|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΕΦΕΤΕΙΟ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 145/2022)
7 Σεπτεμβρίου, 2023
[ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ, Πρόεδρος]
[ΣΤΑΥΡΟΥ, ΚΟΝΗΣ, Δ/στές]
ΜΙΝΕΡΒΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΤΔ,
Εφεσείοντες/Εναγόμενοι,
v.
ATHINODOROU BETON LTD,
Εφεσιβλήτων/Εναγόντων.
--------------------
Μ.Ν. Γεωργίου (κα), για κ. Λεωνίδα Γ. Γεωργίου, για Εφεσείοντες.
Γ. Θωμά, για κ.κ. Yiannakis K. Thoma Law Firm LLC, για Εφεσίβλητους.
--------------------
ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ, Π.: Η απόφαση είναι ομόφωνη.
(Αίτηση ημερ. 20/02/23 για αναστολή εκτέλεσης απόφασης)
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ, Π.: Εναντίον των Εφεσειόντων/Εναγόμενων (στο εξής οι Αιτητές) εκδόθηκε στις 28/03/2022 απόφαση, με την οποία διατάσσονται όπως καταβάλουν στους Εφεσίβλητους/Ενάγοντες (στο εξής οι Καθ΄ ων η αίτηση) το ποσό των £100.000 ή το αντίστοιχο ποσό σε ευρώ, με βάση την ισοτιμία που ίσχυε, πλέον νόμιμο τόκο από 8/12/14 μέχρι την εξόφληση πλέον τα έξοδα.
Εναντίον της απόφασης καταχωρήθηκε έφεση και στις 26/05/2022 οι Αιτητές καταχώρησαν στα πλαίσια της αγωγής αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου στις 27/01/2023.
Στις 20/02/2023 καταχωρήθηκε ίδια αίτηση ενώπιον μας, με την οποία οι Αιτητές ζητούν αναστολή εκτέλεσης της απόφασης ημερομηνίας 28/03/2022 μέχρι την ολοκλήρωση της εκδίκασης της έφεσης.
Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση, στην οποία γίνεται αναφορά στο ιστορικό της αγωγής και στους λόγους, για τους οποίους σύμφωνα με τους Αιτητές είναι ορθό και δίκαιο να εκδοθεί το ζητούμενο διάταγμα.
Είναι ουσιαστικός ισχυρισμός των Αιτητών, ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι εσφαλμένη και ο κύριος λόγος είναι, ότι η απόφαση του Δικαστηρίου δεν συνάδει ή/και δεν καλύπτεται από τα δικόγραφα. Ισχυρίζονται επίσης οι Αιτητές, ότι αν εκτελεστεί η απόφαση υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζημιωθούν ανεπανόρθωτα για το λόγο, ότι εάν πληρώσουν το εξ΄ αποφάσεως ποσό στους Καθ΄ ων η Αίτηση, σε περίπτωση που επιτύχει η έφεση τους, οι Καθ΄ ων η Αίτηση να μην έχουν το ποσό για να τους το επιστρέψουν ή να βάλουν τον εαυτό τους σε θέση που να μη μπορούν οι Αιτητές να το επαναεισπράξουν από αυτούς.
Οι Καθ΄ ων η Αίτηση δημιουργήθηκαν, όπως περαιτέρω αναφέρουν οι Αιτητές, στα πλαίσια μεταφοράς εργασιών αλλά και περιουσιακών στοιχείων από άλλη εταιρεία και μεταφέρθηκαν στους Καθ΄ ων η Αίτηση μόνο δικαιώματα αλλά καμία υποχρέωση. Κατ' αναλογία και στην παρούσα περίπτωση υπάρχει σοβαρή πιθανότητα επανάληψης του ίδιου σεναρίου, οι Καθ΄ ων η Αίτηση να δημιουργήσουν μια θυγατρική εταιρεία και να μεταφέρουν όλες τις εργασίες τους μαζί με τα περιουσιακά τους στοιχεία, αφού πρώτα εισπράξουν το ποσό της απόφασης. Σε τέτοια περίπτωση, οι Αιτητές δεν θα μπορούν να διεκδικήσουν το επιδικαζόμενο ποσό από μια εταιρεία αφερέγγυα με αποτέλεσμα να υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη και αδικία και να καταστεί αναποτελεσματικό το δικαίωμα τους στην έφεση.
Επισημαίνουν περαιτέρω οι Αιτητές, ότι παρόλο που οι Καθ΄ ων η Αίτηση ισχυρίζονται στην ένσταση τους στην αίτηση ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι είναι επικερδής και αξιόχρεη εταιρεία και κατέθεσαν προς τούτο σχετικούς οικονομικούς λογαριασμούς, δεν παύει να υπάρχει η περίπτωση να προχωρήσουν στη δημιουργία νέας θυγατρικής εταιρείας, με αποτέλεσμα οι Αιτητές να κινδυνεύουν να μην εισπράξουν πίσω το επιδικαζόμενο ποσό ή ακόμα και για οποιοδήποτε λόγο μέχρι την εκδίκαση της έφεσης οι Καθ΄ ων η Αίτηση να μην είναι πλέον αξιόχρεοι.
Οι Αιτητές είναι όπως αναφέρουν εύρωστοι και είναι έτοιμοι σε περίπτωση έκδοσης του ζητούμενου Διατάγματος αναστολής να καταθέσουν εγγύηση για το ποσό των €170.860 πλέον τόκο, όπως η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ή οποιοδήποτε άλλο ποσό κρίνει το Δικαστήριο.
Στην αίτηση καταχώρησαν ένσταση οι Καθ΄ ων η Αίτηση, προβάλλοντας δέκα επτά λόγους ένστασης τους οποίους ομαδοποιούμε ως ακολούθως:
- Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος, οι κανονισμοί και η νομολογία για έκδοση του αιτούμενου Διατάγματος.
- Οι Εφεσείοντες/Αιτητές δεν έχουν αποδείξει ότι έχουν καλή πιθανότητα επιτυχίας στην έφεση τους, αντίθετα η έφεση δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας και/ή ο ισχυρισμός των Εφεσειόντων/Αιτητών περί καλής υπόθεσης με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας προβάλλεται γενικά και αόριστα.
- Οι Εφεσείοντες/Αιτητές δεν έχουν αποδείξει ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν αναστολή εκτέλεσης της απόφασης και/ή ότι θα υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη σε περίπτωση που η έφεση τους επιτύχει αν δεν ανασταλεί η εκτέλεση της πρωτόδικης απόφασης.
- Οι Εφεσίβλητοι/Καθ΄ ων η Αίτηση είναι αξιόχρεοι και φερέγγυοι, είναι ιδιοκτήτες κινητής και ακίνητης περιουσίας μεγάλης αξίας και η καθαρή αξία των περιουσιακών τους στοιχείων υπερκαλύπτει το ποσό της απόφασης.
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, οι Καθ΄ ων η Αίτηση αναφέρουν ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και η έφεση ουδεμία πιθανότητα επιτυχίας έχει. Με τους λόγους έφεσης, οι Αιτητές ζητούν από το Εφετείο να επέμβει σε ευρήματα αξιόπιστης μαρτυρίας και στην παρούσα υπόθεση δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για επέμβαση του Εφετείου.
Αναφέρουν περαιτέρω οι Καθ΄ ων η Αίτηση, ότι είναι επικερδής και υγιής εταιρεία και διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία πολλαπλάσιας αξίας από το ποσό που θα εισπράξουν από τους Αιτητές.
Οι οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τρίτα πρόσωπα είναι εξαιρετικά περιορισμένες, είναι όπως ισχυρίζονται αξιόχρεοι και φερέγγυοι και επισυνάπτουν εξελεγμένους οικονομικούς λογαριασμούς για τα έτη 2020 και 2021.
Αναφέρουν ακόμη οι Καθ΄ ων η Αίτηση, ότι οι ισχυρισμοί των Αιτητών για πιθανότητα δημιουργίας νέας εταιρείας είναι παντελώς ανυπόστατοι και υποθετικοί. Οι Καθ΄ ων η Αίτηση δεν έχουν όπως αναφέρουν οποιοδήποτε λόγο και δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι ώστε να καθίσταται αναγκαία η αναδιοργάνωση τους ούτε συντρέχουν οποιεσδήποτε συνθήκες για να προβούν σε ενέργειες αναδιοργάνωσης στο άμεσο μέλλον, καθότι είναι ένας υγιής και κερδοφόρος οργανισμός.
Οι δύο πλευρές καταχώρησαν γραπτές αγορεύσεις μέσα από τις οποίες εμπεριστατωμένα ανέλυσαν τις θέσεις τους τις οποίες έχουμε μελετήσει.
Σχετική με την αναστολή εκτέλεσης απόφασης εκκρεμούσης έφεσης είναι η Δ.41.7(1) (α) και (β) των νέων Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Οι νέοι Θεσμοί σύμφωνα με την Δ.60.1(1) έχουν τεθεί σε ισχύ από την 3/7/2023 σε σχέση με το Εφετείο.
Η Δ.41.7(1) (α) και (β) είναι πανομοιότυπη με την Δ.35 Θ18 και 19 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Ο Θ18 προνοεί ότι η καταχώρηση έφεσης δεν επενεργεί ως αναστολή εκτέλεσης της απόφασης εκτός εάν εκδοθεί σχετικό διάταγμα από το Δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση ή από το Εφετείο. Ο Θ19 προνοεί ότι στις περιπτώσεις που προβλέπεται η δυνατότητα υποβολής αίτησης είτε στο πρωτόδικο Δικαστήριο είτε στο Εφετείο ο Αιτητής οφείλει να αποταθεί πρώτα στο πρωτόδικο Δικαστήριο.
Οι αρχές που διέπουν το θέμα έχουν καθοριστεί από τη νομολογία και συνοψίστηκαν ως ακολούθως στην υπόθεση Χαραλάμπους ν. Α. Panayides Contracting Ltd (2001)1 AAΔ, 1978:
- Η απόφαση για αναστολή ανάγεται στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η αίτηση, της οποίας γίνεται στο πλαίσιο της Δ.35 Θ. 18 και σε συνάρτηση με τα γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης.
- Η έφεση δεν αναστέλλει το δικαίωμα εκτέλεσης, ούτε μειώνει το κύρος της Πρωτόδικης Απόφασης, η οποία παραμένει ισχυρή και διατηρεί την τελεσιδικία της μέχρι την τροποποίηση ή την ανατροπή της από το Εφετείο. Έπεται ότι ο επιτυχών διάδικος δεν πρέπει να αποστερείται τους καρπούς της επιτυχίας του εκ μόνου του γεγονότος ότι εκκρεμεί η εκδίκαση της έφεσης του αντίδικού του. Από την άλλη όμως, αποτελεί βασική προϋπόθεση για την απονομή της δικαιοσύνης, η διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης. Η άρνηση έκδοση διαταγής για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης δυνητικά συνεπάγεται κίνδυνο εξανέμισης της αξίας της έφεσης.
Οι πιο πάνω αρχές έχουν επαναληφθεί και επιβεβαιωθεί στην υπόθεση Λίζα Λουκαΐδου Θεοφάνους ν. Λεωνίδα Γεωργίου κ.α. (2016) 1 ΑΑΔ, 473, όπως και στις υποθέσεις Ελενίτσα Κωνσταντινίδη ν. Μαρία Κωμοδρόμου (2016) 1 ΑΑΔ, 772 και Χρίστος Σωκράτους Ιωάννου ν. Yiangos I. Socratous & Sons Ltd (2016) 1 AAΔ, 2231.
Το Δικαστήριο κατά την εξέταση αίτησης για αναστολή εκτέλεσης απόφασης έχει καθήκον να εξισορροπήσει δύο σημαντικούς παράγοντες:
- Τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης από τη μία και,
- Τη διασφάλιση της αξίας και του αποτελέσματος της απόφασης από την άλλη.
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά στην υπόθεση The Governor and the Company of the Bank of Scotland v. S.S. Sapphire Seas (2001) 1 AAΔ, 955, η οποία έχει ως ακολούθως:
«Στην περίπτωση των αναστολών γίνεται προσπάθεια εξισορρόπησης δύο παραγόντων: Να δρέψει άμεσα ο νικητής του δικαστικού αγώνα τους καρπούς της επιτυχίας του και να μην μείνει ο άλλος αν νικήσει με κενά χέρια. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται η άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου. Εφ΄ όσον κριθεί ότι η περίπτωση είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, το Δικαστήριο έχει καθήκον να επιλέγει τους κατάλληλους για την περίπτωση όρους, για να τεθεί σε ισχύ η διαταγή της αναστολής και είναι επομένως στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η επιλογή των όρων που θα τεθούν προκειμένου να επιφέρουν την εξισορρόπηση των συγκρουόμενων δικαιωμάτων μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης».
Για να εγκριθεί το αίτημα αναστολής εκτέλεσης απόφασης θα πρέπει να καταδειχθεί ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, οι οποίες να το δικαιολογούν και θα πρέπει περαιτέρω οι Αιτητές να καταδείξουν ότι τυχόν απόρριψη της αίτησης θα τους προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη (βλ. Χατζηευαγγέλου ν. Dozami Marine Ltd κ.α. (1991) 1 ΑΑΔ 172).
Οι εξαιρετικές περιστάσεις και η ανεπανόρθωτη βλάβη, τις οποίες επικαλούνται οι Αιτητές, στηρίζονται στον ισχυρισμό τους ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα επανάληψης εκ μέρους των Καθ΄ ων η Αίτηση «προηγούμενου σεναρίου» το οποίο ακολούθησε στο παρελθόν τρίτη εταιρεία με τη δημιουργία των Καθ΄ ων η Αίτηση, στους οποίους η τρίτη εταιρεία μετέφερε τις εργασίες της, τα περιουσιακά της στοιχεία και τα δικαιώματά της αλλά καμία υποχρέωση της. Σε πιθανή επανάληψη αυτού του σεναρίου από τους Καθ΄ ων η Αίτηση, αφού αυτοί εισπράξουν πρώτα το ποσό της απόφασης από τους Αιτητές, οι Αιτητές δεν θα μπορούν να διεκδικήσουν το ποσό στην περίπτωση που επιτύχουν στην έφεση τους, αφού οι Καθ΄ ων η Αίτηση θα ήταν αφερέγγυοι.
Με κάθε σεβασμό στον πιο πάνω ισχυρισμό των Αιτητών παρατηρούμε ότι αυτός είναι υποθετικός και αποτελεί αόριστες ανησυχίες των Αιτητών. Οι Αιτητές έχουν το βάρος να καταδείξουν την ανεπανόρθωτη βλάβη και την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, όμως η μαρτυρία που προσκόμισαν μέσα από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση δεν καταδεικνύει βάσιμο τον ισχυρισμό και ορατή τέτοια ενέργεια των Καθ΄ ων η Αίτηση. Αντίθετα οι Καθ΄ ων η Αίτηση εξηγούν και παραμένουν αναντίλεκτοι οι ισχυρισμοί τους για τον σκοπό δημιουργίας τους το 2005 από την τρίτη εταιρεία. Αναφέρουν ακόμη οι Καθ΄ ων η Αίτηση ότι οι αλλαγές που έγιναν τότε αφορούσαν συγκεκριμένη και καλά μελετημένη αναδιοργάνωση του Ομίλου Εταιρειών, στον οποίο ανήκουν και δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι που να καθιστούν αναγκαία οποιαδήποτε νέα αναδιοργάνωση τους.
Αναφέρουν περαιτέρω οι Αιτητές στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση τους, ότι παρόλο που οι Καθ΄ ων η Αίτηση ανέφεραν στην ένσταση τους στην αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης στο Πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι είναι επικερδής και αξιόχρεη εταιρεία, δεν παύει να υπάρχει η περίπτωση να προχωρήσουν οι Καθ΄ ων η Αίτηση στη δημιουργία νέας θυγατρικής εταιρείας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι Αιτητές να μην εισπράξουν πίσω το επιδικαζόμενο ποσό.
Παρατηρούμε ότι ουσιαστικά οι Αιτητές δεν αμφισβητούν την φερεγγυότητα των Καθ΄ ων η Αίτηση, όπως δεν αμφισβητούν τις εκθέσεις και οικονομικές καταστάσεις για τα έτη 2020 και 2021 που οι Καθ΄ ων η Αίτηση επισύναψαν στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση τους και καταδεικνύουν την φερεγγυότητά τους.
Η αόριστη αναφορά των Αιτητών σε ενδεχόμενη επανάληψη ενός σεναρίου που έγινε το 2005 από άλλη εταιρεία και η γενική αναφορά σε κίνδυνο οι Καθ΄ ων η Αίτηση να καταστούν αφερέγγυοι, δεν μας έχουν πείσει ότι στοιχειοθετούν την έννοια της ανεπανόρθωτης βλάβης, ούτε μας πείθουν ότι η έφεση θα μείνει άνευ αντικειμένου.
Δεν θα ήταν λογικό στη βάση υποθετικών ισχυρισμών και σεναρίων να αποστερήσουμε τους Καθ΄ ων η Αίτηση από τους καρπούς της επιτυχίας τους όταν μάλιστα η διαφορά ξεκίνησε το 2004.
Όσον αφορά τις πιθανότητες επιτυχίας της έφεσης αναφέρθηκε σε σωρεία αποφάσεων ότι ο παράγοντας αυτός δεν είναι αποφασιστικής σημασίας (βλ. Κωνσταντινίδη και Θεοφάνους πιο πάνω).
Ως αποτέλεσμα η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα €2.000,00 υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση και εναντίον των Αιτητών.
ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ, Π.
ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.
ΚΟΝΗΣ, Δ.