(2012) 1 ΑΑΔ 2123

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

 

(ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΝΟΜΙΚΗ ΑΡΩΓΗΣ. Αρ. 40/2012

Στην Πολιτική Αίτηση Αρ. 135/2012)

 

27 Σεπτεμβρίου, 2012

 

           Ο ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΡΩΓΗΣ ΝΟΜΟΣ [Ν. 165(Ι)/2002]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΑΣ ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑ ΝΟΜΙΚΗ ΑΡΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ AΡ. 135/2012 ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI KAI PROHIBITION

 

Πέτρος Α. Μιχαήλ για Πέτρος Α. Μιχαήλ ΔΕΠΕ για την αιτήτρια.

Η αιτήτρια παρούσα.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Π. ΠΑΝΑΓΗ,  Δ.:  Στις 22.8.2012 το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα certiorari με το οποίο ακύρωνε ενδιάμεση απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 22.6.2012, στην ενδιάμεση αίτηση της αιτήτριας ημερομηνίας 12.6.2012 και επέστρεψε την ενδιάμεση αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο «για  συνέχιση της ακρόασης και εκδίκαση της ουσίας της αίτησης». 

 

Μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το Οικογενειακό Δικαστήριο όρισε την ενδιάμεση αίτηση για  προγραμματισμό με σκοπό να ακούσει τις απόψεις των δυο πλευρών «σε σχέση με την πορεία» τής ενώπιόν του ενδιάμεσης αίτησης, όπως και έγινε.  Η κάθε πλευρά πρόβαλε τη δική της ερμηνεία σε σχέση με  την ως άνω απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.  Στις 19.9.2012 το Οικογενειακό Δικαστήριο εξέδωσε την επιφυλαχθείσα απόφαση του για το ζήτημα στην οποία σημειώνεται ότι «οι δικηγόροι των δυο πλευρών έχουν αγορεύσει στις 22.6.2012 επί της ουσίας της ενδιάμεσης αίτησης ημερομηνίας 12.6.2012 και παραμένει να εκδοθεί η απόφαση του Δικαστηρίου».  Αφού δέχτηκε τη θέση του Καθ' ου η αίτηση στο ειδικότερο ζήτημα της ερμηνείας της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιφύλαξε την απόφασή του  «σε σχέση με την ουσία της ενδιάμεσης αίτησης ημερ. 12.6.2012».  Ακολούθως η αιτήτρια καταχώρησε την αίτηση αρ. 135/2012 με την οποία επιζητείται  άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων τύπου certiorari προς ακύρωση της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου ημερομηνίας  19.9.2012 και prohibition.  Καταχώρησε παράλληλα την παρούσα αίτηση με την οποία ζητά όπως της χορηγηθεί νομική αρωγή για  τους σκοπούς της εν λόγω αίτησης για  άδεια.

 

Η αιτήτρια ενώπιον του Δικαστηρίου έθεσε τις θέσεις της μέσω του δικηγόρου που καταχώρησε την αίτηση αρ.135/2012 ο οποίος παρέπεμψε στις πρόνοιες του άρθρου 5(2) του περί Νομικής Αρωγής Νόμου του 2002, (Ν. 165(Ι)/2002)  και στα εδάφια (α) και (β) του Πίνακα του εν λόγω Νόμου.  Επισήμανε σχετικά ότι, στο σημείο (λ) της Έκθεσης που συνοδεύει την αίτηση για άδεια, η αιτήτρια επικαλείται παραβίαση του άρθρου 30(2) του Συντάγματος και του άρθρου 6(1) της Σύμβασης για  την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών  και, ως εκ τούτου, τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες του Ν. 165(Ι)/2002.  Αντίθετη ήταν η θέση της ευπαίδευτης εκπροσώπου του Γενικού Εισαγγελέα  η οποία υποστήριξε ότι η περίπτωση της αιτήτριας δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του εν λόγω Νόμου αφού πρόκειται για  πολιτική διαδικασία για έκδοση εντάλματος της φύσης certiorari. 

 

Προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων τους οι ευπαίδευτοι συνήγοροι παρέπεμψαν σε σχετικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην πρωτοβάθμια του δικαιοδοσία.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 5(2) του Ν. 165(Ι)/2002:

 

«(π)αρέχεται δωρεάν νομική αρωγή δυνάμει του παρόντος Νόμου σε διαδικασίες για καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

 

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου

 

«'καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων' σημαίνει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα οποία εκτίθενται στον Πίνακα».

 

Τα εδάφια (α) και (β) του Πίνακα έχουν ως ακολούθως:

 

«Τα ανθρώπινα δικαιώματα για  τις παραβιάσεις των οποίων ο παρών Νόμος έχει εφαρμογή, είναι αυτά που διασφαλίζονται από -

(α)        Το μέρος ΙΙ του Συντάγματος,

(β)        τον περί της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Κυρωτικό) Νόμο του 1962.»

 

Το άρθρο 5(1)(α) προβλέπει, στο βαθμό που ενδιαφέρει για  τους σκοπούς της παρούσας απόφασης, τα ακόλουθα:

 

«5.-(1) Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού, 'διαδικασίες για καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων' σημαίνει οποιαδήποτε -

 

(α)        Πολιτική διαδικασία ενώπιον Δικαστηρίου σε οποιοδήποτε στάδιο, που εγείρεται εναντίον της Δημοκρατίας για  ζημιά που υπέστη πρόσωπο συνεπεία καθορισμένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»

 

(Οι υπογραμμίσεις είναι του Δικαστηρίου).

 

 

Για  το ζήτημα που εδώ απασχολεί υιοθετώ και επαναλαμβάνω, στο βαθμό που ενδιαφέρει για τους σκοπούς της παρούσας υπόθεσης, το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του αδελφού μου δικαστή κ. Πασχαλίδη στην Αίτηση αρ. 31/2012, Αίτηση για παροχή δωρεάν νομικής αρωγής, Madeline Ivonne Hermida, ημερομηνίας 12/7/2012[1], χωρίς να υπεισέρχομαι στα γεγονότα της υπόθεσης εκείνης, τοποθέτηση που αισθάνομαι ότι επιλύει και το ζήτημα που αφορά στην υπό συζήτηση υπόθεση:

 

«Έχω την άποψη ότι η συνδυασμένη εφαρμογή των προνοιών των άρθρων 2 και 5 του Νόμου και του Μέρους (α) του Πίνακα, οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα... ότι η περίπτωση της αιτήτριας βρίσκεται εκτός της εμβέλειας του Νόμου, εφόσον η περίπτωση της δεν αφορά περίπτωση αγωγής για αποζημιώσεις στη βάση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της.  Οι πρόνοιες του άρθρου 5 του Νόμου καλύπτουν πολιτικές διαδικασίες που εγείρονται εναντίον της Δημοκρατίας για  ζημιές που το πρόσωπο υπέστη συνεπεία καθορισμένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αίτηση . την οποία η αιτήτρια προτίθεται να καταχωρίσει, ουδόλως συνιστά τέτοιας φύσης πολιτική διαδικασία».

 

 

Η διαδικασία στην περίπτωση εκείνη αφορούσε έκδοση διατάγματος Habeas Corpus.

 

Με δεδομένο ότι και στην παρούσα περίπτωση το ένδικο διάβημα αφορά προνομιακά εντάλματα certiorari και prohibition, είναι φανερό ότι η συνδυασμένη εφαρμογή των άρθρων 2 και 5 και των εδαφίων (α) και (β) του Πίνακα του Ν. 165(Ι)/2002, δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής καλύπτοντας και την υπό εξέταση περίπτωση. 

 

Δεν έχει προωθηθεί οποιαδήποτε επιχειρηματολογία στη βάση του άρθρου 6 του Νόμου 165(Ι)/2002 - που αφορά σε διαδικασίες ενώπιον Οικογενειακού Δικαστηρίου - και ως εκ τούτου, δεν θα με απασχολήσει.

 

Με βάση τα ανωτέρω, η αίτηση δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη και απορρίπτεται.

 

 

Π. Παναγή, Δ.

 

Μσιαμπαρτα