|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε34/2019)
7 Δεκεμβρίου 2023
[ΣΤΑΥΡΟΥ, ΚΟΝΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ-ΜΕΣΣΙΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
------------------------
PETER LAWSON
Εφεσείοντας/Ενάγοντας
και
XIE SHAODAN
Εφεσίβλητης/Εναγόμενης
------------------------
Α. Αβρααμίδης για Δανό & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για Εφεσείοντα
Α. Χαραλάμπους για Μ. Κυπριανού & Σία ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητη
ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα
δοθεί από τον κ. Κονή, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΟΝΗΣ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου (το πρωτόδικο Δικαστήριο) με ενδιάμεση απόφαση του («η εκκαλούμενη απόφαση») παραμέρισε απόφαση η οποία εκδόθηκε ερήμην της αιτήτριας-εναγομένης/εφεσίβλητης.
Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης προηγήθηκε της έκδοσης απόφασης, κατόπιν αίτησης του ενάγοντα/εφεσείοντα, διάταγμα του Δικαστηρίου για επίδοση του κλητηρίου εντάλματος και/η της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος στην εφεσίβλητη εκτός δικαιοδοσίας ως επίσης διάταγμα για υποκατάστατο επίδοση της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος με διπλοσυστημένη επιστολή σε χώρα του εξωτερικού (Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας). Περαιτέρω το Δικαστήριο διέταξε όπως η εφεσίβλητη καταχωρήσει εμφάνιση εντός 60 ημερών από την επίδοση της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος. Ακολούθησε η καταχώρηση μονομερούς αίτησης για απόφαση λόγω μη καταχώρησης εμφάνισης και μετά από κάποιες αναβολές η έκδοση απόφασης υπέρ του εφεσείοντα και σε βάρος της εφεσίβλητης.
Δεκαεπτά μήνες αργότερα η εφεσίβλητη καταχώρησε αίτηση για ακύρωση και/η παραμερισμό της εκδοθείσας απόφασης ως επίσης της επίδοσης της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος και/η όλων των δικαστικών εγγράφων σ' αυτήν. Περαιτέρω με την αίτηση ζητείτο η έκδοση διατάγματος που να επιτρέπει την καταχώρηση εκ μέρους της εμφάνισης και/η υπεράσπισης στην αγωγή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο παραθέτει στην εκκαλούμενη απόφαση τη νομική βάση της αίτησης και το περιεχόμενο των ένορκων δηλώσεων που την υποστηρίζουν ως επίσης τους λόγους ένστασης και το περιεχόμενο των ένορκων δηλώσεων που υποστηρίζουν την ένσταση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επικεντρώθηκε αρχικά στον ισχυρισμό που τέθηκε εκ μέρους της αιτήτριας/ εφεσίβλητης πως παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το διάταγμα του Δικαστηρίου η επίδοση στην εφεσίβλητη θα έπρεπε να γινόταν μέσω διπλοσυστημένης επιστολής, εντούτοις ο καθ' ου η αίτηση/ εφεσείων ή και οι δικηγόροι του απέστειλαν τα δικαστικά έγγραφα διαμέσου ιδιωτικού ταχυδρομείου, ήτοι της εταιρείας ταχυμεταφορών "DHL", χωρίς προηγουμένως να εξασφαλίσουν από το Δικαστήριο σχετικό διάταγμα, ως προνοείται από τους Θεσμούς.
Η θέση της πλευράς του εφεσείοντα επί του σημείου αυτού ήταν ότι η επίδοση με εταιρεία ταχυμεταφορών δεν ήταν αντίθετη με το διάταγμα του Δικαστηρίου, εισηγούμενη ότι διπλοσυστημένο είναι οποιοδήποτε πακέτο απαιτεί υπογραφή του παραλήπτη και δεν έχει καμία σχέση αν είναι με ιδιωτικό ή δημόσιο ταχυδρομείο. Το σημαντικότερο, σύμφωνα με την πλευρά του εφεσείοντα, ήταν να λάβει γνώση η εφεσίβλητη, κάτι που έγινε κατορθωτό.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού παραθέτει τις πρόνοιες της Δ.17 Θ. 10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που ίσχυαν κατά τον ως άνω χρόνο, καταγράφει και αναλύει τις αρχές που διέπουν το όλο θέμα. Όπως αναφέρεται πιο πάνω το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι θα έπρεπε να εξεταστεί πρώτιστα το ζήτημα της επίδοσης και συγκεκριμένα «κατά πόσο η επίδοση μέσω του DHL ικανοποιεί, στην προκείμενη περίπτωση, τις πρόνοιες του εκδοθέντος από το Δικαστήριο διατάγματος» καταλήγοντας ότι:
«Η απάντηση στο ερώτημα δεν μπορεί, κατά την άποψη μου, παρά να είναι αρνητική. Όπως προανέφερα, το λεκτικό του διατάγματος του Δικαστηρίου επέβαλλε την επίδοση της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Αυτόν της διπλοσυστημένης επιστολής. Αντ' αυτού ο Καθ' ου η αίτηση προχώρησε με την επίδοση των εγγράφων με άλλο τρόπο από αυτόν που ρητά καθόρισε το Δικαστήριο. Το ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς τρόπους επίδοσης προκύπτει, κατά την άποψη μου, και από την ίδια την αποστολή των εγγράφων τόσο με το DHL όσο και με διπλοσυστημένη επιστολή. Η θέση του Καθ' ου η αίτηση ότι, η επίδοση με courier δεν είναι αντίθετη με το διάταγμα, δεν με βρίσκει σύμφωνη. Όπως έχω ήδη αναφέρει, το διάταγμα επέβαλλε την επίδοση των εγγράφων με διπλοσυστημένη επιστολή. Συνεπώς, η επίδοση με οποιοδήποτε άλλο τρόπο εκτός από τον προβλεπόμενο στο διάταγμα, δεν μπορεί να θεωρηθεί σύμφωνη με αυτό. Η κατάληξη μου αυτή θεωρώ πως απαντά και στην προβληθείσα θέση ότι δεν έχει καμία σχέση αν η επίδοση γίνεται με ιδιωτικό ή δημόσιο ταχυδρομείο. Επί του σημείου αυτού, επιπρόσθετα των πιο πάνω αναφέρω πως, εάν η πλευρά του Καθ' ου η αίτηση θεωρούσε πως ήταν άνευ σημασίας το κατά πόσο η επίδοση θα γινόταν με ιδιωτικό ή δημόσιο ταχυδρομείο τότε για ποιο λόγο επιδίωξε την έκδοση διατάγματος μόνο διπλοσυστημένη επιστολή και για ποιο λόγο ενώ απέστειλε τα έγγραφα με DHL επιδίωξε την επίδοση τους και με διπλοσυστημένη επιστολή.»
Εν συνεχεία το πρωτόδικο Δικαστήριο κάνει αναφορά στην υπόθεση Global Education Counselling Ltd V. Khan (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2203. Κατάληξε ότι η επίδοση δεν έγινε σύμφωνα με το διάταγμα για υποκατάστατο επίδοση, δηλαδή με διπλοσυστημένη επιστολή και διέταξε τον παραμερισμό της εκδοθείσας απόφασης «ex debito justitiae» με έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντα. Εν όψει της κατάληξης του αυτής δεν προχώρησε στην εξέταση των υπόλοιπων ζητημάτων που απέμεναν να αποφασιστούν όπως το ζήτημα της κατ΄ ισχυρισμό εκ μέρους του εφεσείοντα ασύγγνωστης καθυστέρησης στην καταχώρηση της αίτησης, της μη ύπαρξης εκ πρώτης όψεως υπεράσπισης, του ισχυρισμού εκ μέρους της εφεσίβλητης ότι ο εφεσείων παρότι γνώριζε την διεύθυνση της εφεσίβλητης στο εξωτερικό εντούτοις ζήτησε από το Δικαστήριο όπως η επίδοση γίνει στη διεύθυνση που διέμενε ο πατέρας της γνωρίζοντας ότι η εφεσίβλητη ουδέποτε κατοίκησε στην εν λόγω διέυθυνση, ότι ο πατέρας της ουδέποτε παρέλαβε ή περιήλθαν σε γνώση του τα έγγραφα, ότι η υπογραφή που τέθηκε στο σχετικό έγγραφο παραλαβής είτε πλαστογραφήθηκε από άλλο πρόσωπο είτε είναι προϊόν πλαστοπροσωπίας κλπ.
Ο εφεσείων προσβάλλει την εκκαλούμενη απόφαση με τέσσερεις λόγους έφεσης. Ως πρώτο λόγο έφεσης ο εφεσείων προβάλλει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα κατάληξε στο συμπέρασμα ότι η επίδοση δεν έγινε σύμφωνα με το διάταγμα του Δικαστηρίου και ότι η επίδοση με DHL δεν αναλογεί σε διπλοσυστημένο ταχυδρομείο. Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παρανόησε το περιεχόμενο του διατάγματος το οποίο επέτρεψε την επίδοση εκτός δικαιοδοσίας της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος με διπλοσυστημένη επιστολή, δεν αντιλήφθηκε τον ορθό ορισμό του τί είναι διπλοσυστημένη επιστολή, παραγνώρισε το γεγονός ότι το διάταγμα του Δικαστηρίου δεν προνοούσε επίδοση μέσω δημόσιου ταχυδρομείου και βασίστηκε σε τυπολατρία ενώ γνώριζε ότι ο παραλήπτης των εγγράφων υπέγραψε για την παραλαβή τους και το σχετικό τεκμήριο βρίσκεται στο φάκελλο του Δικαστηρίου. Ως δεύτερος λόγος έφεσης προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παραγνώρισε πληθώρα επιχειρημάτων, νομολογίας και τεκμηρίων που παρουσιάστηκαν από τους δικηγόρους του εφεσείοντα που αφορούν τη θέση του ότι η εφεσίβλητη παρότι γνώριζε για την αγωγή, εντούτοις επέδειξε ασύγνωστη καθυστέρηση στην καταχώρηση της αίτησης, ότι η επίδοση έγινε νομότυπα, σύμφωνα με το διάταγμα του Δικαστηρίου και τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας και στην ορθή διεύθυνση και βασίστηκε αποκλειστικά στον τρόπο επίδοσης και στη λανθασμένη ερμηνεία ότι το DHL δεν αναλογεί σε συστημένο ταχυδρομείο. Ως τρίτος λόγος, ότι βασίστηκε σε νομολογία (Global Education Counselling Ltd (ανωτέρω)) η οποία δεν εφαρμόζεται στην συγκεκριμένη περίπτωση αφού τα γεγονότα και δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά. Τέλος ως τέταρτος λόγος έφεσης προβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αξιολόγησε ορθά την αίτηση της εφεσίβλητης για παραμερισμό της απόφασης, ότι δηλαδή δεν ασχολήθηκε καθόλου με το ζήτημα της ύπαρξης υπεράσπισης ή όχι, με το ζήτημα της καθυστέρησης στην καταχώρηση της αίτησης και ουσιαστικά δεν ανέλυσε ή αναφέρθηκε στα πλείστα ζητήματα που αφορούν την αίτηση παραμερισμού. Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω, οι λόγοι έφεσης υπ' αρ. 1 και 3 προσβάλλουν άμεσα την πιο πάνω κατάληξη του Δικαστηρίου και ως εκ τούτου θα εξεταστούν μαζί λόγω συνάφειας.
Όπως αναφέρεται πιο πάνω το Δικαστήριο διέταξε υποκατάστατη επίδοση του κλητηρίου εντάλματος και/η της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος με διπλοσυστημένη επιστολή στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με την διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια «ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ», η επιστολή στο ταχυδρομείο είναι είτε απλή είτε συστημένη. Η απλή αποστέλλεται με το κοινό τέλος (γραμματόσημο)∙ η συστημένη αποστέλλεται με περισσότερο τέλος, δίνεται απόδειξη στον αποστολέα και όταν φθάσει στον παραλήπτη, αυτός υπογράφει στο βιβλίο του ταχυδρόμου, για να την πάρει. Στο λεξικό «Cambridge Dictionary» (διαδικτυακή έκδοση) αναφέρεται ότι «συστημένο ταχυδρομείο» (registered mail) είναι ένας τρόπος αποστολής ενός γράμματος στον οποίο πληρώνεις επιπλέον τέλος για να υπάρχει αρχείο για το πότε έχει παραδοθεί και το ποιος το έχει παραλάβει (a way to send a letter in which you pay extra to have a record of when it was delivered and who received it). Στη Θωμά ν. Εφόρου Φόρου Προστιθ. Αξίας (2014) 2 ΑΑΔ 152 ο εφεσείων αντιμετώπιζε κατηγορίες για φορολογικά αδικήματα. Συστατικό στοιχείο του αδικήματος για παράλειψη καταβολής οφειλομένων φόρων ήτο η λήψη ειδοποίησης για την βεβαίωση φόρου. Όπως προκύπτει από τα γεγονότα της υπόθεσης, για ειδοποίηση που αποστέλλεται μέσω διπλοσυστημένης επιστολής, ο παραλήπτης υπογράφει επί σχετικού εντύπου, που συνοδεύει όλες τις συστημένες επιστολές, με σημειωμένη την ημερομηνία παραλαβής. (Bλ. επίσης Uresha Dulgani Perera Benaragama Vidana Arachchilage ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Εσωτερικών, Yποθ. Αρ. 1530/2012, ημερ. 22/9/2014).
Ό,τι συνάγεται από τα πιο πάνω είναι ότι «διπλοσυστημένη επιστολή» είναι η επιστολή που παραδίδεται στα χέρια του παραλήπτη ο οποίος δίδει απόδειξη για τη παραλαβή της, διά της υπογραφής του. Αυτό έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση αφού είναι παραδεκτό ότι ο παραλήπτης της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος και των υπόλοιπων δικαστικών εγγράφων μέσω DHL/courier υπέγραψε την παραλαβή τους. Η πιο πάνω διαδικασία επίδοσης δεν είναι αντίθετη με το εκδοθέν διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο δεν προβλέπει επίδοση μέσω Δημόσιου ταχυδρομείου και επομένως το αντίθετο συμπέρασμα του Δικαστηρίου είναι εσφαλμένο. Η Global Education Counselling Ltd (ανωτέρω) την οποία επικαλέστηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είναι υποβοηθητική στην παρούσα περίπτωση. Στην εν λόγω υπόθεση αποφασίστηκε ότι η παράλειψη από το διάταγμα του Δικαστηρίου της αναφοράς στη σχετική αίτηση όπου ζητείτο η επίδοση να γίνει με ένα από τους τρεις τρόπους που αναφέρονταν σ΄ αυτήν, φανέρωνε ότι η επίδοση έπρεπε να γίνει και με τους τρεις τρόπους. Στην παρούσα περίπτωση το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου διέταξε η επίδοση να γίνει, όπως είναι παραδεκτό, με διπλοσυστημένη επιστολή χωρίς οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνηση. Εσφαλμένος είναι και ο συλλογισμός του Δικαστηρίου ότι επειδή η πλευρά του εφεσίβλητου επεδίωξε μεταγενέστερα επίδοση των πιο πάνω εγγράφων (ανεπιτυχώς) και με συστημένη επιστολή μέσω κυβερνητικού ταχυδρομείου σημαίνει ότι η επίδοση μέσω DHL/courier αποτελεί διαφορετικό τρόπο επίδοσης που δεν καλύπτεται από το διάταγμα. Το γεγονός ότι ο εφεσείων επεδίωξε επιπρόσθετα την επίδοση μέσω κυβερνητικού ταχυδρομείου δεν οδηγεί απαραίτητα στο συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Εκ του περισσού υποδεικνύουμε ότι το κατά πόσον η διεύθυνση επίδοσης ήταν η ορθή, το κατά πόσον το πρόσωπο που παράλαβε τα έγγραφα είναι όντως ο πατέρας της εφεσίβλητης και όλα τα υπόλοιπα θέματα που έχουν εγερθεί κατά την ακρόαση της αίτησης αποτελούν άλλα, διαφορετικά θέματα τα οποία θα πρέπει να αποφασιστούν. Ο ισχυρισμός ότι τα δικαστικά έγγραφα δεν επιδόθηκαν μεταφρασμένα στην Κινεζική γλώσσα αποσύρθηκε πριν από την ακρόαση της αίτησης.
Συνεπεία των πιο πάνω οι λόγοι έφεσης υπ' αρ. 1 και 3 επιτυγχάνουν.
Δεδομένης της πιο πάνω κατάληξης μας κρίνουμε ότι είναι αχρείαστο να εξετάσουμε τους υπόλοιπους λόγους έφεσης οι οποίοι αφορούν την ουσία της αίτησης την οποία εν πάση περιπτώσει το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εξέτασε.
Έχοντας υπόψη ότι η ικανοποίηση ή μη των αιτητικών της αίτησης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, εξουσία που αυτό δεν άσκησε αφού παραμέρισε (εσφαλμένα) την εκδοθείσα απόφαση «ex debito justitiae» χωρίς να εξετάσει την αίτηση επί της ουσίας της ως επίσης ότι δεν ενδείκνυται η πρωτογενής εξέταση της αίτησης από το Εφετείο, κρίνουμε ότι αυτή αρμοδίως θα πρέπει να εξεταστεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο (Σύγγελου v. Λοίζου κ.α. Πολ. Εφ. Ε120/2013 ημερ. 21/12/2017).
Συνεπεία των πιο πάνω, η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται, όπως και η πρωτόδικη διαταγή για τα έξοδα. Η αίτηση παραμερισμού ημερ. 11/8/2017 να τεθεί ενώπιον άλλου Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου προς εκδίκαση.
Τα έξοδα κατ' έφεση τα οποία ανέρχονται σε €7100 πλέον ΦΠΑ (αν υπάρχει) όπως και τα έξοδα πρωτοδίκως όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον της εφεσίβλητης.
ΣΤ. Ν. ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.
Α. ΚΟΝΗΣ Δ.
ΣΤ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ-ΜΕΣΣΙΟΥ, Δ.