|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 1 ΑΑΔ 1012
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
( Εφεση Αρ. 2/2011)
9 Ιουνίου, 2011
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΣΕΣΜΕΛΟΓΛΟΥ,
Εφεσίβλητης.
_ _ _ _ _ _
Λ. Λουκαϊδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Παπαδοπούλου για Ε. Βραχίμη, για την Εφεσίβλητη.
_ _ _ _ _ _
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Κραμβή, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex tempore)
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας) με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του εφεσείοντα, αιτητή, για παράταση της προθεσμίας για καταχώρηση έφεσης κατά της απόφασης ημερομηνίας 14.9.2010 στην αίτηση ημερομηνίας 9.7.2009. Μετά την απόρριψη της προαναφερόμενης αίτησης ημερομηνίας 7.10.2010, ο αιτητής με αίτησή του στο Ανώτατο Δικαστήριο επανέλαβε το ίδιο αίτημα, ως είχε δικαίωμα με βάση τους περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς. Κατόπιν οδηγιών του δικαστηρίου, η αίτηση επιδόθηκε και στην άλλη πλευρά και αφού ακούσαμε τα επιχειρήματα των δικηγόρων των διαδίκων απορρίψαμε το αίτημα για παράταση της προθεσμίας καταχώρησης της έφεσης. (Βλ. Σ. Σοφοκλέους ν. Κ. Τσεσμέλογλου, Πολιτική Αίτηση αρ. 16/11, ημερ. 5.5.11). Ο λόγος για τον οποίο η προαναφερόμενη πολιτική αίτηση αρ. 16/11 απορρίφθηκε, συνοψίζεται στο ότι το Εφετείο δεν μπορούσε να καταστεί γνωμοδοτικό όργανο ώστε να προκαταλάβει την εξέταση του εκπροθέσμου ή μη της έφεσης που καταχωρήθηκε επί της ουσίας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η έφεση επί της ουσίας, αρ. 30/10 ημερ. 20.10.10, για την οποία γίνεται λόγος στην απόφαση του Εφετείου είναι η έφεση για την οποία είχε ζητηθεί η παράταση της προθεσμίας τόσο δι΄ αιτήσεως στο πρωτόδικο Οικογενειακό Δικαστήριο όσο και διά της προαναφερόμενης Πολιτικής Αιτήσεως αρ. 16/11 στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ηταν στην καταχώρηση αυτής της έφεσης που αφορούσε το αίτημα για παράταση της προθεσμίας, και συνεπώς κρίθηκε ότι η αίτηση αρ. 16/11 αποτελούσε, υπό τις περιστάσεις, κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε αναφορικά και με την παρούσα έφεση η οποία, καθώς έχει ειπωθεί, στρέφεται εναντίον της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση ημερ. 7.10.10 για παράταση της προθεσμίας καταχώρησης της έφεσης. Εφόσον η έφεση, καθώς έχει ειπωθεί, καταχωρήθηκε ήδη (βλ. έφεση αρ. 30/10) θεωρούμε πως το θέμα που αφορούσε στην παράταση της προθεσμίας δεν μπορεί να υφίσταται πλέον και συνεπώς καταχρηστικά ο αιτητής επιμένει στην προώθηση της παρούσας έφεσης. Παράλληλα σημειώνουμε ότι ενόψει της αποτυχίας της Πολιτικής Αίτησης 16/11, η προώθηση της παρούσας έφεσης, που κατ΄ ουσία στοχεύει στο ίδιο αντικείμενο δηλαδή, την παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης, συνιστά επίσης κατάχρηση της διαδικασίας.
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.
ΣΦ.