CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2002) 1 ΑΑΔ 1974

Αντικείμενο της αίτησης, που είναι ενώπιον μου, είναι η παραχώρηση άδειας για να επιδιωχθεί η ακύρωση, με τη νενομισμένη διαδικασία, με την έκδοση διατάγματος certiorari, η απόφαση ή διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 26/3/01. Όπως διατείνεται ο αιτητής στην ένορκη του δήλωση, το διάταγμα διατάσσει την εγγραφή διαιτητικής απόφασης, ημερ. 29/6/00, ως δικαστικής απόφασης για σκοπούς εκτέλεσης της. Η απόφαση ήταν υπέρ της Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Κυπερούντας (Συνεργατική ή Δανείστρια) και εναντίον του αιτητή. Άλλες λεπτομέρειες ελλείπουν. Η απόφαση εκδόθηκε στην παρουσία του αιτητή, αφού ακούστηκε ο δικηγόρος του (βλ. ενδιάμεση απόφαση, τεκμ. 1, συνημμένη στην αίτηση). Όμως, όπως είναι το παράπονο του αιτητή, η διαιτητική απόφαση είχε εγγραφεί ύστερα από μονομερή αίτηση της Δανείστριας.

Ο αιτητής αναφέρει περαιτέρω στην ένορκη του δήλωση ότι η Δανείστρια τού επέδωσε ειδοποίηση πτώχευσης με αρ. 911/01 και στη συνέχεια την αίτηση πτώχευσης με αρ. 90/02. Δε διαφωτίζει ο αιτητής πότε λήφθηκαν αυτά τα μέτρα για να εξεταστεί κατά πόσον υπήρχε προοπτική να αποταθεί στο δικαστήριο για θεραπεία από τότε. Εν πάση περιπτώσει, τέθηκε από το δικηγόρο του αιτητή, κατά την ακρόαση της αίτησης πτώχευσης, ότι το χρέος του προς τη Συνεργατική ήταν, εν γνώσει της, εικονικό.

Ο δικαστής που επιλήφθηκε της αίτησης πτώχευσης επισήμανε ότι ο χρεώστης (αιτητής) δεν ήγειρε τέτοιο θέμα παρόλο που εμφανίστηκε γιαυτόν δικηγόρος. Παραπέμποντας στις υποθέσεις Re Debtor (Νο. 27 of 1927) (1928) All E.R. Rep. 501 και Re Newey, Ex p. Whiteman (1912) 107 LT 832, απέκλεισε τη δυνατότητα εξέτασης θέματος εικονικότητας του χρέους αφού, σύμφωνα με την πρώτη αυθεντία, δεν είχαν τεκμηριωθεί με μαρτυρία "οι υπόνοιες για άδικες ή ανάρμοστες περιστάσεις" και με βάση τη δεύτερη, δεν υπάρχει ισχυρισμός εναντίον του διαιτητή για δόλο ή ανάρμοστη συμπεριφορά. Η ενδιάμεση απόφαση για το εν λόγω ζήτημα δόθηκε στις 28/11/02 και είναι το μόνο τεκμήριο, που προσκομίστηκε στο δικαστήριο ως τεκμ. 1.

Την απόρριψη του αιτήματος αναφορικά με τη γνησιότητα του χρέους, ακολούθησε η κρινόμενη αίτηση για άδεια για certiorari, καθώς επίσης και για προσωρινή αναστολή με την έκδοση διατάγματος prohibition με το οποίο να απαγορεύεται η περαιτέρω εκδίκαση της αίτησης πτώχευσης, μέχρις ότου γνωσθεί η τύχη του παρόντος διαβήματος. Η θέση του δικηγόρου του αιτητή είναι ότι η μονομερής διαδικασία στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το διάταγμα εγγραφής της διαιτητικής απόφασης αποστέρησε τον αιτητή του θεμελιακού δικαιώματος της ακρόασης, με αποτέλεσμα να είναι εξ υπαρχής άκυρο. Για να υποστηρίξει τη θέση του αναφέρθηκε στην απόφαση του Κωνσταντινίδη Δ., στην αίτηση αρ. 152/99 Βασούλας Τάσου (Κακουρή) ημερ. 11/8/00, την οποία ακολούθησε ο Αρτεμίδης Δ., στην αίτηση αρ. 101/01 του Χριστόδουλου Πιττάκα ημερ. 5/12/01.

Πρέπει να παρατηρήσω ότι η απόφαση ή διάταγμα της 26/3/01 που, όπως διευκρίνισε και προφορικά ο κ. Ευσταθίου, είναι το αντικείμενο της αίτησης για άδεια, δεν έχει προσαχθεί στο δικαστήριο. Μου έχει μάλιστα λεχθεί ότι δεν εντοπίστηκε ο αριθμός της αίτησης ή άλλης διαδικασίας στην οποία εκδόθηκε το διάταγμα. Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του δικαστηρίου η προσκόμιση δικαστικής απόφασης ή διατάγματος αποτελεί προϋπόθεση για να εξεταστεί αίτημα αναθεώρησης της. Στην υπόθεση Π. Ευθυμίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 1 στις σελ. 4 και 5 έχει λεχθεί από τον Πική, Δ. (όπως ήταν τότε):

Η αίτηση απορρίπτεται.