|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 3 ΑΑΔ 660
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση αρ.1933/2006)
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ Δ/στες]
5 Oκτωβρίου, 2011
(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ.184/2008)
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΚΑΣΚΙΡΗΣ
και
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εφεσίβλητος/Αιτητής,
Και
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ης η αίτηση.
- - - - - - - -
(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ.188/2008)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ
και
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εφεσίβλητος/Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ΄ης η αίτηση,
-----------------
(Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ.190/2008)
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
και
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εφεσίβλητος/Αιτητής,
----------------
Α.Τσάρκατζης για Χρ.Πατσαλίδη, για τον Εφεσείοντα στην 184/2008
Σ.Ανδρέου, για τον Eφεσείοντα στην 188/08
Λ.Ουστά, (κα.) για την Eφεσείουσα στην 190/08
Α.Ευσταθίου, (κα.) για τον Eφεσίβλητο και στις 3 υποθέσεις.
-------- ----------- --------
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κ.Παμπαλλής.
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) με απόφαση της ημερ. 15 Σεπτεμβρίου 2006, προήγαγε αναδρομικώς, στη θέση του Τελωνειακού λειτουργού, Τελωνεία, τους Κώστα Α. Κοκκαλή, Χρίστο Κοτζιάπασιη, Δημήτρη Νικηφόρου, Ειρήνη Παπαντωνίου-Ιωαννίδου, Σωτήρη Αναστασιάδη και Θεοχάρη Κασκίρη.
Ο εφεσίβλητος Αντώνης Γεωργίου αμφισβήτησε τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης της ΕΔΥ και στις 20 Οκτωβρίου 2008, στα πλαίσια της προσφυγής 1933/2006, το Δικαστήριο ακύρωσε την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών Δημήτρη Νικηφόρου και Θεοχάρη Κασκίρη, δοθέντος ότι στο μεταξύ, η αίτηση ακυρώσεως εναντίον των υπολοίπων είχε αποσυρθεί.
Ως αποτέλεσμα τούτου καταχωρήθηκε η έφεση με αριθμό 184/08 από το Θεοχάρη Κασκίρη, η έφεση με αριθμό 188/08 από το Δημήτρη Νικηφόρου και η έφεση με αριθμό 190/08 από τη Δημοκρατία. Με γνώμονα την κοινή τους βάση οι εφέσεις συνεκδικάστηκαν.
΄Εχοντας υπόψη ότι ο πιο πάνω διορισμός που έγινε από την ΕΔΥ ήταν αποτέλεσμα επανεξέτασης, μετά από ακυρωτική απόφαση, θεωρούμε αναγκαίο να παραθέσουμε το ιστορικό της υπόθεσης.
Η ΕΔΥ προήγαγε στις 19 Σεπτεμβρίου 2001, τους Κώστα ΄Ελληνα, Χρίστο Κοτζιάπασιη, Δημήτρη Νικηφόρου, Ειρήνη Παπαντωνίου-Ιωαννίδου, Σωτήρη Αναστασιάδη και Κώστα Κοκκαλή, στη θέση τελωνειακού Λειτουργού - Τελωνεία από 1η Νοεμβρίου 2001. Μετά από καταχωρηθείσες, εκ μέρους μεγάλου αριθμού μη επιλεγμένων υποψηφίων, προσφυγές, ο εν λόγω διορισμός ακυρώθηκε με τις αποφάσεις στις υποθέσεις αρ.20/02 και 35/02 κ.ά. ημερ. 4 Οκτωβρίου και 31 Δεκεμβρίου 2004 αντίστοιχα.
Ενόψει της πιο πάνω απόφασης και αφού γνωστοποιήθηκε στα ενδιαφερόμενα μέρη ότι επανέρχονται στην προηγούμενη θέση του Εξεταστή Τελωνείων, που κατείχαν, η ΕΔΥ, στη συνεδρία της ημερ. 28 Ιουλίου 2006, στο πλαίσιο της επανεξέτασης της διαδικασίας πλήρωσης των έξι κενών θέσεων Τελωνειακού Λειτουργού, αποφάσισε να καλέσει τη Διευθύντρια Τελωνείων να υποβάλει νέα σύσταση, πάντοτε με βάση τα στοιχεία που ίσχυαν κατά τον ουσιώδη χρόνο. Η Διευθύντρια σύστησε τα έξι ενδιαφερόμενα μέρη και απεχώρησε. Η ΕΔΥ, έλαβε υπόψη την πιο πάνω σύσταση, τα ενώπιον της στοιχεία και αποφάσισε να προαγάγει τους πέντε, αρχικώς από το 2001, διορισθέντες, εκτός του Κώστα ΄Ελληνα και αντί τούτου, επιλέγηκε ο Θεοχάρης Κασκίρης. Ο διορισμός ίσχυε αναδρομικώς από την 1η Νοεμβρίου 2001.
O εφεσίβλητος καταχώρησε την προσφυγή υπ΄αριθμό 1993/2006 αμφισβητώντας τη νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης.
Οι Κ.΄Ελληνας, Χρ.Κοτζιάπασιης, Δ.Νικηφόρου, Ε.Παπαντωνίου-Ιωαννίδου, Αθ. Αναστασιάδης και Κ.Κόκκαλης αμφισβήτησαν την ορθότητα της απόφασης στην προσφυγή 35/2002 που εκδόθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2004, με την οποία ακυρώθηκε η προαγωγή τους στη θέση του Τελωνειακού Λειτουργού από την 1η Νοεμβρίου 2011. Με την απόφαση στην υπόθεση Κοτζιάπασιης κ.α. ν. Οικονομίδης κ.α. (2007) 3 Α.Α.Δ. 200, η πρωτόδικη απόφαση παραμερίστηκε και η διοικητική απόφαση επικυρώθηκε. Ενόψει του πιο πάνω αποτελέσματος η προσφυγή 1933/2006, (η εκκαλούμενη απόφαση) προωθήθηκε μόνο εναντίον των εφεσειόντων Κασκίρη και Νικηφόρου.
Ο συνάδελφος μας, ενώπιον του οποίου συζητήθηκε η προσφυγή 1933/2006, αποφάσισε στις 20 Οκτωβρίου 2008, ότι η προαγωγή των εφεσειόντων Νικηφόρου και Κασκίρη θα πρέπει να ακυρωθεί:
«(α) λόγω πάσχουσας νομικά σύστασης και
(β) λόγω υπέρμετρης βαρύτητας από την ΕΔΥ στην προφορική εξέταση.»
Προβλήθηκε από τον εφεσείοντα Κασκίρη, όσο και από τη Δημοκρατία, ότι το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου περί οριακής υπεροχής του εφεσίβλητου δεν έχει έρεισμα στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Η αναφορά που έγινε από το συνάδελφο μας, είχε ως βάση τη θεώρηση από την ΕΔΥ, ότι οι επιλεγέντες, δηλαδή οι επί του προκειμένου Νικηφόρου και Κασκίρης, «δεν υστερεί σε προσόντα, δεν υστερεί σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές εκθέσεις ...».
Η ευπαίδευτη συνήγορος του εφεσίβλητου παρατήρησε ότι ο τελευταίος υπερέχει οριακά, και η αναφορά από το πρωτόδικο Δικαστήριο στην απόδοση του εφεσίβλητου τα πέντε τελευταία χρόνια ενισχύει την αξία του σε συνδυασμό με την οχτάχρονη του αρχαιότητα. Ο συνάδελφος μας πρωτοδίκως ανέφερε αποδεχόμενος την εισήγηση της συνηγόρου του εφεσιβλήτου.
«Είναι ορθή και η παρατήρηση της συνηγόρου του αιτητή, ότι στις αξιολογήσεις των τελευταίων ετών, όχι μόνο δεν υστερεί ο αιτητής, αλλά αυτός υπερέχει, έστω και οριακά, και των δύο ενδιαφερομένων, αφού για την περίοδο 1995-2000 αυτός είχε σε όλους τους τομείς, περιλαμβανομένου του κριτηρίου της «Διευθυντικής/Διοικητικής Ικανότητας» τον χαρακτηρισμό «Εξαίρετος» ενώ τα ε.μ. έστω και για τρία έτη (1995, 1996 και 1997) δεν είχαν αυτό το χαρακτηρισμό.»
Η πιο πάνω θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου επιβεβαιώνεται από τα αναγραφόμενα στο παράρτημα Ε της αγόρευσης της Δημοκρατίας, για το έτος 1997 ο εφεσίβλητος έχει «8Ε» ενώ ο Νικηφόρου «7Ε, 1ΠΙ». Το ίδιο απαντάται και για το έτος 1998, όπου ο εφεσίβλητος έχει «8Ε» και ο Κασκίρης «7Ε 1ΠΙ» Παρατηρούμε συναφώς ότι η παρατήρηση του συναδέλφου μας για «οριακή υπεροχή» του εφεσίβλητου δεν αφίσταται του περιεχομένου των φακέλων των υποψηφίων.
Ο εφεσείων Νικηφόρου και η Δημοκρατία θεωρούν ότι το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου περί πάσχουσας σύστασης, εδραζόταν στην αναφορά για το «δίπλωμα στη Διεύθυνση από το ΜΙΜ» που έγινε από τη Διευθύντρια Τελωνείων, υλοποιώντας την εισήγηση της ΕΔΥ «να σχολιάσει τα προσόντα των υποψηφίων και συγκεκριμένα τα ακαδημαϊκά προσόντα πέραν των απαιτουμένων».
Η εισήγηση αυτή δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Ο συνάδελφος μας θεώρησε τη σύσταση της Διευθύντριας ως πάσχουσα αφού αναφέρεται μεν στα προσόντα των υποψηφίων, μεταξύ των οποίων του Νικηφόρου, σε συνάρτηση με «τα ακαδημαϊκά προσόντα που είναι πέραν των απαιτουμένων» αλλά, óπως τονίζει η Διευθύντρια, αποφεύγει να σχολιάσει τα προσόντα του εφεσίβλητου, και ειδικότερα τονίζεται:
«Όπως ήδη ανάφερα ο αιτητής ήταν ισάξιος με τα ε.μ. 3 και 6, είχε τη σημαντική αρχαιότητα των 8 ετών και όμως τίποτε δεν έχει λεχθεί γιατί δεν ήταν μεταξύ των συστηθέντων.»
Το τελευταίο παράπονο, και των τριών εφεσειόντων, εδράζεται στη διαπίστωση του συναδέλφου μας ότι η ΕΔΥ έδωσε βαρύτητα, και μάλιστα υπέρμετρη, στην προφορική συνέντευξη για να καταλήξει στην επιλογή των διορισθέντων.
Η εισήγηση των εφεσειόντων ότι η αναφορά του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην απόδοση των υποψηφίων στη Συμβουλευτική Επιτροπή εισάγει νέο στοιχείο κρίσης, δεν μας βρίσκει σύμφωνους.
Τα όσα λήφθηκαν υπόψη από το συνάδελφο μας, όπως και η αναφορά στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Αντωνίου κ.α. (2001) 3 Α.Α.Δ. 921, στόχευαν συνδυαζόμενα με την οχτάχρονη αρχαιότητα του εφεσίβλητου να καταδείξουν το λανθασμένο της απόφασης της ΕΔΥ αφού η σύσταση όφειλε να αναπαραγάγει τα στοιχεία των φακέλων, που, έστω και ορθά να ήταν, χωρίς την αναφορά στην πολύχρονη αρχαιότητα του εφεσίβλητου καθίστατο τρωτή. Η αναφορά από το συνάδελφο μας στην υπόθεση Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 695, είναι χαρακτηριστική ως προς την υποχρέωση Διευθυντή Τμήματος να παρουσιάζει ορθή εικόνα των υποψηφίων. Ενδυνάμωσε τη θέση των εφεσειόντων μόνο η προφορική συνέντευξη, ενώπιον της ΕΔΥ, γιατί απογυμνωμένη από τη σύσταση και την απουσία σχολιασμού της αρχαιότητας του εφεσίβλητου, παραμένει όπως ορθώς κρίθηκε από το συνάδελφο μας η προφορική συνέντευξη ως το μόνο καθοριστικό κριτήριο επιλογής.
Με γνώμονα τα πιο πάνω κρίνουμε ότι οι εφέσεις θα πρέπει να αποτύχουν.
Και οι τρεις εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου, και εναντίον εκάστου των εφεσειόντων, όπως αυτά θα ψηφιστούν, τα οποία κατανέμονται ανά 1/3 στον καθένα από αυτούς.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Π.
ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.