|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 2 ΑΑΔ 339
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 231/2008)
23 Μαρτίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στές.]
ΘΕΟΤΟΚΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_______________
Α. Πέτσας, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
_________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
απαγγέλλεται από το Δικαστή Νικολαΐδη.
__________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε για την υπεξαίρεση ποσού £15.409,50. Είναι παραδεκτό ότι το ποσό έχει επιστραφεί. Είναι επίσης παραδεκτό και το ότι αυτό αναλώθηκε, σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό, για τη θεραπευτική αγωγή και στην προσπάθεια απεξάρτησης του γιου του από τα ναρκωτικά.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι έπρεπε να επιβληθεί στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 9 μηνών. Στη συνέχεια αποφάσισε ότι δεν υπήρχαν οι εξαιρετικές περιστάσεις που θα δικαιολογούσαν την αναστολή της ποινής.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα, κατά τη διάρκεια της ακρόασης, απέσυρε τον πρώτο λόγο έφεσης που αφορούσε ισχυρισμό για υπερβολική ποινή και περιόρισε την επιχειρηματολογία του στο ότι θα έπρεπε, υπό τις περιστάσεις, η ποινή να ανασταλεί.
Η εξουσία του δικαστηρίου να αναστείλει την εκτέλεση ποινής φυλάκισης διέπεται από τις πρόνοιες του περί της Υφ΄ Όρον Αναστολής της Εκτελέσεως της Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμου του 1972, (Ν. 95/72), όπως έχει τροποποιηθεί αρχικά με το Νόμο 41(Ι)/97 και στη συνέχεια με το Νόμο 186(Ι)/03.
Το δικαστήριο προχωρά στην εξέταση αναστολής της ποινής φυλάκισης, αν αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων και από τις προσωπικές συνθήκες του κατηγορουμένου (άρθρο 3(2), όπως τροποποιήθηκε με το Ν.186(Ι)/03).
Τα κριτήρια που μπορεί το δικαστήριο να λάβει υπ΄ όψιν τέθηκαν στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161:
«Με βάση τα κριτήρια που ίσχυαν πριν τον περιορισμό της εξουσίας του δικαστηρίου όπως είχε επιβληθεί με το Ν. 41(Ι)/97 (που τώρα έχει καταργηθεί), τα κριτήρια που μπορούσε να λάβει υπόψη το δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας να εκδώσει ή όχι τέτοιο διάταγμα ήσαν τα ακόλουθα: (α) η σοβαρότητα του αδικήματος και τα κίνητρα διάπραξης του (β) το ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου δηλαδή αν είναι τέτοιο που υπάρχει η ανάγκη αποτροπής και (γ) η διαγωγή του κατηγορουμένου μετά τη διάπραξη του αδικήματος συμπεριλαμβανομένης και της μεταμέλειας. Ένας κατηγορούμενος με λευκό ποινικό μητρώο έχει καλύτερη απαίτηση για αναστολή (βλ. Sentencing in Cyprus του κ. Γ. Μ. Πική, σελ. 11-13, Γενικός Εισαγγελέας ν. Σατανά κ.α. (1996) 2 Α.Α.Δ. 257 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Λ. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303)».
Θεωρούμε ότι η επιβολή της συγκεκριμένης ποινής ήταν μεν, λόγω και της σοβαρότητας της υπόθεσης, αιτιολογημένη, αλλά υπό τις περιστάσεις και λαμβάνοντας υπ΄ όψιν ότι το ποσό έχει επιστραφεί και, κυρίως, ότι έχει αναλωθεί σε μεγάλο βαθμό για την απεξάρτηση του γιου του (βλέπε Γενικός Εισαγγελέας ν. Στυλιανού (2001)3 Α.Α.Δ. 55), έπρεπε η ποινή να ανασταλεί. Βέβαια, ο εφεσείων έχει ήδη εκτίσει μέρος της ποινής, αλλά κάτω από τις περιστάσεις, κρίνουμε ότι το υπόλοιπο τα ποινής θα πρέπει να ανασταλεί και ο εφεσείων να αφεθεί ελεύθερος.
Η έφεση επιτυγχάνει.
ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ.
Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.
/ΕΠσ