αριθμοί εγγραφής του οποίου φαίνονται αλλοιωμένοι, ενώ είχαν εισέλθει μαζί στο υποκατάστημα περί ώρα 16:00. Αφότου ξαναείδε τις καταγραφές από το ΚΚΒΠ για να σιγουρευτεί για την εμπλοκή των δυο αυτών προσώπων, ειδοποίησε την Αστυνομία και έδωσε κατάθεση την επομένη ημέρα.
Δυο μέρες αργότερα, στις 2.11.2021 και περί ώρα 17:20, ο Μ.Κ.4 είδε και αναγνώρισε τον πρώτο κατηγορούμενο στο πολυκατάστημα. Τον προσέγγισε και του ζήτησε να τον ακολουθήσει σε δωμάτιο όπου υπάρχουν εγκατεστημένες οι οθόνες των καμερών του ΚΚΒΠ, όπου του έδειξε τα όσα καταγράφονται στο Τεκμήριο 13. Όταν αυτός είδε το βίντεο παραδέχτηκε την κλοπή των δυο πορτοφολιών παρουσία και του Μ.Κ.3, παραδοχή την οποία στη συνέχεια αναίρεσε όταν έφθασε στο μέρος η Αστυνομία. Ερωτηθείς από τον Μ.Κ.4 ως προς τον λόγο που είναι αλλοιωμένα τα νούμερα του αυτοκινήτου απάντησε «ε, εντάξει εν τα μωρά στη γειτονιά με το σπρέι που τα έκαναν». Σε κατάθεση του στην Αστυνομία αργότερα την ίδια ημέρα ο πρώτος κατηγορούμενος άσκησε το δικαίωμα σιωπής. Η προφορική του όμως παραδοχή έγινε δεκτή από το Δικαστήριο βάσει της μαρτυρίας των Μ.Κ.3 και Μ.Κ.4, η οποία κρίθηκε αξιόπιστη.
Παρότι ο πρώτος κατηγορούμενος παραδέχτηκε την κλοπή δυο πορτοφολιών, η κλοπή τριών αντί δυο πορτοφολιών προκύπτει από το σύνολο της περιστατικής μαρτυρίας ως διαπιστώνεται στην πρωτόδικη απόφαση, ειδικά εκ του ότι ανευρέθηκαν τρεις ετικέτες και δυο ασφάλειες κλοπής των τριών κλαπέντων πορτοφολιών εντός του παντελονιού το οποίο ο πρώτος κατηγορούμενος μετέφερε στο δοκιμαστήριο και επέστρεψε πίσω στη θέση του, σε συνάρτηση με τις προηγούμενες κινήσεις του οι οποίες καταγράφηκαν στο ΚΚΒΠ του πολυκαταστήματος, σημαντικό μέρος των οποίων αποθηκεύτηκε στο Τεκμήριο 13, ενώ για το υπόλοιπο δόθηκε προφορική μαρτυρία.
Ο Μ.Κ.4 αποθήκευσε σε USB και παρέδωσε στην Αστυνομία στιγμιότυπα από το ΚΚΒΠ στο οποίο καταγράφονται οι πιο πάνω κινήσεις του πρώτου κατηγορούμενου και του Εφεσείοντος, πλην της μετάβασης του πρώτου κατηγορούμενου στο δοκιμαστήριο του πολυκαταστήματος για να δοκιμάσει το παντελόνι, η παραμονή του εκεί για 5-6 λεπτά, η έξοδος του από το δοκιμαστήριο και η τοποθέτηση του παντελονιού πίσω στη θέση του. To USB κατατέθηκε ως Τεκμήριο 13 στη δίκη. Στη μαρτυρία του ο Μ.Κ.4 ανέφερε ότι στο Τεκμήριο 13 αποθήκευσε τα στιγμιότυπα τα οποία ο ίδιος θεωρούσε σημαντικότερα. Όταν αρχικώς κατήγγειλε την υπόθεση στην Αστυνομία και παρέδωσε το USB δεν του ζητήθηκε οτιδήποτε περισσότερο. Το γεγονός ότι λίγα λεπτά μετά που είδε από το ΚΚΒΠ τον πρώτο κατηγορούμενο να τοποθετεί το παντελόνι πίσω στη θέση του πήγε και ήλεγξε το συγκεκριμένο παντελόνι όπου εντόπισε τις τρεις ετικέτες και δυο ασφάλειες κλοπής πορτοφολιών, επιβεβαιώνει την αυθεντικότητα της προφορικής του μαρτυρίας περί των όσων είδε στο ΚΚΒΠ τα οποία δεν καταγράφονται στο Τεκμήριο 13.
Περί των κινήσεων του πρώτου κατηγορούμενου και του Εφεσείοντος ως αυτές καταγράφηκαν στο ΚΚΒΠ κατέθεσε και ο Μ.Κ.3, ο οποίος πέραν των όσων αποθηκεύτηκαν στο Τεκμήριο 13, ανέφερε ότι από το ΚΚΒΠ, στις 2.11.2021, είχε δει τον πρώτο κατηγορούμενο να εισέρχεται στο δοκιμαστήριο με το παντελόνι στο οποίο προηγουμένως είχε τοποθετήσει ένα πορτοφόλι, και να εξέρχεται από αυτό και να τοποθετεί το παντελόνι πίσω στη θέση του.
Ήταν η θέση της υπεράσπισης ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η μη συμπερίληψη στο Τεκμήριο 13 του συνόλου των κινήσεων του πρώτου κατηγορούμενου και του Εφεσείοντος και ειδικά η μετάβαση του πρώτου κατηγορούμενου στο δοκιμαστήριο με το παντελόνι εντός του οποίου λίγο αργότερα εντοπίστηκαν δυο ασφάλειες κλοπής και τρείς ετικέτες των κλαπέντων πορτοφολιών, δημιουργούσε αγεφύρωτο κενό στην υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής, το οποίο δεν μπορούσε να αναπληρωθεί από την προφορική μαρτυρία του Μ.Κ.4. Η θέση αυτή επαναλήφθηκε και ενώπιον μας από τον ευπαίδευτο συνήγορο του Εφεσείοντος, ο οποίος με τον τρίτο λόγο έφεσης προσβάλλει ως εσφαλμένη την αποδοχή της εν λόγω προφορικής μαρτυρίας. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι συμφώνως της νομολογίας δεν αποκλείεται η προσαγωγή προφορικής μαρτυρίας σε σχέση με πραγματική μαρτυρία, όπως το περιεχόμενο βίντεο ή φωτογραφίας, η οποία δεν κατατίθεται στη δίκη. Προς τούτο παρέπεμψε στην Αγγλική απόφαση Taylor v. Chief Constable of Cheshire (1986) 1 W.L.R. 1479, η οποία ακολουθείται στην απόφαση του Ναθαναήλ Δ., όπως ήταν τότε, στην Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευσταθίου κ.α. (2010) 2 Α.Α.Δ. 94.
Συμφωνούμε με την προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Taylor (ανωτέρω), κασέτα βιντεογράφησης από ΚΚΒΠ η οποία έδειχνε ένα πρόσωπο στο κατάστημα να παίρνει ένα αντικείμενο και να το βάζει στο σακάκι του προβλήθηκε σε αστυνομικούς οι οποίοι αναγνώρισαν το συγκεκριμένο πρόσωπο. Η κασέτα βιντεογράφησης επιστράφηκε στο κατάστημα και εκ λάθους διεγράφη το περιεχόμενο της. Μαρτυρία από τα αστυνομικά όργανα ως προς το τι είδαν στο βίντεο αποφασίστηκε ότι ορθώς έγινε αποδεκτή, καθότι αυτό το οποίο είχαν δει στο βίντεο δεν διέφερε ως θέμα αρχής από τη μαρτυρία ενός θεατή (bystander) o οποίος στην πραγματικότητα είδε το περιστατικό. Συνακόλουθα η έφεση κατά της καταδίκης απερρίφθη. Το Αγγλικό Εφετείο επισήμανε ότι το βάρος και αξιοπιστία της μαρτυρίας θα πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικά βάσει των κατευθυντήριων γραμμών της υπόθεσης Turnbull (1977) QB 224, επειδή η αναγνώριση κατέστη επίδικο θέμα.
Εν προκειμένω δεν τέθηκε κατά τη δίκη θέμα εσφαλμένης αναγνώρισης. Τόσο ο Εφεσείων όσο και ο πρώτος κατηγορούμενος δεν αμφισβήτησαν την παρουσία τους κατά τον επίδικο χρόνο στο πολυκατάστημα και ότι είναι οι ίδιοι που απεικονίζονται στα στιγμιότυπα από το ΚΚΒΠ τα οποία αποθηκεύτηκαν στο Τεκμήριο 13. Πέραν τούτου ο Εφεσείων αναγνωρίστηκε από τον Μ.Κ.4 λίγες μέρες αργότερα (6.11.2021) στην Αστυνομική Διεύθυνση Πάφου ως το πρόσωπο το οποίο είδε στο ΚΚΒΠ του πολυκαταστήματος μαζί με τον πρώτο κατηγορούμενο, το οποίο επίσης δεν έτυχε αμφισβήτησης. Ο δε πρώτος κατηγορούμενος, ως προαναφέρθηκε, αναγνωρίστηκε από τον Μ.Κ.4 στο πολυκατάστημα δυο μέρες αργότερα (2.11.2011), προβλήθηκε στην παρουσία του το βίντεο και παραδέχτηκε ότι έκλεψε δυο πορτοφόλια. Παρών κατά την προβολή του βίντεο και παραδοχή του πρώτου κατηγορούμενου ήταν και ο Μ.Κ.3. Εφόσον δεν ετίθετο θέμα εσφαλμένης αναγνώρισης δεν χρειαζόταν η όποια αυτοπροειδοποίηση του Δικαστηρίου βάσει των αρχών της Turnbull (βλ. και Χρίστου ν Αστυνομίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 372, Blackstone's Criminal Practice 2023, F8.62, F19.20).
Περαιτέρω σημειώνουμε ότι στην πρωτόδικη απόφαση διαπιστώνεται ότι η μη παρουσίαση ολόκληρου του βίντεο «δεν αφορούσε πλημμελή διερεύνηση της υπόθεσης» και δεν αποσκοπούσε στην απόκρυψη στοιχείων από το Δικαστήριο, το οποίο δεν αμφισβητείται με τους λόγους έφεσης. Δεν υπήρξε δηλαδή κακοπιστία από μέρους των αστυνομικών αρχών. Σύμφωνα με τον αστυνομικό εξεταστή (Μ.Κ.1) η υπόθεση ξεκίνησε από το Τμήμα Μικροπαραβάσεων και όταν στη συνέχεια η υπόθεση ανατέθηκε στο ΤΑΕ της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πάφου και ο ίδιος ζήτησε ολόκληρο το βίντεο, αυτό δεν ήταν πλέον διαθέσιμο. Ούτε πρωτόδικα, ούτε ενώπιον μας τέθηκε θέμα μη δίκαιης δίκης ή κατάχρησης διαδικασίας.
To πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε σε εύρημα ότι ο πρώτος κατηγορούμενος έκλεψε τα τρία πορτοφόλια και ο Εφεσείων παρείχε συνδρομή γνωρίζοντας τις περιστάσεις διάπραξης του αδικήματος (βλ. Παυλόπουλος ν. Skopy Shoe Factory (2003) 2 Α.Α.Δ. 261) με αποτέλεσμα να μπορεί να διωχθεί και καταδικαστεί ως αυτουργός. Η συνέργεια στη διάπραξη αδικήματος διέπεται από το Άρθρο 20 του Κεφ. 155. Παρότι το Άρθρο 20 δεν περιλαμβάνεται στην έκθεση αδικήματος της τρίτης κατηγορίας που αφορά το αδίκημα της κλοπής κατά του Εφεσείοντος, εντούτοις το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι δικαιολογείτο η δίωξη και καταδίκη του βάσει του Άρθρου 20. Σημειώνει δε ότι τα γεγονότα βάσει των οποίων μπορούσε να στηριχτεί η καταδίκη του ως συναυτουργού «ήταν γνωστά στον ίδιο ευθύς εξαρχής, χωρίς να επηρεαστεί οποιοδήποτε δικαίωμα για προβολή της υπεράσπισης του». Με τον δεύτερο λόγο έφεσης προσβάλλεται η καταδίκη του Εφεσείοντος ως συναυτουργού στην απουσία του Άρθρου 20 από την έκθεση αδικήματος της τρίτης κατηγορίας.
Συμφωνούμε με την πρωτόδικη απόφαση. Άμεσα σχετική είναι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Ajini v. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 319, στην οποία αποφασίστηκε, με αναφορά σε Αγγλικές αυθεντίες (Maxwell v. DPP for Northern Ireland (1978) 3 All E.R. 1140, R v. Gaughan [1990] Crim. L.R. 880), ότι ο συνεργός μπορεί να διωχθεί ως αυτουργός. Παρότι τέτοια εξειδίκευση είναι επιθυμητή εάν η Κατηγορούσα Αρχή γνωρίζει εξαρχής ότι ο κατηγορούμενος είχε ρόλο συνεργού, εντούτοις δεν είναι απαραίτητη. Η δε απουσία της δεν αναιρεί την καταδικαστική ετυμηγορία (βλ. και Γενικός Εισαγγελέας ν. Θεοδώρου (2002) 2 Α.Α.Δ. 9, Κοιλιάρη ν. Δήμου Αγίου Δομετίου (2005) 2 Α.Α.Δ. 350).
Με τον πρώτο, δεύτερο και τέταρτο λόγο έφεσης προσβάλλεται η καταδικαστική απόφαση κατά του Εφεσείοντος ως στηριζόμενη σε ανυπόστατα και αυθαίρετα συμπεράσματα. Είναι η θέση του συνηγόρου του ότι τα στιγμιότυπα από το ΚΚΒΠ που αποθηκεύτηκαν στο Τεκμήριο 13, δεν δείχνουν τον Εφεσείοντα να δίνει στον πρώτο κατηγορούμενο πορτοφόλι και εσφαλμένα εκρίθη ότι ο Εφεσείων παρείχε βοήθεια στην κλοπή των τριών πορτοφολιών, χωρίς να υπάρχει ίχνος μαρτυρίας περί τούτου. Διατείνεται επίσης ότι η περιστατική μαρτυρία ήταν τόσο πτωχή και ανυπόστατη που δεν μπορούσε να οδηγήσει σε καταδίκη του Εφεσείοντος.
Διαφωνούμε πλήρως με τις εν λόγω θέσεις και εισηγήσεις. Οι σκηνές οι οποίες απεικονίζονται στο Τεκμήριο 13 είναι ως καταγράφονται στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου το οποίο είχε την ευκαιρία να δει και να μελετήσει το περιεχόμενο του εν λόγω τεκμηρίου, σε συνάρτηση με το υπόλοιπο μέρος του βίντεο από το ΚΚΒΠ για το οποίο δόθηκε προφορική μαρτυρία από τον Μ.Κ.4, στο οποίο καταγράφονταν οι περαιτέρω κινήσεις του πρώτου κατηγορούμενου. Τα ευρήματα του Δικαστηρίου ως προς τις σκηνές οι οποίες απεικονίζονται στα στιγμιότυπα που αποθηκεύτηκαν στο Τεκμήριο 13, συνάδουν με την προαναφερθείσα μαρτυρία του Μ.Κ.4 ανωτέρω.
Με βάση τις εξουσίες οι οποίες παρέχονται στο Εφετείο από το Άρθρο 25(3) του Νόμου 14/60, μελετήσαμε και εμείς το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 13, και δεν διακρίνουμε οποιοδήποτε σφάλμα στις διαπιστώσεις και συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί των πράξεων και ενεργειών του Εφεσείοντος. Συμφώνως της νομολογίας το Εφετείο έχει το δικαίωμα να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα από αποδεδειγμένα γεγονότα και να προβεί στις δικές του διαπιστώσεις, ελέγχοντας κατά πόσο τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου δικαιολογούνται από το σύνολο της μαρτυρίας. Η εξουσία αυτή ασκείται με μεγάλη προσοχή. Το δε βάρος βρίσκεται στους ώμους του Εφεσείοντος να πείσει ότι παρέχεται πεδίο για επέμβαση (βλέπε Simadiakos v. The Police (1961) C.L.R. 64, Κυπριανού ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 816, P.G.M.S. Ltd v. Ζουβάνη, Ποιν. Εφ. 151/21 κ.α., ημερ. 12.9.2023, Ποινική Δικονομία στην Κύπρο, 2η έκδοση, σελ. 310).
Η περιστατική μαρτυρία στην υπόθεση αθροιστικά αποτιμώμενη οδηγεί με ασφάλεια σε καταδικαστικό συμπέρασμα μη επιδεχόμενη άλλης εξήγησης ή ερμηνείας, όπως ορθά διαπιστώνεται στην πρωτόδικη απόφαση. Η εξέταση της περιστατικής μαρτυρίας γίνεται συνολικά και όχι μικροσκοπικά ή αποσπασματικά. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη κατά του Εφεσείοντος (α) τις προαναφερθείσες ενέργειες του, οι οποίες προκύπτουν από το Τεκμήριο 13 και του αποδίδουν ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στην κλοπή των πορτοφολιών συνδράμοντας τον πρώτο κατηγορούμενο, (β) τον συντονισμό και συνολική εικόνα των κινήσεων και ενεργειών του Εφεσείοντος με τον πρώτο κατηγορούμενο, εκ της οποίας αποκαλύπτεται ο κοινός σχεδιασμός «όπου αμφότεροι γνώριζαν τις πράξεις του άλλου, καταδεικνύοντας την ύπαρξη ένοχης διάνοιας για να κλέψουν τα πορτοφόλια». Καταλήγει ότι το μοναδικό λογικό συμπέρασμα το οποίο προκύπτει από το σύνολο της περιστατικής μαρτυρίας είναι ότι οι κατηγορούμενοι συνωμότησαν για να κλέψουν και έκλεψαν τα τρία πορτοφόλια.
Επί της ισχύος της μαρτυρίας κατά του Εφεσείοντος, η οποία εν προκειμένω ήταν συντριπτική, προσθέτουμε ότι η συνωμοσία μεταξύ του Εφεσείοντος και του πρώτου κατηγορούμενου για την κλοπή πορτοφολιών, η οποία συνάγεται από το σύνολο της περιστατικής μαρτυρίας στην υπόθεση, καθιστά τις πράξεις του πρώτου κατηγορούμενου προς διεκπεραίωση του κοινού σχεδιασμού, ως αποδεκτή μαρτυρία κατά του Εφεσείοντος (βλ. R v. Davenport and Pirano [1996] 1 Cr. App. R. 221, CA, R. v. Jones [1997] 2 Cr. App. R. 119, CA, Archbold 2021, παρ. 33-63, 33-65).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται.
X.B. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.
Γ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ, Δ.
Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ.