ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3544)

(Υπόθεση Αρ. 824/2001)

 

22 Νοεμβρίου 2005

 

[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]

 

ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ,

Εφεσείοντες-Αιτητές,

- ν. -

 

ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,

Εφεσίβλητης-Καθ΄ ης η αίτηση.

---------------------------

Α. Κωνσταντίνου, για τους Εφεσείοντες.

Γ. Τριανταφυλλίδης με Ν. Παρτασίδου (κα), για την Εφεσίβλητη.

---------------------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

      ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.:  Ως προς την έφεση συμφωνώ με την απόφαση που ετοίμασε ο Αρτέμης, Δ.  Ως προς όμως την αντέφεση διατηρώ, με εκτίμηση, διαφορετική άποψη.

         Τα δεδομένα της περίπτωσης έχουν ήδη εκτεθεί και δεν θα τα επαναλάβω. Εξουσία για την επιβολή κυρώσεων παρείχε στην Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου το άρθρο 3(2)(ζ) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(Ι)/98 όπως ήταν κατά τον ουσιώδη χρόνο),* το οποίο προέβλεπε ότι:

     «3(2)  Η Αρχή έχει τις ακόλουθες αρμοδιότητες:

                ................................

         (ζ) Επιβάλλει κυρώσεις, αφού ακούσει τα ενδιαφερόμενα μέρη για         παράβαση -

                (i) Των διατάξεων του παρόντος Νόμου ή των Κανονισμών που εκδίδονται με βάση αυτόν•

               (ii)  του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας έπειτα από αίτηση της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας•

(iii)          των όρων της άδειας•

(iv)         εγκυκλίων οδηγιών ή συστάσεων που εκδίδονται βάσει της παραγράφου (β) του παρόντος εδαφίου.»

 

 

Είναι σαφές  από αυτό το μέρος της διάταξης ότι οι κυρώσεις συναρτόνταν αποκλειστικά με τις παραβάσεις.  Η διάταξη συνέχιζε ως εξής:

     «Για τους σκοπούς της παρούσας παραγράφου "κύρωση" περιλαμβάνει σύσταση, προειδοποίηση, προσωρινή αναστολή λειτουργίας σταθμού για περίοδο όχι μεγαλύτερη των τριών μηνών, ανάκληση της άδειας όπως καθορίζεται στο άρθρο 25 του παρόντος Νόμου, καθώς και επιβολή διοικητικού προστίμου για κάθε ημέρα παράβασης από το σταθμό του παρόντος Νόμου ή των όρων της άδειας ως ακολούθως:

(i)                 Μέχρι Λ.Κ. 5.000 για παγκύπριο τηλεοπτικό σταθμό,

(ii)               μέχρι Λ.Κ. 2.000 για παγκύπριο ραδιοφωνικό σταθμό,

(iii)             μέχρι Λ.Κ. 1.000 για τοπικό τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό σταθμό,

(iv)             μέχρι Λ.Κ. 500 για μικρό τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό.»

 

 

Βλέπει κανείς αμέσως πως με το δεύτερο σκέλος προσδιορίζονταν οι κυρώσεις κατά τρεις τρόπους. Πρώτο, εξειδικεύονταν τα είδη των κυρώσεων: σύσταση, προειδοποίηση, προσωρινή αναστολή λειτουργίας, ανάκληση άδειας και επιβολή διοικητικού προστίμου. Δεύτερο, συνδεόταν η επιβολή προστίμου με τη χρονική διάρκεια της παράβασης. Και, τρίτο, καθοριζόταν το ύψος των χρηματικών κυρώσεων με αναφορά στο είδος του σταθμού. 

 

       Είναι, κατά την αντίληψη μου, προφανές ότι ο εν λόγω προσδιορισμός των κυρώσεων δεν μετέβαλλε την πρωταρχική συνάρτηση των κυρώσεων με τις παραβάσεις.  Η σχέση τους παρέμενε η ίδια.  Σ΄ αυτή δε τη βάση, η εξουσία της Αρχής εκτεινόταν ώστε η κύρωση για παράβαση να μπορούσε να επιβληθεί  για κάθε ημέρα παράβασης.  Όπως το έθεσε ο Κωνσταντινίδης, Δ. στην υπόθεση Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, υπόθ. αρ. 362/03, ημερ. 27 Φεβρουαρίου 2004, την οποία ακολούθησα στην υπόθεση Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, υπόθ. αρ. 1105/02, ημερ. 21 Μαΐου 2004, «η ελέγχουσα έννοια είναι εκείνη της παράβασης».  Παραθέτω το πλήρες κείμενο της σκέψης του με την οποία συμφωνώ:

«Η ελέγχουσα έννοια είναι εκείνη της παράβασης.  Πράξη ή παράλειψη επισύρει ποινή εφόσον συνιστά "παράβαση".  Εν προκειμένω, κάποιας συγκεκριμένης διάταξης των Κανονισμών.  Αν έχουμε μια παράβαση σε  ορισμένη μέρα επιβάλλεται ποινή γι΄ αυτή.  Αν έχουμε μια παράβαση που ίδια επαναλαμβάνεται σε άλλη μέρα, επιβάλλεται ποινή για κάθε μέρα  παράβασης  και σημειώνω πως ποινές προβλέπονται και για τις παραβάσεις όρων της άδειας που είναι δυνατό να επισύρουν ποινή για όσες μέρες διαρκούν.  Ποιά θα είναι όμως η κατάσταση αν δεν έχουμε μια αλλά περισσότερες παραβάσεις την ίδια μέρα;  Είτε αυτές αφορούν στην ίδια πρόνοια είτε, ακόμα χειρότερα, σε διαφορετική;  Θα συσσωρεύονταν καθ΄ ημέραν ώστε να συντεθεί η μια μέρα παράβασης και θα επιβάλλεται μια ποινή για εκείνη την ημέρα συνολικά για όλες τις παραβάσεις;  Ανεξάρτητα κατ΄ ανάγκην και από την όποια σχέση τους ή τη συγκριτική σοβαρότητά τους;  Και ποιά θα είναι η κατηγορία;  Ότι κατά ορισμένη μέρα διαπράχθηκε αριθμός παραβάσεων;  Με επακόλουθο την επιβολή ποινής όχι για την κάθε παράβαση αλλά κατά ημέρα;

 

Ας δούμε όμως το θέμα και από άλλη άποψη.  Αν ένας διαπράξει μια παράβαση σε μια μέρα, θα υπόκειται σε πρόστιμο γι΄ αυτή μέχρι £5.000.  Αν διαπράξει δυο ή εκατό που μπορεί να είναι και άσχετες μεταξύ τους ή και να έχουν διαφορετικό υπόβαθρο, θα βρίσκεται σε καλύτερη θέση.  Το μέγιστο της ποινής ως αφορούν στη "μέρα παράβασης" θα είναι μέχρι £5.000 για όλες συνολικά.  Αναποφεύκτως δηλαδή, στο πλαίσιο της εισήγησης των αιτητών, κάθε παράβαση θα επάγεται τη διαίρεση της προβλεπόμενης μέγιστης ποινής ως προς αυτή.  Για μια παράβαση η αρχή έχει εξουσία να επιβάλει, αν το δικαιολογούν τα περιστατικά £5.000 πρόστιμο.  Αν είναι δυο, το ίδιο ποσό και για  τις δυο, χωρίς περιορισμό.  Η διατύπωση του Νόμου θα μπορούσε να είναι καλύτερη αλλά, όπως αντιλαμβάνομαι το θέμα, προβλέπεται η ορισμένη κύρωση για κάθε παράβαση.  Αυτή η συγκεκριμένη παράβαση μπορεί να είναι το αντικείμενο κατηγορίας και εφόσον αυτή στοιχειοθετείται επιβάλλεται ποινή γι αυτή, με οροφή το ποσό των £5.000.  Η αναφορά 'σε κάθε μέρα παράβασης' δεν στοχεύει τον περιορισμό της εξουσίας ώστε ο σταθμός να υπόκειται στο ίδιο μέγιστο διοικητικό πρόστιμο όσες παραβάσεις και αν κάμει σε μια μέρα αλλά για να είναι ξεκάθαρο πως η ίδια ποινή προβλέπεται για κάθε ημέρα εκδήλωσης της ίδιας παράβασης.»

 

 

      Θα επέτρεπα λοιπόν την αντέφεση.

 

 

                                                                        Γ.Κ. Νικολάου,

                                                                                      Δ.

/ΕΘ