Βαρνάβα Ευγενίου Κλεοβούλου

Εφεσείοντα

- ν -

Δημοκρατίας

Εφεσίβλητης

- - - - - -

Ο εφεσείοντας παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.

Για την εφεσίβλητη: Στ. Τσιβιτανίδου-Κίζη (κα).

- - - - - -

Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει

ο Μ. Κρονίδης, Δ.

- - - - - -

Στην κυρίως υπόθεση ο εφεσείων διέρρηξε, κατά τη διάρκεια της νύκτας, την οικία του Σώτου Σταυρίδη στην οδό Σαν Σουσί 10Α στο Στρόβολο και έκλεψε μια αρραβώνα αξίας £25,=, ένα χρυσό δαχτυλίδι αξίας £100,=, ένα βιβλιάριο επιταγών αξίας £2,=, 26 επιταγές διαφόρων Τραπεζών συνολικής αξίας £6.010,56 σεντ, £600,= σε μετρητά, 100 δολλάρια Αμερικής, £35,= λίρες Αγγλίας, όπως επίσης το δελτίο ταυτότητας και την άδεια οδηγού του ιδιοκτήτη της οικίας. Την είσοδο του στην οικία πέτυχε ο εφεσείων παραβιάζοντας το συρτό αλουμινένιο παράθυρο της τραπεζαρίας. Η αστυνομία εντόπισε τον εφεσείοντα από τα δακτυλικά αποτυπώματα που άφησε στη σκηνή. Ο εφεσείων σε θεληματική του κατάθεση, μετά τη σύλληψή του, παραδέχθηκε τη διάπραξη του αδικήματος.

Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της πιο πάνω ποινής των 3½ χρόνων, που του επέβαλε το Κακουργιοδικείο, ως έκδηλα υπερβολικής.

Ο εφεσείων, ο οποίος συνέταξε την ειδοποίηση έφεσης προσωπικά, κατά την πρώτη δικάσιμο, στις 27.1.98, ζήτησε νομική αρωγή. Με τη συγκατάθεση της συνηγόρου της εφεσίβλητης Δημοκρατίας διορίσαμε συνήγορο για τον εφεσείοντα, και αναβάλαμε την ακρόαση για να δοθεί χρόνος να προετοιμαστεί. Την επόμενη δικάσιμο, η συνήγορος του εφεσείοντα ζήτησε αναβολή γιατί λόγω ασθένειας δεν μπόρεσε να προετοιμαστεί. Το αίτημα της έγινε δεκτό και η ακρόαση της έφεσης ορίσθηκε για τις 19.3.98.

Στις 19.3.98 εμφανίσθηκε δικηγόρος για τον εφεσείοντα ο οποίος εκ μέρους της συνηγόρου του ζήτησε και πάλιν αναβολή γιατί η τελευταία ασθενούσε. Επενέβη όμως ο εφεσείων ο οποίος ανέφερε ότι δεν αναγνωρίζει το δικηγόρο ο οποίος ζητούσε την αναβολή, δήλωσε δε ευθέως ότι δεν επιθυμούσε πλέον τις υπηρεσίες συνηγόρου και ότι θα υπεράσπιζε την έφεση από μόνος του, χωρίς τη βοήθεια συνηγόρου. Ζήτησε δε την άμεση διεξαγωγή της ακρόασης της έφεσης.

Αφού διαπιστώσαμε ότι αυτή ήταν η επιθυμία του εφεσείοντα, στην οποία επέμενε, προχωρήσαμε στην ακρόαση της έφεσης, παρέχοντας του κάθε δυνατή διευκόλυνση.

Ο εφεσείων υπέβαλε στη σύντομη αγόρευσή του, ότι έχει αντιληφθεί τα λάθη του τα οποία παραδέχθηκε και ότι τώρα, μέσα στις Φυλακές, άρχισε να αναλογίζεται τον επικίνδυνο δρόμο που ακολουθούσε και συνειδητοποίησε ότι πρέπει να αλλάξει τρόπο ζωής. Υπέβαλε ότι μετά την αποφυλάκισή του θα μεταναστεύσει στο εξωτερικό σε κάποιο συγγενή του. Χαρακτήρισε δε τον εαυτό του ένα νεαρό άτομο, που μεγάλωσε χωρίς πραγματική φροντίδα και καθοδήγηση από τους γονείς του.

Η ευπαίδευτη δικηγόρος της Δημοκρατίας υπεστήριξε την επιβληθείσα ποινή στον εφεσείοντα, τονίζοντας τη σοβαρότητα του αδικήματος για το οποίο ο νόμος προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι 10 χρόνων. Υποστήριξε δε ότι οι προσωπικές συνθήκες έχουν περιθωριακή βαρύτητα σε σοβαρά αδικήματα και ότι οι έξι προηγούμενες καταδίκες του εφεσείοντα περιόριζαν την επίδειξη επιείκειας κατά την επιβολή της ποινής. Τις θέσεις αυτές η δικηγόρος της εφεσίβλητης τις βάσισε στην πρόσφατη νομολογία.

Το Κακουργιοδικείο στην απόφασή του προβαίνει σε εκτενή αναφορά στις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του εφεσείοντα, ο οποίος σήμερα είναι ηλικίας 24 χρόνων. Είχε ενώπιον του έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, έκθεση Κλινικού Ψυχολόγου και ψυχιατρική έκθεση. Από τις εκθέσεις φαίνεται ότι ο εφεσείων προέρχεται από προβληματική οικογένεια που παρακολουθείτο από το Γραφείο Ευημερίας για πολλά χρόνια. Οι γονείς του βρίσκονται σε διάσταση. Ο εφεσείων φοίτησε μέχρι την Α΄ τάξη του Γυμνασίου και άρχισε να εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής. Τα τελευταία χρόνια παίρνει αναστολή από την υποχρεωτική κατάταξη στην Εθνική Φρουρά με ιατρική βεβαίωση ότι πάσχει από σχιζοφρενική ψύχωση. Από πρόσφατη έκθεση ψυχιάτρου φαίνεται ότι ο εφεσείων πάσχει από διαταραχή της προσωπικότητας, αλλά όχι από ψυχωτικές διαταραχές και κρίνεται σαν άτομο που έχει πλήρη επίγνωση και ευθύνη των πράξεών του.

Στην πολύ πρόσφατη απόφαση Παναγίδης ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 6239, ημερομηνίας 18.4.97 διακηρύττεται η υποστήριξη του Εφετείου σε αυστηρές ποινές για τέτοιου είδους συμπεριφορά. Επισημαίνεται δε σ΄ αυτή ότι "οι κλοπές, διαρρήξεις, και άλλα ομοειδή αδικήματα είναι στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας χωρίς να δείχνουν σημεία κάμψης. Σημειώνεται αντίθετα έξαρση. Τα Δικαστήρια αντιμετώπισαν τέτοια εγκλήματα με αυστηρότητα γιατί προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη".

Είναι καλά θεμελιωμένο ότι οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου και τα ιδιαίτερα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι παράγοντες που πρέπει να συνυπολογίζονται κατά την επιμέτρηση της ποινής.

Σε σοβαρά όμως αδικήματα όπου η συχνότητα διάπραξης τους επιβάλλει την επιβολή αποτρεπτικής και αυστηρής ποινής, οι παράγοντες αυτοί είναι ήσσονος σημασίας. Προέχει η αυστηρή τιμωρία για την προστασία της κοινωνίας. (Βλέπε: Alarsan v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 5919, ημερομηνίας 18.1.96, Zewar v. Αστυνομίας (1990) 2 ΑΑΔ 384 και Μιχαήλ Α. Ψύλλος ν. Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 430).

Επικροτούμε τη σχετική προσέγγιση του Κακουργιοδικείου η οποία είναι ευθυγραμμισμένη με τη νομολογία.

Με βάση σταθερή θέση της νομολογίας το καθήκον επιμέτρησης της ποινής βρίσκεται στους ώμους του πρωτόδικου δικαστή. Το Εφετείο επεμβαίνει μόνο όταν καταφαίνεται ότι ήταν αποτέλεσμα σφάλματος αρχής ή όταν είναι έκδηλα υπερβολική. (Βλέπε: Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 222, Σουπαρής ν. Αστυνομίας (1994) 2 ΑΑΔ 58, Λοΐζου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 6121, ημερομηνίας 18.7.96).

Δυνατότητα επέμβασης παρέχεται μόνο όπου το στοιχείο της υπερβολής βρίσκει αντικειμενικό έρεισμα από το συσχετισμό της προς το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης, περιλαμβανομένων και των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορουμένου. (Βλέπε: Σάββα ν. Δημοκρατίας (1992) 2 ΑΑΔ 231, Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1994) 2 ΑΑΔ 179, Σωκράτης Παναγιώτου (Αντάρτης) ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 6240, ημερομηνίας 19.5.97).

Έχουμε εξετάσει το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης σε συνδιασμό με όλους τους παράγοντες οι οποίοι διέπουν την επιμέτρηση της ποινής. Διαπιστώνουμε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έχει καθορίσει την ποινή μετά από στάθμιση και συνεκτίμηση όλων των σχετικών παραγόντων. Δεν έχουμε εντοπίσει οποιοδήποτε στοιχείο έκδηλης υπερβολής. Η επιβληθείσα ποινή δεν είναι έκδηλα υπερβολική.

Η έφεση απορρίπτεται.