|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:B420
(2014) 2 ΑΑΔ 424
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 18/2012)
24 Ιουνίου 2014
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στές]
NIKIFOROS TECHNOLOGIES LTD,
Εφεσείοντες
- ν. -
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Γ. ΧΡΗΣΤΟΥ,
Εφεσίβλητου
-----------------------------------
Κ. Καμένος με Κων. Καμένο, για τους Εφεσείοντες.
Χ. Φωτίου, για τον Εφεσίβλητο.
Εφεσίβλητος απών.
-------------------------------------
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του
Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Ναθαναήλ.
ΑΠΟΦΑΣΗ (Ποινή)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ. Δ.: Το Εφετείο εξέδωσε στις 16.4.2014 απόφαση με την οποία παραμέρισε την πρωτόδικη αθωωτική απόφαση αντικαθιστώντας την με απόφαση καταδικαστική κρίνοντας τον εφεσίβλητο ένοχο σε τρεις κατηγορίες που αφορούσαν το αδίκημα της πρόκλησης μη εξόφλησης επιταγής χωρίς εύλογη αιτία κατά παράβαση του άρθρου 305Α(2) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Τα γεγονότα που οδήγησαν στην καταδικαστική απόφαση καταγράφονται με επάρκεια στην προηγηθείσα απόφαση ημερ. 16.4.2014 και δεν χρειάζεται η επανάληψη τους για σκοπούς του παρόντος σκεπτικού. Μπορεί μόνο συνοπτικά να λεχθεί ότι ο εφεσίβλητος είχε εκδώσει προς όφελος των εφεσειόντων τρεις επιταγές, η πρώτη για το ποσό των €40.000 πληρωτέα στις 15.3.2010, η δεύτερη για άλλες €40.000 πληρωτέα στις 15.5.2010 και η τρίτη για €20.000 πληρωτέα στις 15.7.2010. Όλες οι επιταγές είχαν εκδοθεί επί της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου) Λτδ και παρεδόθησαν στους εφεσείοντες μέσω του διευθυντή τους ως δικαιούχους. Τα ποσά των επιταγών αφορούσαν συμφωνία που έγινε μεταξύ του εφεσιβλήτου και των εφεσειόντων, όπως ο πρώτος αγοράσει από τους δεύτερους τον εξοπλισμό που οι τελευταίοι είχαν τοποθετήσει σε υποστατικό στη βάση καταλόγου των αντικειμένων με υποστηρικτικά τιμολόγια. Ο εφεσίβλητος στις 15.3.2010 έδωσε εντολή στην τράπεζα ανάκλησης της πληρωμής και των τριών επιταγών με την αιτιολογία ότι δεν είχε τηρηθεί η συμφωνία που είχε με τους εφεσείοντες, οι οποίοι και του προκάλεσαν διάφορες ζημιές.
Κατ΄ έφεση, όπως ήδη λέχθηκε, μετά από ανάλυση της μαρτυρίας που δόθηκε πρωτοδίκως και της νομικής πτυχής επί του θέματος της ανάκλησης άνευ ευλόγου αιτίας επιταγής, κρίθηκε λανθασμένη η αθωωτική κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί με καταδικαστική απόφαση.
Στις 5.6.2014 αγορεύοντας για μετριασμό της ποινής, ο συνήγορος του εφεσίβλητου δήλωσε ότι ο εφεσίβλητος δεν σκοπεύει να έλθει σε σύντομο χρονικό διάστημα στη Δημοκρατία και επέμεινε στη θέση του ότι ουδέν ποσό οφείλεται στους εφεσείοντες με δεδομένο ότι η μεταξύ τους σχέση τερματίστηκε από το 2005 και δεν έχει καμία πρόθεση να καταβάλει οποιαδήποτε χρήματα στους εφεσείοντες. Σε ερωτήσεις του Εφετείου, ο συνήγορος ενέμεινε στο ότι ο εφεσίβλητος, ως του έχει αναφερθεί, δηλώνει αθώος, είναι ηλικίας περίπου 35 με 40 ετών, και είναι νυμφευμένος με παιδιά.
Το αδίκημα του άρθρου 305Α(2) του Κεφ. 154 επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι τα τρία έτη ή ποινή προστίμου μέχρι €10.000 ή αμφότερες τις ποινές. Έχει κατά κόρον στιγματισθεί από τη νομολογία η έκδοση επιταγών χωρίς αντίκρισμα, που επίσης επισύρει παρόμοιες ποινές, ή, η πρόκληση μη εξόφλησης επιταγών χωρίς εύλογη αιτία. Αναμφίβολα δημιουργούν μεγάλη αναστάτωση στο εμπόριο και στις καθημερινές συναλλαγές των πολιτών εφόσον αφαιρείται το υπόβαθρο της ασφάλειας των συναλλαγών αυτών με την έκδοση επιταγών και την εκ των υστέρων ανάκληση τους. Όπως έχει σημειωθεί στην πρόσφατη σχετικά απόφαση του Εφετείου, Μάνος Συμυλλίδης ν. Νίκου Νικολάου, Ποιν. Έφ. αρ. 62/2013, ημερ. 20.6.2013, το αδίκημα αυτό έχει «... όντως καταντήσει σύνηθες και πλήττει την εμπιστοσύνη των εμπορικών συναλλαγών» και «.. όντως πρόκειται για σοβαρό αδίκημα.».
Αποτελεί καθήκον του Εφετείου να επιβάλει τώρα την αρμόζουσα ποινή έχοντας από τη μια υπόψη τη σοβαρότητα των αδικημάτων και από την άλλη τους όποιους μετριαστικούς παράγοντες μπορούν να επενεργήσουν προς όφελος του εφεσίβλητου. Δεν παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η υπόθεση αφορά ιδιωτικής ποινικής φύσεως αντιδικία μεταξύ των διαδίκων και ότι τα δεδομένα που οδήγησαν στην καταχώρηση της υπόθεσης ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστήριο ανάγονται στο 2010. Από την άλλη, δεν μπορεί να μην παρατηρηθεί ότι παρόλο που δόθηκε κάθε ευκαιρία στον εφεσίβλητο μέσω του συνηγόρου του να προχωρήσει σε τέτοιες κινήσεις που θα ήσαν βοηθητικές στον καθορισμό του ύψους της ποινής, ο εφεσίβλητος, πάντοτε μέσω του δικηγόρου του, δήλωσε ότι ουδέν ποσό θα καταβάλει θεωρώντας ότι είναι άδικη η καταδίκη του. Ουδεμία προσπάθεια έγινε από πλευράς του να καταβληθεί οποιοδήποτε ποσό και δεν υπήρξε καμία ουσιαστική μεταμέλεια. Παρόλο που δεν αναφέρθηκε οτιδήποτε, θεωρείται ότι είναι λευκού ποινικού μητρώου για σκοπούς της επιβολής της ποινής, ενώ είναι και οικογενειάρχης νεαρής σχετικά ηλικίας.
Στην παρόμοια με την παρούσα διαδικασία στη Νεοφύτου ν. Κυριακίδη (Αρ. 1) (1999) 2 Α.Α.Δ. 102, το Εφετείο παραμέρισε την αθωωτική απόφαση του πρωτόδικου Δικαστήριου και έκρινε τον εφεσίβλητο ένοχο σύμφωνα με το κατηγορητήριο για την έκδοση δύο επιταγών χωρίς αντίκρισμα για τα ποσά των £32.100 και £34.240 αντίστοιχα. Κατά την επιβολή της ποινής στη Νεοφύτου ν. Κυριακίδη (Αρ. 3) (1999) 2 Α.Α.Δ. 299 το Εφετείο τόνισε τη σοβαρότητα των αδικημάτων υπό το φως των δυσμενών επιπτώσεων που έχουν στις συναλλαγές των ανθρώπων και κυρίως στον κλονισμό της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Καταδίκασε τον εφεσίβλητο σε τρίμηνη φυλάκιση σε κάθε κατηγορία με τις ποινές να συντρέχουν.
Η παρούσα υπόθεση αφορά ένα συνολικό ύψος €100.000 και έναντι του ποσού αυτού ουδέν πληρώθηκε προς τους εφεσείοντες παρά τον χρόνο που διέρρευσε μεταξύ της καταδικαστικής απόφασης στις 16.4.2014 και της σημερινής ημερομηνίας. Με τα ελάχιστα δεδομένα που αναφέρθησαν στο Εφετείο ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του εφεσίβλητου δεν παρέχεται καμία άλλη επιλογή, παρά την καταδίκη του εφεσίβλητου σε άμεση φυλάκιση. Έχοντας υπόψη και την αυστηρότητα με την οποία ο νομοθέτης αντιμετωπίζει τα αδικήματα του είδους, ο εφεσίβλητος καταδικάζεται σε δεκάμηνη φυλάκιση σε έκαστη των κατηγοριών, με τις ποινές να συντρέχουν.
Λόγω του ότι ο εφεσίβλητος, όπως δηλώθηκε κατ΄ επανάληψη από τον συνήγορο του, ήταν και παραμένει στο εξωτερικό, εκδίδεται ταυτόχρονα ένταλμα σύλληψης του ώστε με την άφιξη του στη Δημοκρατία να καταστεί δυνατή η έκτιση της επιβληθείσας ποινής.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΘ