|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 4 ΑΑΔ 274
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1025/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ
:Παναγιώτη Κ. Αννίβα,
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Υπουργού Άμυνας,
2. Αρχηγού Εθνικής Φρουράς,
Καθ΄ ων η αίτηση
---------------------------
27 Απριλίου 2001
Για τον αιτητή: Τ. Παπαδόπουλος, γι΄ αυτόν Ελ. Ελευθερίου.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Μ. Φλωρέντζος, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά στις 11 Ιουλίου 1996 για εκτέλεση της θητείας του και, αφού τη συμπλήρωσε, απολύθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1998. Διαρκούσης της θητείας του και ενώ υπηρετούσε ως κελευστής στο Ναυτικό επιλέγηκε, στις 6 Αυγούστου 1998, ως υποψήφιος για τις Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών και άρχισε εκπαίδευση στην ειδικότητα για την οποία προοριζόταν. Όμως, με την προσβαλλόμενη απόφαση του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς, ημερ. 6 Σεπτεμβρίου 1998, αυτή η εκπαίδευση διακόπηκε αφού ο αιτητής μετατάχθηκε από το Ναυτικό στο Πεζικό, όπου και τοποθετήθηκε.
Η εν λόγω απόφαση ακολούθησε την καταδίκη του αιτητή σε 10ήμερη φυλάκιση για πειθαρχικό παράπτωμα· του είχε καταλογιστεί ότι περί τα μέσα Αυγούστου 1998 είχε υποβάλει νεοσύλλεκτο σε σωματική δοκιμασία. Την καταδίκη του ο αιτητής δεν την προσέβαλε. Επομένως δεν μπορεί, όπως επιχείρησε εδώ, να αμφισβητήσει τα όσα τη στοιχειοθετούσαν.
Ως αποτέλεσμα της εν λόγω πειθαρχικής καταδίκης, ο Διοικητής Ναυτικού υπέβαλε πρόταση, ημερ. 4 Σεπτεμβρίου 1998, για μετάταξη του αιτητή, όπως και ενός άλλου κελευστή για παρόμοιο λόγο, "προς παραδειγματισμό και άρση του φαινομένου της υποβολής σε σωματική δοκιμασία νεοσυλλέκτων οπλιτών". Ο Αρχηγός εξέδωσε τότε την προσβαλλόμενη απόφαση. Έδωσε ως λόγο το ότι ο αιτητής, όπως και ο άλλος, "υπέπεσαν σε σοβαρότατο παράπτωμα, υποβάλλοντας σε σωματική δοκιμασία νεοσύλλεκτους οπλίτες". Ας σημειωθεί ότι ο αιτητής γνώριζε από πριν τη σημασία που αποδίδετο στην προσπάθεια για εξάλειψη από το στράτευμα της σωματικής και ψυχικής βίας αφού, από σχεδόν την αρχή της θητείας του, είχε υπογράψει σχετική για το ζήτημα δήλωση.
Ο συνήγορος της Δημοκρατίας διατύπωσε δύο ενστάσεις αναφορικά με το παραδεκτό της προσφυγής. Αμφισβήτησε κατά πρώτο ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εκτελεστή. Τη χαρακτήρισε εσωτερικό διοικητικό μέτρο αφού:
"..... μετακινεί απλά τον Αιτητή σε άλλο Όπλο κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, δεν μεταβάλλει τη φύση των καθηκόντων του (the status) και, ασφαλώς, δεν μεταβάλλεται η κατοικία ή διαμονή του διοικουμένου, αφού πρόκειται για στρατιώτη που εκτελεί τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά."
Παρέπεμψε σχετικά στην απόφαση της Ολομέλειας στη Δημοκρατία ν. Κυριάκου (1986) 3 Α.Α.Δ. 1690 η οποία αφορούσε τη μετακίνηση αστυνομικού. Επεκτάθηκε και στις περιστάσεις, δηλαδή, στο πειθαρχικό παράπτωμα της υποβολής νεοσυλλέκτων σε δοκιμασία, όπως και σε επτά προηγούμενες περιπτώσεις απειθαρχίας του αιτητή, σε διάφορους τομείς, με ποινή φυλάκισης στην κάθε περίπτωση, για να εξηγήσει ότι το μέτρο το οποίο λήφθηκε ήταν αναγκαίο στο πλαίσιο εσωτερικής διοίκησης προκειμένου να αντιμετωπίζονταν "οι σοβαρές επιπτώσεις και οι κίνδυνοι που ενέχει η μη προσαρμογή του αιτητή λόγω ιδιαίτερα της φύσης και των κινδύνων της δραστηριότητας στη θάλασσα" και ότι, επομένως, δεν επρόκειτο για πρόσθετη πειθαρχική ποινή όπως προέβαλε ο αιτητής.
Έγινε αναφορά και σε "Εγχειρίδιο Ειδικοτήτων" (Τεύχος Πρώτο) ημερ. 12 Φεβρουαρίου 1995 στο οποίο εκτίθενται μεταξύ άλλων και οι περιστάσεις στις οποίες επιτρέπεται η μετάταξη. Στην παρούσα περίπτωση δεν συνέτρεχε καμιά από τις προβλεπόμενες. Γι΄ αυτό ο αιτητής προέβαλε πως η μετάταξή του ήταν παράνομη και πως εν προκειμένω δεν αποτελούσε διοικητικό αλλά τιμωριτικό μέτρο. Ο συνήγορος της Δημοκρατίας επεσήμανε όμως, ορθά κατά την άποψη μου, ότι το εγχειρίδιο δεν αποτελούσε παρά μόνο απόφαση ή διαταγή του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς στο πλαίσιο των εξουσιών
που του παρέχει το άρθρο 13(2) του περί Εθνικής Φρουράς Νόμου (Ν. 20/1964 όπως τροποποιήθηκε) για "την γενική διοίκηση και επίβλεψη της Δυνάμεως". Είναι νομίζω προφανές ότι δεν ενσωματώνει ρυθμιστικούς κανόνες δικαίου. Επομένως δεν δεσμεύει τον Αρχηγό ο οποίος διατηρεί τη δυνατότητα να εκδόσει οποιαδήποτε άλλη διαφορετική διαταγή ανάλογα με ό,τι θεωρεί πως απαιτούν οι περιστάσεις.Έπειτα, καθ΄ υπόθεση ότι η απόφαση ήταν εκτελεστή, ο συνήγορος της Δημοκρατίας αμφισβήτησε ότι ο αιτητής διατηρούσε έννομο συμφέρον δεδομένου ότι είχε ήδη απολυθεί από την Εθνική Φρουρά. Πρόσθεσε δε πως, αντίθετα με ό,τι προέβαλε ο αιτητής, η μετάταξη δεν επαγόταν τον υποβιβασμό σε βαθμό, ούτε και υπήρχε έρεισμα για την άποψη ότι οι Μονάδες Υποβρυχίων Καταστροφών ήταν σπουδαιότερες από το Πεζικό ώστε να προέκυπτε κατάλοιπο επηρεασμού είτε μέχρι την απόλυση του αιτητή είτε διαχρονικά.
Είμαι της γνώμης ότι η απόφαση για μετάταξη αποτελούσε, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος της Δημοκρατίας, εσωτερικό διοικητικό μέτρο ανάλογο με τη μετακίνηση υπαλλήλων στο δημόσιο τομέα και την ανάθεση σε αυτούς καθηκόντων διαφορετικών από ό,τι προηγουμένως. Ανεξάρτητα όμως από αυτή την αναλογία, ως ζήτημα πολιτικής του δικαίου θα κατέτασσα τέτοιες αποφάσεις οι οποίες, καθώς μου φαίνεται, αφορούν στις λεπτομέρειες της λειτουργίας της Εθνικής Φρουράς, στη σφαίρα της εσωτερικής διοίκησης. Αντλώ ενθάρρυνση, σε αυτή την προσέγγιση, από τις αποφάσεις της Ολομέλειας στη
Vrahimis v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1428 και Χριστόδουλου Προεστού ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2668, ημερ. 15 Μαρτίου 2001, οι οποίες αφορούσαν σε πτυχές της λειτουργίας σχολείων. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να επεκταθώ.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ