|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 1071
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αίτηση Αρ. 55/2005)
10 Αυγούστου, 2005
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
Ν. 33/64, ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΚΑΤΟΧΗΣ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 3412/05 ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 3/05/2005 ΓΙΑ ΣΚΟΠΟΥΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ 29 Γ ΚΑΙ 29 Δ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΣΤΑΣΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΕΥΚΟΣ ΚΛΗΡΙΔΗΣ ΕΣΤΕΗΤΣ ΛΤΔ.
________________________
Ηλ. Πεκρής, μαζί με Ν. Θεοδώρου, για τον Αιτητή.
Λ. Βραχίμης, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Στις 24/6/2005, ο αιτητής καταχώρισε την υπ' Αρ. 49/2005 αίτηση, με το αιτητικό όπως του δοθεί άδεια για καταχώριση αίτησης της φύσεως certiorari, με την οποία να ζητά την ακύρωση εντάλματος κατοχής, που εξέδωσε το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας στις 3/5/2005.
Μετά από μελέτη της αίτησης, της έκθεσης, όπως και των γεγονότων που δίδονταν με την ένορκο δήλωση προς υποστήριξη της αίτησης, έκρινα το αίτημά του δικαιολογημένο και χορήγησα την αιτούμενη άδεια, αναστέλλοντας την ισχύ του εντάλματος μέχρι την καταχώριση της αίτησης. Εφόσον αυτή καταχωρείτο εντός του χρόνου που προσδιόρισα, δηλαδή μέχρι 5/7/2005, αναστέλλετο περαιτέρω η ισχύς του εντάλματος, ως και κάθε διαδικασία σε σχέση με αυτό, μέχρι την ολοκλήρωση της αίτησης.
Ο αιτητής, εντός της καθορισθείσας προθεσμίας, καταχώρισε την παρούσα αίτηση. Ζητά την έκδοση εντάλματος certiorari για ακύρωση του εντάλματος κατοχής υπ' Αρ. 3412/05, που εξέδωσε το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας στις 3/5/2005, ως και διάταγμα της φύσεως prohibition, με το οποίο να εμποδίζεται το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων και εντεταλμένοι υπάλληλοι αυτού να εκτελέσουν το πιο πάνω ένταλμα κατοχής.
Οι λόγοι, για τους οποίους ζητούνται οι αιτούμενες θεραπείες, είναι ότι το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων εστερείτο δικαιοδοσίας και/ή εξουσίας να εκδώσει το ένταλμα, χωρίς την εξασφάλιση προηγούμενης άδειας από το Δικαστήριο. Περαιτέρω, ότι έσφαλλε νομικά, αφού εξέδωσε το εν λόγω ένταλμα, θεωρώντας ότι η απουσία της προβλεπόμενης από το νόμο σχετικής άδειας δεν αποτελούσε νομικό εμπόδιο στην έκδοσή του. Το Δικαστήριο στηρίχθηκε σε γεγονότα τα οποία δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τα γεγονότα, που δίδονται στην ένορκο δήλωση προς υποστήριξη της αίτησης από τον ίδιο τον αιτητή, στις 19/5/2004, στα πλαίσια αίτησης εκ μέρους των ιδιοκτητών του ακινήτου - καθ' ων στην παρούσα - εκδόθηκε από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων εκ συμφώνου απόφαση, με την οποία διατάχθηκε:-
«(α) ΄Οπως ο Καθ' ου η Αίτησις εκκενώσει και παραδώσει εις τους Αιτητές κενή και ελευθέρα την κατοχή του υποστατικού επί της Λεωφ. Στασίνου αρ. 29Γ και 29Δ, στη Λευκωσία.
(β) ΄Οπως ο Καθ' ου η Αίτησις καταβάλει £4.500.- καθυστερημένα ενοίκια περιόδου μέχρι 31.5.2004, εντόκως προς 8% ετησίως από 1.6.2004 μέχρις εξοφλήσεως.
(γ) ΄Οπως ο Καθ' ου η Αίτησις καταβάλλει £300.- μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη από 1.6.2004, μέχρι παραδόσεως κενής και ελευθέρας κατοχής του επιδίκου υποστατικού.
(δ) ΄Οπως ουδεμία διαταγή δοθεί ως προς τα έξοδα.
(ε) Δίδεται αναστολή εκτελέσεως του διατάγματος εξώσεως από μήνα σε μήνα και εφόσον ο Καθ' ου η Αίτησις καταβάλλει από 1.6.2004 με 10 ημέρες χάρη, τα μηνιαία ενδιάμεσα οφέλη πλέον £400.- μηνιαίως έναντι του πιο πάνω χρέους, μέχρι πλήρους εξοφλήσεως, οπότε και θα παύει ισχύον, διαφορετικά θα εκτελείται αμέσως.»
Δεν κατέστη δυνατό να πληρώσει το ποσό των £4.500,00, όπως προβλεπόταν από το στοιχείο (ε) της απόφασης, και, ως αποτέλεσμα, εκδόθηκε ένταλμα κατοχής των υποστατικών, η εκτέλεση του οποίου, όμως, ανεστάλη, αφού ένα μήνα αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2004, κατέβαλε στον εκπρόσωπο των ιδιοκτητών, κ. Νίκο Κληρίδη, το ποσό των £2.800,00. Στις 31/10/2004 κατέβαλε, επίσης, το οφειλόμενο υπόλοιπο, συμπεριλαμβανομένων και των ενοικίων μέχρι τις 31/10/2004, και έλαβε σχετική απόδειξη εξόφλησης, το δε ένταλμα κατοχής αποσύρθηκε την 1/11/2004. Περαιτέρω, συμφωνήθηκε μεταξύ του και των ιδιοκτητών, διά του εκπροσώπου τους, όπως, μετά την απόσυρση του εντάλματος κατοχής, συνεχίσει να ενοικιάζει τα υποστατικά. ΄Ηταν ξεκάθαρο μεταξύ του ιδίου και των ιδιοκτητών ότι, μέχρι την τελική απόφαση του Δικαστηρίου για καθορισμό του ενοικίου, αυτό θα παρέμενε το ίδιο, δηλαδή ΛΚ300,00. Κατέβαλε τα ενοίκια των μηνών Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2004. Από το Φεβρουάριο, όμως, του 2005 ο Διευθυντής των καθ' ων η αίτηση αρνείται να παραλάβει το ενοίκιο. Περί τα μέσα Μαΐου του 2005 πληροφορήθηκε για το ένταλμα κατοχής ημερομηνίας 3/5/2005. Αμέσως καταχώρισε αίτηση παραμερισμού της απόφασης έξωσης ημερομηνίας 19/5/2004, ως και αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης, τις οποίες, όμως, με συμβουλή του συνηγόρου του, απέσυρε. Το εκδοθέν ένταλμα κατοχής, για τους λόγους που εκτίθενται στην αίτηση, καταλήγει, είναι δίκαιο να ακυρωθεί.
Στις 15/7/2005 καταχωρήθηκε, εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση, ένσταση. Σύμφωνα με τα όσα ο Διευθυντής των καθ' ων η αίτηση παραθέτει στην ένορκο δήλωσή του, η αίτηση πρέπει να απορριφθεί, για το λόγο ότι δε συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, που να δικαιολογούν την παρέμβαση του Δικαστηρίου, ούτε και έχει τεκμηριωθεί από τον αιτητή τέτοιος ισχυρισμός. ΄Ολα τα θέματα, τα οποία επικαλείται ο αιτητής, θα μπορούσαν να τεθούν και έχουν ήδη τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων στα πλαίσια αιτήσεων παραμερισμού του επίδικου εντάλματος κατοχής, την απόρριψη των οποίων ο αιτητής θα μπορούσε να εφεσιβάλει. Δεν υπήρξε, ισχυρίζεται, συμμόρφωση με τους όρους της εκ συμφώνου απόφασης, γεγονός που και ο ίδιος ο αιτητής παραδέχεται, και, συνεπώς, το διάταγμα ανάκτησης κατοχής κατέστη άμεσα εκτελεστό από τον Ιούνιο του 2004, χωρίς περιθώριο οποιασδήποτε αναστολής ή ακύρωσής του. Στις 9/7/2004 εξασφαλίστηκε άδεια για έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής του επίδικου υποστατικού και η μετέπειτα καταβολή από τον αιτητή οποιωνδήποτε ποσών δεν επιδρά, ούτε προσμετρά για αναβίωση των όρων, υπό τους οποίους δόθηκε η αναστολή και οι οποίοι δεν τηρήθηκαν από τον αιτητή. Ορθά, ισχυρίζεται, δεν απαιτείτο, με βάση τη Δ.43Α των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, (οι «Θεσμοί»), να ελεγχθεί εκ νέου από το Δικαστήριο το ζήτημα της έκδοσης του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, για την έκδοση του οποίου είχε, στις 9/7/2004, παραχωρηθεί η αιτούμενη άδεια. Η ένορκη δήλωση, ημερομηνίας 3/5/2005, στη βάση της οποίας εκδόθηκε από το Δικαστήριο το ένταλμα κατοχής, περιλάμβανε όλα τα αναγκαία στοιχεία για την έκδοσή του, τα οποία δεν είναι άλλα από την κοινοποίηση της εκδοθείσας απόφασης, ημερομηνίας 19/5/2004, στον αιτητή και τη μη συμμόρφωσή του με την απόφαση του Δικαστηρίου. Απορρίπτει, περαιτέρω, όλους τους ισχυρισμούς περί δόλου και/ή απόκρυψης γεγονότων από το Δικαστήριο, ειδικότερα τους ισχυρισμούς περί των διαφόρων πληρωμών από μέρους του αιτητή, οι οποίες έγιναν μεταγενέστερα του χρόνου που προσδιορίζεται στην απόφαση και, συνεπώς, δεν επιδρούν στην απόφαση και ούτε την αναστέλλουν.
Ο συνήγορος του αιτητή, επικαλούμενος τη Δ.43Α των Θεσμών, υποστήριξε την ανάγκη εξασφάλισης από το Δικαστήριο προηγουμένως άδειας για την έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής. Συνιστά, εισηγήθηκε, αναγκαίο προαπαιτούμενο και παρέπεμψε σχετικά, μεταξύ άλλων, στην υπόθεση Christofi and Others v. Iacovidou (1986) 1 C.L.R. 236.
Αντίθετη ήταν η θέση του συνηγόρου των καθ' ων η αίτηση. Η απαιτούμενη άδεια, εισηγήθηκε, στη βάση της Δ.43Α, για την έκδοση του εντάλματος δόθηκε από το Δικαστήριο στις 9/7/2004 και δεν απαιτείτο νέα, όπως το ίδιο το Δικαστήριο έκρινε όταν απέρριπτε τη νέα αίτηση που υπέβαλαν οι καθ' ων η αίτηση, με απόφασή του ημερομηνίας 22/4/2005. Παρέχεται, εισηγήθηκε, άλλο ένδικο μέσο στον αιτητή και, συγκεκριμένα, εκείνο της αίτησης, στη βάση της Δ.48, θ.8(4) των Θεσμών, για ακύρωση της απόφασης της 22/4/2005, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση των καθ' ων για παραχώρηση άδειας, και παρέπεμψε σχετικά στην υπόθεση Νικολαΐδου ν. Αττίπα κ.ά. (1999) 1 Α.Α.Δ. 1620. Περαιτέρω, αναφέρθηκε σε αίτηση, την οποία καταχώρισε ο αιτητής για ακύρωση του διατάγματος ανάκτησης κατοχής και η οποία απορρίφθηκε.
Το ερώτημα, το οποίο εδώ τίθεται και από την απάντηση του οποίου εξαρτάται και η τύχη της αίτησης, είναι το κατά πόσο, για την έκδοση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, απαιτείτο να δοθεί εκ νέου άδεια, όπως με την αίτησή τους ζήτησαν οι καθ' ων και το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων έκρινε ότι:-
«Δεν χρειάζεται να δοθεί ξανά. Τα όσα επιτάσσει η Δ.43Α, όπως ελεγχθούν από το Δικαστήριο να δώσει την άδεια μια φορά ελέγχονται.»
Αποτελεί σταθερή νομολογιακή αρχή ότι το ένταλμα certiorari είναι διορθωτικού χαρακτήρα. Σύμφωνα με την υπόθεση Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41:- (σελ. 45-46)
«Το πρακτικό της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου εξετάζεται και, αν υπάρχει υπέρβαση δικαιοδοσίας ή πλάνη νόμου πρόδηλη στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, ή λήψη της απόφασης με δόλο ή ψευδορκία, η ελεγχόμενη απόφαση ακυρώνεται - (βλ., μεταξύ άλλων, The Attorney-General v. Panayiotis Christou, 1962 C.L.R. 129, Pastellopoullos v. Republic (1985) 2 C.L.R. 165, Christofi and Others v. Iacovidou (1986) 1 C.L.R. 236).»
Στην υπόθεση In re Philippou (1986) 1 C.L.R. 568, προσωρινό διάταγμα, στο οποίο δεν ορίστηκε ημερομηνία ισχύος του, ακυρώθηκε, γιατί δεν έδιδε την ευκαιρία στο επηρεαζόμενο πρόσωπο να παρουσιαστεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου και να ενστεί. ΄Οπως αναφέρεται στην απόφαση, δε δόθηκε ευκαιρία στον καθ' ου η αίτηση να ασκήσει το δικαίωμα ακρόασης, με βάση το νόημα του ΄Αρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 6, και εμποδίστηκε έτσι από του να χρησιμοποιήσει το οπλοστάσιο των ενδίκων μέσων, που ο Νόμος προβλέπει.
Στην υπόθεση In re Manolis Christophi (1985) 1 C.L.R. 692, αναγνωρίστηκε ότι η διαδικασία ανάκτησης κατοχής είναι δικαστική πράξη και, ως τέτοια, ελέγχεται από το Ανώτατο Δικαστήριο με το ένδικο μέσο των προνομιακών διαταγμάτων. Συνεπώς, και η προδικασία για παροχή άδειας ανάκτησης κατοχής, όπως αναφέρεται και στην απόφαση Papasian Ltd. v. Xenophontos (1987) 1 C.L.R. 376, δε διαφεύγει του αναθεωρητικού ελέγχου του Δικαστηρίου. Αναφέρεται σχετικά:- (σελ. 379)
«By necessary implication, judicial acts preliminary to the issue of a writ of possession likewise qualify as judicial and are at least prima facie, amenable to review by way of certiorari under Article 155.4 of the Constitution."
Η Δ.43Α προβλέπει τα εξής:-
"1. - (1) Where a judgment or order of a Court for the recovery or delivery of possession of any immovable property is sought to be enforced by a writ of possession, the writ may be issued by leave of the Court or a Judge obtained on an ex parte application by the plaintiff supported by an affidavit. The affidavit shall be in Form 39C and the writ in Form 39D.
(2) Such leave shall not be given unless it is shown that all person in actual possession of the whole or any part of the property have received such notice of the proceedings as may be considered sufficient to enable them to apply to the Court for relief or otherwise.
."
Προκύπτει από τον Κανόνα 2, πιο πάνω, ότι, για την παραχώρηση άδειας, προέχει η δικαστική διαπίστωση ότι ο κάτοχος του ακινήτου έχει λάβει επαρκή ειδοποίηση της διαδικασίας. Με τη διαπίστωση αυτή είναι που διασφαλίζεται η δυνατότητα του κατόχου να αποταθεί στο δικαστήριο για θεραπεία ή ανακοπή, με βάση τη Δ.48, θ.8(4), η οποία, όπως αναφέρεται στην υπόθεση Νικολαΐδου ν. Αττίπα κ.ά., (πιο πάνω):- (σελ. 1626)
«... αφορά σε κάθε διάταγμα που εκδίδεται ex parte. Ακολουθεί την απαρίθμηση των περιπτώσεων στις οποίες είναι δυνατό να χορηγηθεί θεραπεία ex parte, στις οποίες περιλαμβάνεται σειρά κανονισμών για τη χορήγηση άδειας. Δεν διακρίνουμε κανένα λόγο για διαφοροποίηση ανάλογα με το αν το διάταγμα έχει ως περιεχόμενο τη χορήγηση άδειας ή οτιδήποτε άλλο από τα προσδιοριζόμενα. Στόχος της Δ.48(8)(4) εμφανώς είναι η παροχή δυνατότητας επανεξέτασης θέματος που ρυθμίστηκε ex parte, όταν εκείνος που επηρεάζεται επιθυμεί να ασκήσει το θεμελιώδες δικαίωμά του να ακουστεί, με προοπτική την ακύρωση ή τη διαφοροποίησή του. Η έκδοση εντάλματος κατοχής μπορεί να γίνει ex parte, όπως ρητά ορίζει η Δ.43Α και οι εφεσίβλητοι, ως επηρεαζόμενοι, είχαν τη δυνατότητα να επιδιώξουν τον παραμερισμό της δυνάμει της Δ.48(8)(4). Στην Christofi and Others v. Iacovidou (ανωτέρω) εκδόθηκαν certiorari και prohibition σε σχέση με ένταλμα κατοχής. Δεν απασχόλησε όμως το ζήτημα της ύπαρξης εναλλακτικής θεραπείας και πρέπει να έχουμε υπόψη πως, όπως εξηγήθηκε, δεν υπήρχε στην περίπτωση διακριτική εξουσία ως προς το prohibition, το οποίο, ενόψει της εμφανούς έλλειψης δικαιοδοσίας που διαπιστώθηκε, δεν μπορούσε παρά να εκδοθεί. Επιπλέον, στο πλαίσιο της απόφασης, στη σελίδα 251, εξηγήθηκε πως η Δ.48 διέπει αιτήσεις δυνάμει των θεσμών περί Πολιτικής Δικονομίας γενικά, περιλαμβανομένης και της αίτησης για άδεια δυνάμει της Δ.43A.»
΄Ηταν η εισήγηση του συνηγόρου των καθ' ων η αίτηση ότι και στην παρούσα ο αιτητής θα μπορούσε να ζητήσει, στη βάση της Δ.48, θ.8(4), από το πρωτόδικο Δικαστήριο την ακύρωση του εντάλματος κατοχής. Δε συμφωνώ ότι θα μπορούσε εδώ να εφαρμοστεί η Δ.48, θ.8(4), αφού η αίτηση για παραχώρηση άδειας απορρίφθηκε από το Δικαστήριο - (απόφαση ημερομηνίας 22/4/2005). Οι μόνοι που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν με έφεση την ορθότητα της απόφασης ήταν οι καθ' ων η αίτηση, οι οποίοι, όμως, δεν είχαν συμφέρον να το πράξουν και δεν το έπραξαν. Προχώρησαν στην έκδοση του εντάλματος, στη βάση προγενέστερης άδειας που δόθηκε και στη βάση της οποίας εκδοθέν προηγούμενο ένταλμα αποσύρθηκε. Ο αιτητής, από τη στιγμή που δεν υπήρξε αίτηση (ex parte), στη βάση της οποίας να δοθεί άδεια, δεν μπορούσε να αποταθεί, σύμφωνα με τη Δ.48, θ.8(4), για παραμερισμό της. Χωρίς να εξετάζω τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν από πλευράς του αιτητή για νέα συμβατική σχέση, ως αποτέλεσμα είσπραξης ενοικίων από τους καθ' ων η αίτηση, θεωρώ ότι είναι ενδεχόμενο το χρονικό διάστημα, που μεσολαβεί μεταξύ της μιας έκδοσης εντάλματος και της άλλης, να έχει επιφέρει αλλαγή ή μεταβολή στις συνθήκες, ώστε να χρειάζεται, σε κάθε περίπτωση, το Δικαστήριο να εξετάζει τις ανάγκες που επικρατούν σε κάθε χρόνο.
Στην προκείμενη περίπτωση, ο χρόνος που παρήλθε - (9/7/2004 - 3/5/2005), η απόσυρση του πρώτου εντάλματος και τα γεγονότα που μεσολάβησαν δε δικαιολογούσαν αυτόματα την έκδοση εντάλματος κατοχής. Στην ουσία, υπήρξε δικαστικό διάβημα, χωρίς προηγούμενη άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου και ανάλογη εξουσιοδότηση.
Κρίνω, για τους λόγους που ανέφερα, ότι δικαιολογείται η έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων, τα οποία και εκδίδονται.
Σ' ό,τι αφορά τα έξοδα, λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα και, ιδιαίτερα, το γεγονός ότι οι καθ' ων η αίτηση είχαν αποταθεί για παραχώρηση άδειας, καταλήγω ότι δε δικαιολογείται διαταγή ως προς αυτά και δεν εκδίδω.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ