ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΕΦΕΤΕΙΟ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                 (Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 105/2019)

 

27 Noεμβρίου, 2023

 

[ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

ΟΛΓΑ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΥ,

                                                                                                          Εφεσείουσα,

v.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ 

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

                                                                                                          Εφεσίβλητης.

 

--------------------

 

   Χριστάκης Θ. Χριστάκη, για Εφεσείουσα.

 Δ. Εργατούδη (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού  Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για Εφεσίβλητη.

--------------------

 

ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Δ. Λυσάνδρου.

-----------------------------

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.: Η Eπιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (εφεξής «η ΕΔΥ») αποφάσισε, μετά από πρόταση της Αρχιπρωτοκολλητού, να μεταθέσει την Εφεσείουσα/Αιτήτρια (η οποία υπηρετούσε ως στενογράφος στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού) από την 1.9.2015 και για περίοδο ενός έτους στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, αφού έλαβε υπόψη την προηγηθείσα ένστασή της σε μια τέτοια ενδεχόμενη μετάθεση, κρίνοντας -παρά την ένσταση- ότι η μετάθεση απαιτείται για το συμφέρον της υπηρεσίας.

 

Συγκεκριμένα, η Αρχιπρωτοκολλητής είχε προτείνει (με επιστολή της ημερ. 24.6.2015) στην ΕΔΥ τη μετάθεση της Εφεσείουσας/Αιτήτριας προς ικανοποίηση υπηρεσιακών αναγκών, σε δε δεύτερή της γενικότερη επιστολή (ιδίας ημερομηνίας) προς την ΕΔΥ, επισύναψε κατάλογο με (μεταξύ άλλων) τις απλές και ανώτερες στενογράφους (και το υπηρεσιακό τους καθεστώς, περιλαμβανομένων των τυχόν προηγούμενων μεταθέσεών τους) οι οποίες υπηρετούσαν τότε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, αποδίδοντας ως εξής το σκεπτικό πίσω από τις προτεινόμενες μεταθέσεις:

 

«Οι στενογράφοι του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, λόγω του μεγάλου αριθμού στενογράφων που έχουν τη μόνιμη διαμονή τους στη Λεμεσό, και λόγω της μη ύπαρξης του αναγκαίου αριθμού στα υπόλοιπα Δικαστήρια, μετατίθενται εκ περιτροπής και μόνο για περίοδο ενός έτους για την κάλυψη των αναγκών των υπόλοιπων Δικαστηρίων.

 

 [.]

 

Κριτήριο για τις εν λόγω μεταθέσεις είναι εκείνο του ολιγότερου χρόνου (όπως προκύπτει από τους προσωπικούς φακέλους) υπηρεσίας εκτός πόλης, μεταξύ ομοιόβαθμων υπαλλήλων.

 

Σημειώνεται ότι οι στενογράφοι που υπηρετούν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού με αύξοντα αριθμό 1-7 είναι Ανώτερες Στενογράφοι Δικαστηρίου οι οποίες στη βάση προφορικής και άτυπης συμφωνίας η οποία επήλθε μεταξύ όλων των στενογράφων (Ανώτερες και μη) μετατίθενται και υπηρετούν εκ περιτροπής για περίοδο ενός έτους στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου ως επίσης και στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας-Αμμοχώστου για να καλύψουν τις ανάγκες των Δικαστηρίων, αρχής γενομένης το 2011 από την ιεραρχικά νεώτερη στη θέση Ανώτερης Στενογράφου.

 

Σε συνέχεια των πιο πάνω, σας αναφέρω ότι από το 2014 και με αφορμή την παγοποίηση των προαγωγών (Ο περί Απαγόρευσης Πλήρωσης Κενών Θέσεων στο Δημόσιο και στον Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα (Ειδικές Διατάξεις) Νόμος του 2013 (Ν. 21(Ι)/2013) έχει αποφασισθεί εκ νέου όπως οι Ανώτερες Στενογράφοι, που έχουν συμπληρώσει 30 χρόνια υπηρεσίας, δεν θα υπόκεινται σε μετάθεση σε άλλο Δικαστήριο καθότι θα υπηρετούν μόνο στην έδρα τους.».

 

 

Κατά τη συνεδρία της ημερ. 28.7.2015, η ΕΔΥ αποφάσισε την μετάθεση (μεταξύ άλλων) της Εφεσείουσας/Αιτήτριας, υιοθετώντας το σκεπτικό της Αρχιπρωτοκολλητού, πως με τη μετάθεση θα εξυπηρετηθούν υπηρεσιακές ανάγκες, συνεπώς, η μετάθεση επιβάλλετο από το συμφέρον της υπηρεσίας. 

 

Ειρήσθω ότι η ΕΔΥ αποφάσισε ταυτόχρονα -πέραν της μετάθεσης της Εφεσείουσας/Αιτήτριας- και τη μετάθεση και άλλων τεσσάρων απλών στενογράφων και μιας ανώτερης στενογράφου, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού  σε άλλα επαρχιακά Δικαστήρια.

 

Η Εφεσείουσα/Αιτήτρια ενημερώθηκε περί της αποφασισθείσας μετάθεσής της μέσω επιστολής της ΕΔΥ ημερ. 29.7.2015 και προσέβαλε αυτή την απόφαση με την Προσφυγή Αρ. 1309/2015 η οποία απορρίφθηκε, εξ ου και η ενώπιόν μας έφεση.


Ο κεντρικός άξονας των λόγων έφεσης είναι το παράπονο της Εφεσείουσας/Αιτήτριας πως η μετάθεσή της αποφασίστηκε στο πλαίσιο ενός ευρύτερου πλάνου κάλυψης των περί στενογράφησης αναγκών του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, μέσω της εκ περιτροπής ετήσιας μετάθεσης   των στενογράφων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με εξαίρεση όμως (από αυτό το σύστημα εκ περιτροπής μετάθεσης) δύο ανώτερων στενογράφων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που συμπλήρωσαν 30 έτη υπηρεσίας (εφεξής «οι δύο αρχαιότερες ανώτερες στενογράφοι»).

 

Κατά την Εφεσείουσα/Αιτήτρια, η  εξαίρεση των δύο αρχαιότερων ανώτερων στενογράφων από το πλάνο της εκ περιτροπής μετάθεσης (στο οποίο η ίδια περιλήφθηκε) συνιστά άνιση μεταχείριση ίσων, υπό την έννοια ότι η ίδια και οι δύο αρχαιότερες ανώτερες στενογράφοι ανήκουν στην ίδια ομοιογενή κατηγορία και, παρά ταύτα, η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά αυθαίρετη δυσμενή διάκριση σε βάρος της, επιβάλλοντάς της άχθος στο οποίο δεν υπόκεινται οι δύο αρχαιότερες ανώτερες στενογράφοι.

 

Αυτή η (σε βάρος της) άνιση μεταχείριση ίσων, συνεχίζει η  Εφεσείουσα/Αιτήτρια, αντίκειται στην Αρχή της Ισότητας, στο (περί μεταθέσεων) Άρθρο 48 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων (εφεξής «ο Νόμος 1 του 1990») και στις γενικές αρχές διοικητικού δικαίου.

 

Ως εκ τούτου, η Εφεσείουσα/Αιτήτρια διατείνεται ότι η προσβαλλόμενη μετάθεση είναι ποικιλοτρόπως παράνομη, προïόν πλάνης και ανεπαρκούς έρευνας, αναιτιολόγητη και εκτός των επιτρεπτών ορίων της διακριτικής ευχέρειας της ΕΔΥ.

 

Δεδομένου αυτού του κεντρικού ισχυρισμού της Εφεσείουσας/Αιτήτριας, ο οποίος συνιστά τον πυρήνα  όλων των λόγων έφεσης, έκαστον εκ των οποίων έχουμε δεόντως και αυτοτελώς εξετάσει, αποφαινόμαστε σφαιρικά και τους κρίνουμε ως αβάσιμους και απορριπτέους, για τους εξής λόγους, χωρίς να χρειάζεται να υπεισέλθουμε σε επιμέρους λεπτομέρειές τους:

 

Για την εξέταση του ισχυρισμού περί παράβασης της Αρχής της Ισότητας, η οποία επιτάσσει την ίση μεταχείριση ίσων και την άνιση μεταχείριση άνισων (Άρθρο 38(3) των περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμων), δέον να κριθεί κατά πόσο η Εφεσείουσα/Αιτήτρια και οι δύο αρχαιότερες ανώτερες στενογράφοι εμπίπτουν σε ομοιογενή κατηγορία, ώστε να θεωρούνται όλες ίσες.

 

Αυτό το ζήτημα δεν μπορεί παρά να αξιολογηθεί στη βάση του περιεχομένου του οικείου διοικητικού φακέλου.  Συναφώς, η ΕΔΥ αποφάσισε την επίδικη μετάθεση χωρίς να πραγματευτεί εξ ιδίων το θέμα της εξαίρεσης των δύο αρχαιότερων ανώτερων στενογράφων· εντούτοις, με το να υιοθετήσει τις προτάσεις της Αρχιπρωτοκολλητού για τις μεταθέσεις (όπως αναφέρει ρητά το πρακτικό ημερ. 28.7.2015 της ΕΔΥ), τεκμαίρεται ότι σιωπηρώς υιοθετεί και το σκεπτικό της Αρχιπρωτοκολλητού,  το οποίο είναι αυτό της επιστολής της ημερ. 24.6.2015 προς την ΕΔΥ το οποίο έχουμε παραθέσει ανωτέρω.

 

 

 

Εγκύπτοντας επί του σκεπτικού της άνω επιστολής, αναφύονται τα εξής:

-κριτήριο για τις προτεινόμενες μεταθέσεις είναι ο λιγότερος χρόνος μετάθεσης μεταξύ ομοιοβάθμων·

-υπήρχε άτυπη και προφορική συμφωνία (μεταξύ όλων των στενογράφων, ανωτέρων και απλών) για την εκ περιτροπής ετήσια μετάθεση των ανώτερων στενογράφων οι οποίες υπηρετούσαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού·

- οι εξαιρούμενες από το πλάνο εκ περιτροπής μεταθέσεις ήταν οι ανώτερες στενογράφοι που συμπλήρωσαν 30 έτη υπηρεσίας.

 

Εκ των ανωτέρω, συνάγεται ότι οι απλές στενογράφοι του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (στις οποίες εντάσσετο κατά τον ουσιώδη χρόνο η Εφεσείουσα/Αιτήτρια) δεν ήταν εναλλάξιμες με τις ανώτερες στενογράφους του ίδιου Δικαστηρίου, για τον σκοπό της εκ περιτροπής ετήσιάς τους μετάθεσης σε άλλα επαρχιακά Δικαστήρια.

 

Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από το ότι ο διαφορετικός τίτλος των «ανώτερων στενογράφων» έναντι των (απλών) «στενογράφων» τεκμαίρει την υπηρεσία των πρώτων σε διαφορετική βάση, με διαφορετικό σχέδιο υπηρεσίας και με  διαφορετικά καθήκοντα, από ότι οι τελευταίες, αυτό δε το τεκμήριο συνηγορεί κατά της εναλλαξιμότητας των ανώτερων με τις απλές στενογράφους για σκοπούς μετάθεσης.

Επίσης, το άνω συμπέρασμα υποστηρίζεται από το γενικότερο πλάνο των μεταθέσεων τις οποίες η ΕΔΥ αποφάσισε κατά την 28.7.2015 (ομού με την μετάθεση της Εφεσείουσας/Αιτήτριας).

 

Συγκεκριμένα -

 

(α) δύο απλές στενογράφοι μετατέθηκαν από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας Αμμοχώστου, και δύο άλλες απλές στενογράφοι αντιστρόφως·

 

(β) τρεις απλές στενογράφοι (περιλαμβανομένης της Εφεσείουσας/Αιτήτριας) μετατέθηκαν από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, και τρεις άλλες απλές στενογράφοι αντιστρόφως· και

 

(γ) μια ανώτερη στενογράφος μετατέθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, και μια άλλη ανώτερη στενογράφος αντιστρόφως.

 

Αναφύεται, λοιπόν, πως το πλάνο μεταθέσεων διεπόταν από την αντικατάσταση ομοιόβαθμης (υπηρετούσας σε ένα επαρχιακό δικαστήριο) από ομοιόβαθμη (υπηρετούσας σε άλλο επαρχιακό Δικαστήριο), οπότε μόνο ανώτερη στενογράφος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού θα αντικαθιστούσε την ανώτερη στενογράφο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, και αυτό συντείνει στο συμπέρασμα πως οι ανώτερες στενογράφοι του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εναλλάσσονταν εκ περιτροπής μόνο μεταξύ τους για τον σκοπό μετάθεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου. 

 

Δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση καλύπτεται από τεκμήριο νομιμότητας το οποίο μπορεί να αρθεί μόνο αν η Εφεσείουσα/Αιτήτρια αποδείξει (ως οφείλει) την σε βάρος της παράβαση της Αρχής της Ισότητας, διαπιστώνουμε ότι δεν επιτυγχάνει τούτο, διότι τα προρρηθέντα στοιχεία του διοικητικού φακέλου δεικνύουν την ανομοιογένειά της με τις δύο αρχαιότερες ανώτερες στενογράφους για τις οποίες παραπονείται, και η ίδια απέτυχε να ανατρέψει αυτό το συμπέρασμα, με το να υποδείξει άλλα στοιχεία του διοικητικού φακέλου ή/και να προσάγει μαρτυρία, που να τείνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

 

Έπεται, ότι η ένταξη -στο πλάνο της εκ περιτροπής ετήσιας μετάθεσης- των εξαιρεθεισών δύο αρχαιότερων ανώτερων στενογράφων θα απέληγε σε άμβλυνση του άχθους της μετάθεσης υπέρ των υπόλοιπων πέντε ανώτερων στενογράφων του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, και όχι υπέρ και των λοιπών (απλών) στενογράφων (περιλαμβανομένης της Εφεσείουσας/Αιτήτριας) του ίδιου Δικαστηρίου.

 

Συνάγεται ότι έννομο συμφέρον να παραπονεθούν, για την εξαίρεση των δύο αρχαιότερων ανώτερων στενογράφων από την εκ περιτροπής μετάθεση, ενδεχομένως να είχαν οι πέντε άλλες ανώτερες στενογράφοι του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού οι οποίες υπόκειντο σε τέτοια μετάθεση, και όχι η Εφεσείουσα/Αιτήτρια που ήταν απλή στενογράφος, όπερ σημαίνει ότι η τελευταία δεν προβάλλει -ως λόγο ακύρωσης- την κατ' ισχυρισμόν παράβαση της Αρχής της Ισότητας μετά του απαιτούμενου εννόμου συμφέροντος (Περικλέους ν. Δήμου Κάτω Πολεμιδιών, (2009) 3 Α.Α.Δ. 37).

 

Ώς εκ τούτου, απορρίπτουμε συλλήβδην όλους τους λόγους έφεσης (περί αναιτιολόγητου, ανεπαρκούς έρευνας, κακής άσκησης διακριτικής ευχέρειας, παράβασης του Άρθρου 48 του Νόμου 1 του 1990 και της Αρχής της Χρηστής Διοίκησης), διότι όλοι βασίζονται στην εσφαλμένη θεώρηση της Εφεσείουσας/Αιτήτριας πως υπέστη (επαχθή) άνιση μεταχείριση σε βάρος της, εκ της απαλλαγής των δύο αρχαιότερων ανώτερων στενογράφων από το άχθος της εκ περιτροπής ετήσιας μετάθεσης.

 

Καταληκτική κρίση του Δικαστηρίου:

 

Η έφεση αποτυγχάνει.  Επικυρώνουμε τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης και την ορθότητα της εφεσιβαλλόμενης απόφασης ημερ. 21.5.2019 του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί της Προσφυγής Αρ. 1309/2015.  Επιδικάζουμε το ποσό των 3000 ευρώ -ως κατ' έφεση έξοδα- κατά της Εφεσείουσας/Αιτήτριας και υπέρ της Εφεσίβλητης/Καθ' ης η Αίτηση.

 

 

 

                                                        Α. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ. 

                                                                                  

                                                         Γ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Δ.

 

                                                         Δ. ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο