|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 4 ΑΑΔ 275
&n bsp; Υπóθεση αρ. 486/2007
7 Μαϊου, 2008
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 TOY ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ,
Αιτητής
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
Καθού η αίτηση
........
K. Πίπη (κα) για Α. Δράκο
Γ. Πετάση-Κορφιώτη (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τον καθού η αίτηση
............
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την ακόλουθη θεραπεία την οποία παραθέτω αυτούσια:
«(Α) Διακήρυξη του Δικαστηρίου πως η απόφαση και/ή πράξη του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων που λήφθηκε και κοινοποιήθηκε στον Αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 17.1.2007 με την οποία απέρριψαν την αίτηση του Αιτητή ημερομηνίας 9.10.2006 για καταβολή επιδόματος ανεργίας είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος.
(Β) Διακήρυξη του Δικαστηρίου πως η παράλειψη του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων να καταβάλουν στον Αιτητή το νενομισμένο επίδομα ανεργίας είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος.
(Γ) Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να διακηρύσσεται πως ο Αιτητής είναι δικαιούχος ανεργιακού επιδόματος.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής υπηρετούσε ως Κυβερνήτης αεροσκαφών στις Κυπριακές Αερογραμμές για πολλά χρόνια. Οι Κυπριακές Αερογραμμές, μέσα στα πλαίσια σχεδίων αναδιοργάνωσής τους, πρόσφεραν στον αιτητή πακέτο αποζημίωσης για πρόωρο τερματισμό της απασχόλησης του, λόγω πλεονασμού. Η εργοδότηση του αιτητή με τις Κυπριακές Αερογραμμές τερματίστηκε την 1.10.06 αφού προηγήθηκε περίοδος προειδοποίησης από 1.7.06 μέχρι 30.9.06. Στη συνέχεια ο αιτητής ενεγράφη ως άνεργος στις 3.10.06. Ο αιτητής στις 6.10.06 αναχώρησε εκτός Κύπρου. Επανήλθε στις 9.10.06 και έκανε νέα εγγραφή ως άνεργος.
Στα πλαίσια διερεύνησης του αιτήματος του αιτητή για λήψη επιδόματος ανεργίας, ο αρμόδιος λειτουργός ζήτησε από τους εργοδότες του να συμπληρώσουν το σχετικό ερωτηματολόγιο, έντυπο ΥΚΑ 285. Σύμφωνα με τις απαντήσεις που δόθηκαν από τους εργοδότες του αιτητή, ο αιτητής λάμβανε πλήρεις αποδοχές από τον εργοδότη του για 235 ημέρες, οφειλόμενη άδεια. Ο αρμόδιος λειτουργός ζήτησε, μέσω τηλεφώνου, την επιβεβαίωση των όσων αναγράφονταν στο εν λόγω ερωτηματολόγιο και ο εργοδότης επανέλαβε τα όσα ανέφερε στην ενυπόγραφη δήλωση του.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω γεγονότα και εφαρμόζοντας τις πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας, ο Εξεταστής Απαιτήσεων κατέληξε στην απόρριψη του αιτήματος του αιτητή και απέστειλε σε αυτόν τη σχετική απορριπτική επιστολή στις 17.1.07. Ο αιτητής καταχώρησε στις 14/2/07 ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό, αλλά, προτού πάρει απάντηση, καταχώρησε την παρούσα υπόθεση στις 28.3.07.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Από τις γραπτές αγορεύσεις (αρχική και απαντητική) του αιτητή, προκύπτει ότι στηρίζει την υπόθεση του στους εξής λόγους: (α) έλλειψη δέουσας έρευνας και (β) πλάνη περί τα πράγματα. Παραθέτω αυτούσιους τους ισχυρισμούς του αιτητή, όπως προβάλλονται στην αρχική του αγόρευση:
«Είναι η ταπεινή μου θέση πως στην παρούσα προσφυγή το θέμα προς εξέταση και έλεγχο από το Δικαστήριο είναι πολύ απλό.
Η διοικητική πράξη που κρίνεται εν προκειμένω στηρίζεται σε ένα και μόνο γεγονός όπως φαίνεται από το δικαιολογητικό της απόρριψης της αίτησης του αιτητή.
Ο λόγος απόρριψης ήταν ότι ο αιτητής ήταν πληρωμένος από τον εργοδότη του άδεια 235 ημερών ή 47 εβδομάδων από 1.10.06 μέχρι 25.8.2007.
Τούτο είχε προκύψει κατά τον ισχυρισμό των καθ' ων η αίτηση από έρευνα που οι ίδιοι έκαμαν και συνεπώς δεν μπορούσε να θεωρείται άνεργος σύμφωνα με τις πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας δηλ. το άρθρο 32(3)(στ) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου (Παράρτημα 1 της Ένστασης).
Πλην όμως τα πράγματα δεν είχαν όπως πιο πάνω αναφέρεται και είναι πρόδηλο πως υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα.
Υποβάλλω πως το Δικαστήριο είναι στην ίδια καλή θέση όσο και η εξεταστής απαιτήσεων να εξετάσει το υλικό που αυτή είχε ενώπιον της και να καταλήξει στα πραγματικά γεγονότα.
Αναμφισβήτητα ο αιτητής πληρώθηκε οφειλόμενη συσσωρευμένη στην διάρκεια της υπηρεσίας του άδεια.
Δεν πληρώθηκε προαφυπηρετική άδεια μέχρι στις 25.8.2007 όπως ο ισχυρισμός και το εύρημα της εξεταστού και η υπηρεσία του τερματίσθηκε δια πάντα σκοπό την 30.9.2006.
Αφού λοιπόν τα γεγονότα είναι πραγματικά όπως ο αιτητής παραθέτει τότε η απόφαση του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι στηριγμένη σε πλάνη και είναι αυθαίρετη.
Συνεπώς ταπεινά υποβάλλω πως ο αιτητής δικαιούται σε διακήρυξη του Δικαστηρίου πως η πράξη και η απόφαση είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος.»
Η πλευρά του καθού η αίτηση, με τη γραπτή της αγόρευση, εγείρει για πρώτη φορά προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη πράξη (επιστολή ημερ. 17/1/07) δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη για το λόγο ότι ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή προτού αποφασισθεί η ιεραρχική του προσφυγή. Ενόψει του ότι ο λόγος αυτός είναι τέτοιας φύσης που θα μπορούσε να εγερθεί και αυτεπάγγελτα, θα εξετάσω αυτόν παρόλο που δεν εγείρεται στην ένσταση.
Το κατά πόσο η άσκηση ιεραρχικής προσφυγής ή η απόφαση επί της εν λόγω προσφυγής, είναι αναγκαία προϋπόθεση για την εκτελεστότητα μιας διοικητικής πράξης, εξαρτάται από το λεκτικό του σχετικού νόμου με βάση τον οποίο έχει αυτή ληφθεί. Υπάρχουν περιπτώσεις που κρίθηκε ότι είναι αναγκαία προϋπόθεση και άλλες περιπτώσεις που κρίθηκε ότι δεν είναι αναγκαία.
Στην παρούσα υπόθεση σχετικό είναι το άρθρο 78(4) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 1980 (Ν.41/80 ως έχει τροποποιηθεί) το οποίο διαλαμβάνει ως εξής:
«Ο μη ικανοποιηθείς εκ της αποφάσεως του Υπουργού δύναται να προσφύγη εις το Δικαστήριον, αλλά μέχρι της υπό του Υπουργού εκδόσεως της αποφάσεως αυτού, εν περιπτώσει προσφυγής εις αυτόν, ή εν περιπτώσει μη προσφυγής εις αυτόν, μέχρι της παρελεύσεως της εις το εδάφιον (1) προβλεπόμενης προθεσμίας δια την καταχώρισιν προσφυγής, η απόφασις του Διευθυντού ή του εξεταστού απαιτήσεων δεν καθίσταται εκτελεστή.»
Είναι φανερό ότι, στην παρούσα περίπτωση, εφόσον ο αιτητής καταχώρησε ιεραρχική προσφυγή και εφόσον η απόφαση του Υπουργού αναφορικά με την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή εκδόθηκε στις 17.8.07, η καταχώρηση της παρούσας προσφυγής πριν από την εν λόγω ημερομηνία, την καθιστά απαράδεκτη διότι δεν προσβάλλει εκτελεστή διοικητική πράξη. (βλ. Pelides v. Republic 3 R.S.C.C. 17, Petrolina Ltd. ν. The Municipal Committee of Famagusta (1971) 3 C.L.R. 420, Rotsides v. Republic (1986) 3 (Ε) C.L.R. 2386 σελ. 2390 και Kασάπης κα ν. Δημοκρατίας κα (1998) 3 Α.Α.Δ. 43).
Eνόψει των πιο πάνω καταλήγω ότι η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί εφόσον δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική πράξη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Μ. Φωτίου, Δ.
ΚΑς