CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2003) 4 ΑΑΔ 202

Καθ'ων η αίτηση.

1. Παραγνώριση του επιπρόσθετου προσόντος του πτυχίου Νομικής χωρίς ειδική αιτιολογία.

Οι αρχές που διέπουν τη διαδικασία προαγωγών στην Αστυνομική Δύναμη καθορίζονται στον Κανονισμό 3 των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 1989 (ΚΔΠ 52/89), ο οποίος προνοεί ότι,

"3.-(1) Προαγωγή σ' όλους τους βαθμούς της Δύναμης θα διενεργείται με επιλογή μεταξύ εκείνων που κατέχουν τα προσόντα για προαγωγή, σύμφωνα με τους παρόντες Κανονισμούς.

(2) Η αρχαιότητα θα λαμβάνεται υπόψη, αλλά δε θα αφήνεται να ρυθμίζει την προαγωγή· μεγαλύτερη σπουδαιότητα θα προσδίδεται στην αξία και τα προσόντα.

(3) Πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλος σπουδών ή ισότιμο προσόν ή μετεκπαίδευση στο εξωτερικό για τουλάχιστον έξι μήνες συνολικά σε θέματα συναφή με τις εξουσίες και τα καθήκοντα της Δύναμης θεωρούνται ως επιπρόσθετο προσόν:

Νοείται ότι στον όρο μετεκπαίδευση στο εξωτερικό δεν περιλαμβάνεται η παρακολούθηση σεμιναρίων ή άλλων μαθημάτων διάρκειας μικρότερης των δέκα εβδομάδων."

 

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι το πτυχίο της Νομικής που κατέχει θεωρείται ουσιώδους σημασίας και ο παραγνωρισμός του από το Συμβούλιο Κρίσεως απαιτούσε ειδική αιτιολόγηση. Οι καθ'ων η αίτηση δεν συμμερίζονται την πιο πάνω θέση και ισχυρίζονται ότι ο αιτητής δεν είχε δικαίωμα προαγωγής γιατί κρίθηκε από το Συμβούλιο Κρίσεως υποδεέστερος σε αξία και προσόντα από τους άλλους υποψηφίους. Τονίσθηκε επίσης ότι η βαθμολογική καταγραφή της αξίας των υποψηφίων στο έντυπο του Συμβουλίου Κρίσεως συνιστά την απαραίτητη αιτιολογία αναφορικά με την αξιολόγηση του πανεπιστημιακού διπλώματος του αιτητή. Τόσο οι καθ'ων η αίτηση όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος Ελευθέριος Χριστοδούλου, ισχυρίζονται ότι ο αποκλεισμός του αιτητή από το σχετικό κατάλογο των επιλεγέντων του αποστερεί το έννομο συμφέρον που θα είχε για να προσβάλει το κύρος της επίδικης απόφασης.

Η εισήγηση για την έλλειψη έννομου συμφέροντος είναι ανεδαφική. Και τούτο γιατί η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί την κατάληξη μιας σύνθετης διοικητικής ενέργειας που περιέχει τα επιμέρους στάδια της όλης διαδικασίας επιλογής, στην οποία ο αιτητής συμμετείχε και αξιολογήθηκε, ανεξάρτητα από το ότι δεν συμπεριλήφθηκε τελικά στον κατάλογο του Συμβουλίου Κρίσεως. Είναι αναμφίβολο ότι ο αιτητής κρίθηκε ως προσοντούχος από την Επιτροπή Αξιολόγησης, η οποία και τον αξιολόγησε. Ο Κανονισμός 4(2) θέτει ως προϋπόθεση αξιολόγησης την κατοχή των προβλεπόμενων προσόντων. Ο μετέπειτα αποκλεισμός του από τον πίνακα των συστηθέντων από το Συμβούλιο Κρίσεως δεν του αφαιρεί το έννομο συμφέρον να προσβάλει την τελική απόφαση, αφού με συγκεκριμένους λόγους ακύρωσης αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης του Συμβουλίου για τη μη συμπερίληψή του. Το ίδιο ερώτημα εξετάστηκε στην υπόθεση Α. Ξενοφώντος ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή 85/98 της 13/12/2001) όπου κρίθηκε ότι η μη συμπερίληψη του αιτητή στον πίνακα προαγωγών δεν του αποστερούσε το δικαίωμα να προσβάλει την τελική απόφαση της προαγωγής, αφού το κύρος της σύστασης είχε καταστεί επίδικο θέμα.

Αναφορικά με την κατοχή από τον αιτητή του πτυχίου Νομικής έχει σημειωθεί στην έκθεση της Επιτροπής Αξιολόγησης, όπως και στις "Παρατηρήσεις" του εντύπου του Συμβουλίου Κρίσεως ότι "λήφθηκε υπόψη και το πτυχίο της Νομικής που κατέχει ο υποψήφιος". Παρά το γεγονός αυτό ο αιτητής δεν περιλήφθηκε στον κατάλογο των συστηθέντων, χωρίς να παρέχεται οποιαδήποτε διευκρίνιση για τον αποκλεισμό του. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι αποτελεί πάγια νομολογιακή αρχή ότι η απόφαση αρμόδιου οργάνου για τη μη επιλογή υποψηφίου που κατέχει πρόσθετο προσόν πρέπει να αιτιολογείται ειδικά. Είναι γεγονός ότι το διοικητικό όργανο δεν είναι υπόχρεο να διορίσει ένα υποψήφιο που κατέχει το πρόσθετο προσόν, αν κρίνει ότι άλλος είναι καταλληλότερος για προαγωγή αφού αξιολογήσει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Η απόφαση όμως να παραγνωριστεί το πρόσθετο προσόν πρέπει να αιτιολογείται και μάλιστα επαρκώς προς το σκοπό της απρόσκοπτης δυνατότητας δικαστικού ελέγχου της. Οπως έχει τονισθεί από το Δικαστή Σ. Νικήτα στην υπόθεση Θεοδόση Ιωαννίδη ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή 943/94 της 27/3/1997),

"Ο Καν. 3(3) αποσκοπούσε στην εισαγωγή πιο αξιοκρατικών κριτηρίων για την ανέλιξη των αξιωματικών της αστυνομίας στους ψηλότερους βαθμούς. Περιττό να τονισθεί η σημασία του πανεπιστημιακού διπλώματος, ιδιαίτερα της νομικής. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εκτέλεση των αστυνομικών καθηκόντων. Ασφαλώς το αρμόδιο όργανο έχει εξουσία να προτιμήσει υποψήφιο χωρίς πρόσθετο προσόν, αλλά σε μία τέτοια περίπτωση επιβάλλεται από τη νομολογία καθήκον ειδικής αιτιολόγησης της απόφασης του."

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ίδια προσέγγιση υιοθετήθηκε και στην υπόθεση Οδυσσέα Γιωργάκη και άλλοι ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή 243/92 της 27/9/1993) όπου τονίστηκε από το Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη ότι,

"Η κατοχή πρόσθετου προσόντος δεν παρέχει μή ανατρέψιμο προβάδισμα. Στα πλαίσια του συνόλου των δεδομένων μπορεί να παραγνωριστεί. Αυτή η παραγνώριση όμως πρέπει να είναι το αποτέλεσμα ειδικού συλλογισμού. Όπως παρατηρήθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Ανδρέα Γεωργίου και άλλοι ν. Κυπριακή Δημοκρατία Α.Ε. 525 της 16 Ιουνίου 1989 "η χαραγμένη από το Ανώτατο Δικαστήριο νομολογιακή κατεύθυνση, που ακολουθείται αταλάντευτα τα τελευταία χρόνια" επιβάλλει την ειδική αιτιολόγηση της παραγνώρισης πρόσθετου προσόντος. Η μή εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης αφαιρεί από την πράξη το κύρος της. (Βλ. επίσης Κυπριακή Δημοκρατία ν. Ιωσήφ Αντωνίου και άλλοι Α.Ε. 1693 της 16 Ιουλίου 1993).

Δεν υπάρχει ο,τιδήποτε στο φάκελο και ειδικά στην έκθεση του Αρχηγού της Αστυνομίας και στην απόφαση του Υπουργού που θα ήταν δυνατό να θεωρηθεί ότι συνιστά τέτοια ειδική αιτιολόγηση. Η εισήγηση που έγινε για την αναζήτηση της απαιτούμενης αιτιολογίας στο φάκελο, ιδιαίτερα ενόψει της αναφοράς στην απόφαση του υπουργού σε "όλα τα συναφή στοιχεία για κάθε υποψήφιο" βρίσκεται σε αντίθεση προς την πάγια νομολογία πάνω στο θέμα. Η ειδική αιτιολογία για την οποία μιλούμε θα πρέπει να είναι ρητά διατυπωμένη. Αρκεί να αναφερθώ στο σχετικό απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Α. Γεωργίου και άλλη ν. Κυπριακή Δημοκρατία Προσφυγή 213/84 και άλλες της 31 Ιουλίου 1989. "Η αιτιολόγηση δε αυτή δέον να εμφανίζεται στο πρακτικό της απόφασης και όχι να αφήνεται να συνάγεται από οποιοδήποτε ή το διοικητικό Δικαστήριο.""

 

Από τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί η παράλειψη ειδικής αιτιολόγησης της παραγνώρισης του πτυχίου της Νομικής, που χαρακτηρίζεται στους Κανονισμούς ως επιπρόσθετο προσόν, τεκμηριώνει λόγο ακυρότητας.

 

2. Η σύσταση του Συμβουλίου Κρίσεως είναι αντίθετη με το περιεχόμενο των φακέλων.

΄Οπως διαφαίνεται από το περιεχόμενο των σχετικών φακέλων, ο αιτητής ενεγράφη στην Αστυνομική Δύναμη το 1973 και προήχθη στο βαθμό του Λοχία το 1984. Έχει σαφέστατο προβάδισμα έναντι όλων των ενδιαφερόμενων μερών, το οποίο εκτείνεται από 5 μέχρι 16 χρόνια για την ημερομηνία εγγραφής και από 6 μέχρι 13 σε ό,τι αφορά την τελευταία προαγωγή. Στο "επεξηγηματικό" του έντυπο και "με βάση" όπως σημειώνεται "τα στοιχεία του φακέλου", το Συμβούλιο Κρίσεως τον πιστώνει στο ανάλογο κριτήριο με δύο μονάδες, την ανώτατη δηλαδή βαθμολογία στην οποίαν αντιστοιχούν σύμφωνα με τη σχετική διαβάθμιση τα 28 έτη υπηρεσίας που συμπλήρωσε στη Δύναμη. Παρατηρείται όμως το παράδοξο φαινόμενο της πίστωσης της ίδιας βαθμολογίας σε ενδιαφερόμενα μέρη με σαφέστατα μικρότερη προϋπηρεσία. Πιο κραυγαλέες είναι οι περιπτώσεις των ενδιαφερόμενων μερών Ι. Γεωργίου, Φ. Κωνσταντινίδη, Γ. Λεοντίου και Α. Σάββα στους οποίους αποδόθηκε η ίδια με τον αιτητή ανώτατη βαθμολογία των δύο μονάδων, παρά το γεγονός ότι υπολείπονται περίπου κατά το ήμισυ, των ετών υπηρεσίας του αιτητή. Αυτός ακριβώς ο τρόπος αποτίμησης της αρχαιότητας από το Συμβούλιο Κρίσεως, που καταλήγει προφανώς σε ισοπεδωτική εξίσωση όλων των υποψηφίων, αποδοκιμάστηκε από τη νομολογία. Το θέμα εξετάστηκε στην υπόθεση Χήρα ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή 1040/2001 της 18/10/2002) όπου ο Δικαστής Αρτεμίδης είχε τονίσει τα εξής: