|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ ‑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Έφεση Αρ.: 35/2022)
20 Δεκεμβρίου 2023
[Δ. ΚΙΤΣΙΟΣ, Μ. ΑΜΠΙΖΑΣ, Μ. ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ/στες]
Μ. Φ.,
Εφεσείοντας/Καθ' ού η Αίτηση,
-και-
Ο. Φ.,
Εφεσίβλητης/Αιτήτριας.
____________________
Εμφανίσεις:
Χρ. Ματθαίου, για Εφεσείοντα.
Σ. Δημητριάδη (κα) για Χρ. Αδάμου, για Εφεσίβλητη.
ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από την Τουμαζή, Δ.
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ.: Οι διάδικοι είναι εν διαστάσει σύζυγοι. Από το γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά, ανήλικα σήμερα. Είναι παραδεκτό ότι η διάσταση επήλθε στις 4.7.2021.
Στις 23.12.2021 το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε, μονομερώς, προσωρινό διάταγμα με το οποίο παραχωρήθηκε η αποκλειστική χρήση της οικογενειακής στέγης στην εφεσίβλητη και διατάχθηκε ο εφεσείοντας να εγκαταλείψει την οικογενειακή στέγη εντός 15 ημερών από την επίδοση του προσωρινού διατάγματος. Ταυτόχρονα, εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα το οποίο απαγόρευε στον εφεσείοντα να εισέρχεται στην οικογενειακή στέγη.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, με την ενδιάμεση απόφαση του ημερ. 16.6.2022, κατέστησε το ως άνω προσωρινό διάταγμα απόλυτο. Έκρινε ότι υπήρχε η συνδρομή όλων των προϋποθέσεων του Άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60), δηλαδή σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, ορατή πιθανότητα επιτυχίας στην κυρίως αίτηση υπό την έννοια της συζητήσιμης υπόθεσης και ότι θα ήτο δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο (βλ. Οδυσσέως v. Pieris Estates (1982) 1 C.L.R. 557, M & Ch Mitsingas Tr. Ltd κ.ά. v. The Timberland Co (1997) 1 Α.Α.Δ. 1791)
Ο εφεσείοντας προσβάλλει ως εσφαλμένη την πρωτόδικη κρίση και προβάλλει ως λόγους έφεσης ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ικανοποιείται η δεύτερη προϋπόθεση του Άρθρου 32 του Ν.14/60 ότι υπάρχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας της εφεσίβλητης στην κυρίως αίτηση (πρώτος λόγος), ότι λανθασμένα εξέδωσε προσωρινό διάταγμα στα πλαίσια μονομερούς αίτησης κατά παράβαση της σχετικής νομολογίας (δεύτερος λόγος), ότι λανθασμένα έκρινε ότι οι σοβαρές κατηγορίες που αναφέρονται στην απόφαση καθώς και η καταχώρηση της υπό κρίση υπόθεσης αποτελούν από μόνα τους συζητήσιμη υπόθεση (τρίτος λόγος), ότι λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ικανοποιείται και η τρίτη προϋπόθεση του Άρθρου 32 του Ν.14/60 (τέταρτος λόγος), ότι λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη το πραγματικό γεγονός ότι στο συζυγικό οίκο ο εφεσείοντας διατηρεί συνεργείο επιδιόρθωσης αυτοκινήτων, που είναι και η μοναδική του εργασία, καθότι δεν παρουσιάστηκε οποιαδήποτε άδεια λειτουργίας επαγγελματικού χώρου στον υπόγειο χώρο της συζυγικής κατοικίας, ενώ από την άλλη καταλήγει ότι ο εφεσείοντας έχει εισοδήματα και ως εκ τούτου δύναται να μετακινηθεί και περαιτέρω δέχεται ότι η εφεσίβλητη του προσφέρει στέγη για να διαμείνει (πέμπτος λόγος), ότι λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καθυστέρηση στην προώθηση της αίτησης για κάποιο χρονικό διάστημα ενόψει των ειδικών συνθηκών από την ξαφνική απομάκρυνση των παιδιών από το περιβάλλον τους δεν μπορεί να αποβεί μοιραία και ότι έχει καταδειχθεί, ότι η μετακίνηση των παιδιών από την οικογενειακή κατοικία ήταν τραυματική και ως εκ τούτου η εφεσίβλητη νομιμοποιείτο ανά πάσα στιγμή να αποταθεί και να ζητά την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων (έκτος λόγος), ότι λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη του το σύνολο της μαρτυρίας του εφεσείοντα η οποία αντίκρουσε με επιτυχία όλες τις θέσεις της εφεσίβλητης που περιέχονται στην ένορκη δήλωση της που υποστηρίζει την μονομερή αίτηση της ημερομηνίας 22.12.2021 (έβδομος λόγος), ότι λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συνύπαρξη των συζύγων στον ίδιο χώρο, ακόμα και με τον εφεσείοντα να διαμένει στον υπόγειο χώρο, είναι αδύνατη (όγδοος λόγος), και τέλος ότι λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι δίκαιο και πρόσφορο να οριστικοποιηθούν τα προσωρινά διατάγματα (ένατος λόγος).
Η εφεσίβλητη, με τη μονομερή αίτηση της, επικαλέστηκε το Άρθρο 17(1) του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμου του 1990 (Ν.23/90), οι διατάξεις του οποίου, καθόσο μέρος αφορούν στην υπό κρίση αίτηση, προβλέπουν τα εξής:
«Σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης ή σε περίπτωση που δίνεται γνωστοποίηση στον Επίσκοπο ή στον αρμόδιο θρησκευτικό ηγέτη σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 3 και 10, αντίστοιχα, του περί Απόπειρας Συνδιαλλαγής και Πνευματικής Λύσης του Γάμου Νόμου ή σε περίπτωση που καταχωρείται αγωγή διαζυγίου, το Οικογενειακό Δικαστήριο μπορεί, ύστερα από αίτηση ενός από τους συζύγους, εφόσο το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας και ενόψει των ειδικών συνθηκών του καθενός από τους συζύγους και του συμφέροντος των παιδιών, να παραχωρήσει στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολόκληρου ή τμήματος του ακινήτου που χρησιμεύει ως κύρια διαμονή των ιδίων (οικογενειακή στέγη), ανεξάρτητα από το ποιος από αυτούς είναι κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο το δικαίωμα της χρήσης του. Η απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου υπόκειται σε αναθεώρηση, όταν το επιβάλλουν οι περιστάσεις.».
Όπως λέχθηκε στην απόφαση Βουνού v. Βουνού (1995) 1 Α.Α.Δ. 168:
«Γνώμονας για την άσκηση των εξουσιών του Οικογενειακού Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 17(1) και (2) (οικογενειακή στέγη και η χρήση των απαραίτητων για ξεχωριστή εγκατάσταση), είναι η επιείκεια, έννοια συνυφασμένη με τη δικαιοσύνη. Ό,τι ο νομοθέτης επεδίωξε με τις διατάξεις του Άρθρου 17, ήταν ο περιορισμός στο βαθμό του εφικτού των δυσμενών επιπτώσεων για την οικογένεια από τη διακοπή της συμβίωσης.»
Το πιο πάνω Άρθρο δίνει τη δυνατότητα στο Δικαστήριο να παραχωρεί τη χρήση της οικογενειακής στέγης, ακόμα και στο σύζυγο που δεν είναι ο ιδιοκτήτης.
Η εφεσίβλητη, στην ένορκο δήλωση που υποστήριζε την αίτηση της, ισχυρίστηκε ότι τα σοβαρά προβλήματα στην έγγαμη σχέση παρουσιάστηκαν 3 χρόνια περίπου πριν τη διάσταση, λόγω του βίαιου χαρακτήρα του εφεσείοντα. Η διάσταση επήλθε στις 4.7.2021 όταν ο εφεσείοντας την κτύπησε και την απείλησε ότι θα την σκοτώσει. Η ίδια κατήγγειλε το περιστατικό στην Αστυνομία, για το οποίο καταχωρήθηκε ποινική υπόθεση εναντίον του για πρόκληση σωματικής βλάβης και άσκηση οικογενειακής βίας και έχουν εκδοθεί περιοριστικά μέτρα να μην την πλησιάζει στα 200 μέτρα. Λόγω της βίαιης συμπεριφοράς του, η ίδια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μαζί με τα παιδιά τη συζυγική στέγη «άρον άρον» και να ενοικιάσει ακίνητο, το οποίο, κατά την ίδια, δεν καλύπτει τις ανάγκες τους. Στις 14.8.2021 ο εφεσείοντας απέστειλε σε φιλικά πρόσωπα και στην αδελφή της, φωτογραφίες με προσωπικές της στιγμές, απειλώντας την ότι αν δεν καταβάλει το ποσό των €50.000,00, τότε θα τις δημοσιεύσει στο διαδίκτυο. Για την παράνομη αυτή ενέργεια του, καταχωρήθηκε ενώπιον Κακουργιοδικείου ποινική υπόθεση και εκδόθηκαν επίσης περιοριστικά μέτρα. Σύμφωνα με τη θέση της, έχουν δημιουργηθεί στην ίδια και στα παιδιά προβλήματα υγείας και αισθήματα φόβου και ανασφάλειας. Τα παιδιά δυσκολεύονται στον προσωρινό χώρο διαμονής που διευθέτησε, αφού όλα τα προσωπικά τους αντικείμενα, βιβλία και παιγνίδια, βρίσκονται στη συζυγική κατοικία.
Από την άλλη πλευρά, ο εφεσείοντας αρνήθηκε όσα του καταλόγισε η σύζυγος του αναφορικά με την κατ' ισχυρισμό βίαιη συμπεριφορά του. Ως προς το επεισόδιο της διάστασης στις 4.7.2021, έδωσε τη δική του εκδοχή. Στις 3.7.2021 πήγαν μαζί σε γάμο και ο ίδιος επέστρεψε στο σπίτι μόνος του, στις 1:00 π.μ. της 4.7.2021, αφού η εφεσίβλητη αρνείτο πεισματικά να τον ακολουθήσει, ήταν μεθυσμένη και κάπνιζε μανιωδώς. Η εφεσίβλητη επέστρεψε στις 2:00π.μ., του επιτέθηκε, τον ύβρισε και εγκατέλειψε το συζυγικό οίκο. Επέστρεψε στις 8:30 π.μ. της ίδιας μέρας, δηλαδή της 4.7.2021, πήρε τα παιδιά και έφυγε οριστικά. Ο ίδιος παραδέχθηκε την καταχώριση των δύο ποινικών υποθέσεων εναντίον του, αρνήθηκε όμως ότι η μία εκ των δύο είναι καταχωρημένη ενώπιον Κακουργιοδικείου.
Οι λόγοι έφεσης 1 και 3 θα εξεταστούν μαζί, εφόσον και οι δύο αφορούν τη δεύτερη προϋπόθεση του Άρθρου 32 του Ν.14/60.
Ισχυρίζεται ο εφεσείοντας στην αιτιολόγηση των πιο πάνω λόγων έφεσης, ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο προχώρησε σε εξαγωγή συμπερασμάτων επί της βασιμότητας των κατηγοριών που εξαπέλυσε η εφεσίβλητη εναντίον του, καθότι η μαρτυρία της προς υποστήριξη της μονομερούς της αίτησης χαρακτηρίζεται από αοριστίες, οι οποίες απαντήθηκαν από τον ίδιο στην ένορκη του δήλωση που υποστήριζε την ειδοποίηση περί προθέσεως ενστάσεως και αυτός δεν αντεξετάστηκε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στους αντικρουόμενους ισχυρισμούς των διαδίκων. Ορθά εξήγησε πως δεν θα αξιολογούσε τη μαρτυρία προς τον σκοπό κατάληξης σε ευρήματα, έργο της ουσίας της υπόθεσης.
Συμφωνούμε με την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι πληρείται η δεύτερη προϋπόθεση του Άρθρου 32 του Ν.14/60. Η εφεσείουσα, με την ένορκη της δήλωση, κατάφερε να αποδείξει ότι υπάρχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας υπό την έννοια της «συζητήσιμης υπόθεσης» (Parico Aluminium Designs Ltd v. Muskita Aluminium Co Ltd κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 2015). Είναι παραδεκτό ότι δημιουργούντο σοβαρά επεισόδια μεταξύ των διαδίκων, ότι η εφεσίβλητη έκανε καταγγελίες στην Αστυνομία και ότι εκκρεμούν ποινικές υποθέσεις εναντίον του εφεσείοντα σε σχέση με τις καταγγελίες της εφεσίβλητης. Περαιτέρω, ένα από τα κριτήρια που θέτει το Άρθρο 17(1) του Ν. 23/90 είναι οι λόγοι επιείκειας και το συμφέρον των παιδιών. Τα παιδιά, στην υπό κρίση υπόθεση, έχουν ως τόπο διαμονής τους τον εκάστοτε τόπο διαμονής της εφεσίβλητης στη Λεμεσό με βάση προσωρινό διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ. 29.11.2021. Η ύπαρξη του εν λόγω διατάγματος δεν αμφισβητείται. Ο παράγοντας αυτός προσμετρά προς όφελος της εφεσίβλητης, με την έννοια ότι ως ένας από τους δύο συζύγους και ως γονέας με τον οποίο διαμένουν τα τέκνα, έχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας. Οι λόγοι επιείκειας υπαγορεύουν συνήθως την παραχώρηση της οικογενειακής στέγης στο σύζυγο με τον οποίο διαμένουν τα παιδιά (βλ. Σύγγραμμα Οικογενειακό Δίκαιο, Έφη Κουνουγέρη Μανωλεδάκη, Τόμος Ι, 8η Έκδοση, σελ. 305).
Είναι φανερό από το σύνολο της μαρτυρίας ότι υπήρχαν αρκετά δεδομένα για στοιχειοθέτηση ορατής πιθανότητας επιτυχίας, ακόμα και στην απουσία οποιασδήποτε αντεξέτασης του εφεσίβλητου από την εφεσείουσα.
Οι λόγοι έφεσης 1 και 3 απορρίπτονται.
Ο εφεσείοντας, με τον τέταρτο λόγο έφεσης, αμφισβητεί την κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι πληρείται η τρίτη προϋπόθεση του Άρθρου 32 του Ν.14/60.
Στην απόφαση Κατσουρίδης v. Κατσουρίδη (1997) 1 Α.Α.Δ. 415 η οποία αφορούσε την έκδοση προσωρινού διατάγματος αποκλειστικής χρήσης της οικογενειακής στέγης δυνάμει του Άρθρου 17 του Ν.23/90, παρατέθηκε επιδοκιμαστικά απόσπασμα από την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή ως προς το πως πρέπει να προσεγγίζεται η τρίτη προϋπόθεση του Άρθρου 32 του Ν.14/60 στις υποθέσεις τέτοιας φύσεως:
«Ο εφεσείων δεν αμφισβήτησε ούτε την τρίτη από τις προϋποθέσεις της επιφύλαξης στο άρθρο 32(1). Το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρθηκε στο σύγγραμμα του David Bean, Injunctions, 5η έκδοση σελ. 149 ως προς τη δυνατότητα του Δικαστηρίου για άμεση παρέμβαση με παρεμπίπτον διάταγμα στις περιπτώσεις οικογενειακών διαφορών που απολήγουν σε πράξεις βίας ή που επηρεάζουν την ευημερία ανηλίκων για να καταλήξει πως "οι πληγωμένες σχέσεις και τα τραυματισθέντα συναισθήματα των διαδίκων και των ανηλίκων δεν αποτιμούνται σε χρήμα και δεν αποκαθίστανται μεταγενέστερα.»
Η ευπαίδευτη πρωτόδικος Δικαστής κατέληξε ως εξής, σε συνάρτηση με την τρίτη προϋπόθεση:
«Το ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο εκτός αν εκδοθεί τέτοιο διάταγμα, όπως επισημαίνεται στην Κατσουρίδης v. Κατσουρίδης (1997) 1(Α) Α.Α.Δ. 415 «δεν πρέπει να συναρτάται με τη στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς όπως στις υποθέσεις των πολιτικών Δικαστηρίων.»
Η παρούσα υπόθεση αφορά τις οικογενειακές σχέσεις των συζύγων. Οι δυσμενείς συνέπειες στη ψυχολογική κατάσταση της Αιτήτριας και των παιδιών, αλλά και η απομάκρυνση της ίδιας και των παιδιών από το σπίτι τους που διατηρούν τα προσωπικά αντικείμενα τους, δεν μπορούν να αποτιμηθούν σε χρήμα, ούτε μπορούν να αποκατασταθούν σε μεταγενέστερο στάδιο με την επιδίκαση αποζημιώσεων.»
Συμφωνούμε απόλυτα με τις πιο πάνω διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι, λόγω της φύσης της υπόθεσης, οι δυσμενείς συνέπειες στην εφεσίβλητη και στα παιδιά δεν μπορούν να αποτιμηθούν με χρήμα. Οι αποζημιώσεις δεν θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν την αξίωση της.
Ο τέταρτος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης συμπλέκεται με τον έκτο λόγο έφεσης και γι' αυτό θα τους εξετάσουμε μαζί. Ο εφεσείοντας προβάλλει τη θέση ότι δεν κατεδεικνύετο το κατεπείγον, εφόσον η εφεσίβλητη εγκατέλειψε το συζυγικό οίκο με τα παιδιά στις 4.7.2021 και η ενδιάμεση αίτηση καταχωρήθηκε στις 22.12.2021. Οι συγκρούσεις μεταξύ των διαδίκων και οι τυχόν δυσμενείς συνέπειες για τα παιδιά είχαν τερματιστεί.
Είναι πάγια νομολογία ότι το κατ' επείγον για παροχή θεραπείας αποτελεί δικαιοδοτικό όρο και μόνο όταν καταδεικνύεται, δικαιολογείται η έκδοση προσωρινού διατάγματος μονομερώς (Βλ. Αμβροσιάδου κ.α. v. Coward κ.ά. (2013) 1 (Α) Α.Α.Δ. 78, Ανδρέας Βγενόπουλος κ.ά. v. Cyprus Popular Bank Public Co Ltd και Ευθύμιος Μπουλούτας κ.ά. v. Cyprus Popular Bank Public Co Ltd, Πολιτικές Εφέσεις Ε141/2014 και Ε142/2014, ημερ. 13.9.2023, Euroenergy Investmens Limited κ.ά. v. Primafacio Ltd, Πολιτική Έφεση Αρ. Ε150/2022, ημερ. 16.10.2023).
Σύμφωνα με την εφεσίβλητη, όπως φαίνεται από την ένορκη δήλωση της, οι δυσμενείς συνέπειες της διάστασης και οι συγκρούσεις δεν τερματίστηκαν με τη διάσταση. Αναφέρθηκε σε γεγονός που επεσυνέβη στις 14.8.2021, μετά δηλαδή τη διάσταση, κατά το οποίο σύμφωνα με την ίδια, ο εφεσείοντας την απείλησε ότι θα δημοσιεύσει φωτογραφίες με προσωπικές της στιγμές. Αναφέρθηκε επίσης στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά της και η ίδια, λόγω του ότι βρίσκονται μακριά από την οικογενειακή στέγη και στο ότι είναι επείγον να εκδοθεί προσωρινό διάταγμα αποκλειστικής χρήσης.
Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, στις 29.11.2021, μετά δηλαδή τη διάσταση, αποκρυσταλλώθηκε και το θέμα του τόπου διαμονής των ανηλίκων με την εφεσίβλητη, με την έκδοση σχετικού προσωρινού διατάγματος. Στις 22.12.2021 καταχωρήθηκε η κυρίως αίτηση και αυθημερόν, η υπό κρίση μονομερής αίτηση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στην αρχή ότι στις μονομερείς αιτήσεις για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων πρέπει να καταδεικνύεται το επείγον του αιτήματος, συσχέτισε την εγκυρότητα της μονομερούς αίτησης με τη φύση της αξίωσης και τις ειδικές συνθήκες λόγω της ύπαρξης των ανηλίκων και κατέληξε ότι η πάροδος κάποιου χρονικού διαστήματος μέχρι την καταχώριση της υπό κρίση αίτησης δεν θα μπορούσε να αποβεί μοιραία, ότι είχε καταδειχθεί το επείγον και ότι η εφεσίβλητη νομιμοποιείτο να ζητά την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.
Η πιο πάνω προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν ορθή και πλήρως συμβατή με την ιδιαίτερη φύση της υπό κρίση αίτησης. Εφόσον υπήρχε συζητήσιμη υπόθεση με ορατή πιθανότητα επιτυχίας, η προστασία του συμφέροντος των παιδιών καθίστατο επείγον ζήτημα. Ο χρόνος που μεσολάβησε από τη διάσταση μέχρι την καταχώρηση της μονομερούς αίτησης, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, δεν θα μπορούσε να είναι μοιραίος. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν παρεξέκλινε της πάγιας νομολογίας σε σχέση με το επείγον.
Για τους πιο πάνω λόγους, ο δεύτερος και ο έκτος λόγος έφεσης απορρίπτονται.
Παραπονείται ο εφεσείοντας, με τον πέμπτο λόγο έφεσης, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη ότι ο ίδιος διατηρεί στο συζυγικό οίκο συνεργείο επιδιόρθωσης οχημάτων.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, σε σχέση με αυτό, ανέφερε τα ακόλουθα:
«Ο καθένας δίνει τη δική του εκδοχή για το θέμα των εισοδημάτων του. Δεν είναι όμως για αξιολόγηση των αντικρουόμενων ισχυρισμών. Αυτό θα γίνει όταν το Δικαστήριο θα έχει ενώπιον του ολοκληρωμένη τη μαρτυρία των διαδίκων και θα αξιολογήσει την αξιοπιστία τους. Εκείνο που είναι φανερό ότι και ο Καθ' ου η Αίτηση έχει εισοδήματα, η Αιτήτρια του προσφέρει στέγη για να διαμείνει, επίσης έχει την επικαρπία της κατοικίας που ενεγράφη στο όνομα της θυγατέρας τους και επομένως δικαιούται της αναλογίας του ενοικίου το οποίο και εισπράττεται. Όσον αφορά τη θέση του ότι στο συζυγικό οίκο διατηρεί συνεργείο επιδιόρθωσης αυτοκινήτων, από το Τεκμήριο 8 που παρουσίασε η Αιτήτρια φαίνεται ο Καθ' ου η Αίτηση να απαγορεύει την είσοδο σε όλους, επίσης ως «ωράριο εργασίας» αναφέρει τα ακόλουθα: «Ότι ώρα γουστάρω». Ούτε και εξηγήθηκε η απαγόρευση εισόδου, εφόσον είναι χώρος εργασίας, ούτε και παρουσιάστηκε οποιοδήποτε άδεια λειτουργίας επαγγελματικού χώρου στον υπόγειο χώρο της συζυγικής κατοικίας.»
Δεν συμφωνούμε με τη θέση του εφεσείοντα ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τη θέση του ότι διατηρεί συνεργείο επιδιόρθωσης αυτοκινήτων στην οικογενειακή στέγη. Το Δικαστήριο συνεκτίμησε τους λόγους επιείκειας που αφορούν τον εφεσείοντα, εξέφρασε προβληματισμό με το παραδεκτό γεγονός της ύπαρξης πινακίδας που απαγορεύει την είσοδο σε όλους στο γκαράζ του και κατέληξε ότι το ισοζύγιο της ευχέρειας έκλινε, για σκοπούς προσωρινού διατάγματος, υπέρ της εφεσίβλητης, με την οποία θα διέμεναν και τα ανήλικα.
Ο πέμπτος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Ο έβδομος λόγος έφεσης και η αιτιολογία αυτού, ότι το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη το σύνολο της μαρτυρίας του, παρόλο που δεν αντεξετάστηκε, είναι ανεδαφικός. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, εξέτασε τις θέσεις και των δύο πλευρών και χωρίς να εξετάσει την ουσία των αντικρουόμενων ισχυρισμών, κατέληξε ότι πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις του Άρθρου 32 του Ν.14/60. Η κατάληξη του, με βάση τα ενώπιον του δεδομένα και παραδεκτά γεγονότα ήταν εύλογα επιτρεπτή. Τυχόν αντεξέταση του εφεσείοντα δεν θα προσέθετε οτιδήποτε.
Ο έβδομος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Με τον όγδοο λόγο έφεσης προβάλλεται το εσφαλμένο της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι είναι αδύνατη η συνύπαρξη των διαδίκων στον ίδιο χώρο. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε τα ακόλουθα:
«Μελετώντας την παρούσα υπόθεση, εκείνο που αναδύεται έντονα από την ενώπιον μου μαρτυρία είναι η ύπαρξη σοβαρών εντάσεων στη σχέση των διαδίκων που οδήγησαν την Αιτήτρια να εγκαταλείψει όπως η ίδια αναφέρει «άρον-άρον» τη συζυγική στέγη με τα παιδιά τους. Επίσης την οδήγησαν να καταγγείλει τον Καθ' ου η Αίτηση στην Αστυνομία, γεγονός που δεν έχει αμφισβητηθεί από τον Καθ' ου η Αίτηση. Το ότι καταχωρήθηκαν ποινικές υποθέσεις εναντίον του Καθ' ου η Αίτηση και αυτό δεν έχει αμφισβητηθεί. Μάλιστα έχουν εκδοθεί μέτρα με τα οποία απαγορεύεται στον Καθ' ου η Αίτηση όπως την πλησιάζει σε κάποια απόσταση. Δεν έχει εκδοθεί βέβαια μέχρι σήμερα οποιαδήποτε καταδικαστική απόφαση. Η ύπαρξη των ποινικών υποθέσεων εναντίον του όμως, αποτελεί γεγονός το οποίο δεν έχει αμφισβητηθεί. Περαιτέρω από την ένορκη πολυσέλιδη ένορκη δήλωση του Καθ' ου η Αίτηση, αν και ο ίδιος προσπαθεί να παρουσιάσει τη σχέση τους ως καλή, εφόσον όπως αναφέρει πήγαιναν μαζί και ταξίδια, εντούτοις οι απαξιωτικές και προσβλητικές για τη σύζυγο του αναφορές ως μιας συζύγου εθισμένης σε αλκοόλ, μιας μητέρας που δεν αποτελεί καλό πρότυπο για τα ανήλικα τέκνα τους, αλλά και μιας ανήθικης γυναίκας με την οποία μάλιστα και ο ίδιος προέβαινε σε ανηθικότητες, δεν μπορούν να στηρίξουν τα όσα αναφέρει για τη καλή σχέση μεταξύ τους. Μάλιστα όπως ο ίδιος αναφέρει τρία χρόνια πριν της διάσταση του δημιουργήθηκαν υποψίες με τη συμπεριφορά της. Επομένως η συνύπαρξη των συζύγων στην ίδια στέγη με τις διάφορες εντάσεις και αλληλοκατηγορίες, ασφαλώς επέβαλλαν τη χωριστή διαμονή τους για το συμφέρον των παιδιών τους.»
Κρίνουμε ότι το πιο πάνω συμπέρασμα του Δικαστηρίου από την ενώπιον του μαρτυρία και για σκοπούς προσωρινού διατάγματος ήτο εύλογο και δεν υπάρχει λόγος παρέμβασης μας.
Ο όγδοος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Ορθή, με βάση τα δεδομένα που είχε ενώπιον του, ήτο και η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι ήτο δίκαιο και πρόσφορο να εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα.
Ο ένατος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Εν κατακλείδι, η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα και υπέρ της εφεσίβλητης, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2.200,00 πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει.
Δ. ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ.
Μ. ΑΜΠΙΖΑΣ, Δ.
Μ. ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ.