|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2005) 1 ΑΑΔ 932
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11983)
1 Ιουλίου, 2005
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30 ΚΑΙ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 2 ΚΑΙ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ 14/1960, ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 2 ΚΑΙ 107 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΥΜΙΑΝΟΥ, ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΑ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ HABEAS CORPUS AD SUDJICIENDUM ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΚΑΙ/Η ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ ΣΥΣΤΑΘΕΝΤΟΣ ΚΑΙ/Η ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΚΑΙ/Η ΟΥΤΩ ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΑΠΑΡΤΙΖΟΜΕΝΟΥ, ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΥΣΙΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ ΧΡΟΝΟ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ, Μ. ΦΩΤΙΟΥ (ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟ) Ε. ΚΟΛΑΤΣΗ (ΩΣ ΜΕΛΟΣ) ΚΑΙ Γ. ΓΙΑΣΕΜΗ (ΩΣ ΜΕΛΟΣ), ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΕΠΕΛΗΦΘΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ Η ΠΕΡΙ ΤΗΝ 17.12.1999 ΕΞΕΔΩΣΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 852/99 ΚΑΙ ΕΠΕΒΑΛΕ Σ΄ΑΥΤΟΝ ΤΗΝ ΠΟΙΝΗ ΤΗΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΑΦΟΥ ΗΒΡΕ ΑΥΤΟΝ ΕΝΟΧΟ ΣΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ.
_________
Α. Αβραάμ με Γ. Λουϊζίδη, για τον Εφεσείοντα.
Λ. Χριστοδουλίδου-Ζανέτου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη.
Εφεσείων παρών.
_________________
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα
δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων εκρίθη ένοχος και κατεδικάσθη στις 17.12.1999 από το Κακουργιοδικείο σε φυλάκιση. Έφεση του κατά της απόφασης του Κακουργιοδικείου απερρίφθη από το Εφετείο στις 30.3.2001. Στις 22.1.2004 ο Εφεσείων απετάθη για έκδοση προνομιακού εντάλματος habeas corpus προς έλεγχο της νομιμότητας της κράτησής του, στη βάση ισχυρισμού ότι το Κακουργιοδικείο το οποίο τον καταδίκασε είχε συσταθεί και λειτουργήσει παράνομα και έτσι αναρμόδια κατά το ότι άλλο ήταν το Κακουργιοδικείο που θα έπρεπε να είχε εκδικάσει την υπόθεση. Δηλαδή, με δεδομένο ότι εκδικάσθηκε από Κακουργιοδικείο στη δικαιοδοσία του οποίου εμπίπτουν αυτού του είδους οι υποθέσεις, θεωρεί ότι άλλης σύνθεσης αλλά της ίδιας δικαιοδοσίας Κακουργιοδικείο θα έπρεπε να είχε εκδικάσει την υπόθεση του. Τέτοια εισήγηση δεν είχε γίνει στα πλαίσια της έφεσης αλλά ούτε και ενώπιον του Κακουργιοδικείου.
Ο αδελφός μας Δικαστής ο οποίος επελήφθη της αίτησης αποφάσισε ότι (σ. 7):
"Η κράτηση του αιτητή ερείδεται στην τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου η οποία αποτελεί δεδικασμένο για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας. Η τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου έχει σηματοδοτήσει το τέλος κάθε ένδικου μέσου που προσφέρεται για τον έλεγχο της νομιμότητας της πρωτόδικης απόφασης από κάθε άποψη. Η αποδοχή προς εξέταση της παρούσας αίτησης και η τυχόν αποδοχή της δια της εκδόσεως εντάλματος Habeas Corpus θα συνεπαγόταν όχι μόνο την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης αλλά και της απόφασης του Εφετείου πράγμα ανεπίτρεπτο και εκτός της δικαιοδοσίας μου."
Την έφεση του ενώπιον μας ο Εφεσείων βασίζει σε πολλούς λόγους που αφορούν δικαιώματα συναρτώμενα προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την εμβέλεια του habeas corpus. Η θέση του Εφεσείοντα, όπως τη διατύπωσε και κατά την ακρόαση, συνοψίζεται στο ότι, εφ΄όσον πρόκειται για θέμα που αφορά την όλη θεμελιακή νομιμότητα της φυλάκισής του, διατηρεί δικαίωμα να ζητήσει εξέταση του οποτεδήποτε χωρίς να κωλύεται προς τούτο από το ότι η καταδίκη του επεκυρώθη τελεσιδίκως με την απόφαση επί της έφεσης του ή από το ότι δεν είχε εγείρει το θέμα ούτε ενώπιον του Κακουργιοδικείου ούτε ενώπιον του Εφετείου.
Να επαναλάβουμε αυτό που υπεδείχθη κατά την ακρόαση. Ότι το ζητούμενο δεν είναι η διαπίστωση της καθόλου δυνατότητας του Εφεσείοντα να επιτύχει τον έλεγχο της νομιμότητας της σύστασης και λειτουργίας του Κακουργιοδικείου τον οποίο επιδιώκει αλλά το κατά πόσο η παρούσα διαδικασία προσφέρεται προς τούτο. Στα πλαίσια του προνομιακού εντάλματος habeas corpus δεν είναι δυνατός ο έλεγχος της νομιμότητας δικαστικής απόφασης είτε του Κακουργιοδικείου είτε του Εφετείου, περιλαμβανομένης της νομιμότητας της σύνθεσης και λειτουργίας του Δικαστηρίου. Στην υπόθεση In Re Γεωργιάδης, Π.Ε. 11355, 3.10.2002, στην οποία βασίσθηκε και ο αδελφός μας Δικαστής, όπου αμφισβητείτο η νομιμότητα και εγκυρότητα της όλης διαδικασίας, το Ανώτατο Δικαστήριο παρατήρησε (σ. 15), με αναφορά και στην Αγγλική νομολογία, ότι:
"..... το ένταλμα habeas corpus δεν χορηγείται σε πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί δυνάμει κατηγορητηρίου. Και δεν χορηγείται για αναθεώρηση δικαστικών αποφάσεων που θα μπορούσαν να αναθεωρηθούν με έφεση."
Ούτε μπορεί το Ανώτατο Δικαστήριο, στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του habeas corpus, ουσιαστικά να ανατρέψει το αποτέλεσμα και την ισχύ άλλης απόφασης του ως δευτεροβάθμιου Εφετείου, δοθείσας της δομής των δικαστηρίων και των δικαιοδοσιών τους όπως προβλέπονται στο Σύνταγμα και τους νόμους. Όπως παρατηρήσαμε μάλιστα κατά την ακρόαση, αποδοχή τέτοιας δικαιοδοσίας και επιτυχία της αίτησης στη βάση της θα οδηγούσε στο παράδοξο και αντιφατικό να παραμένει σε ισχύ η απόφαση του Εφετείου αλλά ο Εφεσείων να μην κρατείται.
Η έφεση απορρίπτεται.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΚΧ"Π