|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 353/2019)
7 Σεπτεμβρίου, 2023
[ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ, Πρόεδρος]
[ΣΤΑΥΡΟΥ, ΚΟΝΗΣ, Δ/στές]
ARTIO DESIGNS
Eφεσείουσα/Καθ' ης η Αίτηση
v.
1. STEPHEN VAN ZUTPHEN
2. ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΙΑΚΟΥΡΗ VAN ZUTPHEN
Εφεσίβλητων/Αιτητών
------------------------------
(Αίτηση αναστολής εκτέλεσης απόφασης ημερ. 9.11.2022)
Σ. Δράκος και Δ. Κουλαφέτης, για τους εφεσίβλητους/αιτητές.
Καμία Εμφάνιση για κ.κ. Ιωαννίδης Δημητρίου ΔΕΠΕ, για την εφεσείουσα/καθ' ης η αίτηση.
Ρ. ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Στ. Σταύρου, Δ.
--------------------------
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.: Η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο έφεση έχει στο επίκεντρο την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (εφεξής το πρωτόδικο Δικαστήριο) ημερ.23.8.2019. Με την εν λόγω απόφαση, το πρωτόδικό Δικαστήριο διέταξε τους εναγομένους 1 και 2 όπως καταβάλουν στην ενάγουσα ποσό €256,970,95 σεντ πλέον τόκους και έξοδα. Στα πλαίσια ανταπαίτησης που είχε καταχωρηθεί, το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε περαιτέρω όπως η ενάγουσα μεταβιβάσει επ' ονόματι των εναγομένων 1 και 2 τον τίτλο ιδιοκτησίας επίδικης κατοικίας εντός 2 μηνών από την έκδοση της απόφασης, σημειώνοντας ότι μετά τη μεταβίβαση, θα ήταν ελεύθερη να λάβει μέτρα εκτέλεσης της εκδοθείσας απόφασης.
Η απόφαση δεν άφησε κανένα ικανοποιημένο αφού η ενάγουσα/εφεσείουσα καταχώρησε την παρούσα έφεση και οι εναγόμενοι 1 και 2/εφεσίβλητοι καταχώρησαν ειδοποίηση αντέφεσης.
Ακολούθως η εφεσείουσα καταχώρησε αίτηση στο πρωτόδικο Δικαστήριο και πέτυχε στις 20.1.2020 την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης στον βαθμό που την αφορούσε. Δηλαδή πέτυχε την αναστολή της εξ αποφάσεως υποχρέωσης για μεταβίβαση του τίτλου ιδιοκτησίας του επίδικου ακινήτου στους εφεσίβλητους 1 και 2 μέχρι τελικής εκδίκασης της παρούσας έφεσης.
Αίτηση καταχώρησαν και οι εφεσίβλητοι και πέτυχαν και αυτοί στις 14.1.2022 την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης σε ό,τι αφορά το επιδικασθέν ποσό, όχι όμως και των δικηγορικών εξόδων. Σημειώνεται ότι τα δικηγορικά έξοδα καθορίστηκαν στο ποσό των €14.849,00 πλέον €693,00 πραγματικά έξοδα πλέον τόκο πλέον ΦΠΑ.
Ούτε αυτή η απόφαση άφησε ικανοποιημένους τους εφεσίβλητους (αιτητές πλέον), αφού καταχώρησαν την παρούσα, υπό εκδίκαση Αίτηση, με την οποία ζητούν εκ νέου την αναστολή εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης μέχρι εκδίκασης της έφεσης και αντέφεσης. Μολονότι το αιτητικό της Αίτησης αναφέρεται στην πρωτόδικη απόφαση ως σύνολο, είναι πρόδηλο από την ένορκη δήλωση της Αθηνάς Τζιακουρή που τη συνοδεύει, ότι, εκείνο που ενδιαφέρει τους αιτητές και του οποίου επιζητούν τη διαφοροποίηση, είναι η διαταγή για τα δικηγορικά έξοδα. Θα πρέπει κατά την ενόρκως δηλούσα - για διάφορους λόγους τους οποίους παραθέτει - να εκδοθεί διάταγμα αναστολής και για τα δικηγορικά έξοδα, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος εξανέμισης της αξίας της αντέφεσης.
Η εφεσειούσα/καθ΄ης η αίτηση καταχώρησε στις 9.1.2023 Ειδοποίηση περί προθέσεως Ένστασης (εφεξής η 'Ενσταση) στην οποία παραθέτει 17 ειδικούς λόγους ένστασης. Το πραγματικό υπόβαθρο της Ένστασης συναντάται στη συνοδευτική ένορκη δήλωση του εκ των διευθυντών της, Γεώργιου Ροδίτη.
Πέραν των πιο πάνω εγγράφων, τα μέρη καταχώρησαν και υιοθέτησαν εμπεριστατωμένα περιγράμματα αγόρευσης στα οποία αναπτύσσουν τα εκατέρωθεν επιχειρήματα τους.
Πρωτίστως σχετική με την αναστολή απόφασης εκκρεμούσης εφέσεως είναι η Διαταγή 41.7 (1) (α) και (β) των νέων Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Οι νέοι Θεσμοί, δυνάμει της Διαταγής 60.1(1) (μεταβατική διευθέτηση) έχουν τεθεί σε ισχύ από τις 3 Ιουλίου 2023, σε σχέση με το Εφετείο. Η Διαταγή 41.7(1)(α) και (β) είναι κατ' ουσία πανομοιότυπη με τη Διαταγή 35, Θεσμοί 18 και 19 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Συνεπώς, οι υφιστάμενες νομολογιακές αρχές παραμένουν ισχυρές.
Ο Θεσμός 18 προνοεί ότι η άσκηση έφεσης δεν επενεργεί ως αναστολή εκτέλεσης της απόφασης εκτός εάν εκδοθεί σχετικό διάταγμα από το Δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση ή από το Ανώτατο Δικαστήριο. Ο Θεσμός 19 καθορίζει ότι στις περιπτώσεις όπου προβλέπεται η δυνατότητα υποβολής αίτησης είτε στο πρωτόδικο Δικαστήριο είτε στο Εφετείο, ο αιτητής οφείλει πρώτα να αποταθεί στο πρωτόδικο Δικαστήριο.
Στην ενδιάμεση απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που εκδόθηκε στις 8.11.2022 στα πλαίσια της υπόθεσης HARD ROCK RESTAURANTS (CYPRUS) LTD κ.α. v. ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΧΡ.ΠΑΝΤΑΖΑΡΗ ΛΤΔ Πολ. Έφεση 17/2021 σημειώθηκαν τα εξής:
«Η ενεργοποίηση της διάταξης του θεσμού 19, καθίσταται δυνατή υπό δύο προϋποθέσεις, την καταχώρηση πρώτον στο πρωτόδικο Δικαστήριο αίτησης και κατά δεύτερο λόγο την απόρριψη της (Thanos Club Hotels Limited v. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας κ.α. (2003) 1 ΑΑΔ 312, Christakis Pilides Construction Ltd v. Philpool Ltd, Πολ. Έφε. 185/2019 ημερ. 12/6/2020). Η αντίστοιχη πρόνοια των Rules of the Supreme Court (1958) O.58, r.12 καθιστά επιτακτική την πρόνοια για καταχώρηση πρώτα στο πρωτόδικο Δικαστήριο και μετά στο Εφετείο αντίστοιχη αίτηση προνοώντας πως:
«The application should be made in the first instance to the Court below, but if it is refused, the application to the Court of Appeal is not an appeal the jurisdiction is concurrent.»
Στην προκειμένη περίπτωση η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης δεν έχει απορριφθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο ώστε να δικαιολγείται εξ αρχής επανεξέταση από το Εφετείο. Αντίθετα η Αίτηση έχει εγκριθεί. Απλά, κατά την ενάσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, το πρωτόδικο Δικαστήριο επέλεξε να μη συμπεριλάβει στην αναστολή και τα δικηγορικά έξοδα. Ενδεχομένως η καταληκτική διατύπωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ήτοι «απορρίπτεται η αίτηση σε σχέση με τα δικηγορικά έξοδα» να μην ήταν η δέουσα. Σε διάβημα που λαμβάνεται για εκτέλεση δικαστικής απόφασης, δεν γίνεται διαχωρισμός μεταξύ της εξ αποφάσεως οφειλής και των δικηγορικών εξόδων. Κατά νομική απόρροια ούτε και στο διάβημα αναστολής υπάρχει τέτοιος διαχωρισμός, ώστε να γίνεται λόγος «για απόρριψη σε σχέση με τα δικηγορικά έξοδα».
Παρά τη διατύπωση του πρωτόδικού Δικαστηρίου, η ουσία του πράγματος δεν αλλάζει. Η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης στο πρωτόδικο Δικαστήριο εγκρίθηκε. Συνεπώς, δεν ενεργοποιείται η διάταξη του Θεσμού 19.
Η διαφωνία των αιτητών σε ό,τι αφορά τη μη συμπερίληψη των δικηγορικών εξόδων στην αναστολή θα έπρεπε να διατυπωθεί στα πλαίσια καταχωρηθείσας έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης όπως υποδείχθηκε στην HARD ROCK RESTAURANTS (CYPRUS) LTD κ.α. (ανωτέρω). Σχετική επί του προκειμένη είναι και η Τσιάτταλος v. Μαρκαντώνης Πολ.Εφεση Ε151/2017 (σχ. με Ε152/17) ημερ.29.1.2018.
Ανεξαρτήτως της πιο πάνω κατάληξης και υπό μορφή γενικής παρατήρησης, σημειώνουμε την πάγια πρακτική τα δικηγορικά έξοδα του επιτυχόντος διαδίκου να εξαιρούνται της όποιας αναστολής εκτέλεσης απόφασης εκκρεμούσης έφεσης, υπό τη ρητή ανάληψη υποχρέωσης (undertaking) του δικηγόρου να επιστραφούν σε περίπτωση ανατροπής της πρωτόδικης απόφασης (βλ. Νίκος Σταύρου Χαραλάμπους v. A. PANAGIDES CONTRACTING LTD (2001) 1Γ Α.Α.Δ. 1978 1984 και Ιωάννου v. Α/φοι Ανδρέα Καξίσιη Λτδ κ.α. (2013) 1Γ Α.Α.Δ 1998). Στην εδώ περίπτωση ως προκύπτει από την πρωτόδικη απόφαση (σελ.11) και ως επαναλαμβάνεται στο περίγραμμα αγόρευσης των ευπαιδεύτων συνηγόρων της καθ' ης η αίτηση (σελ.11 επίσης), οι συνήγοροι δηλώνουν πράγματι ετοιμότητα να επιστρέψουν τα δικηγορικά έξοδα αν στα πλαίσια της έφεσης και αντέφεσης υπάρξει τέτοια διαταγή από το Εφετείο.
Η Αίτηση απορρίπτεται. Επιδικάζονται €1.000 έξοδα πλέον ΦΠΑ εάν υπάρχει υπέρ της καθ' ης η αίτηση.
ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ, Π.
ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.
ΚΟΝΗΣ, Δ.