|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 1 ΑΑΔ 702
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αίτηση Αρ. 28/2007)
8 Ιουνίου, 2006
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ,
ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ
ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡ. 24/5/07 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΜΕ ΑΡ. 67/07 ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΟΠΟΙΑ (Α) ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΗΚΕ Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΙΚΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘ' ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ, (Β) ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ Ο ΑΙΤΗΤΗΣ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΟΙΚΙΑ ΕΝΤΟΣ 72 ΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ (Γ) ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΙΤΗΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΣΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΠΤΕΑ ΤΗΝ 5/6/07
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΤΟΥ Ν.33/64
________________________
Θ. Ιωαννίδης, για τον Αιτητή.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Στις 24/5/2007, ως αποτέλεσμα μονομερούς αίτησης που καταχωρήθηκε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας, Δικαιοδοσία Χρήσης Οικογενειακής Στέγης, στα πλαίσια της υπ' Αρ. 67/07 Αίτησης, εκδόθηκε Προσωρινό Διάταγμα, με το οποίο η αποκλειστική χρήση της κατοικίας, που χρησιμοποιείται ως οικογενειακή στέγη από την αιτήτρια στην πιο πάνω αίτηση και το σύζυγό της (αιτητή στην παρούσα), παραχωρήθηκε στην αιτήτρια. Εκδόθηκε, επίσης, Προσωρινό Διάταγμα, με το οποίο εμποδίζεται ο σύζυγος να εισέρχεται, ή χρησιμοποιεί, ή παραμένει και/ή, καθ' οιονδήποτε τρόπο, επεμβαίνει στην εν λόγω κατοικία, μέχρι την εκδίκαση της αίτησης ή νεώτερης διαταγής του Δικαστηρίου. Η εφαρμογή των Διαταγμάτων καθορίστηκε σε 72 ώρες από της επίδοσής τους στον καθ' ου η αίτηση. Ορίστηκαν επιστρεπτέα στις 5/6/2007 και ώρα 9.00 π.μ. Το Διάταγμα επιδόθηκε και ο καθ' ου η αίτηση, την 1/6/2007, καταχώρισε ένσταση για την περαιτέρω ισχύ των διαταγών του Δικαστηρίου.
Την 5/6/2007, που ήταν ορισμένο το Διάταγμα επιστρεπτέο, η συνήγορος του καθ' ου η αίτηση ζήτησε άμεση εκδίκαση της υπόθεσης, το Δικαστήριο, όμως, λόγω συνεχιζόμενων ακροάσεων, όρισε ως ημερομηνία ακρόασή της την 20/9/2007, η ώρα 11.00 π.μ.
Με την παρούσα αίτηση, ο αιτητής ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:-
«(α) ΄Ενταλμα της φύσης Certiorari για μετάθεση (to remove) ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για ακύρωση του προσωρινού διατάγματος ημ. 24/5/2007.
(β) Οποιαδήποτε άλλη συναφή προς το ένταλμα Certiorari θεραπεία.»
Οι λόγοι, για τους οποίους ζητείται η ακύρωση του Διατάγματος, φαίνονται στις υποπαραγράφους (α) - (στ) της παραγράφου 4 της αίτησης. Στην ουσία τους, είναι ότι ο ορισμός της αίτησης για ακρόαση σε τόσο μακρινή ημερομηνία εκφεύγει του δικαιοδοτικού πλαισίου του Δικαστηρίου, αποτελεί κατάχρηση των δικαστικών διαδικασιών και παραβιάζει τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης.
Τα γεγονότα της αίτησης δίδονται με ένορκο δήλωση του ιδίου του αιτητή, ο οποίος υιοθετεί και επαναλαμβάνει, στην ουσία, τους λόγους που αναφέρονται στην ΄Εκθεση Γεγονότων και καταλήγει ότι είναι δίκαιο να εκδοθεί το αιτούμενο ένταλμα.
Ο κ. Ιωαννίδης, αγορεύοντας ενώπιόν μου προς υποστήριξη της αίτησης, ανέφερε ότι ζητείται άδεια για καταχώριση αίτησης της φύσεως certiorari.
Επεφύλαξα την απόφασή μου για αργότερα σήμερα, έχοντας υπόψη τον τίτλο της αίτησης, όπου αναφέρεται ότι είναι για χορήγηση άδειας καταχώρισης αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari. Προσεκτική, όμως, εξέταση της αίτησης, τόσο στο αιτητικό της όσο και στην κατάληξη του αιτήματος του ενόρκως δηλούντος, καταδεικνύει ότι ο αιτητής εκείνο το οποίο ζητά δεν είναι η εξασφάλιση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari αλλά η τελική θεραπεία, δηλαδή ακύρωση του προσωρινού διατάγματος, που θα ζητούσε με την ίδια την αίτηση για certiorari, νοουμένου ότι του παραχωρείτο η σχετική άδεια.
Στην υπόθεση Γεωργιάδης (Αρ. 2) (2002) 1 Α.Α.Δ. 1428, το Ανώτατο Δικαστήριο, σε σχέση με τα προνομιακά εντάλματα, ανέφερε ότι έχουν με σταθερότητα ακολουθηθεί οι Κανονισμοί που ίσχυαν στην Αγγλία κατά το χρόνο εφαρμογής του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής:- (σελ. 1437)
«Στην Γιάγκου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
'Στην Κύπρο το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αποκλειστικό δικαίωμα για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων σύμφωνα με τις πρόνοιες του ΄Αρθρου 155.4 του Συντάγματος. Επειδή δε, δεν έχουν εκδοθεί διαδικαστικοί κανονισμοί που διέπουν τη διαδικασία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων, εφαρμόζονται οι αντίστοιχοι Αγγλικοί Κανόνες (΄Ιδε In re Aeroporos (1988) 1 C.L.R. 302) που είναι η Διαταγή 53, Θεσμοί 1-14 των Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Rules of the Supreme Court of England). (΄Ιδε The Supreme Court Practice 1979, V.1, σ. 819 που αντιστοιχεί στη Διαταγή 59, θεσμοί 3-8 των παλαιών Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (The Annual Practice 1956, σ. 1302). ΄Ιδε επίσης Halsbury's Laws of England, 4th Edition, V.11, paras 1528-1573)'
Η Αγγλική Δ.53, θ.1(2) προνοεί τα ακόλουθα:
'An application for such leave must be made ex parte to a Divisional court of the Queen's Bench Division, except in vacation when it may be made to a judge in chambers, and must be supported by a statement setting out the name and description of the applicant, the relief sought and the grounds on which it is sought, and by affidavits, to be filed before the application is made, verifying the facts relied on.'
΄Οπως προκύπτει από τα πιο πάνω, το αίτημα θα πρέπει να αποτελείται από τρία έγγραφα: (α) μονομερής αίτηση για άδεια, (β) δήλωση (statement) που πρέπει να περιέχει το όνομα και περιγραφή του αιτητή, την αιτούμενη θεραπεία και τους λόγους στους οποίους βασίζεται και (γ) ένορκη/ες δήλωση/εις. Στην υπό εξέταση περίπτωση υπάρχουν μόνο δύο έγγραφα.»
Στην παρούσα περίπτωση, η αίτηση είναι μονομερής, όμως, με αυτήν, δε ζητείται άδεια για καταχώριση αίτησης της φύσεως certiorari, αλλά η τελική θεραπεία.
Ο πιο πάνω λόγος θεωρώ ότι είναι αρκετός για απόρριψη της αίτησης, χωρίς να εξετάσω, περαιτέρω, κατά πόσο είναι κατάλληλη περίπτωση για έκδοση άδειας για καταχώριση αίτησης της φύσεως certiorari.
Για την πιο πάνω κατάληξή μου, έλαβα, επίσης, υπόψη μου τα όσα αναφέρονται στη In Re Hadjicostas (1984) 1 C.L.R. 513. Εκεί υπήρχε αίτηση για άδεια, αλλά, με τη σύμφωνη γνώμη της άλλης πλευράς, το Δικαστήριο την θεώρησε ως κανονική αίτηση για certiorari. Εδώ, η αίτηση είναι για την τελική θεραπεία και όχι για άδεια, που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την καταχώριση αίτησης για την τελική θεραπεία.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ