|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 1061
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 85/2013)
15 Mαΐου, 2013
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν.33/64) ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 220 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 113
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΕΚ ΚΑΠΠΑΡΗ 107, ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ, ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ 2 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ 2021/12 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΚΑΙ/Η ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Η ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 11/4/13 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ 2021/12 ΟΠΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ, ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 220 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 113, ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΗΣ 1 ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΠ΄ ΟΝΟΜΑΤΙ Κ&M (FAMAGUSTA) DEVELOPERS & CONSTRUCTIONS LTD Η ΟΠΟΙΑ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΗΝ 9/12/2011, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΟΠΩΣ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ Η ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΗΣ 1 ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ.
____________
Κύπρος Ανδρέου, για τον Αιτητή.
__________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, κατηγορούμενος 2 στην ποινική υπόθεση 2021/12 και συγκατηγορούμενος με την κατηγορουμένη εταιρεία 1, υπό την ιδιότητά του ως διευθυντής και/ή συνεργάτης της τελευταίας, επιζητεί με την υπό κρίση αίτηση τις πιο κάτω θεραπείες:
«.Α. ΄Αδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος φύσεως Certiorari με το οποίο να διατάσσεται η προσαγωγή από το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, στο Ανώτατο Δικαστήριο, του φακέλου της ποινικής υπόθεσης με αρ. 2021/12 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, αναφορικά με την ενδιάμεση απόφαση ή/και διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (που συνεδριάζει στο Παραλίμνι) ημερομηνίας 11/4/13.
Β. ΄Αδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος φύσεως Certiorari με το οποίο να διατάσσεται η ακύρωση ή/και ο παραμερισμός της ενδιάμεσης απόφασης και/ή διαταγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου ημερ. 11/4/13 στην ποινική υπόθεση με αρ. 2021/12 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (που συνεδριάζει στο Παραλίμνι), στην οποία αποφασίστηκε και/ή διατάχθηκε στην αίτηση υπό της Κατηγορούσας Αρχής (Αστυνομικού Διευθυντή Αμμοχώστου) ημερ. 27/3/13, μεταξύ άλλων:
(i) Η τροποποίηση του τίτλου του Κατηγορητηρίου με την προσθήκη του Επίσημου Παραλήπτη υπό την ιδιότητα του ως προσωρινού εκκαθαριστή της περιουσίας της Κατηγορούμενης 1 εταιρείας (υπό εκκαθάριση).
(ii) Παραχωρήθηκε άδεια για συνέχιση της διαδικασίας εναντίον της υπό εκκαθάριση Κατηγορούμενης 1 εταιρείας βάσει των προνοιών του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113.
Γ. ΄Αδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος φύσεως Certiorari για την ακύρωση της διεξαχθείσας ποινικής διαδικασίας ενώπιον της Επαρχιακού Δικαστή Ε. Αντωνίου στην υπ΄ αριθμό 2021/12 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (που συνεδριάζει στο Παραλίμνι) ποινική υπόθεση από τις 21/3/13 μέχρι τις 11/4/13.
Δ. ΄Αδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος φύσεως PROHIBITION απαγορεύον στο Δικαστήριο το οποίο επιλαμβάνεται της ποινικής υπόθεσης 2021/12 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου (που συνεδριάζει στο Παραλίμνι) τη συνέχιση της εκδίκασης της ανωτέρω υπόθεσης.»
Τα γεγονότα όπως προκύπτουν τόσο από την ένορκη δήλωση όσο και από την απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 21.3.2013 αποκαλύπτουν.
Η κατηγορούμενη 1 εταιρεία K&M (FAMAGUSTA DEVELOPERS & CONSTRUCTIONS LTD) τελεί υπό εκκαθάριση δυνάμει διατάγματος εκκαθάρισης το οποίο εξεδόθη την 9.12.2011, στα πλαίσια της αίτησης διάλυσης της εταιρείας υπ΄ αριθμό 11/2011, Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου (που συνεδριάζει στη Λάρνακα). Ο αιτητής αντιμετωπίζει ως διευθυντής και/ή συνεργάτης της κατηγορούμενης 1 εταιρείας, μαζί με ένα ακόμη πρόσωπο, την ποινική υπόθεση 2021/12.
Με την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, ο συνήγορος της κατηγορουμένης εταιρείας και των κατηγορουμένων 2 και 3, ήγειρε προδικαστικό θέμα σε σχέση με το κατά πόσο θα μπορούσε να προχωρήσει η διαδικασία εναντίον της κατηγορουμένης εταιρείας, εφ΄ όσον έχει εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισής της. Περαιτέρω, εισηγήθηκε, βασιζόμενος στις πρόνοιες του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, ότι για να συνεχιστεί η υπό κρίση διαδικασία θα πρέπει να ληφθεί άδεια από το Δικαστήριο, αν περιλαμβάνεται στον όρο διαδικασία και η ποινική διαδικασία, και ότι θα πρέπει να αποφασιστεί από ποιο Δικαστήριο θα πρέπει να ληφθεί η συγκεκριμένη άδεια.
Το Δικαστήριο όρισε την υπόθεση για αγορεύσεις την 1.2.2012. Την εταιρεία και τον αιτητή εκπροσώπησε και πάλι ο κ. Ανδρέου ο οποίος υποστήριξε ότι αρμόδιο Δικαστήριο για έκδοση άδειας συνέχισης της διαδικασίας είναι το Δικαστήριο το οποίο εξέδωσε το διάταγμα εκκαθάρισης, άρθρο 220 του Κεφ. 113 και ότι, εν πάση περιπτώσει, η υπόθεση θα έπρεπε να απορριφθεί διότι δεν είχε εξασφαλισθεί προηγουμένως η άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώριση της υπόθεσης.
Με εμπεριστατωμένη απόφασή του που δόθηκε στις 21.3.2013, το Δικαστήριο έκρινε ότι είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί του αιτήματος για χορήγηση άδειας συνέχισης της διαδικασίας εναντίον της κατηγορουμένης εταιρείας και αντικατάστασή της από τον Επίσημο Παραλήπτη και εκκαθαριστή της, και έδωσε οδηγίες για καταχώριση σχετικής αίτησης, εντός 15 ημερών από την απόφαση, η οποία να επιδίδετο στον Επίσημο Παραλήπτη. Μετά την καταχώριση της σχετικής αίτησης η οποία ορίστηκε στις 11.4.2013, ο κ. Ανδρέου ως «δικηγόρος των κατηγορουμένων» καταχώρισε ένσταση.
Σημειώνεται για σκοπούς πληρότητας της απόφασης, ότι ο δικηγόρος ο οποίος εμφανίστηκε εκ μέρους του Επίσημου Παραλήπτη την ημέρα εκείνη, δεν έφερε ένσταση στην αίτηση, δηλώνοντας ότι ο ΄Εφορος δεν είχε πρόθεση να εκπροσωπήσει την εταιρεία ή να παραχωρήσει διοριστήριο σε οποιοδήποτε δικηγόρο για εκπροσώπησή της. ΄Ετσι ακολούθησε η έκδοση του διατάγματος τροποποίησης του κατηγορητηρίου και δόθηκαν σχετικές οδηγίες, με την υπόθεση να ορίζεται για προγραμματισμό στις 24.4.2013.
Ο κ. Ανδρέου υποστήριξε και διά ζώσης τα πιο πάνω, εισηγούμενος καταληκτικά ότι το μόνο αρμόδιο Δικαστήριο το οποίο θα μπορούσε να παραχωρήσει άδεια για συνέχιση της διαδικασίας εναντίον εταιρείας η οποία τελεί υπό εκκαθάριση, δεν μπορεί να είναι άλλο από το Δικαστήριο το οποίο εξέδωσε το σχετικό διάταγμα, και παρέπεμψε και πάλι στο άρθρο 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113: Στην προκειμένη περίπτωση η κατηγορούσα αρχή, κατά παράβαση των προνοιών του άρθρου 220 και χωρίς να έχει εξασφαλίσει την προηγούμενη άδεια του αρμοδίου Δικαστηρίου, καταχώρισε την ποινική υπόθεση εναντίον της εταιρείας και προσπάθησε εκ των υστέρων να διορθώσει τα πράγματα, επιζητώντας την άδεια του Δικαστηρίου, το οποίο κακώς επιλήφθηκε του αιτήματος όντας αναρμόδιο.
Το ένταλμα Prohibition και οι αρχές με βάση τις οποίες δίδεται άδεια για καταχώριση για έκδοση προνομιακού εντάλματος είναι πολύ καλά γνωστές και θεμελιωμένες. Αναφέρονται με πολλή λεπτομέρεια στο σύγγραμμα Π. Αρτέμης «Προνομιακά Εντάλματα» σελ. 122 και επόμενα.
Η διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος δεν συνιστά υποκατάστατο του ένδικου μέσου της έφεσης, ούτε μέσο εποπτείας της διαδικασίας των Επαρχιακών Δικαστηρίων ή της πρακτικής που ακολουθήθηκε (Αναφορικά με το Γενικό Εισαγγελέα (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42 και Αναφορικά με την αίτηση της Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Δ.Δ. 464). Αντικείμενό της, είναι ο έλεγχος της ορθότητας αλλά και της νομιμότητας της απόφασης εκεί όπου διαπιστώνεται από το πρακτικό της σχετικής απόφασης και/ή διαδικασίας, όπως καταγράφεται στα πρακτικά, έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
Στοχεύει η διαδικασία, όχι στον έλεγχο της ορθότητας, αλλά της νομιμότητας της απόφασης (Αναφορικά με την αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116). Εκεί όπου εκ πρώτης όψεως προκύπτει ότι το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία και ότι η διαδικασία εξελίχθηκε κανονικά, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν προχωρεί στην έκδοση προνομιακού διατάγματος επειδή ενδεχομένως το κατώτερο Δικαστήριο αντιλήφθηκε λανθασμένα ένα νομικό σημείο (Αναφορικά με το Μάριο Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 398). Εκεί όπου το Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι έχει υπερβεί ή ότι καταχράστηκε τη δικαιοδοσία του, απλώς και μόνο επειδή ερμήνευσε λανθασμένα ένα νομοθέτημα ή ακόμα αποδέχθηκε παράνομη μαρτυρία (Χρίστου, ανωτέρω), ή, τέλος αν παραπλανήθηκε ως προς τα γεγονότα. Σε κάθε περίπτωση, το διάταγμα δεν στοχεύει στη διόρθωση λανθασμένης απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Δεν τίθεται ζήτημα αντικατάστασης της κρίσης που διαμόρφωσε το κατώτερο Δικαστήριο αναφορικά με ζήτημα που αποφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, με την κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
΄Εχει πάγια νομολογηθεί, ότι σε πολύ σπάνιες και εξαιρετικές περιστάσεις δίδεται άδεια καταχώρησης αίτησης προνομιακού εντάλματος ή θα χορηγηθεί η έκδοση τέτοιου εντάλματος εκεί όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο (Αναφορικά με τις Αιτήσεις της Αυγής Ι. Κωνσταντινίδου κ.α. (1992) 1 Α.Α.Δ. 853).
Όπως εξήγησε η Ολομέλεια στην Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, σελ. 48-49:
«Και αν ακόμα ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως ή/και συζητήσιμο ζήτημα, αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του για να του δοθεί η αναγκαία άδεια. Πρέπει, επίσης, να αποδείξει ότι υπάρχουν εξαιρετικές συνθήκες. Όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και, ειδικά διαδικασία έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις, δίδει άδεια.».
΄Εχω εξετάσει τα ζητήματα που εγείρει ο κ. Ανδρέου και δεν έχω πεισθεί ότι συντρέχουν οποιεσδήποτε εξαιρετικές ή άλλες περιστάσεις για να δοθεί άδεια για καταχώριση αίτησης διά κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος. Ο τρόπος που ενήργησε στην υπό κρίση περίπτωση το Δικαστήριο, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την έκδοση ή την ύπαρξη δυνατότητας έκδοσης διατάγματος.
Σε κάθε περίπτωση ο αιτητής έχει τη δυνατότητα να ασκήσει έφεση εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου ημερ. 21.3.2013, όπου ουσιαστικά έκρινε την αρμοδιότητά του ως προς το επί μέρους ζήτημα και μόνο, και/ή των οδηγιών του Δικαστηρίου που ακολούθησαν στις 11.4.2013, με την έκδοση του σχετικού διατάγματος. Δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση, η παρούσα αίτηση να αποτελέσει εναλλακτικό ένδικο μέσο: το δικαίωμα έφεσης εξυπηρετεί απολύτως τις ανάγκες της περίπτωσης.
Δεν θα παραχωρούσα όμως την άδεια και για ένα επιπρόσθετο λόγο. Για την καθυστέρηση που επέδειξαν οι αιτητές στην καταχώριση της παρούσας αίτησης, από τις 21.3.2013, ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου, μέχρι τις 30.4.2013, καταχώριση της παρούσας αίτησης.
Ο κ. Ανδρέου προσπάθησε να επεξηγήσει την καθυστέρηση που παρατηρήθηκε, μόνο μετά από σχετική ερώτηση του Δικαστηρίου, λέγοντας ότι είχε προηγουμένως καταχωριστεί άλλη αίτηση ενώπιον του Παμπαλλή, Δ., η οποία όμως και αποσύρθηκε κατόπιν υποδείξεως του Δικαστηρίου. Προσδιόρισε την καταχώριση μια εβδομάδα προηγουμένως από την παρούσα. Σε καμία περίπτωση οι εξηγήσεις που δόθηκαν δεν μπορούν να καλύψουν το κενό. Όπως ήδη ανέφερα πιο πάνω, η απόφαση του Δικαστηρίου εκδόθηκε στις 21.3.2013, και η παρούσα καταχωρίστηκε στις 30.4.2013, πέραν του ενός μηνός. ΄Ηδη στις 21.3.2013 το Δικαστήριο έκρινε εαυτό αρμόδιο, οπότε το θέμα έληξε εκεί και ό,τι επακολούθησε στη συνέχεια ήταν απότοκο της απόφασης εκείνης, η οποία και ουσιαστικά επιζητείται να ελεγχθεί.
Τέλος, δεν θα ενέκρινα το αίτημα και για τον επιπρόσθετο λόγο, ότι ο αιτητής δεν έχει πείσει το Δικαστήριο ότι νομιμοποιείται στην καταχώρισή της. Το άρθρο 20 του Ποινικού Κώδικα ρητώς προβλέπει ότι όποιος εμπλέκεται στο αδίκημα, περιλαμβανομένων των συνεργών, μπορεί να διωχθεί, ως αυτουργός, το ίδιο προβλέπεται ευθέως και στο άρθρο 42 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 154. Το αν λοιπόν θα προχωρήσει ή όχι η υπόθεση εναντίον της κατηγορουμένης εταιρείας, δεν μεταβάλλει το κατηγορητήριο ως προς τον αιτητή, ο οποίος κατηγορείται για απάτη κατά παράβαση των άρθρων 20 και 300 της Ποινικής Δικονομίας. Η εταιρεία αποτελεί ξεχωριστό νομικό πρόσωπο και ως τέτοιο αντιμετωπίζει την κατηγορία. Ενδεχόμενη ταύτιση συμφερόντων ή χειρισμών δεν μπορεί να συνιστά νομιμοποιητικό λόγο για τον αιτητή.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, κρίνω ότι δεν υπάρχει περιθώριο για παροχή άδειας καταχώρισης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari και/ή prohibition. Η αίτηση απορρίπτεται.
Δ. Μιχαηλίδου, Δ.
/ΜΔ