|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 1 ΑΑΔ 1341
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Αίτηση Αρ. 78/2010
19 Ιουλίου, 2010
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡ. 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 4 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΦΟΡΑ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (Α) ΛΕΩΝΙΔΑ ΑΡΕΣΤΗ ΚΑΙ (Β) ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΡΕΣΤΗ ΛΤΔ, ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΟ ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Ή PROHIBITION ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ (WRIT OF POSSESSION) ΑΡ. 2609/2010 ΗΜΕΡ. 29.6.2010 ΤΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΑΡ. ΕΓΓΡΑΦΗΣ Ε703, ΤΕΜΑΧΙΟ 40, Φ/ΣΧ ΧΧΙ/53 Ε2 ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡ. 14.6.2010 ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΑΔΕΙΑ ΗΜΕΡ. 12.2.2010 ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΗΜΕΡ. 3.2.1993 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 1543/92, Ε.Δ. ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ 6 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ
Α. Χαβιαράς με Μ. Ιορδάνους (κα), για τους Αιτητές.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι Αιτητές, με μονομερή αίτηση τους, ζητούν:-
(1) Άδεια για να καταχωρήσουν αίτηση δια κλήσεως, για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων της φύσης Certiorari και/ή Prohibition, για ακύρωση:
(i) της διαταγής και/ή της άδειας που εκδόθηκε από το Ε.Δ. Λευκωσίας στις 12.2.2010 για εκτέλεση της απόφασης ημερ. 3.2.1993 στην αγωγή 1543/92 του Ε.Δ. Λευκωσίας, μετά την πάροδο 6 ετών από την έκδοσή της,
(ii) της διαταγής και/ή της άδειας που εκδόθηκε από το Ε.Δ. Λευκωσίας στις 14.6.2010 για έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής του υποστατικού στην οδό Ελαιώνων 2, στο Στρόβολο, με αρ. εγγραφής Ε703, Τεμ. 40, Φ/Σχ. ΧΧΙ/53 Ε2, και
(iii) του εντάλματος παράδοσης κατοχής (writ of possession) αρ. 2609/10, ημερ. 29.6.2010 του πιο πάνω κτήματος.
(2) Άδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari, με το οποίο να διατάσσεται η μεταφορά του φακέλου της πρωτόδικης διαδικασίας στο Ανώτατο Δικαστήριο για σκοπούς ακύρωσης των σχετικών διαταγμάτων.
(3) Να εκδοθούν όλες οι αναγκαίες οδηγίες.
(4) Να ανασταλεί η εκτέλεση του εντάλματος παράδοσης της κατοχής (writ of possession) του κτήματος που αναφέρεται στο (1)(ii) και (iii), πιο πάνω.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που αναφέρονται στην Έκθεση που συνοδεύει την Αίτηση, ο Αιτητής αρ. 1, Λεωνίδας Αρέστη, είναι ο κύριος μέτοχος και Διευθυντής της Αιτήτριας εταιρείας αρ. 2. Οι Αιτητές, διεξάγουν επιχείρηση περιπτέρου (mini market) εδώ και 25 χρόνια, στα υποστατικά που, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, ανέγειραν επί του πιο πάνω κτήματος.
Ισχυρίζονται ότι κατά την έκδοση της απόφασης στην αγωγή 1543/92 στις 3.2.1993 για έξωση τους από το επίδικο κτήμα, υπήρξε προφανές νομικό σφάλμα και/ή ελάττωμα. Ειδικότερα, ισχυρίζονται ότι η Ανδριανή Ζ. Μιχαήλ, η οποία ήταν η ενάγουσα στην πιο πάνω αγωγή, κατά την καταχώρηση της αγωγής ισχυρίστηκε ότι ήταν η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια του κτήματος, πλην όμως, κατά την έκδοση της εκ συμφώνου απόφασης στις 3.2.1993, η πιο πάνω ενάγουσα δεν ήταν πλέον η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια του κτήματος και εκμαίευσε την εν λόγω απόφαση, χωρίς να έχει αγώγιμο δικαίωμα.
Οι Αιτητές ισχυρίζονται ότι από το φάκελο της διαδικασίας προκύπτει ότι στις 12.2.2010, κατά τη διαδικασία παραχώρησης από το Ε.Δ. Λευκωσίας άδειας, με την οποία επιτρεπόταν η εκτέλεση της απόφασης στην πιο πάνω αγωγή, μετά την πάροδο εξαετίας από την έκδοσή της, η αίτηση για ανανέωση δεν υποβλήθηκε από την ενάγουσα στην πιο πάνω αγωγή, αλλά από τρίτο πρόσωπο (και συγκεκριμένα από τον Άντη Ζαχαρία Μιχαηλίδη).
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς που προβάλλονται, το ίδιο προφανές νομικό σφάλμα παρουσιάζεται και κατά τη διαδικασία έκδοσης του διατάγματος ημερ. 14.6.2010, με το οποίο δόθηκε άδεια για έκδοση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής του υποστατικού. Το νομικό σφάλμα αποδίδετο στο ότι η αίτηση ημερ. 26.5.2010 υποβλήθηκε από κάποιο Άντη Ζαχαρία Μιχαηλίδη, ο οποίος στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση αναφέρει ότι είναι υιός της ενάγουσας και νυν ιδιοκτήτης του ακινήτου. Περαιτέρω, ότι στην επιστολή των δικηγόρων της ενάγουσας ημερ. 9.3.2010 με την οποία ζητείτο από τους Αιτητές να παραδώσουν κατοχή του υποστατικού, αναφερόταν ότι οι δικηγόροι είχαν «οδηγίες από την πελάτιδα (τους) κυρία Ανδριανή Ζ. Μιχαήλ άλλως Μιχαηλίδου πληρεξούσιο αντιπρόσωπο του ιδιοκτήτη και υιού αυτής Άντη Ζαχαρία Μιχαηλίδη». Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, των Αιτητών, οι δικηγόροι παρέλειψαν να εξηγήσουν πως αυτό ήταν δυνατόν, αφού η ενάγουσα στην αγωγή 1543/92, απεβίωσε προ τετραετίας και συγκεκριμένα στις 30.11.2006, σύμφωνα με Πιστοποιητικό Θανάτου το οποίο επισυνάπτουν στην παρούσα αίτηση.
Περαιτέρω, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι οι διαταγές και οδηγίες του δικαστηρίου ημερ. 12.2.2010 και 14.6.2010 έχουν εξασφαλιστεί με μια αλληλουχία ψευδών και/ή παραπλανητικών δηλώσεων του Άντη Ζαχαρία Μιχαηλίδη, ως αναλύεται ανωτέρω. Οι Αιτητές, αποδέχθηκαν απόφαση στην αγωγή 1543/92, μετά που τους παρουσιάστηκε αντίγραφο του τίτλου ιδιοκτησίας, στο οποίο φαινόταν ότι εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια του κτήματος από το 1959, ήταν η ενάγουσα. Οι Αιτητές θεώρησαν ότι η ενάγουσα συνέχιζε να είναι ιδιοκτήτρια και στις 3.2.1993 που εκδόθηκε η δικαστική απόφαση, αλλά απ' ότι διαφάνηκε εκ των υστέρων, δεν ήταν.
Όταν επιδόθηκε στους Αιτητές η επιστολή των δικηγόρων της ενάγουσας, κ.κ. Κίκη Α. Μακρίδη & Σία ΔΕΠΕ, ημερ. 9.3.2010, στην οποία προβαλλόταν η θέση ότι δήθεν έχουν «οδηγίες από την πελάτιδα (τους) κυρία Ανδριανή Ζ. Μιχαήλ άλλως Μιχαηλίδου πληρεξούσιο αντιπρόσωπο του ιδιοκτήτη και υιού αυτής Άντη Ζαχαρία Μιχαηλίδη», οι Αιτητές έδωσαν οδηγίες στους δικηγόρους τους να ερευνήσουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτήματος. Από αντίγραφο του τίτλου ιδιοκτησίας που εξασφάλισαν από το Κτηματολόγιο, διαφάνηκε πως στις 3.2.1993 που η ενάγουσα εξασφάλισε απόφαση στην αγωγή 1543/92, δεν είχε αγώγιμο δικαίωμα, αφού έπαυσε να είναι η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια του κτήματος, από τον Ιανουάριο του 1992.
Στην Έκθεση που συνοδεύει την Αίτηση, αναφέρεται επίσης ότι το ένταλμα ανάκτησης κατοχής είναι προγραμματισμένο να εκτελεστεί στις 21.7.2010, εκτός και αν το Δικαστήριο αναστείλει την εκτέλεση του, μέχρι την εκδίκαση της παρούσας αίτησης.
Έχω εξετάσει τα στοιχεία που έθεσαν ενώπιον μου οι Αιτητές και έχω μελετήσει τα όσα ο ευπαίδευτος συνήγορος τους ανέφερε στην προφορική του αγόρευση. Αυτά, όμως, δεν είναι ικανοποιητικά για να οδηγήσουν σε έγκριση της αίτησης και θα εξηγήσω τους λόγους.
Για να χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσης certiorari, ο αιτητής θα πρέπει να ικανοποιήσει ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση. Η διαπίστωση θα πρέπει να γίνει από το πρακτικό του δικαστηρίου. Συζητήσιμη υπόθεση μπορεί να υπάρξει όπου διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη, δόλος, παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης και άλλα (βλ. Αίτηση του Κωνσταντίνου Γιαννόπουλου για άδεια καταχώρησης εντάλματος Certiorari, Πολ. Αίτ. 89/09, ημερ. 23.12.2009).
Από το σύνολο των στοιχείων που έχουν τεθεί ενώπιόν μου, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι στην προκειμένη περίπτωση έχει αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση.
Οι Αιτητές ισχυρίζονται στην Έκθεση ότι «υπάρχει προφανές νομικό σφάλμα και/ή ελάττωμα στο φάκελο της διαδικασίας». Από εξέταση των στοιχείων που οι Αιτητές έθεσαν ενώπιον μου δεν προκύπτει με την αιτούμενη σαφήνεια, έστω και εκ πρώτης όψεως, ότι υπάρχει «νομικό» σφάλμα.
Κατ' αρχάς θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Αιτητές παρέλειψαν να θέσουν ενώπιον του Δικαστηρίου την μονομερή αίτηση με την οποία ζητήθηκε άδεια για εκτέλεση της απόφασης μετά από 6 χρόνια. Επισύναψαν στην παρούσα αίτησή τους, μόνο το Διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ. 12.2.2010. Όμως τα όσα ακριβώς ισχυρίστηκε η πλευρά της ενάγουσας τότε, θα πρέπει να περιέχονται στην Αίτηση τους για εκτέλεση της απόφασης μετά από 6 χρόνια και ιδιαίτερα στην ένορκη δήλωση η οποία θα έπρεπε να συνόδευε την Αίτησή της, δυνάμει της Δ.48 θ.8(2). Από το περιεχόμενο εκείνης της ένορκης δήλωσης θα διακριβώνονταν οι ακριβείς ισχυρισμοί που τέθηκαν τότε ενώπιον του Δικαστηρίου.
Πέραν τούτου, δεν βλέπω πως από τα γεγονότα που έθεσαν ενώπιον μου οι Αιτητές, μπορεί να εδραιωθεί το κατ' ισχυρισμό «προφανές νομικό σφάλμα». Η Δ.40 θ.8 προβλέπει ότι άδεια για εκτέλεση, δίδεται όπου έχουν περάσει 6 χρόνια από την έκδοση της απόφασης ή όταν έχει γίνει οποιαδήποτε αλλαγή στους διαδίκους οι οποίοι δικαιούνται ή υπόκεινται σε εκτέλεση. Όπως έχω ήδη αναφέρει, χωρίς την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για άδεια εκτέλεσης μετά από 6 χρόνια, δεν είναι δυνατό να γνωρίζω τι ακριβώς ισχυριζόταν η πλευρά της ενάγουσας.
Ισχυρισμός για προφανές νομικό σφάλμα προβάλλεται και σε σχέση με την άδεια για έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής. Ούτε εδώ διαπιστώνεται εκ πρώτης όψεως υπόθεση ότι υπάρχει τέτοιο σφάλμα. Τα διάφορα γεγονότα που βασικά άπτονται της αλλαγής ιδιοκτησίας του υποστατικού, δεν είναι αρκετά να εδραιώσουν νομικό σφάλμα. Σύμφωνα με τη Δ.43Α(1), όταν απόφαση ή διάταγμα του Δικαστηρίου για την ανάκτηση ή παράδοση κατοχής οποιασδήποτε ακίνητης περιουσίας ζητείται να εκτελεστεί με ένταλμα κατοχής, το ένταλμα μπορεί να εκδοθεί με άδεια του Δικαστηρίου η οποία λαμβάνεται κατόπιν μονομερούς αίτησης του ενάγοντα, η οποία υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση στον τύπο 39Γ. Όπως περαιτέρω προβλέπεται από την Δ.43Α(2), τέτοια άδεια δεν πρέπει να δίδεται, εκτός και εάν φανεί ότι όλα τα πρόσωπα τα οποία έχουν την πραγματική κατοχή ολόκληρης ή μέρους της περιουσίας έχουν λάβει σε σχέση με τη διαδικασία, τέτοια ειδοποίηση η οποία θα εθεωρείτο επαρκής ώστε να τους παράσχει τη δυνατότητα να υποβάλουν αίτηση στο Δικαστήριο για θεραπεία ή διαφορετικά.
Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου, φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι η πλευρά της ενάγουσας αποτάθηκε στο Δικαστήριο με αίτηση της ημερ. 26.5.2010. Την αίτηση την υπέβαλε ο νέος ιδιοκτήτης του ακινήτου και το γεγονός αυτό δεν απεκρύβει. Τα γεγονότα περιγράφονται στην ένορκη του ιδίου η οποία συνοδεύει την αίτηση. Στην ένορκη δήλωση αναφέρεται περαιτέρω, ότι η επιστολή του δικηγόρου του νυν ιδιοκτήτη, ημερ. 9.3.2010, αποτελεί ικανοποιητική ειδοποίηση δυνάμει της Δ.43Α(2). Φαίνεται ότι το Δικαστήριο αρχικά δεν πείστηκε για την ειδοποίηση και γι' αυτό προφανώς ο ιδιοκτήτης καταχώρησε συμπληρωματική ένορκη δήλωση για το θέμα της ειδοποίησης. Το Δικαστήριο φαίνεται τελικά να πείσθηκε και εξέδωσε το διάταγμα. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν βλέπω πως εδραιώνεται εκ πρώτης όψεως υπόθεση για εμφανές νομικό σφάλμα στο πρακτικό της απόφασης. Το γεγονός ότι στην επιστολή ημερ. 9.3.2010 του δικηγόρου του ιδιοκτήτη, αναφέρεται ότι οι δικηγόροι είχαν οδηγίες από τη μητέρα του νυν ιδιοκτήτη, η οποία όμως είχε αποβιώσει, δεν είναι αρκετό για να εδραιώσει νομικό σφάλμα. Πρόκειται για ένα γεγονός που θα πρέπει να τεθεί ενώπιον του επαρχιακού δικαστηρίου, το οποίο θα πρέπει να το αξιολογήσει στα πλαίσια ενδεχόμενης αίτησης για αναθεώρηση των διαταγμάτων που εκδόθηκαν. Όμως, από τα ενώπιον μου στοιχεία, δεν τίθεται θέμα υπέρβασης δικαιοδοσίας, έκδηλης πλάνης περί το νόμο, προκατάληψης, των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης ή δόλου (εφόσον δεν φαίνεται να υπήρξε απόκρυψη της αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος).
Όμως, ακόμα και αν ικανοποιούμουν ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για ύπαρξη κάποιου νομικού σφάλματος, και πάλιν δεν θα παραχωρούσα την αιτούμενη άδεια, εφόσον διαφαίνεται ότι οι Αιτητές έχουν εναλλακτικό ένδικο μέσο. Ανεξάρτητα οποιασδήποτε άλλης ειδοποίησης (9.3.2010), στις 9.7.2010 επιδόθηκε στους Αιτητές Ειδοποίηση από τον Δικαστικό Επιδότη, για την πρόθεση του να εκτελέσει το ένταλμα ανάκτησης κατοχής στις 22.7.2010. Οι Αιτητές, αντί να αποταθούν στο Επαρχιακό Δικαστήριο και να ζητήσουν τις θεραπείες που σήμερα ζητούν με την υπό εκδίκαση αίτηση, αποτάθηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο επικαλούμενοι το κατάλοιπο της εξουσίας του για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. Όμως, είναι γνωστή η αρχή ότι όπου υπάρχει άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, δεν παραχωρείται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, εκτός και αν αποδειχθεί ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, που να δικαιολογούν παρέκκλιση από τον γενικό κανόνα.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προσπάθησα να υποδείξω, υπάρχει διαθέσιμο ένδικο μέτρο, δυνάμει των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, για ακύρωση όσων διαταγμάτων ενδεχομένως διαφανεί ότι εκδόθηκαν κατά παράβαση των Θεσμών. Σε περίπτωση που οι Αιτητές επιμένουν στον ισχυρισμό ότι οποιαδήποτε απόφαση του Δικαστηρίου εξασφαλίστηκε με δόλο, υπάρχει και η δυνατότητα έγερσης αγωγής για ακύρωση της απόφασης, δυνάμει της Δ.33 θ.15.
Με δεδομένη την ύπαρξη εναλλακτικών ένδικων μέτρων, μόνο αν αποδεικνύονταν εξαιρετικές περιστάσεις θα μπορούσαν οι Αιτητές να εξασφαλίσουν την αιτούμενη άδεια. Όμως, από τα στοιχεία ενώπιον μου, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι υπάρχουν τέτοιες. Ακόμη και η επικείμενη εκτέλεση του εντάλματος στις 22.7.2010, δεν είναι αρκετή, αφού την ίδια θεραπεία θα μπορούσαν οι Αιτητές να ζητήσουν από το Επαρχιακό Δικαστήριο.
Όπως κατ' επανάληψη υποδείχθηκε, η διαδικασία χορήγησης άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, δεν παρέχεται για διόρθωση της πρωτόδικης απόφασης. Η διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος δεν συνιστά υποκατάστατο είτε της πρωτοβάθμιας δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου, είτε της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατ' έφεση (βλ. Σταύρος Μεστάνας (2000) 1(Γ) ΑΑΔ 1468). Στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της Marewave Shipping and Trading Co Ltd (1992) 1 ΑΑΔ 116, τονίστηκε ότι με τη διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος δεν σκοπείται ο έλεγχος της ορθότητας, αλλά της νομιμότητας της απόφασης, εκτός και αν διαπιστωθεί έκδηλη παρανομία, κάτι που δεν υπάρχει στην παρούσα περίπτωση.
Η αίτηση απορρίπτεται.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠς