|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 1517
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 12128)
21 Δεκεμβρίου, 2005
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
PROSIBEL INTERNATIONAL N.V.,
Εφεσείοντες,
ν.
ARVO TRADING CO LTD,
Εφεσιβλήτων.
________________________
Χρ. Κουνιάς, για Γ. Γιάγκου, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Εφεσίβλητους.
________________________
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Αντικείμενο της παρούσας έφεσης αποτελεί απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, με την οποία κρίθηκε ότι παράλειψη των εφεσειόντων (εναγόντων) να συμμορφωθούν με διάταγμα, ημερομηνίας 27/6/2003, και να παράσχουν ασφάλεια εξόδων, σύμφωνα με τις πρόνοιές του, είχε ως συνέπεια την απόρριψη της αγωγής.
Ιστορικό:
Στα πλαίσια αίτησης για παροχή ασφάλειας εξόδων, εκδόθηκε στις 27/6/2003 εκ συμφώνου διάταγμα, με το οποίο οι εφεσείοντες διατάσσονταν όπως, εντός 25 ημερών από την έκδοσή του, δώσουν ασφάλεια για τα έξοδα των εφεσιβλήτων (εναγομένων), ύψους £800,00, ποσό το οποίο να κατατεθεί στο Δικαστήριο. Εκδόθηκε, επίσης, διάταγμα αναστολής της περαιτέρω διαδικασίας μέχρι να δοθεί η διαταχθείσα ασφάλεια και, σε περίπτωση που αυτή δεν ήθελε δοθεί, η αγωγή να απορριφθεί με έξοδα. Πριν από την εκπνοή της προθεσμίας, οι εφεσείοντες παρέδωσαν στον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας τραπεζική εγγύηση, η οποία όμως θεωρήθηκε από τους εφεσίβλητους ότι δεν ικανοποιούσε τους όρους του διατάγματος, με αποτέλεσμα αυτοί να καταχωρίσουν αίτηση, στη βάση της Δ.60, θ.1, 5 και 6 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών. Ζητούσαν, με την αίτηση, τις πιο κάτω θεραπείες:-
«(Α) Δήλωση του Σεβ. Δικαστηρίου ότι οι Ενάγοντες δεν έχουν συμμορφωθεί με την διαταγή του Δικαστηρίου ημερ. 27.6.2003 και/ή ότι η 'Εγγυητική Επιστολή' ημερ. 10.7.2003 δεν αποτελεί συμμόρφωση προς την διαταγή του Δικαστηρίου ημερ. 27.6.2003.
και
(Β) Δήλωση του Σεβ. Δικαστηρίου ότι η αγωγή 13009/02 έχει εκπέσει και/ή δέον να θεωρείται ως απορριφθείσα λόγω της παράλειψης των Εναγόντων να συμμορφωθούν με την διαταγή του Δικαστηρίου ημερ. 27.6.2003 σχετικά με την παροχή εκ μέρους των Εναγόντων ασφάλειας για τα έξοδα των Εναγομένων.
και
(Γ) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη των Εναγόντων να συμμορφωθούν με την διαταγή του Δικαστηρίου ημερ. 27.6.2003 έχει επιφέρει την απόρριψη/έκπτωση της Αγωγής 13009/2002.»
Σύμφωνα με το Διευθυντή των εφεσιβλήτων, η δοθείσα εγγυητική δεν ήταν σύμφωνη με το εκδοθέν διάταγμα, αφού:-
(α) Το εκδοθέν διάταγμα προέβλεπε την κατάθεση στο Δικαστήριο ποσού £800,00 και όχι την παροχή εγγυητικής.
(β) Η εγγυητική εκδόθηκε με δικαιούχο τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και όχι τους εφεσίβλητους.
(γ) Για την πληρωμή του ποσού της εγγυητικής τέθηκαν όροι. και
(δ) Η εγγυητική είχε ημερομηνία λήξης.
Οι εφεσείοντες, βέβαια, είχαν άλλη άποψη. Το διάταγμα, ισχυρίστηκαν, δεν προέβλεπε συγκεκριμένο τρόπο παροχής της ασφάλειας εξόδων και, συνεπώς, η δοθείσα τραπεζική εγγύηση ήταν απόλυτα σύμφωνη με αυτό. Ο σκοπός της παροχής ασφάλειας εξόδων (διασφάλιση της είσπραξης των εξόδων των εφεσιβλήτων) είχε, με την τραπεζική εγγύηση, εκπληρωθεί.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στην απόφασή του, αφού πραγματεύεται πρώτα, υπό το φως της νομολογίας, το σκοπό της Δ.60 - (βλ. Ζεμενίδου ν. Ζεμενίδη (Αρ. 2) (1992) 1 Α.Α.Δ. 578) - καταλήγει, και ορθά, κατ' εφαρμογή των νομολογηθέντων στην απόφαση G. Frantzis Mot. & Enter. Ltd κ.ά. ν. Westland Hold. Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 738, ότι η τραπεζική εγγύηση που δόθηκε προς όφελος του Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και με την οποία το ποσό των £800,00 κρατείται στη διάθεση του Πρωτοκολλητή προς όφελος των εναγομένων και μόνο, για να καλύψει τα τυχόν έξοδα που ήθελε επιδικασθούν προς όφελός τους, είναι σύμφωνη με το διάταγμα. Περαιτέρω όμως εξέταση του περιεχομένου της εγγυητικής οδήγησε στις εξής διαπιστώσεις:-
«... με μια απλή ανάγνωση του περιεχομένου της τραπεζικής εγγύησης, το οποίο παρατίθεται πιο πάνω, είναι αρκετό να καταδειχθεί ότι σε τουλάχιστο δύο περιπτώσεις η εκτέλεση του διατάγματος του Δικαστηρίου ημερ. 27.6.2003 τίθεται υπό όρους, οι οποίοι δεν εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο και δεν περιλαμβάνονται στο σχετικό διάταγμα. Είναι εμφανές ότι ουσιαστικά το διάταγμα του Δικαστηρίου για ασφάλεια εξόδων έχει τροποποιηθεί αυθαίρετα και μονομερώς από τους ενάγοντες.
Ειδικότερα, στην εν λόγω τραπεζική εγγύηση αναφέρεται ότι η πρώτη γραπτή απαίτηση του Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας πρέπει να συνοδεύεται από πιστοποιητικό από τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού το οποίο να πιστοποιεί ότι δεν έχει καταχωρηθεί έφεση είτε εναντίον της απόφασης είτε εναντίον της επιδίκασης των εξόδων προς όφελος των εναγομένων στο πλαίσιο της αγωγής. Τέτοιος όρος δεν περιλαμβάνεται στο διάταγμα του Δικαστηρίου.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το περιεχόμενο της τραπεζικής εγγύησης, αυτή ισχύει για περίοδο 7 ετών από την έκδοση της με δικαίωμα παροχής ειδοποίησης τερματισμού ενός μηνός με συστημένη επιστολή. Ούτε και αυτός ο όρος έχει εγκριθεί από το Δικαστήριο και δεν αποτελεί μέρος του διατάγματος αυτού.»
Την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης αμφισβητούν οι εφεσείοντες με δύο λόγους έφεσης, οι οποίοι απολήγουν, ουσιαστικά, στο εσφαλμένο του ευρήματος ότι συγκεκριμένοι όροι της τραπεζικής εγγύησης συνιστούν μονομερή και αυθαίρετη τροποποίηση του διατάγματος. Το σημαντικό μέρος του διατάγματος, υπέβαλαν, ήταν η κατάθεση ποσού £800,00 και η προθεσμία των 25 ημερών εντός της οποίας αυτό θα έπρεπε να κατατεθεί. Η συμμόρφωση με τα πιο πάνω συνιστά συμμόρφωση με το διάταγμα.
΄Εχουμε εξετάσει τα όσα ο συνήγορος των εφεσειόντων αναφέρει στο περίγραμμα αγόρευσής του, πλην όμως δε συμμεριζόμαστε τις θέσεις του. Η δοθείσα εγγυητική περιείχε όρους εκτός του γράμματος και του σκοπού του διατάγματος. Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο περιορισμός της ισχύος της εγγυητικής σε επτά χρόνια από την έκδοσή της και η κατά τη λήξη της επταετίας επιφύλαξη δικαιώματος παροχής ειδοποίησης τερματισμού της, ως και η εξάρτηση της απαίτησής της από την άσκηση έφεσης εναντίον της απόφασης ή της επιδίκασης εξόδων προς όφελος των εφεσιβλήτων συνιστούσαν αυθαίρετη και μονομερή τροποποίηση του διατάγματος.
Δε διαπιστώνουμε το πρωτόδικο Δικαστήριο να έχει ερμηνεύσει λανθασμένα το εκδοθέν διάταγμα αλλά ούτε και το περιεχόμενο της εγγυητικής ημερομηνίας 10/7/2003. Η απόρριψη της αγωγής ήταν το απότοκο του εκ συμφώνου διατάγματος, σύμφωνα με το οποίο, σε περίπτωση που η ασφάλεια εξόδων δεν εδίδετο εντός της προθεσμίας των 25 ημερών: «η αγωγή να απορριφθεί με έξοδα.»
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
Ρ. Γαβριηλίδης, Δ.
Ε. Παπαδοπούλου, Δ.
/ΜΠ