|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 489
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 209/2000
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
1. Αριστείδη Γ. Αριστείδου
2. Λένιας Ν. Λοφίτου
Αιτητριών
- και -
Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου
Κα θ'ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 16 Μαΐου, 2002.Για τους αιτητές: Α. Σ. Αγγελίδης.
Για το καθ΄ου η αίτηση: Ι. Νικολάου.
Για το ενδιαφερόμενο μέρος 4: Α. Λυκούργου (κα) για Γ. Τριανταφυλλίδη.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές στην παρούσα προσφυγή ζητούν την πιο κάτω θεραπεία:-
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ΄ου η αίτηση με την οποίαν αποφασίστηκε η χορήγηση άδειας ως Χρηματιστές στους 1. Λευτέρη Παπαηρακλέους, 2. Μιχάλη Ξιούρο, 3. Δημήτρη Μαλαή και 4. Ντίνο Σαββίδη που παρακάθησαν στις ίδιες γραπτές εξετάσεις ως οι αιτητές είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."
Την 28.5.1999 το Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου (ΧΑΚ) - καθ΄ου η αίτηση - όρισε ημερομηνία εξετάσεων για εγγραφή Χρηματιστών σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κανονισμού 5 των περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου Κανονισμών την 29.9.1999 καθορίζοντας και τα θέματα των εξετάσεων.
Την 11.6.1999 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ανακοίνωση για την πιο πάνω εξέταση γνωστοποιώντας τα θέματα των εξετάσεων, το δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις και το χρόνο και τόπο υποβολής της σχετικής αίτησης.
Τόσο οι αιτητές όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη υπέβαλαν προς τούτο τη σχετική αίτηση και παρακάθησαν στις εξετάσεις. Οι δύο αιτητές απέτυχαν στις εξετάσεις εν αντιθέσει προς τα ενδιαφερόμενα μέρη που είχαν επιτύχει.
Μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων το καθ΄ου η αίτηση εξέτασε μιαν εκάστη των αιτήσεων των επιτυχόντων στις εξετάσεις για εγγραφή ως χρηματιστών. Το καθ΄ου η αίτηση αποδέκτηκε τις αιτήσεις των ενδιαφερομένων μερών σύμφωνα με τους Κανονισμούς 3 και 4. Το καθ΄ου η αίτηση ενέκρινε τις αιτήσεις του μεν ενδιαφερομένου μέρους 1 την 16.12.99, του υπ΄ αρ. 2 την 30.12.99, του υπ΄ αρ. 3 την 7.1.2000 και του υπ΄ αρ. 4 την 6.4.2000.
Παρατηρώ από το στάδιο αυτό ότι η προσφυγή των αιτητών ήταν πρόωρη όσον αφορά το Ε/Μ υπ΄ αρ. 4 Δημήτρη Μαλαή αφού η προσφυγή καταχωρήθηκε δύο μήνες πριν την παραχώρηση της σχετικής άδειας. Ως εκ τούτου εκ προοιμίου η προσφυγή είναι απαράδεκτη και απορριπτέα όσον αφορά το τέταρτο ενδιαφερόμενο μέρος.
Οι αιτητές ουδέποτε υπέβαλαν αίτηση για εγγραφή ως χρηματιστών σύμφωνα με το νόμο και τους σχετικούς κανονισμούς, προφανώς γιατί είχαν αποτύχει στις εξετάσεις.
Με την προσφυγή τους ζητούν την ακύρωση της διοικητικής πράξης χορήγησης της αδείας στα ενδιαφερόμενα μέρη να ενεργούν ως χρηματιστές.
Με τη γραπτή ένσταση του το καθ΄ου η αίτηση προβάλλει διάφορες προδικαστικές ενστάσεις. Κύρια προδικαστική ένσταση που προβάλλεται είναι η έλλειψη εννόμου συμφέροντος των αιτητών.
Το έννομο συμφέρον έχει αναλυθεί από τη νομολογία κατά κόρον και δεν θεωρώ αναγκαίο να επεκταθώ επί τούτου. Η έλλειψη εννόμου συμφέροντος, το οποίο, σύμφωνα με το Άρθρο 146 του Συντάγματος, πρέπει να είναι ίδιο και ενεστώς, δεν νομιμοποιεί τον αιτητή να ζητήσει ακύρωση διοικητικής απόφασης και ως εκ τούτου η προσφυγή του κρίνεται ως απαράδεκτη.
Ο Κανονισμός 3(1) των αναφερθέντων Κανονισμών έχει ως ακολούθως:-
"3(1) Νομιμοποιούνται να υποβάλουν αίτηση για εγγραφή ως χρηματιστές όσοι ικανοποιούν τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
(α) ....................... ....................
(β) ...........................................
(γ) Έχουν παρακαθήσει επιτυχώς σε εξέταση περί την κειμένη νομοθεσία και πρακτική του Χρηματιστηρίου."
Ο δε Κανονισμός 5 λέγει:-
"5. Το Συμβούλιο ορίζει την ημερομηνία, τον τόπο, τα θέματα και το δικαίωμα συμμετοχής στην εξέταση, με απόφαση του που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, τρεις τουλάχιστον μήνες πριν την καθορισμένη ημερομηνία διεξαγωγής της εξέτασης."
Από την παράγραφο 1 του πιο πάνω Κανονισμού 3 προκύπτει ότι απαραίτητο προσόν για παραχώρηση της άδειας χρηματιστού είναι η επιτυχία στις εξετάσεις όπως καθορίζουν οι Κανονισμοί. Είναι δε παραδεκτό γεγονός ότι οι αιτητές απέτυχαν στις πιο πάνω εξετάσεις. Κατά συνέπεια εστερούντο απαραίτητου προσόντος να επιτύχουν σε ενδεχόμενη αίτηση τους για παραχώρηση της σχετικής άδειας.
Όπως ανέφερα προηγουμένως οι αιτητές δεν υπέβαλαν αίτηση για την παραχώρηση άδειας χρηματιστών. Απλώς παρακάθησαν στις εξετάσεις στις οποίες απέτυχαν.
Όταν η διοικητική αρχή έχει ευθύνη αξιολόγησης και κρίσης αναφορικά με τα προσόντα αναγνωρίζεται έννομο συμφέρον για τον έλεγχο της κρίσης αυτής. Όπου όμως είναι προφανές ότι ο αιτητής δεν κατείχε τα απαραίτητα προσόντα και επομένως η διοικητική αρχή στην πραγματικότητα δεν προβαίνει σε καμιά αξιολόγηση τότε ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος.
Σχετική είναι η υπόθεση Τομάζος Μαρίνος ν. ΕΤΕΚ, Υπόθ. αρ. 1064/95, ημερ. 23.12.1998 στην οποία ο Νικολάου, Δ., ανέφερε τα ακόλουθα με τα οποία απόλυτα συμφωνώ:-
"Προέχει, στο πλαίσιο που έθεσα, η εξέταση της ένστασης του Επιμελητηρίου ότι ο αιτητής δεν νομιμοποιείται στην παρούσα προσφυγή αφού δεν κατείχε όλα τα απαιτούμενα προσόντα. Ο αιτητής αντέτεινε ως προς αυτό το ζήτημα ότι με δεδομένη τη δική του αμφισβήτηση της κατάληξης για τα προσόντα του, νομιμοποιείται να προσβάλει την απόφαση ώστε να ελεγχθεί η νομιμότητα της. ................
Αναμφιβόλως, όπου η διοικητική αρχή έχει ευθύνη να προβεί σε αξιολόγηση για να ασκήσει κρίση αναφορικά με το κατά πόσο ένας αιτητής κατέχει ή όχι τα απαιτούμενα προσόντα, αναγνωρίζεται έννομο συμφέρον για έλεγχο τέτοιας κρίσης. Οι αποφάσεις του Νικήτα, Δ. στη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 401/92, ημερ. 24 Μαΐου 1994, και Παντελή ν. Υπουργού Εσωτερικών κ.ά., υπόθ. αρ. 808/92, ημερ. 10 Μαΐου 1994, τις οποίες επικαλέστηκε ο συνήγορος του αιτητή, αυτό είναι που υπογραμμίζουν. Καθώς αναφέρθηκε στην πρώτη, έννομο συμφέρον υπάρχει εάν "αμφισβητείται σοβαρά ..... η εκτίμηση της διοίκησης αναφορικά με τα προσόντα".
Σε αντιδιαστολή με την περίπτωση όπου είναι προφανές ότι ο αιτητής δεν κατείχε τα προσόντα και επομένως δεν ετίθετο στην πραγματικότητα ζήτημα αξιολόγησης και κρίσης: βλ. τις αποφάσεις στις Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 747/94, ημερ. 20 Δεκεμβρίου 1995, και Μουζουρίδης ν. ΕΤΕΚ, υπόθ. αρ. 580/95, ημερ. 6 Ιουνίου 1996, στις οποίες ο ίδιος Δικαστής διέκρινε τις προηγούμενες, τις οποίες επικαλέστηκε η συνήγορος των καθ΄ων. Η παρούσα περίπτωση δεν διαφέρει από αυτές τις τελευταίες. Ο αιτητής προδήλως δεν κατείχε το αναγκαίο ακαδημαϊκό προσόν δεδομένου ότι το προσόν το οποίο ο ίδιος κατείχε δεν είχε αναγνωριστεί από το Υπουργικό Συμβούλιο. Εστερείτο λοιπόν εννόμου συμφέροντος."
(Βλέπε επίσης: Χριστάκης Σεργίδης ν. Πανεπιστήμιο Κύπρου, Υπόθ. αρ. 558/92, ημερ. 18.10.1993).
Στην παρούσα υπόθεση πασιφανώς οι αιτητές δεν κατείχαν τα απαραίτητα προσόντα του Κανονισμού 3 εφόσον είχαν αποτύχει στις εξετάσεις, απαραίτητο προς τούτο προσόν. Η διοικητική αρχή δεν προέβη σε καμιά αξιολόγηση ως προς το απαραίτητο προσόν των αιτητών, η έλλειψη του οποίου ήταν προφανής, αφού, εν πάση περιπτώσει, οι αιτητές δεν υπέβαλαν καν οποιαδήποτε αίτηση για την παραχώρηση της σχετικής άδειας.
Καταλήγω ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος στην παρούσα προσφυγή τους. Ως εκ τούτου δεν θεωρώ αναγκαίο να επιληφθώ και των άλλων προδικαστικών ενστάσεων ή της ουσίας της προσφυγής.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με έξοδα υπέρ του καθ΄ου η αίτηση και του ενδιαφερομένου μέρους αρ. 4.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ