|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 139
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ.1013/2007]
16 Φεβρουαρίου, 2009
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΒΕΡΑ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ
Αιτήτρια
v.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
Καθ' ων η αίτηση
Α. Ευσταθίου για την αιτήτρια.
Μ. Ιεροκηπιώτου, για Γ. Τριανταφυλλίδη για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Προσβάλλεται ο διορισμός ή η ανανέωση του διορισμού της ενδιαφερομένης Ναταλίας Ρεγγίνου στη θέση Ειδικού Επιστήμονα για τη διδασκαλία της ρωσικής γλώσσας, ως ξένης, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, για το πρώτο εξάμηνο του 2007.
Ο διορισμός έγινε χωρίς προκήρυξη της θέσης και, μάλιστα, χωρίς απόφαση οποιουδήποτε οργάνου, ως του αρμόδιου για την περίπτωση. Όπως διευκρινίστηκε δεν υπάρχει οποιοδήποτε σχετικό πρακτικό συλλογικού οργάνου ή έστω καταγραμμένη οποιασδήποτε μορφής απόφαση. Αυτά προβάλλονται, βεβαίως, ως βασικοί λόγοι ακυρότητας αλλά, παραδόξως θα έλεγα, τα επικαλούνται και οι καθ' ων η αίτηση. Εισηγούνται οι καθ' ων η αίτηση πως η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον υποστηρίζοντας πως, ακριβώς, αδικαιολογήτως παρεμβαίνει σε σχέση με την πλήρωση θέσης για την οποία δεν χρειαζόταν προκήρυξη, ή οτιδήποτε άλλο. Επρόκειτο για προσωρινό διορισμό διάρκειας 6 μηνών και αφού ήδη είχε διοριστεί, και τότε χωρίς προκήρυξη, μετά από συμφωνία με το Ρωσικό Πολιτιστικό Κέντρο, και κατά τις προηγηθείσες εξαμηνίες κρινόταν ότι εκτελούσε ικανοποιητικά τα καθήκοντά της, δεν χρειαζόταν άλλη ενέργεια ή διαδικασία για την ανανέωση του συμβολαίου της. Αυτά δε ανεξάρτητα από το ότι, ήδη από το 2005 η αιτήτρια εκδήλωσε, κατ' επανάληψη, το ενδιαφέρον της για διορισμό στη θέση, για να τύχει, μάλιστα, των επίσης γραπτών διαβεβαιώσεων πως το ενδιαφέρον της σημειώθηκε και πως θα καλείτο σε προφορική εξέταση όταν θα παρίστατο ανάγκη για απασχόληση τέτοιου ειδικού επιστήμονα. Ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε και με την επιστολή της αιτήτριας ημερομηνίας 25.9.06, πριν την έναρξη της επίμαχης περιόδου. Κατά τους καθ' ων η αίτηση, οι διαβεβαιώσεις τους πως θα εξεταζόταν το ενδιαφέρον της αιτήτριας δεν αφορούσαν στην ήδη κατειλημμένη θέση αλλά σε ενδεχόμενη επιπρόσθετη, που δεν προέκυψε. Εν τούτοις, για περίοδο του 2006 δημοσιεύθηκε Ανακοίνωση με την οποία ζητούνταν σχετικές αιτήσεις. Προφανώς αντιφατική προς την πιο πάνω βασική τους θεώρηση. Για την οποία, μάλιστα, η αιτήτρια διατυπώνει ιδιαίτερο παράπονο αφού, ενόψει των προηγηθέντων, ανέμενε πως δεν χρειαζόταν οτιδήποτε επιπρόσθετο από την πλευρά της. Κατά τους καθ' ων η αίτηση αυτή η Ανακοίνωση δεν διαφοροποιεί τη νομική κατάσταση. Ήταν αχρείαστη. Και ενώ επικαλούνται ανυπαρξία υποχρέωσης προκήρυξης της θέσης, δέχονται πως ούτε από τον περί Πανεπιστημίου Κύπρου Νόμο του 1989 (Ν. 144/89) ούτε από τους περί Πανεπιστημίου Κύπρου (Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό και Μεταπτυχιακοί Συνεργάτες) Κανονισμούς του 1992 (Κ.Δ.Π. 126/92) προκύπτει οτιδήποτε που θα δικαιολογούσε την άποψή τους πως δεν απαιτείτο προκήρυξη. Και ενώ, παράλληλα, δέχονται πως στην περίπτωση που θα υπήρχε ανταπόκριση στην Ανακοίνωση από πλείονες υποψηφίους, κατ' ανάγκην αυτοί θα συγκρίνονταν για να επιλεγεί ο καταλληλότερος.
Διατυπώθηκαν επιχειρήματα και σε σχέση με τους προηγηθέντες προσωρινούς διορισμούς της ενδιαφερόμενης. Αυτοί δεν είναι επίδικοι και δεν θα επεκταθώ. Ο κάθε διορισμός αφορούσε σε ορισμένη χρονική περίοδο και ακριβώς συνιστούσε, για κάθε τέτοια περίοδο, αυτοτελή εκτελεστή διοικητική πράξη. Η αιτήτρια προτείνει την ιδιότητα της καθηγήτριας της ρωσικής γλώσσας, την οποία διδάσκει ως ξένη γλώσσα στο Ρωσικό Πολιτιστικό Κέντρο επί 33 χρόνια και, βεβαίως, νομιμοποιείται να διεκδικεί εξέταση της υποψηφιότητάς της, κρίση επί της επάρκειας των προσόντων της και απόφαση ως προς τη συγκριτική καταλληλότητά της. Η προκήρυξη της θέσης ήταν στοιχειώδης υποχρέωση των καθ' ων η αίτηση και επ' αυτού, όπως και εν γένει του θέματος του εννόμου συμφέροντος, είναι ευθέως σχετική η απόφαση της Ολομέλειας στην Μενελάου κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (1996) 3 ΑΑΔ 370 με υπόδειξη της αρχής της ισότητας όπως αυτή εξετάστηκε και στην Παππαρίδης ν. ΑΗΚ, Προσφυγή 12/94, ημερομηνίας 17.3.95. Η παράλειψη προκήρυξης, με τη συνακόλουθη παράλειψη εξέτασης άλλης υποψηφιότητας, βεβαίως περιλαμβανομένης και εκείνης της αιτήτριας, η οποία μάλιστα ήδη είχε γνωστοποιήσει το ενδιαφέρον της, συνιστά λόγο ακυρότητας. Στον οποίο, βεβαίως, θα μπορούσε να προστεθεί και η παρεπόμενη παράλειψη λήψης και καταγραφής οποιασδήποτε απόφασης ως προερχόμενης από αρμόδιο.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.500 έξοδα πλέον ΦΠΑ. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
/ΜΣι.