ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΠΙΚΗ, ΧΡ. ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Ρ.ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Δ.

Ειρήνη Κουτσού, από την Αγία Νάπα

- και -

Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού

_______

Για την εφεσείουσα : κ. Α. Σ. Αγγελίδης.

Για τους εφεσίβλητους : κ. Α. Δικηγορόπουλος.

_______

ΠΙΚΗΣ, Π. : Tην απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

_______

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα είναι ιδιοκτήτρια συγκροτήματος δέκα διαμερισμάτων γνωστού ως "Pavlinia Complex" για το οποίο εκδόθηκε άδεια οικοδομής ημερ. 2.6.1988. Υπέβαλε στον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού αίτηση ημερ. 6.9.1993, για εγγραφή και κατάταξη των διαμερισμάτων της προς εξασφάλιση άδειας λειτουργίας σύμφωνα με το άρθρο 21Α του περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων Νόμου του 1969, Ν.40/69. Μετά την υποβολή της αίτησης ο Νόμος τροποποιήθηκε με το Νόμο 80(1)/95 και το άρθρο 21Α αντικαταστάθηκε.

Το νέο άρθρο 21Α προέβλεπε ότι τα μη εγγεγραμμένα καταλύματα για τα οποία είχε υποβληθεί εμπροθέσμως αίτηση στον Οργανισμό σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 21Α του Νόμου 42(1) του 1993 κατατάσσονται, αν ικανοποιούνται ορισμένες προϋποθέσεις.

Το κατάλυμα κατατάσσεται νοουμένου ότι υποβλήθηκε στις αρμόδιες αρχές αίτηση για άδεια οικοδομής πριν την 1η Δεκεμβρίου 1990 και εξασφαλίστηκε η σχετική άδεια προ της 11ης Αυγούστου 1993 ή θα εξασφαλιστεί η σχετική άδεια μέχρι τη 15η Σεπτεμβρίου 1995 και οι υφιστάμενες οικοδομές συνάδουν όσον αφορά το συντελεστή δόμησης, το ποσοστό κάλυψης και το ύψος, με την άδεια οικοδομής.

Το διοικητικό συμβούλιο των καθ΄ ων η αίτηση απέρριψε την αίτηση, γνωστοποίησε δε την απόφασή του στην εφεσείουσα, με επιστολή ημερ. 1.3.1996. Η αίτηση απορρίφθηκε γιατί τα σχέδια της άδειας οικοδομής δεν συνάδουν με την υφιστάμενη οικοδομή.

Στο φάκελο υπάρχει βεβαίωση του Δήμου Αγίας Νάπας ημερ. 30.8.1996, σύμφωνα με την οποία για το κατάλυμα της εφεσείουσας εκδόθηκε καλυπτική άδεια οικοδομής ημερ. 18.3.1996, που περιλάμβανε προσθήκες και μετατροπές. Η οικοδομή συνάδει, σύμφωνα με τη βεβαίωση, ως προς την κάλυψη, το συντελεστή δόμησης και το ύψος, με την αρχική άδεια οικοδομής.

Η θέση της εφεσείουσας δεν ευσταθεί. Οι υφιστάμενες οικοδομές, λόγω μετατροπών, δεν συνάδουν με τα σχέδια βάσει των οποίων εκδόθηκε η άδεια οικοδομής και η καλυπτική άδεια που εξασφαλίστηκε εκδόθηκε στις 18.3.1996, μετά δηλαδή την ημερομηνία της προσβαλλόμενης απόφασης και εν πάση περιπτώσει εκτός του χρόνου που προβλέπεται από το Νόμο. Συνεπώς κατά το χρόνο εξέτασης της αίτησης είναι φανερό ότι δεν ικανοποιούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 21Α. Τα σχέδια των οικοδομών που υφίσταντο όταν εξεταζόταν η αίτηση της εφεσείουσας διαφέρουν από τα σχέδια για τα οποία εκδόθηκε η άδεια οικοδομής στις 2.6.1988. Οι οικοδομές για τις οποίες δόθηκε η καλυπτική άδεια δεν ήταν βέβαια οι οικοδομές για τις οποίες εκδόθηκε η αρχική άδεια. Σχετική η αναφορά σε κτιριακές και άλλες εγκαταστάσεις που δεν υφίσταντο στις 11.8.1993.

΄Ηταν μάλιστα όρος της καλυπτικής άδειας όπως η οικοδομή διαμορφωθεί σύμφωνα με τα εγκεκριμένα σχέδια της καλυπτικής άδειας και σύμφωνα με τους όρους της αρχικής άδειας οικοδομής. ΄Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται από το Γενικό Διευθυντή των καθ΄ ων η αίτηση στην επιστολή του προς τη Δήμαρχο Αγίας Νάπας, ημερ. 15.10.1996, οι πρόνοιες του Νόμου 80(1)/95, είναι δεσμευτικές για τον Οργανισμό και δεν παρέχουν δυνατότητα παρέκκλισης.

΄Οπως και ο δικηγόρος της εφεσείουσας παραδέχεται στην επιστολή του προς τους καθ΄ων η αίτηση ημερ. 5.9.1996, μετά την εξασφάλιση καλυπτικής άδειας οικοδομής στις 18.3.1996 ζητήθηκε επανεξέταση της υπόθεσης. Το απόσπασμα αυτό ισοδυναμεί ακριβώς με παραδοχή της εφεσείουσας ότι κατά τον ουσιώδη για το Νόμο χρόνο, δηλαδή στις 11.8.1993, δεν πληρούνταν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις.

Τέλος, ως προς την πληρότητα της αιτιολογίας της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση αρκεί να λεχθεί ότι στην προσπάθεια αναζήτησης του συλλογισμού της διοίκησης το Δικαστήριο ανατρέχει, όποτε είναι επιτρεπτό, στους φακέλους (Κυριακίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 298, 304). Θεωρούμε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένη και συνεπώς δεν δικαιολογείται οποιαδήποτε επέμβασή μας.

Δραττόμαστε της ευκαιρίας να παρατηρήσουμε ότι η διατύπωση του άρθρου 21Α (1) (α) μπορεί να τύχει ερμηνείας με περισσότερους από ένα τρόπους. ΄Ομως το θέμα δεν εγείρεται στην παρούσα υπόθεση και δεν θα μας απασχολήσει περαιτέρω.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της εφεσείουσας, τα οποία υπολογίζουμε και επιδικάζουμε στις £500.

Γ. Πικής, Π.

Χρ. Αρτεμίδης, Δ.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

Τ. Ηλιάδης, Δ.

Ρ. Γαβριηλίδης, Δ.

/ΜΔ