|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 4 ΑΑΔ 211
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 824/2005)
7 Απριλίου, 2008
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SVETLANA SHALAEVA,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Π. Α. Μιχαήλ, για την Αιτήτρια.
Ρ. Παπαέτη-Χατζηκώστα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια η οποία έχει τη ρωσική υπηκοότητα, στις 21.12.2001 τέλεσε πολιτικό γάμο με Ελληνοκύπριο. Της παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής, η οποία παρατάθηκε μέχρι την 31.3.2005. Το Σεπτέμβρη του 2004, εγκατέλειψε τη συζυγική εστία και ο σύζυγός της καταχώρησε αίτηση διαζυγίου. Στις 14.12.2004 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση άδειας προσωρινής παραμονής και εργασίας ως σερβιτόρα σε καφετέρια, η οποία απορρίφθηκε, γιατί δεν διέμενε με το σύζυγό της. Η αιτήτρια κλήθηκε να αναχωρήσει αμέσως για τη χώρα της. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή. Τελικά η αιτήτρια απελάθηκε στις 19.10.2005.
Ένας από τους λόγους που η αιτήτρια εγείρει στη γραπτή της αγόρευση είναι και η εμφιλοχώρηση πλάνης, αφού κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης δεν ελήφθη υπ΄ όψιν ο έγκυρος της γάμος με Κύπριο και ο περί Ελεύθερης Διακίνησης και Διαμονής των Υπηκόων των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και των Μελών των Οικογενειών τους Νόμος του 2003, Ν.92(Ι)/2003.
Οι καθ΄ ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι ο πιο πάνω Νόμος εφαρμόζεται μόνο στους υπηκόους των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και τα μέλη των οικογενειών τους, ενώ η αιτήτρια κατάγεται από τη Ρωσία, κράτος που δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Ο Ν.92(Ι)/2003, όπως τροποποιήθηκε, αναφέρεται σε πολίτες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης οι οποίοι διακινούνται στην Κύπρο ή σε άλλο κράτος μέλος της ΄Ενωσης. Σκοπός του Νόμου είναι η διασφάλιση της ελεύθερης διακίνησης και διαμονής των υπηκόων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και των μελών των οικογενειών τους σε οιανδήποτε χώρα της ΄Ενωσης επιθυμούν να διακινηθούν και διαμείνουν.
Για σκοπούς ίσης αντιμετώπισης των Κυπρίων με τους υπηκόους των λοιπών κρατών μελών, δεν μπορούμε παρά να δεχτούμε ότι τα δικαιώματα που έχουν οι συγγενείς των υπηκόων όλων των άλλων κρατών μελών, παρέχονται και στους συγγενείς των Κυπρίων. Το δικαίωμα της αιτήτριας βασίζεται ακριβώς σ΄ αυτό.
Προφανώς η αιτήτρια δεν είναι υπήκοος κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, γιατί αν έτσι ήταν τα πράγματα θα είχε αυτοτελές δικαίωμα παραμονής.
Όπως είχα και στο παρελθόν αναφέρει (Saiedi v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1241/2006, ημερ. 28.7.2006, Kanthie κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1578/2005, ημερ. 21.5.2007 και Petrosian κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 453/2006, ημερ. 22.10.2007) είναι αυτονόητο πως τα ίδια δικαιώματα που υπήκοοι άλλων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης έχουν, προνοούνται και για τους Κυπρίους. Θα καταλήγαμε σε παράλογα αποτελέσματα αν ο Ελληνοκύπριος σύζυγος της αιτήτριας θα μπορούσε να ζήσει μαζί της σε οιανδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αλλά να μην μπορεί να το πράξει στην ίδια του την πατρίδα. Παρά την καταχώρηση αίτησης διαζυγίου ή ακόμα και τη διάσταση του ζεύγους, μέχρι την τελεσίδικη έκδοση διαζυγίου, παραμένουν σύζυγοι.
Πριν τελειώσω θα ήθελα να σχολιάσω το πνεύμα που βρίσκεται διάχυτο τόσο στο φάκελο, όσο και στα δικόγραφα που καταχωρήθηκαν για λογαριασμό των καθ΄ ων η αίτηση. Αναφέρεται ότι στην αιτήτρια παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής διαμονής για να διαμένει με τον Ελληνοκύπριο σύζυγό της. Κάτι τέτοιο δεν είναι ορθό, αφού στην άδεια παραμονής αναγράφεται απλώς, ότι η άδεια παραχωρείται για να καταστεί δυνατή η διαμονή της στην Κύπρο με το σύζυγό της. Οι λέξεις «για να καταστεί δυνατή» ή οι λέξεις «για να μπορεί η αιτήτρια να διαμένει στην Κύπρο με το σύζυγό της» δεν σημαίνει, όπως υπονοείται στα πιο πάνω έγγραφα που ανέφερα, ότι η άδεια παραμονής θεωρείται ότι έχει ακυρωθεί, όταν η διαμονή με το σύζυγο έχει διακοπεί. Η άδεια παραχωρείται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και αν η διοίκηση επιθυμεί για οιονδήποτε λόγο να την ανακαλέσει, θα πρέπει να το πράξει με αιτιολογημένη απόφαση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με €800 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α. υπέρ της αιτήτριας.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ