|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 2 ΑΑΔ 601
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 7308
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, ΔΔ.
Μεταξύ:
Αντώνη Αντρέα Κυριάκου
Εφεσείοντα
και
Αστυνομίας
Εφεσίβλητου
------------------------------
12 Δεκεμβρίου 2002
Ο Εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Για την Εφεσίβλητη: κα Ε. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Χατζηχαμπής, Δ.
Η χωριστή απόφασή μου από εκείνη των αδελφών μου Δικαστών συναρτάται προς την προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου την οποία θεωρώ πεπλανημένη.Η ευπαίδευτη Δικαστής εξέτασε όλες τις παραμέτρους του πράγματος. Αφού επεσήμανε,με αναφορά στη νομολογία, την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικής ποινής υπό τη μορφή φυλάκισης για αδικήματα διαρρήξεων και κλοπών που θεωρούνται σοβαρά, προχώρησε να σχολιάσει σειρά παραγόντων τους οποίους θεώρησε ότι συνιστούσαν ελαφρυντικά για τον Εφεσείοντα. Στη σ. 10 είπε:
"Ο ερασιτεχνικός όμως τρόπος δράσης του, και ο εύκολος εντοπισμός όλης σχεδόν της κλοπιμαίας περιουσίας στην κατοχή του αμέσως μετά τη διάπραξη των αδικημάτων, με αποτέλεσμα την επιστροφή της εν λόγω περιουσίας στους παραπονούμενους, αποτελεί ελαφρυντικό παράγοντα για τον Κατηγορούμενο."
Έλαβε επίσης σοβαρά υπ΄ όψη της την άμεση παραδοχή του Εφεσείοντα και την πλήρη συνεργασία του με την Αστυνομία.
Ακόμα, έλαβε υπ΄ όψη της τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του Εφεσείοντα, ιδιαίτερα τη δύσκολη παιδική ηλικία του χωρίς την παρουσία και φροντίδα του πατέρα του, τις επιπτώσεις του δυστυχήματος που ο Εφεσείων είχε το 1991, ιδιαίτερα την κρανιοεγκεφαλική κάκωση και την ανεπάρκεια απόφυσης που τον κατέστησαν ανίκανο για εργασία και
τον οδήγησαν σε οικονομικό αδιέξοδο, γενικά τα προβλήματα υγείας του που περιλάμβαναν, πλην των πιο πάνω, επιληψία, νεφρική ανεπάρκεια και διαβήτη, και το νεαρό της ηλικίας του Εφεσείοντα. Πέραν τούτων, είπε και τα ακόλουθα στις σελίδες 11-12:"... δεν παραγνωρίζω τον ζήλο και την επιθυμία του Κατηγορουμένου να δημιουργήσει μια δική του μάντρα αφού έχει μανία με ζώα, η οποία θα τον ενισχύσει οικονομικά, με απώτερο στόχο την επαναδημιουργία και επανένταξη του στο κοινωνικό σύνολο. Αυτή η διαπίστωση του Δικαστηρίου επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος έχει τώρα τη μάντρα του με περιορισμένο αριθμό ζώων, η οποία σύντομα θα του αποφέρει εισόδημα. Η ένδειξη στην αλλαγή και βελτίωση του τρόπου ζωής του Κατηγορουμένου είναι σημαντικό στοιχείο το οποίο λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο κατά την επιμέτρηση της ποινής..."
Κατέληξε δε ως εξής στις σελίδες 14-15:
"Συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα που αφορούν την παρούσα υπόθεση, και ιδιαίτερα τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων, τις συνθήκες διάπραξης αυτών, και την όλη συμπεριφορά που ο κατηγορούμενος επέδειξε κατά το χρονικό διάστημα διάπραξης αυτών, και με δεδομένο το στοιχείο της αποτροπής, κρίνω ότι η μόνη αρμόζουσα ποινή είναι η ποινή φυλάκισης. Προς τούτο, παραπέμπω στην υπόθεση Χριστάκη Αργυρού ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 6958, ημ. 1.12.2000, που αφορούσε διάρρηξη περιπτέρου και κλοπή και διάρρηξη καταστήματος και κλοπή, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε ότι σε σοβαρά αδικήματα όπου η συχνότητα διάπραξης τους επιβάλλει την επιβολή αποτρεπτικής και αυστηρής ποινής οι προσωπικές και άλλες περιστάσεις του κατηγορουμένου είναι ήσσονος σημασίας. Προέχει η αυστηρή τιμωρία για την προστασία της κοινωνίας.
Χαρακτηριστική δε ήταν η στάση του Εφετείου στην υπόθεση Βαρνάβα Ευγενίου Κλεοβούλου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση αρ. 6716, ημερ. 11.10.1999, που αφορούσε και πάλι διάρρηξη κατοικίας με σκοπό την κλοπή:-
ͻΤο Δικαστήριο έχει καθήκον να προσεγγίζει τον καθορισμό του είδους και του ύψους της ποινής έχοντας υπόψη την εξατομίκευση της ποινής. Όμως είναι γνωστή η αρχή ότι η εξατομίκευση δεν πρέπει να οδηγεί σε εξουδετέρωση της αποτελεσματικότητας του Νόμου. Όταν ο κατηγορούμενος εμφανίζεται να αποτελεί ένα συνεχή κίνδυνο για την κοινωνία, δεν παραμένουν παρά μόνο μικρά περιθώρια για την εξατομίκευση της ποινής (ίδε Αντωνιάδη ν. Αστυνομίας (1986) 2 Α.Α.Δ. 21 και Mansour v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 434).
Οι ελαφρυντικοί παράγοντες που ανέφερα πιο πάνω, και ιδιαίτερα η ανεύρεση και επιστροφή του μεγαλύτερου μέρους της κλοπιμαίας περιουσίας, η άμεση παραδοχή και συνεργασία του Κατηγορούμενου με την αστυνομία, η μεταμέλεια που εξέφρασε, οι προσωπικές του συνθήκες και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει, τα προβλήματα υγείας του, το νεαρό της ηλικίας του, και η δημιουργία της δικής του μάντρας, δεν είναι ικανοί να μετατρέψουν το είδος της ποινής, ενόψει των όσων εκτίθενται πιο πάνω, όμως θα έχουν τη σημασία τους στη διάρκεια αυτής."
Φρονώ ότι υπάρχει κάποια ανακολουθία στο σκεπτικό του Δικαστηρίου. Η αναφορά του στους ελαφρυντικούς παράγοντες απεκάλυπτε και ότι μερικοί από αυτούς ήσαν αφ΄ εαυτών σημαντικοί και ότι εθεωρήθησαν ως σημαντικοί από το Δικαστήριο. Παρά ταύτα, η ρυθμιστική έμφαση την οποία έθεσε στην κατάληξη της στο στοιχείο της αποτροπής αναιρούσε τη σημασία την οποία η ίδια είχε προηγουμένως αποδώσει στους μετριαστικούς παράγοντες και απέληγε σε ανακολουθία.
Για τους λόγους αυτούς, θα επέτρεπα την έφεση μειώνοντας την ποινή φυλάκισης σε ένα έτος ώστε να αποδίδεται η δέουσα σημασία στους παράγοντες τους οποίους και το ίδιο το Δικαστήριο θεώρησε ότι ήσαν σημαντικοί.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π