ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Μεταξύ:

ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει, ο

(γ) Παράβαση της αρχής μή ανάκλησης διοικητικών αποφάσεων ευμενών για το διοικούμενο. Παρά την αποδοχή των λογαριασμών της για το έτος 1990 και παρεπόμενα τον καθορισμό των φορολογικών της υποχρεώσεων, τρία χρόνια αργότερα, ο Έφορος προέβη σε επαναθεώρηση τους με αναφορά στο έτος 1990, για να συμπεριλάβει στο φορολογητέο εισόδημά της κέρδος προσπορισθέν διαφοροποίησης που σημειώθηκε στην αξία συναλλάγματος στο οποίο εμπορευόταν.

Εξίσου καθοριστική για την έκβαση της προσφυγής υπήρξε και η νομολογία η οποία άπτεται του δεύτερου θέματος σχέση έχουσα με το ανύπαρκτο δικαιώματος απαλλαγής από φορολογία με έρεισμα έκνομη εγκύκλιο ή πρακτική. (Βλ. P. M. Tseriotis Ltd And Others v. Republic (Minister of Finance) (1970)3 C.L.R. 135, 143^. Ayios Andronikos Co. v. Republic (1984)3 C.L.R. 1176, 1181^. Hellenic Bank Ltd v. Republic (1987)3 C.L.R. 1619, 1626-1630.)

Ανυπόστατος κρίθηκε και ο τρίτος λόγος ακύρωσης με αναφορά και πάλι στη νομολογία η οποία καθορίζει ότι το άρθρο 23(1) του περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμου του 1978, (Ν.4/78) παρέχει πρωτογενή εξουσία στις φορολογικές αρχές να προβαίνουν, κάτω από ορισμένες περιστάσεις, σε επαναθεώρηση επιβληθείσας φορολογίας εντός του φορολογικού έτους ή εντός έξη ετών από τη λήξη αυτού. Κατά συνέπεια η επανεξέταση των φορολογικών υποχρεώσεων της εφεσείουσας για το έτος 1990 δεν συνιστούσε ούτε επαγόταν ανάκληση προηγούμενης διοικητικής απόφασης, αλλά νέα αυτοτελή εκτελεστή πράξη. Ό,τι αμφισβήτησε η εφεσείουσα δεν ήταν η ύπαρξη των προϋποθέσεων που θέτει το άρθρο 23(1) του Ν.4/78 για την έκδοση νέας διοικητικής απόφασης, αλλά ο χαρακτήρας της, ενέχων κατά την εισήγησή της, τα χαρακτηριστικά νέας εκτελεστής απόφασης.

Με την έφεση επιζητείται η ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης λόγω του επισφαλούς του βάθρου στο οποίο στηρίζεται. Επιζητείται η ανατροπή της αρχής στην Τύμβιου (ανωτέρω), με αναφορά στις αρχές που καθιερώνει η νομολογία για απόκλιση από δικαστικό προηγούμενο. (Βλ. μεταξύ άλλων, Νικολάου κ.α. ν. Νικολάου και άλλου (Αρ. 2) (1992)1 Α.Α.Δ. (Β) 1338^. Μαυρογένης ν. Βουλής κ.ά. (Αρ. 3) (1996)1 Α.Α.Δ. 315.) Εκκρεμούσης της ακρόασης της έφεσης το Ανώτατο Δικαστήριο επελήφθη ανάλογου ζητήματος στην Ακίνητα Χρίστος Χατζηκυριάκος Λτδ., ν. Δημοκρατίας Α.Ε. 2715 - 7.11.2001, (απόφαση πλήρους Ολομέλειας - πλειοψηφίας). Αποφασίστηκε ότι ο λόγος της Τύμβιου είναι και παραμένει ισχυρός και ότι δεν παρέχεται πεδίο που να δικαιολογεί τη διασάλευση ή την απόκλιση από αυτό. Η εφεσείουσα ήταν ενήμερη της απόφασης αυτής χωρίς να προβάλει λόγο, κατά την προφορική ακρόαση, ο οποίος να δικαιολογεί παρέκκλιση από την τελευταία μας απόφαση σε οποιοδήποτε σημείο. Θεωρούμε το θέμα λυθέν και δεν θα μας απασχολήσει άλλο. Διαπιστώνουμε, σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο, ότι δεν καθιερώθηκε δικαίωμα συμψηφισμού των κερδών μητρικής με τις ζημιές θυγατρικής εταιρείας, από τις διατάξεις του άρθρου 15(5) του Ν.163/87.

Ο νόμος είναι υπεράνω όλων. Δεσμεύει και επιβάλλει. Διαγράφει το πλαίσιο διακυβέρνησης και διοικητικής λειτουργίας. Καμιά πρακτική, όπως και να διατυπώνεται (με εγκύκλιο ή άλλως πως), δεν μπορεί να διαμορφωθεί ή να ισχύσει έξω από το πλαίσιο του νόμου. Το απρόσωπο του νόμου δεν μπορεί να συμβιβαστεί με καμιά χαριστική ρύθμιση. Σε τέτοια περίπτωση οι διοικούντες θέτουν τον εαυτό τους υπεράνω του νόμου. Η αρχή της καλής πίστης η οποία δεσμεύει τη διοίκηση στις συναλλαγές της με το διοικούμενο επιβάλλει την ομοιόμορφη μεταχείρισή του, όχι όμως εφόσον δρα εν παρανομία.

Τέλος, ορθή είναι η προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου στην αντιμετώπιση του άρθρου 23(1) του Ν.4/78^. ευρίσκει στερεό έδαφος στη νομολογία. (Βλ. μεταξύ άλλων Ν. Ιωνίδης ν. Δημοκρατίας (1993)3 Α.Α.Δ. 311.)

Πικής, Π.

Νικολάου, Δ.

Καλλής, Δ.

Κρονίδης, Δ.

/ΑυΦ.