|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 508
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ.144/2005
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΛΟΥΜΠΡΗΣ,
Eφεσείων-ενάγων,
και
ASKANIS MAINTENAΝCE & SERVICES LTD,
Εφεσίβλητοι-εναγόμενοι.
― ― ― ―
Π. Αρτέμη, Δ.
Π. ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την αγωγή του ο εφεσείων-ενάγων ζητούσε γενικές και ειδικές αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες, που υπέστη σε ατύχημα, το οποίο συνέβη την 21.9.00 ενώ βρισκόταν στην υπηρεσία των εφεσίβλητων-εναγομένων ως υδραυλικός και εργαζόταν σε υπό ανακαίνιση κτίριο στη Λεμεσό.
Σύμφωνα με την Έκθεση Απαίτησης, σε κάποια φάση των εργασιών του και πατώντας σε αλουμινένιο τριπόδι έκαμνε μετρήσεις και τοποθετήσεις για την εγκατάσταση στηριγμάτων μέσα σε ψευδοοροφή μεσοπατώματος για τις αποχετεύσεις του ορόφου με τη βοήθεια άλλου εργάτη, που του είχε δοθεί ως βοηθός και υποβάσταζε το τριπόδι. Σε κάποιο στάδιο χρειάστηκε προβολέα για να βοηθηθεί στην εργασία του και έστειλε το βοηθό να φέρει τον προβολέα, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να αναγκαστεί να φύγει από το τριπόδι που υποβάσταζε. Στο χρονικό αυτό διάστημα που απουσίαζε ο βοηθός του, ο εφεσείων-ενάγων προσπάθησε να μετακινηθεί πάνω στο τριπόδι, με αποτέλεσμα τούτο να ανατραπεί και αυτός να πέσει στο έδαφος και να τραυματιστεί.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού ανέλυσε και αξιολόγησε τη μαρτυρία ενώπιον του, απέρριψε τον ισχυρισμό του εφεσείοντα-ενάγοντα ότι το δυστύχημα οφειλόταν στην αμέλεια και/ή παράβαση των καθηκόντων των εφεσίβλητων-εναγομένων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αποκλειστικά υπεύθυνος για το ατύχημα ήταν ο εφεσείων-ενάγων. Κατά συνέπεια, απέρριψε την αγωγή του. Σημειώνεται ότι οι αποζημιώσεις είχαν συμφωνηθεί μεταξύ των διαδίκων και το μόνο θέμα που παρέμεινε προς εκδίκαση ήταν η ευθύνη.
Με την έφεσή του ο εφεσείων προσβάλλει τόσο επί μέρους ευρήματα αξιοπιστίας μαρτύρων και συνακόλουθα πραγματικά ευρήματα, όσο και συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, που βασίστηκαν στην ενώπιόν του μαρτυρία.
Υπάρχει σωρεία αποφάσεων του Ανώτατου Δικαστηρίου που αφορούν το θέμα επέμβασης στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αναφορικά με τέτοια ευρήματα
Το θέμα τέθηκε ως εξής στην Παπακόκκινου κ.α. ν. Δήμου Πάφου (Αρ.1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 634, στη σελ. 648:
«Είναι πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι το εφετείο δεν επεμβαίνει στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου εκτός αν ικανοποιηθεί ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής ή ότι τα ευρήματα αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία, θεωρούμενη στο σύνολό της. Όσον αφορά την αξιοπιστία των μαρτύρων, η προσέγγιση του εφετείου είναι ότι η αξιολόγησή της είναι θέμα του πρωτόδικου δικαστή ο οποίος έχει την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο. Το εφετείο επεμβαίνει σε θέματα αξιολόγησης της μαρτυρίας μόνο σε εξαιρετικές και ακραίες περιπτώσεις.»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέλυσε και σχολίασε με μεγάλη προσοχή την ενώπιον του μαρτυρία και αναφέρθηκε και στην εντύπωση που του έκαμαν οι μάρτυρες και ιδιαίτερα ο εφεσείων, καταθέτοντας.
Όσον αφορά το σύστημα εργασίας, το Δικαστήριο κατέληξε ότι η εργασία με χρήση της σκάλας/τριποδιού, δεν θα ήταν ασφαλής εάν δεν υπήρχε ο βοηθός για να τη στηρίζει. Περαιτέρω, όσον αφορά το κατά πόσο ο φωτισμός ήταν επαρκής στο σημείο εργασίας, έκρινε, με βάση ενώπιον του μαρτυρία, ότι ο φωτισμός αυτός ήταν ικανοποιητικός εκτός εκεί όπου εργαζόταν ο εφεσείων-ενάγων, δηλαδή στην περιοχή του ψευδοτάβανου στην οροφή. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο κατέληξε ότι ο ενάγων εύλογα χρειάστηκε τη βοήθεια προβολέα για να εργαστεί στο συγκεκριμένο σημείο που βρισκόταν.
Τέλος, το Δικαστήριο, κρίνοντας ότι σκοπός της παρουσίας του βοηθού ήταν να κρατεί τη σκάλα και να εμποδίζει μετακίνησή της, κατέληξε ότι η πτώση της σκάλας κάτω από το βάρος του εφεσείοντα-ενάγοντα, όταν αυτός προσπάθησε να μετακινηθεί, οφειλόταν σε δική του αμέλεια, αφού ο ίδιος έστειλε το βοηθό για να φέρει τον προβολέα και αντί να περιμένει την επιστροφή του ή να κατεβεί από τη σκάλα προτού του αναθέσει να φέρει τον προβολέα, προσπάθησε να μετακινηθεί πάνω σε αυτή χωρίς να στηρίζεται από άλλο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να φύγει από τη θέση της και να προκληθεί η πτώση του εφεσείοντα-ενάγοντα.
Έχουμε εξετάσει με προσοχή την ανάλυση της μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο και κρίνουμε πως δεν χωρεί επέμβασή μας. Έχοντας υπόψη τη μαρτυρία που δόθηκε, τόσο από τον εφεσίβλητο-εναγόμενο όσο και από τους διάφορους άλλους μάρτυρες και τους μάρτυρες υπεράσπισης, κρίνουμε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν απόλυτα δικαιολογημένο στην κρίση της αξιοπιστίας των μαρτύρων, καθώς και στα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε με βάση τη μαρτυρία που δόθηκε. Συμφωνούμε επίσης με την πρωτόδικο Δικαστή πως το θέμα του φωτισμού και της επάρκειας του δεν είχε αιτιώδη συνάφεια με την πτώση του εφεσείοντα-ενάγοντα. Η πτώση του οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο στη δική του απερίσκεπτη ενέργεια και όχι σε οιαδήποτε παράλειψη των εφεσίβλητων-εναγομένων να παράσχουν σε αυτόν ασφαλές σύστημα εργασίας.
Η έφεση απορρίπτεται με £900 συνολικά έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Δ. Δ. Δ.
/Χ.Π.