CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2004) 4 ΑΑΔ 92

< I>(Υπόθεση Αρ. 104/2002)

Αιτητές,

Καθ΄ ης η αίτηση.

Στις 9.4.2002 καταχωρήθηκε η ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση με επισυνημμένα έγγραφα τα οποία καλύπτουν ευρύ φάσμα γεγονότων που αφορούν στην υπόθεση. Ενστάσεις καταχώρισαν και κάποια από τα ενδ. μέρη. Η γραπτή αγόρευση του δικηγόρου των αιτητών καταχωρήθηκε στις 20.1.2003 και ακολούθησαν οι γραπτές αγορεύσεις των δικηγόρων των καθ΄ ων η αίτηση και των δικηγόρων των ενδ. μερών με τελευταία την αγόρευση του δικηγόρου του ενδ. μέρους 2 η οποία καταχωρήθηκε στις 2.7.03. Η απαντητική αγόρευση του δικηγόρου των αιτητών καταχωρήθηκε στις 24.9.2003 και προτού η υπόθεση οριστεί για διευκρινίσεις οι αιτητές με αίτηση διά κλήσεως ζητούν τις πιο κάτω θεραπείες:

Ο κανονισμός 18 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 προνοεί ότι «τηρουμένων των αναλογιών οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας εφαρμόζονται σε πάσα διαδικασία ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου». Σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.25, θ.1 το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια να επιτρέψει την τροποποίηση δικογράφων κατά την κρίση του, όταν τούτο επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης. Οι Θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας τυγχάνουν εφαρμογής και στο Διοικητικό Δίκαιο κατά το μέτρο που επιτρέπουν οι πρόνοιες του άρθρου 146 του Συντάγματος. Βλ. The President of the Republic v. Yiannakis Louca and Others (1984) 3 CLR 241.

Οταν η τροποποίηση αποβλέπει ουσιαστικά στην καταχώριση νέας προσφυγής εναντίον άλλων διοικητικών πράξεων που η προσβολή τους θα ήταν εκπρόθεσμη ή που θα συνεπάγεται την προσθήκη νέων ενδιαφερομένων μερών το αίτημα δεν γίνεται αποδεκτό. Βλ. Paralimni Bus Co Ltd v. Republic (1987) 3 CLR 559. Σε κάθε άλλη περίπτωση, λόγω του ανακριτικού χαρακτήρα της διοικητικής δίκης, η προσέγγιση των Δικαστηρίων σε αιτήσεις που αφορούν στην τροποποίηση δικογράφων είναι πιο ελαστική κατ΄ αντίθεση προς ό,τι συμβαίνει στις πολιτικές υποθέσεις. Στην Δημοκρατία ν. Kassinos Constructions Ltd, ΑΕ 982, 16.12.90 αναφέρθηκαν τα εξής:

Στην Οθωνας Γιαγκουλλής και άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, προσφυγές 769/94, 891/94 και 925/94, ημερ. 27.11.1995., ο Πικής, Π., ανέφερε τα εξής:

Υπό το φως των πιο πάνω θα ασκούσα τη διακριτική μου ευχέρεια υπέρ της έγκρισης του αιτήματος για τροποποίηση και θα εξέδιδα διάταγμα ως η παράγραφος Α της αίτησης. Επειδή όμως οι αιτητές συναρτούν την επιδιωκόμενη τροποποίηση της παραγράφου Α με την έκδοση διατάγματος ως η παράγραφος Β της αίτησης, θέτουν δηλαδή ως προϋπόθεση για την έκδοση διατάγματος ως η παράγραφος Α, την έκδοση διατάγματος ως η παράγραφος Β, παρίσταται ανάγκη εξέτασης κατά πόσο είναι δυνατή υπό τις περιστάσεις η τροποποίηση του δικογράφου με την προσθήκη των νέων θεραπειών (2 έως 10) που ζητούν οι αιτητές.

Οι αιτητές επιδιώκουν με την προτεινόμενη τροποποίηση την ακύρωση αποφάσεων δυνάμει των οποίων οι καθ΄ ων η αίτηση χορήγησαν αντιστοίχως παγκύπρια ραδιοφωνική άδεια στα ενδιαφερόμενα μέρη. Δεν αναφέρεται σε καμιά από τις περιπτώσεις 2 έως 10 η ημερομηνία απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση που αφορά στην κάθε περίπτωση. Ωστόσο, προκύπτει από τα στοιχεία που έχω ενώπιόν μου ότι οι εν λόγω αποφάσεις λήφθηκαν σε χρόνους προγενέστερους της απόφασης για απόρριψη της αίτησης των αιτητών και στα πλαίσια διαφορετικών διαδικασιών. Συνάγεται ότι η προτεινόμενη με την παράγραφο Β τροποποίηση αποβλέπει στην ακύρωση αποφάσεων της διοίκησης που η προσβολή τους θα ήταν εκπρόθεσμη και οι οποίες λήφθηκαν στα πλαίσια διαφορετικών διαδικασιών. Εκ των πραγμάτων, το αίτημα ως η παράγραφος Β της αίτησης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα επιτρεπόταν η άσκηση προσφυγών εναντίον διοικητικών πράξεων των οποίων η προσβολή είναι εκπρόθεσμη. Βλ. Paralimni Bus Co Ltd v. Republic (ανωτέρω).