|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 3 ΑΑΔ 742
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 2122
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΝΙΚΗΤΑ, ΚΑΛΛΗ, ΗΛΙΑΔΗ, ΚΡΑΜΒΗ, Δ/στών
1. Ανδρέας Θεοδουλίδης, τώρα από το Λονδίνο,
2. Ιωάννα Θεοδουλίδη,
3. Κλάρα Θεοδουλίδη,
Εφεσείοντες-Αιτητές
- ν -
Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου,
Εφεσιβλήτων- Καθ' ων η Αίτηση
------------------------
30 Σεπτεμβρίου, 1998
Για τους Εφεσείοντες: Μ. Καλλιγέρου (κα).
Για τους Εφεσίβλητους: Κ. Στιβαρού (κα).
------------------------
Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Οι εφεσείοντες προσβάλλουν την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή τους κατά της εγκυρότητας διατάγματος απαλλοτρίωσης ακινήτου τους στη Λεμεσό, για τη δημιουργία υποσταθμού, προς ρύθμιση και βελτίωση των συνθηκών φόρτισης και πτώσης της τάσης του συστήματος διανομής ηλεκτρισμού στην περιοχή. Και οι τρεις λόγοι έφεσης, που προβάλλονται, περιστρέφονται γύρω από το ίδιο σημείο - την απουσία ή ανεπάρκεια έρευνας για την επάχθεια που θα προκαλούσε στους εφεσείοντες η απαλλοτρίωση, σε σύγκριση με εκείνη που θα προκαλούσε σε ιδιοκτήτες άλλων κτημάτων, τα οποία προσφέρονταν για την εκτέλεση του έργου. Αμφισβητούν το εύρημα του Δικαστηρίου - ότι οι εφεσίβλητοι διερεύνησαν και αυτή την πτυχή του θέματος, καθιστώντας την έρευνα που προηγήθηκε της απαλλοτρίωσης επαρκή στο σύνολό της.
Προς υποστήριξη της έφεσης, προβλήθηκαν οι ίδιοι ισχυρισμοί, όπως και ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, και ανάλογη επιχειρηματολογία.
Το Δικαστήριο απέρριψε τις θέσεις των εφεσειόντων, υπό το φως των στοιχείων του φακέλου, τα οποία αποκαλύπτουν, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του, ότι η έρευνα επεκτάθηκε σε κάθε πτυχή της απαλλοτρίωσης, περιλαμβανομένων και των συνεπειών που η απαλλοτρίωση θα είχε στους ιδιοκτήτες άλλων ακινήτων, στα οποία θα ήταν δυνατό να εγκατασταθεί ο υποσταθμός. Στην απόφασή του, γίνεται αναφορά στα στοιχεία του φακέλου, που τείνουν να τεκμηριώσουν την επάρκεια της έρευνας.
Αποτελεί παγιωμένη αρχή του διοικητικού δικαίου ότι, εφόσο παρέχεται η δυνατότητα εκτέλεσης του έργου, για το οποίο γίνεται η απαλλοτρίωση, σε ακίνητα που ανήκουν σε δύο ή περισσότερους ιδιοκτήτες, επιλέγεται το ακίνητο, η αποξένωση του οποίου θα είναι ολιγότερο επαχθής για τον ιδιοκτήτη. Η αρχή αυτή τονίστηκε, όλως ιδιαίτερα, από τους εφεσείοντες στην αγόρευσή τους, με παραπομπές σε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι οποίες την υποστηρίζουν - (βλ.
Photini Injeyianni and Another v. Republic (Ministry of Communications and Works) (1968) 3 C.L.R. 482. Agrotis v. Electricity Authority (1981) 3 C.L.R. 503. HjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 536. Κολοκασίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 731/87, 10/2/90).Οι εφεσίβλητοι υποστήριξαν την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αναπόφευκτη, κατά την εισήγησή τους, ενόψει των στοιχείων του φακέλου, τα οποία παρατίθενται στην απόφαση και εξειδικεύονται στην αγόρευσή τους. Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν ότι η απόφαση για την απαλλοτρίωση του κτήματος των εφεσειόντων λήφθηκε μετά από διερεύνηση και των επιπτώσεων της απαλλοτρίωσης για τους ιδιοκτήτες άλλων ακινήτων, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το έργο. Συνοψίζοντας, η διοικητική απόφαση λήφθηκε, βάσει της εισήγησής τους, με γνώμονα, όχι μόνο την καταλληλότητα του ακινήτου για την εκπλήρωση του σκοπού της απαλλοτρίωσης, αλλά και την αρχή που επιβάλλει την επιλογή της ολιγότερο επαχθούς λύσης.
Τα ακόλουθα στοιχεία είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικά, ως προς την έρευνα που έγινε σε σχέση με τη δυσμένεια που θα προκαλούσε η απαλλοτρίωση και, γενικά, τους παράγοντες που επενέργησαν στη λήψη της επίδικης απόφασης:-
(α) ΄Εκθεση του Περιφερειακού Διευθυντή, ημερομηνίας 18 Μαρτίου, 1993, σελ. 96-97 των πρακτικών.
(β) Υπομνήματα του Αρχιμηχανικού και Γενικού Διευθυντή προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας, ημερομηνίας 28 Σεπτεμβρίου, 1993 και 10 Νοεμβρίου, 1993, σελ. 114-115 και 128-129 των πρατικών.
Η σύνοψη του ιστορικού της απαλλοτρίωσης, που περιέχεται σε έκθεση, η οποία κατατέθηκε (σελ. 206-215), δεν αφήνει αμφιβολία ως προς την επάρκεια της έρευνας σε κάθε κρίσιμο τομέα.
Είναι θεμελιωμένο ότι η κρίση της αρμόδιας αρχής, αναφορικά με την αναγκαιότητα του έργου, δεν ελέγχεται
. ούτε υπεισέρχεται το Δικαστήριο σε διαπιστώσεις που αποτελούν απόρροια τεχνικών γνώσεων - (βλ., μεταξύ άλλων, Lanitis E.C. Estates Ltd. κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά., Υπόθεση Αρ. 108/88, κ.ά., 21/12/89 και Δημητριάδη κ.ά. ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.ά., Υποθέσεις Αρ. 1029/85, κ.ά., 13/3/96, (απόφαση Ολομέλειας)).Δεν τέθηκε ο,τιδήποτε ενώπιόν μας, το οποίο να κλονίζει το βάσιμο των διαπιστώσεων του Δικαστηρίου ως προς την επάρκεια της έρευνας, ώστε να δικαιολογείται η επέμβασή μας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Π.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΜΠ