|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:C445
(2016) 3 ΑΑΔ 425
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 21/2011)
(Υπ. Αρ. 1477/08)
26 Σεπτεμβρίου, 2016
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ,
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ/στές]
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΥΠΡΟΥ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Εφεσείοντες / Καθ΄ων η Αίτηση
ΚΑΙ
MERYEM KAYA OMORFO (ΜΟΡΦΟΥ)
Εφεσίβλητη / Αιτήτρια
_________________________
Λαμπρινή Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες
Tarik M. Kadri, για τον Εφεσίβλητο
__________________________
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Π.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Με την προσφυγή της η Εφεσίβλητη - Αιτήτρια ζητούσε απόφαση, με την οποία να δηλώνεται ότι η απόφαση που γνωστοποιήθηκε στην Αιτήτρια εκ μέρους των Εφεσειόντων - Καθ΄ων η Αίτηση, στις 8.7.2008 είναι άκυρη και αναποτελεσματική.
Η επίδικη απόφαση, ημερομηνίας 8.7.2008, υπογράφεται από τον Ανώτερο Υπαστυνόμο Γ. Χαραλάμπους, εκ μέρους του Αναπληρωτή Αρχηγού Αστυνομίας, και απευθύνεται στον δικηγόρο της Εφεσίβλητης - Αιτήτριας κ. Tarik Kadri. Το κείμενο της απόφασης έχει ως εξής:
«Κύριε,
Διερεύνηση καταγγελίας αναφορικά με τις Διαχειρίσεις 578/06, 581/06
Αναφέρομαι στην επιστολή σας, ημερ. 02/07/08 και, σε συνέχεια προηγούμενης ταυτάριθμης επιστολής μου, ημερ. 20/06/08, σχετικά με το πιο πάνω θέμα, σας πληροφορώ ότι, η απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα δεν είναι μαρτυρικό υλικό, που μπορεί να παραχωρηθεί καθώς επίσης και το γεγονός ότι το αίτημα σας δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του άρθρου 7 της Ποινικής Δικονομίας, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 57(Ι)/2007, η θέση μας παραμένει η ίδια.»
Της αποφάσεως, ημερομηνίας 8.7.2008, είχε προηγηθεί αίτημα του ευπαίδευτου συνήγορου της Εφεσίβλητης - Αιτήτριας για να του δοθεί αντίγραφο της απόφασης του έντιμου Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, σύμφωνα με την οποία οι καταγγελίες που είχαν γίνει εκ μέρους της Εφεσίβλητης - Αιτήτριας στα πλαίσια των Διαχειρίσεων 578/06 και 581/06 ταξινομήθηκαν ως «μη αστυνομικής φύσεως υπόθεση».
Στην ένσταση που καταχωρήθηκε από τους Καθ΄ων η Αίτηση - Εφεσείοντες στην προαναφερόμενη προσφυγή της Εφεσίβλητης - Αιτήτριας, ηγέρθη προδικαστική ένσταση ότι, με την προσφυγή δεν προσβάλλετο εκτελεστή διοικητική πράξη.
Στην απόφασή του, ο ευπαίδευτος Δικαστής, ο οποίος επιλήφθηκε της προσφυγής, αναφέρθηκε στο ιστορικό της υπόθεσης, σύμφωνα με το οποίο καταχωρήθηκε αίτηση διαχειρίσεως περιουσίας προσώπου, το οποίο εμφανιζόταν ως αποβιώσαν, ενώ στην πραγματικότητα ζούσε στην κατεχόμενη περιοχή και συγκεκριμένα στη Μόρφου. Η Αίτηση Διαχείρισης αφορούσε περιουσία στην Πάφο και το κατ΄ισχυρισμόν αποβιώσαν πρόσωπο ήταν η Εφεσίβλητη - Αιτήτρια.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στη σελίδα 5 της απόφασης του, αναφέρει τα εξής:
«Τέλος, θα πρέπει να λεχθεί ότι μετά την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής, το αίτημα της αιτήτριας για να της παραχωρηθεί αντίγραφο της απόφασης του Γενικού Εισαγγελέα, ικανοποιήθηκε.»
Παρά την προαναφερόμενη ικανοποίηση του αιτήματος της Εφεσίβλητης - Αιτήτριας, αυτή επέμεινε στην εκδίκαση της προσφυγής της, καθότι, όπως ισχυρίστηκε, εγειρόταν ζήτημα ζημιάς, διεκδικήσιμης, κατά το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος.
Στα πλαίσια της προσφυγής, ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής, έκρινε ότι η επίδικη πράξη ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη και ότι, εξαιτίας της παράλειψης των Εφεσειόντων - Καθ΄ων η αίτηση να συμμορφωθούν με το Νόμο, και συγκεκριμένα το άρθρο 37 του Νόμου 158(1)/1999, προέκυψε άρνηση της Διοίκησης να εκπληρώσει θετική υποχρέωσή της, πράγμα που εντάσσεται στην εμβέλεια του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Προχώρησε, στη συνέχεια, και έκρινε ότι, από την προαναφερόμενη πράξη προέκυψε ζημιά στην Αιτήτρια - Εφεσίβλητη, η οποία πήγαζε από την παραβίαση του δικαιώματός της να προσφύγει στο Δικαστήριο και, επομένως, έκαμε δεκτή την προσφυγή και ακύρωσε την προαναφερόμενη επίδικη διοικητική πράξη, ημερομηνίας 8.7.2008.
Με την παρούσα Έφεση, οι Εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι εσφαλμένη για τους εξής λόγους:
1. Λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προδικαστική τους ένσταση.
2. Λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ότι στόχος της προσφυγής ήταν η ακύρωση της απόφασης του Γενικού Εισαγγελέα να καταχωρήσει την υπόθεση που αφορούσε τη διερεύνηση της καταγγελίας της Αιτήτριας, ως μη αστυνομικής φύσεως υπόθεση.
3. Λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η μη ικανοποίηση του αιτήματος της Αιτήτριας από την Αστυνομία συνιστούσε παραβίαση των προνοιών του άρθρου 37 του Νόμου 158(1)/1999 και, συνακόλουθα, άρνηση της Διοίκησης να εκπληρώσει θετική υποχρέωσή της.
4. Λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αποδέχθηκε τη θέση των Καθ΄ων η Αίτηση ότι η προσφυγή είχε χάσει το αντικείμενό της από τη στιγμή που η Αιτήτρια εφοδιάστηκε με πλήρες αντίγραφο της επίδικης απόφασης του Γενικού Εισαγγελέα.
5. Λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι από την επίδικη πράξη προκύπτει ζημιά η οποία πηγάζει από την παραβίαση του Άρθρου 30.1 του Συντάγματος.
Είναι θεμελιωμένη αρχή του Δικαίου μας ότι, τα Δικαστήρια δεν ενεργούν επί ματαίω. Ενεργούν με σκοπό την επίλυση συγκεκριμένων διαφορών που εκκρεμούν ενώπιον τους. Στην προκείμενη περίπτωση θεωρούμε ότι, εφόσον δόθηκε στην Εφεσίβλητη - Αιτήτρια αντίγραφο της απόφασης του έντιμου Γενικού Εισαγγελέα, σύμφωνα με την οποία η υπόθεση της καταγγελίας της Αιτήτριας είχε ταξινομηθεί ως μη αστυνομικής φύσεως υπόθεση, και δεδομένου ότι με την προσφυγή της Αιτήτριας ζητείτο μόνο ακύρωση της απόφασης των Εφεσειόντων - Καθ΄ων η Αίτηση να αρνηθούν την παραχώρηση στην Αιτήτρια αντιγράφου της προαναφερόμενης απόφασης, δεν υπάρχει αντικείμενο στην περαιτέρω εξέταση της παρούσας Έφεσης. Ούτε και τίθεται ζήτημα κατάλοιπου ζημιάς, δεδομένου ότι η Εφεσίβλητη είχε στη διάθεσή της την επίδικη απόφαση και, κατά συνέπεια, κάθε ευχέρεια προσφυγής στο Δικαστήριο για διεκδίκηση των οποιωνδήποτε δικαιωμάτων της. Η Εφεσίβλητη δεν προέβαλε οποιονδήποτε ισχυρισμό ότι η πάροδος του χρόνου μέχρι και τη λήψη της επίδικης απόφασης προκάλεσε σ΄ αυτήν οποιανδήποτε υλική ή άλλη ζημιά.
Υπό τις συνθήκες, παρέλκει περεταίρω εξέταση της Έφεσης. Περιοριζόμαστε στο να αποφασίσουμε ότι η Έφεση είναι άνευ αντικειμένου και θα πρέπει να απορριφθεί ως τέτοια.
Εν όψει των προαναφερομένων, η Έφεση επιτυγχάνει με έξοδα εις βάρος της Εφεσίβλητης, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα υποβληθούν για έγκριση από το Δικαστήριο. Η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται, εκτός από τη διαταγή για τα έξοδα. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι, όταν καταχωρήθηκε η προσφυγή υπήρχε αντικείμενο, η πρωτόδικη διαταγή για έξοδα υπέρ της Αιτήτριας- Εφεσίβλητης διαμορφώνεται με μείωσή τους στο εν δεύτερο, ήτοι €625,00.
Π.
Δ. Δ.
Δ. Δ.
/ΜΣ