|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Έφεση Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης αρ. 3/23)
13 Οκτωβρίου, 2023
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ/στές]
Benyamin Steinmetz
Εφεσείοντας
v.
Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας
Εφεσίβλητου
-----------------------------
Ηλίας Στεφάνου και Έλενα Καπαρδή (κα) για Ηλίας Α. Στεφάνου ΔΕΠΕ και για Γιάννης Πολυχρόνης ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα.
Λουκάς Κάρνος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.
--------------------------
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Δ.: Θα δώσουμε από έδρας την απόφαση μας, η οποία είναι ομόφωνη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex-tempore)
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Δ.: Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων αμφισβητεί την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας με την οποία διατάχθηκε κατόπιν ακρόασης η εκτέλεση Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης ημερομηνίας 12.1.21 από το Εφετείο του Μπρασόβ της Ρουμανίας.
Θέσαμε σε αμφότερους τους συνηγόρους, το κατά πόσον το Εφετείο έχει δικαιοδοσία να ακούσει την παρούσα έφεση, ένεκα του ότι στις διατάξεις του περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης Νόμου 133(Ι)/04, όπως τροποποιήθηκε και ειδικά στο Άρθρο 25, αναφέρεται ρητά ότι ο εκζητούμενος έχει δικαίωμα έφεσης ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Οι συνήγοροι αγόρευσαν ενώπιον μας παραθέτοντας τις εκατέρωθεν θέσεις τους, αναγνωρίζοντας αμφότεροι, τη μη τροποποίηση των σχετικών νόμων και κανονισμών που προβλέπουν έφεση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ο συνήγορος για τον εφεσείοντα επισήμανε όμως ότι η ερμηνεία του περί Απονομής της Δικαιοσύνης Νόμου 33/64 δεν αφήνει άλλη επιλογή παρά το ότι το παρόν Εφετείο έχει δικαιοδοσία να ακούσει την υπό κρίση έφεση.
Σημειώνουμε ότι μετά τους μεταρρυθμιστικούς Νόμους που προέβλεψαν τον διαχωρισμό του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τη σύσταση του Εφετείου ως δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου δεν τροποποιήθηκε ο περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης Νόμος 133(Ι)/04 ώστε να μεταφερθούν οι εξουσίες του Ανωτάτου Δικαστηρίου για εκδίκαση έφεσης επί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης στο νεοσυσταθέν Εφετείο.
Στο άρθρο 25 του περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης Νόμου 133(Ι)/04 αναφέρεται ρητά ότι ο εκζητούμενος έχει δικαίωμα έφεσης ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου που διατάσσει την εκτέλεση του εντάλματος. Η ίδια πρόνοια με αναφορά σε έφεση στον Ανώτατο Δικαστήριο, συναντάται και στους περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης Διαδικαστικούς Κανονισμούς 17/21, όπου ο κανονισμός 4 (1) προβλέπει ότι έφεση κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου, καταχωρείται στο Πρωτοκολλητείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Σημειώνεται όμως ότι στο κανονισμό 4 (2) (3) και (4) του ιδίου Κανονισμού, αναφέρεται ότι η ημερομηνία ακρόασης ορίζεται από το Εφετείο, το οποίο εκδίδει την απόφασή του εντός 25 ημερών από την καταχώριση της έφεσης, ενώ παρέχεται και εξουσία για παράταση της προθεσμίας. Γίνεται δηλαδή αναφορά στο Εφετείο και όχι στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Θεωρούμε ότι το κατά πόσο το παρόν Εφετείο έχει εξουσία να εκδικάσει την υπό κρίση έφεση μπορεί να διευκρινιστεί από την ερμηνεία του περί Απονομής της Δικαιοσύνης Νόμου 33/64 όπως έχει τροποποιηθεί από τους μεταρρυθμιστικούς τροποποιητικούς Νόμους 145, 163 και 223 του 2023.
Σύμφωνα με το Άρθρο 9 (4) του Νόμου 33/64 όπως τροποποιήθηκε, το Εφετείο αποφασίζει επί πάσης εφέσεως κατά αποφάσεως οιουδήποτε άλλου Δικαστηρίου, πλην του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου και του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Με αυτό τον τρόπο, καθορίστηκε ως το κατεξοχήν δευτεροβάθμιο Δικαστήριο της χώρας.
Επίσης, σύμφωνα με το Άρθρο 15 (2) του Νόμου 33/64 η αναφορά σε οποιοδήποτε Δικαστήριο αντικαθίσταται, αναλόγως της περιπτώσεως, με αναφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο, στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο και στο Εφετείο. Πρόκειται για γενικής φύσεως διάταξη που ρυθμίζει τη μεταφορά των εξουσιών στα τρία αυτά Δικαστήρια, τα οποία έχουν προκύψει από την πρόσφατη δικαστική μεταρρύθμιση.
Είναι σαφές ότι με το Άρθρο 15 του Νόμου 33/64 ο νομοθέτης ήθελε να μεταφέρει την δευτεροβάθμια δικαιοδοσία στο Εφετείο για εκδίκαση όλων των εφέσεων χωρίς να χρειαστεί να τροποποιηθεί ο κάθε νόμος ξεχωριστά. Πρόκειται όπως προαναφέρθηκε για γενικής φύσεως διαδικαστική πρόνοια ούτως ώστε να μην είναι αναγκαία η τροποποίηση όλων των νόμων και κανονισμών που καθόριζε την δευτεροβάθμια εξουσία στο Ανώτατου Δικαστηρίου.
Ο συνδυασμός των Άρθρων 9 και 15 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης Νόμου 33/64 σε συνδυασμό με το Κανονισμό 4 (2) (3) και (4) των περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης Κανονισμών 17/21 δεν αφήνει κατά την κρίση μας αμφιβολία ότι σκοπός του νομοθέτη είναι η εκδίκαση εφέσεων όπως η παρούσα να διεξάγεται από το Εφετείο που εγκαθιδρύθηκε με την τροποποίηση του Νόμου 33/64.
Θεωρούμε ότι εάν ο νομοθέτης ήθελε να αφήσει την εξουσία αυτή στο Ανώτατο Δικαστήριο θα το προέβλεπε ρητά στο Άρθρο 9 (3) του Νόμου 33/64 που καθορίζει λεπτομερώς την δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Αντιθέτως είναι σαφές ότι με το Άρθρο 9 (4) του Νόμου 33/64 η εξουσία αυτή μετατίθεται στο Εφετείο.
Εν κατακλείδι κρίνουμε, ότι το παρόν Εφετείο έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει την παρούσα έφεση και ότι η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει μεταφερθεί με την τροποποίηση του Νόμου 33/64 στο Εφετείο προκειμένου για εκδίκαση έφεσης εναντίον της έκδοσης Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης.
Αλ. Παναγιώτου, Δ.
Μ. Παπαδοπούλου, Δ.
Ι. Στυλιανίδου, Δ.